圣经文本

 

Genesis第17章

学习

   

1 At nang si Abram ay may siyam na pu't siyam na taon, ay napakita ang Panginoon kay Abram, at sa kaniya'y nagsabi, Ako ang Dios na Makapangyarihan sa lahat lumakad ka sa harapan ko, at magpakasakdal ka.

2 At ako'y makikipagtipan sa iyo at ikaw ay aking pararamihing mainam.

3 At nagpatirapa si Abram: at ang Dios ay nakipagusap sa kaniya, na sinasabi,

4 Tungkol sa akin, narito, ang aking tipan ay sumasaiyo, at ikaw ang magiging ama ng maraming bansa.

5 At hindi na tatawagin ang pangalan mong Abram, kundi Abraham ang magiging iyong pangalan; sapagka't ikaw ay ginawa kong ama ng maraming bansa.

6 At ikaw ay aking gagawing totoong palaanakin at papanggagalingin ko sa iyo ang mga bansa; at magbubuhat sa iyo ang mga hari.

7 At aking papagtitibayin ang aking tipan sa iyo at sa iyong binhi pagkamatay mo sa buong kalahian nila, na tipang walang hanggan, na ako'y magiging iyong Dios, at ng iyong binhi, pagkamatay mo.

8 At ibibigay ko sa iyo, at sa iyong binhi, pagkamatay mo, ang lupaing iyong mga pinaglakbayan, ang buong lupain ng Canaan, na pag-aaring walang hanggan at ako ang magiging Dios nila.

9 At sinabi pa ng Dios kay Abraham, At tungkol sa iyo, iingatan mo ang aking tipan, iingatan mo at ng iyong binhi pagkamatay mo, sa buong kalahian nila.

10 Ito ang aking tipan na inyong iingatan sa akin at sa inyo, at ng iyong binhi, pagkamatay mo; tutuliin ang bawa't lalake sa inyo.

11 At kayo'y tutuliin sa laman ng inyong balat ng masama; at ito ang magiging tanda ng aking tipan sa inyo.

12 At ang may walong araw ay tutuliin sa inyo, ang bawa't lalake sa buong kalahian ninyo; ang ipinanganak sa bahay, o ang binili ng salapi sa sinomang taga ibang lupa na hindi sa iyong lahi.

13 Ang ipinanganak sa bahay at ang binili ng iyong salapi, ay dapat tuliin: at ang aking tipan ay sasa iyong laman na pinakatipang walang hanggan.

14 At ang lalaking hindi tuli, na hindi tinuli ang laman ng kaniyang balat ng masama, ang taong yaon ay mahihiwalay sa kaniyang bayan; sinira niya ang aking tipan.

15 At sinabi ng Dios kay Abraham, Tungkol kay Sarai na iyong asawa, ay huwag mo nang tatawagin ang kaniyang pangalang Sarai, kundi Sara ang magiging kaniyang pangalan.

16 At akin siyang pagpapalain, at saka sa kaniya'y bibigyan kita ng anak: oo, siya'y aking pagpapalain, at magiging ina ng mga bansa; ang mga hari ng mga bayan ay magmumula sa kaniya.

17 Nang magkagayo'y nagpatirapa si Abraham, at nagtawa, at nasabi sa kaniyang sarili, Magkakaanak kaya siya na may isang daang taon na? at manganak pa kaya si Sara na may siyam na pung taon na?

18 At sinabi ni Abraham sa Dios, Kahimanawari, si Ismael ay mabuhay sa harapan mo!

19 At sinabi ng Dios, Hindi, kundi ang iyong asawang si Sara ay magkakaanak sa iyo; at tatawagin mo ang kaniyang ngalang Isaac; at aking pagtitibayin ang aking tipan sa kaniya ng pinakatipang walang hanggan, sa kaniyang lahi pagkamatay niya.

