圣经文本

 

Ezekiel第37章

学习

   

1 Ang kamay ng Panginoon ay sumasa akin, at kaniyang dinala ako sa Espiritu ng Panginoon, at inilagay niya ako sa gitna ng libis; at yao'y puno ng mga buto.

2 At pinaraan niya ako sa tabi ng mga yaon sa palibot: at, narito, may totoong marami sa luwal na libis; at, narito, mga totoong tuyo.

3 At kaniyang sinabi sa akin, Anak ng tao, maaari bagang mabuhay ang mga butong ito? At ako'y sumagot, Oh Panginoong Dios; ikaw ang nakakaalam.

4 Muling sinabi niya sa akin, Manghula ka sa mga butong ito, at sabihin mo sa kanila, Oh kayong mga tuyong buto, inyong pakinggan ang salita ng Panginoon.

5 Ganito ang sabi ng Panginoong Dios sa mga butong ito: Narito, aking papapasukin ang hinga sa inyo, at kayo'y mangabubuhay.

6 At lalagyan ko kayo ng mga litid, at babalutin ko kayo ng laman, at tatakpan ko kayo ng balat, at lalagyan ko kayo ng hininga, at kayo'y mangabubuhay; at inyong malalaman na ako ang Panginoon.

7 Sa gayo'y nanghula ako ng gaya ng iniutos sa akin: at habang ako'y nanghuhula, may naghinugong, at, narito, isang lindol; at ang mga buto ay nangagkalapit, buto sa kaniyang buto.

8 At ako'y tumingin, at, narito, may mga litid sa mga yaon, at laman ay lumitaw sa mga yaon at ang balat ay tumakip sa mga yaon sa ibabaw; nguni't walang hininga sa kanila.

9 Nang magkagayo'y sinabi niya sa akin, Manghula ka sa hangin, manghula ka, anak ng tao, at sabihin mo sa hangin, Ganito ang sabi ng Panginoong Dios: Manggaling ka sa apat na hangin, Oh hinga, at humihip ka sa mga patay na ito, upang sila'y mangabuhay.

10 Sa gayo'y nanghula ako ng gaya ng iniutos niya sa akin, at ang hininga ay pumasok sa kanila, at sila'y nangabuhay, at nagsitayo ng kanilang mga paa, isang totoong malaking pulutong.

11 Nang magkagayo'y sinabi niya sa akin, Anak ng tao, ang mga butong ito ay ang buong sangbahayan ni Israel: narito, kanilang sinasabi, Ang ating mga buto ay natuyo, at ang ating pagasa ay nawala; tayo'y lubos na nahiwalay.

12 Kaya't manghula ka, at sabihin mo sa kanila, Ganito ang sabi ng Panginoong Dios: Narito, aking bubuksan ang inyong mga libingan, at aking pasasampahin kayo mula sa inyong mga libingan, Oh bayan ko; at aking dadalhin kayo sa lupain ng Israel.

13 At inyong malalaman na ako ang Panginoon, pagka aking binuksan ang inyong libingan, at aking pinasampa kayo na mula sa inyong mga libingan, Oh bayan ko.

14 At aking ilalagay ang aking Espiritu sa inyo, at kayo'y mangabubuhay, at aking ilalagay kayo sa inyong sariling lupain, at inyong mangalalaman na akong Panginoon ang nagsalita, at nagsagawa, sabi ng Panginoon.

15 Ang salita ng Panginoon ay dumating uli sa akin, na nagsasabi:

16 At ikaw, anak ng tao, kumuha ka ng isang tungkod, at sulatan mo sa ibabaw, Sa Juda at sa mga anak ni Israel na kaniyang mga kasama: saka kumuha ka ng ibang tungkod, at iyong sulatan: Sa Jose, na siyang tungkod ng Ephraim, at sa buong sangbahayan ni Israel na kaniyang mga kasama:

17 At iyong papagugnayugnayin sa ganang iyo na maging isang tungkod, upang maging isa sa iyong kamay.

18 At pagka ang mga anak ng iyong bayan ay mangagsasalita sa iyo, na mangagsasabi, Hindi mo baga ipakikilala sa amin kung ano ang kahulugan ng mga ito?

19 Sabihin mo sa kanila, Ganito ang sabi ng Panginoong Dios: Narito, aking kukunin ang tungkod ng Jose, na nasa kamay ng Ephraim, at ang mga lipi ng Israel na kaniyang mga kasama: at akin silang isasama roon, sa tungkod ng Juda, at gagawin ko silang isang tungkod, at sila'y magiging isa sa aking kamay.

20 At ang tungkod na iyong sinusulatan ay hahawakan mo sa harap ng kanilang mga mata.

21 At sabihin mo sa kanila, Ganito ang sabi ng Panginoong Dios: Narito, aking kukunin ang mga anak ni Israel mula sa gitna ng mga bansa, na kanilang pinaroonan, at pipisanin ko sila sa lahat ng dako, at dadalhin ko sila sa kanilang sariling lupain:

22 At gagawin ko silang isang bansa sa lupain, sa mga bundok ng Israel; at isang hari ang magiging hari sa kanilang lahat; at hindi na sila magiging dalawang bansa, o mahahati pa man sila sa dalawang kaharian;

23 At hindi na naman mapapahamak pa sila ng dahil sa kanilang mga diosdiosan, o sa kanila mang mga kasuklamsuklam na bagay, o sa anoman sa kanilang mga pagsalangsang; kundi aking ililigtas sila mula sa lahat nilang tahanang dako, na kanilang pinagkasalanan, at lilinisin ko sila: sa gayo'y magiging bayan ko sila, at ako'y magiging kanilang Dios.

