圣经文本

 

Ezekiel第23章

学习

   

1 Ang salita ng Panginoon ay dumating uli sa akin na nagsasabi:

2 Anak ng tao, may dalawang babae, na mga anak na babae ng isang ina:

3 At sila'y nagpatutot sa Egipto; sila'y nagpatutot sa kanilang kadalagahan: doo'y nangahigpit ang kanilang mga dibdib, at doo'y nangahipo ang mga suso ng kanilang pagkadalaga.

4 At ang mga pangalan nila ay Ohola ang matanda, at Oholiba ang kapatid niya: at sila'y naging akin at nanganak ng mga lalake at babae. At tungkol sa kanilang mga pangalan, Samaria ay Ohola, at Jerusalem ay Oholiba.

5 At si Ohola ay nagpatutot nang siya'y akin; at siya'y suminta sa mga mangingibig sa kaniya, sa mga taga Asiria na kaniyang mga kalapit bayan.

6 Na nananamit ng kulay asul, ang mga tagapamahala at ang mga pinuno, silang lahat na binatang makisig, mga mangangabayo na nangakasakay sa mga kabayo.

7 At ipinagkaloob niya sa kanila ang kaniyang pakikiapid, sa mga pinaka piling lalake sa Asiria sa kanilang lahat; at sa sino man na inibig niya, sa lahat nilang diosdiosan, ay nadumhan siya.

8 Ni hindi man niya iniwan ang kaniyang mga pagpapatutot mula sa mga kaarawan ng Egipto, sapagka't sa kaniyang kadalagahan, sila'y sumisiping sa kaniya, at nangahipo nila ang mga suso ng kaniyang pagkadalaga; at kanilang ibinuhos ang kanilang pagpapatutot sa kaniya.

9 Kaya't ibinigay ko siya sa kamay ng mga mangingibig sa kaniya, sa kamay ng mga taga Asiria, na siya niyang mga inibig.

10 Ang mga ito ang nangaglitaw ng kaniyang kahubaran; kinuha nila ang kaniyang mga anak na lalake at babae; at siya'y pinatay nila ng tabak: at siya'y naging kakutyaan sa mga babae; sapagka't sila'y naglapat ng mga kahatulan sa kaniya.

11 At nakita ito ng kaniyang kapatid na si Oholiba, gayon ma'y siya'y higit na napahamak sa kaniyang pagibig kay sa kaniya, at sa kaniyang mga pagpapatutot na higit kay sa mga pagpapatutot ng kaniyang kapatid.

12 Siya'y umibig sa mga taga Asiria, sa mga tagapamahala at mga pinuno, sa kaniyang mga kalapit bayan, na nararamtan ng mga pinakamahusay, sa mga nangangabayo na nakasakay sa mga kabayo, silang lahat ay mga binatang makisig.

13 At aking nakita na siya'y nadumhan; na sila kapuwa ay nagisang daan.

14 At kaniyang pinalago ang kaniyang mga pagpapatutot; sapagka't siya'y nakakita ng mga lalaking nakalarawan sa mga panig, na mga larawan ng mga Caldeo na nakalarawan ng bermillon,

15 Na nangabibigkisan sa kanilang mga balakang, na mga may lumilipad na turbante sa kanilang mga ulo, silang lahat ay parang mga prinsipe ayon sa wangis ng mga taga Babilonia sa Caldea, na lupain na kanilang kinapanganakan.

16 At pagkakita niya sa kanila ay inibig niya agad sila, at nagsugo ng mga sugo sa kanila sa Caldea.

17 At sinipingan siya ng mga taga Babilonia sa higaan ng pagibig, at kanilang dinumhan siya ng kanilang pagpapatutot, at siya'y nahawa sa kanila, at ang kaniyang kalooban ay tinabangan sa kanila.

18 Sa gayo'y inilitaw niya ang kaniyang mga pagpapatutot, at inilitaw niya ang kaniyang kahubaran: nang magkagayo'y tinabangan ang aking kalooban sa kaniya, na gaya ng pagkatabang ng aking kalooban sa kaniyang kapatid.

19 Gayon ma'y kaniyang pinarami ang kaniyang mga pakikiapid, na inalaala ang mga kaarawan ng kaniyang kadalagahan, na kaniyang ipinagpatutot sa lupain ng Egipto,

20 At siya'y umibig sa mga nagsisiagulo sa kaniya, na ang laman ay parang laman ng mga asno, at ang lumalabas sa kanila ay parang lumalabas sa mga kabayo.