20 At tungkol kay Ismael, ay dininig din kita. Narito't aking pinagpala siya, at siya'y aking papagaanakin ng marami, at siya'y aking pararamihin ng di kawasa; labing dalawang prinsipe ang kaniyang magiging anak, at siya'y gagawin kong malaking bansa.

21 Nguni't ang aking tipan ay pagtitibayin ko kay Isaac na iaanak sa iyo ni Sara, sa tadhanang araw, sa taong darating.

22 At nang matapos na makipagusap sa kaniya, ay napaitaas ang Dios mula sa piling ni Abraham.

23 At ipinagsama ni Abraham si Ismael, na kaniyang anak, at ang lahat na ipinanganak sa kaniyang bahay, at ang lahat ng binili niya ng kaniyang salapi, ang lahat ng lalake sa mga lalaking kasangbahay ni Abraham, at tinuli ang laman ng kanilang balat ng masama ng araw ding yaon, ayon sa sinabi ng Dios sa kaniya.

24 At si Abraham ay may siyam na pu't siyam na taon, nang tuliin ang laman ng kaniyang balat ng masama.

25 At si Ismael ay may labing tatlong taon, nang tuliin ang laman ng kaniyang balat ng masama.

26 Nang araw ding yaon tinuli si Abraham, at si Ismael na kaniyang anak.

27 At lahat ng lalaking kasangbahay niya, maging ang mga ipinanganak sa bahay, at ang mga binili ng salapi sa taga ibang lupain, ay pinagtuling kasama niya.

   

来自斯威登堡的著作

 

Arcana Coelestia#2116

学习本章节

  
/10837  
  

2116. That 'were circumcised by him' means that they were made righteous by the Lord becomes clear from the representation and consequently from the meaning of 'being circumcised' as being purified, dealt with above in 2039. 'Being circumcised by him' - that is, by Abraham - was also a representative act, that is to say, an act of being purified and so of being made righteous by the Lord. As regards righteousness however, the position is not as people commonly suppose. They imagine that all evils and sins are washed away and completely abolished when people become believers, even if they become such only in their last hour before they die, no matter whether they have committed evil and disgraceful actions throughout the whole course of their lives. I have been fully informed however that not even the smallest evil a person has thought and carried out during his lifetime is washed away and completely abolished, but that everything remains right down to the smallest detail.

[2] The truth of the matter is that in the case of people who have thought and practiced acts of hatred, revenge, cruelty, and adultery, and so have not led charitable lives, the life they have acquired in so doing awaits them after death. Indeed every single facet of that life awaits them and gradually reappears. This for them is the source of torment in hell. But in the case of people who have led lives of love to the Lord and of charity towards the neighbour all their evils of life await them also; but these are moderated by the goods which they have received from the Lord through the life of charity during their lifetime, and in this condition they are raised up into heaven. Indeed they are withheld from the evils which they have with them so that these do not show themselves. People in the next life who doubt that they have evils with them because they do not show themselves are brought back into those evils until they know that it really is so. After that they are raised once more into heaven.

[3] This then is what being made righteous entails, for in this way people come to acknowledge not their own righteousness but the Lord's. When people say that those are saved who have faith, they are saying something that is true; but in the Word nothing else is meant by faith than love to the Lord and charity towards the neighbour, and so a life that is derived from those loves. Matters of doctrine and established beliefs do not constitute faith yet are part of faith, for these, each and every one, exist to the end that a person may become such as they teach. This becomes quite clear from the Lord's words about all the Law and all the Prophets, that is, the doctrine of faith in its entirety., consisting in love to God and love towards the neighbour, Matthew 22:35-40; Mark 12:28-35. The fact that no other kind of faith which is truly faith can possibly, exist has been shown in Volume One, in 30-38, 379, 389, 724, 809, 896, 904, 916, 989, 1017, 1076, 1077, 1121, 1158, 1162, 1176, 1258, 1285, 1316, 1608, 1798, 1799, 1834, 1843, 1844, and that heaven itself consists in love to the Lord and in mutual love, in 537, 547, 553, 1112, 2057.

  
/10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.