24 At ang aking lingkod na si David ay magiging hari sa kanila; at silang lahat ay magkakaroon ng isang pastor; magsisilakad din naman sila ng ayon sa aking mga kahatulan, at susundin ang aking mga palatuntunan, at isasagawa.

25 At sila'y magsisitahan sa lupain na aking ibinigay kay Jacob na aking lingkod, na tinahanan ng inyong mga magulang; at sila'y magsisitahan doon, sila at ang kanilang mga anak, at ang mga anak ng kanilang mga anak, magpakailan man: at si David na aking lingkod ay magiging kanilang prinsipe magpakailan man.

26 Bukod dito'y makikipagtipan ako ng tipan ng kapayapaan sa kanila; magiging tipan na walang hanggan sa kanila; at aking ilalagay sila, at pararamihin sila at itatatag ko ang aking santuario sa gitna nila magpakailan man.

27 Ang aking tabernakulo naman ay mapapasa gitna nila; at ako'y magiging kanilang Dios, at sila'y magiging aking bayan.

28 At malalaman ng mga bansa na ako ang Panginoon na nagpapabanal sa Israel, pagka ang aking santuario ay mapapasa gitna nila magpakailan man.

   

来自斯威登堡的著作

 

Arcana Coelestia#3441

学习本章节

  
/10837  
  

3441. 'For the sake of Abraham My servant' means because of the Lord's Divine Human. This is clear from the representation of 'Abraham' as the Lord's Divine, and also His Divine Human, dealt with in 2833, 2836, 3251, and from the meaning of 'My servant', when used in reference to the Lord, as the Divine Human. Not that the Divine Human is a servant, for the Divine Human also is Jehovah, 1736, 2156, 2329, 2921, 3023, 3035, but 'My servant' means the Divine Human because by means of that Divine Human the Lord serves the human race. Indeed it is by means of the Divine Human that a person is saved, for unless the Lord had united the Human to the Divine so that man could with his mind behold and worship the Lord's Human, and in so doing approach the Divine, he could not possibly be saved. The joining of man to the Divine Himself, called the Father, is effected through the Divine Human, called the Son, and so through the Lord, by whom one who is spiritual understands the Human, but one who is celestial understands the Divine Himself.

[2] From these considerations it is evident why the Divine Human is called a servant, namely that it serves the Divine for the purpose of giving man access to Himself, and it serves the human race in their salvation. This then is what is meant by 'Abraham My servant', as also in David, Remember His marvellous acts that He has done, the signs and the judgements of His mouth, O seed of Abraham His servant, O sons of Jacob His chosen ones. He sent Moses His servant, Aaron whom He had chosen. He remembered His Holy word, with Abraham His servant. Psalms 105:5-6, 26, 42.

Here 'Abraham His servant' is used to mean the Lord's Divine Human. In a similar way the Lord's Divine Human is also meant in the highest sense by 'servant Israel', 'servant Jacob', and 'servant David':

SERVANT ISRAEL

In Isaiah,

You, Israel, My servant, Jacob, whom I have chosen, the seed of Abraham My friend, you whom I took from the ends of the earth, and called from the extremities 1 of it, and said to you, You are My servant, I have chosen you. Isaiah 41:8-9.

Here, in the highest sense, 'Israel My servant' is the Lord in relation to the internal aspects of the spiritual Church, and 'Jacob' to the external aspects of that Church. In the same prophet,

He said to me, You are My servant Israel in whom I will be rendered glorious. It is a light thing that You should be a servant to Me to raise up the tribes of Jacob and to bring back the preserved of Israel. And I have given You as a light of the nations, that You may be My salvation right to the ends of the earth. Isaiah 49:3, 6.

Here 'servant Israel in whom I will be rendered glorious' clearly stands for the Lord's Divine Human. Plainly He is called 'a servant' from the service He performs, for it is said 'that You may be a servant to Me to raise up the tribes of Jacob and to bring back the preserved of Israel'.

[3] SERVANT JACOB

In Isaiah,

I will give you the treasures of darkness and the secret riches of hiding-places for the sake of My servant Jacob, and of Israel My chosen. Isaiah 45:3-4.

Here 'servant Jacob' and 'Israel the chosen' are used to mean the Lord - 'servant Jacob' in relation to the external Church, 'Israel the chosen' in relation to the internal Church.

[4] SERVANT DAVID

In Ezekiel,

I will gather the children of Israel from all around. My servant David will be king over them, and they will all have one shepherd. They will dwell in the land which I gave to My servant Jacob. And they will dwell in it, they and their sons, and their sons' sons even for ever. And David My servant will be their pence for ever. Ezekiel 37:21, 24-25.

'Servant David' clearly stands for the Lord's Divine Human, 1888, and does so by virtue of Divine Truth which is meant by 'the king', who is David in this case, 1728, 2015, 3009. Also, in relation to good truth itself is the servant, see 3409. This being so the Lord calls Himself one who serves or ministers, in Mark,

Whoever would be great among you must be your minister; and anyone who would be first among you must be the servant of all, even as the Son of Man did not come to be ministered to but to minister. Mark 10:43-45; Matthew 20:26-28.

And in Luke,

Who is the greater, one who sits at table or one who ministers? Is it not the one who sits at table? But I am in the midst of you as one who ministers. Luke 22:27.

脚注:

1. literally, wings

  
/10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.