21 Ganito mo inalaala ang kahalayan ng iyong kadalagahan, sa pagkahipo ng iyong mga suso ng mga taga Egipto dahil sa mga suso ng iyong kadalagahan.

22 Kaya, Oh Oholiba, ganito ang sabi ng Panginoong Dios; Narito, aking ibabangon ang mga mangingibig sa iyo laban sa iyo, na siyang pinagsawaan ng iyong kalooban, at aking dadalhin sila laban sa iyo sa lahat ng dako:

23 Ang mga taga Babilonia at lahat ng Caldeo, ang Pekod, at ang Soa, at ang Coa, at lahat ng taga Asiria na kasama nila; na mga binatang makisig, mga tagapamahala at mga pinuno silang lahat, mga prinsipe, at mga lalaking bantog, silang lahat ay nagsisisakay sa mga kabayo.

24 At sila'y magsisiparitong laban sa iyo na ma'y mga almas, mga karo, at mga kariton, at may kapulungan ng mga tao; sila'y magsisilagay laban sa iyo sa palibot na may longki, at kalasag at turbante; at aking ipauubaya ang kahatulan sa kanila, at sila'y magsisihatol sa iyo ayon sa kanilang mga kahatulan.

25 At aking ilalagak ang aking paninibugho laban sa iyo, at sila'y magsisigawa sa iyo sa kapusukan; kanilang pipingusin ang iyong ilong at ang iyong mga tainga; at ang nalabi sa iyo ay mabubuwal sa pamamagitan ng tabak: kanilang kukunin ang iyong mga anak na lalake at babae; at ang nalabi sa iyo ay susupukin sa apoy,

26 Kanila rin namang huhubaran ka ng iyong mga suot, at dadalhin ang iyong mga magandang hiyas.

27 Ganito ko patitigilin sa iyo ang iyong kahalayan, at ang iyong pagpapatutot na dinala mula sa lupain ng Egipto: na anopa't hindi mo ididilat ang iyong mga mata sa kanila, o aalalahanin mo pa man ang Egipto kailan man.

28 Sapagka't ganito ang sabi ng Panginoong Dios, Narito, ibibigay kita sa kamay ng mga ipinagtatanim mo, sa kamay ng mga pinagsawaan ng iyong kalooban;

29 At hahatulan ka nila na may pagtatanim, at aalisin ang lahat ng iyong kayamanan, at iiwan kang hubad at hubo: at ang sala mong pagpapatutot ay malilitaw, ang iyong kahalayan at gayon din ang iyong mga pagpapatutot.

30 Ang mga bagay na ito ay gagawin sa iyo, sapagka't ikaw ay nagpatutot sa mga bansa, at sapagka't ikaw ay nadumhan sa kanilang mga diosdiosan.

31 Ikaw ay lumakad sa lakad ng iyong kapatid; kaya't ibibigay ko ang kaniyang saro sa iyong kamay.

32 Ganito ang sabi ng Panginoong Dios: Ikaw ay iinom sa saro ng iyong kapatid, na malalim at malaki: ikaw ay tatawanan na pinakatuya at pinaka kadustaan; maraming laman.

33 Ikaw ay lubhang malalasing at mamamanglaw, sa pamamagitan ng sarong katigilan at kapahamakan, sa pamamagitan ng saro ng iyong kapatid na Samaria.

34 Iyo ngang iinumin at tutunggain, at iyong hahaluin ang labo niyaon, at sasaktan ang iyong dibdib; sapagka't aking sinalita, sabi ng Panginoong Dios.

35 Kaya't ganito ang sabi ng Panginoong Dios: Sapagka't ako'y iyong nilimot, at tinalikdan mo ako, taglayin mo nga rin ang iyong kahalayan at ang iyong mga pakikiapid.

36 Sinabi ng Panginoon sa akin bukod dito: Anak ng tao: hahatulan mo baga si Ohola at si Oholiba? ipakilala mo sa kanila ang kanilang mga kasuklamsuklam.

37 Sapagka't sila'y nagkasala ng pangangalunya, at dugo ay nasa kanilang mga kamay; at sa kanilang mga diosdiosan ay nagsisamba; at kanila namang pinaraan sa apoy upang masupok ang kanilang mga anak, na kanilang ipinanganak sa akin.

38 Bukod dito'y ginawa nila ito sa akin: kanilang nilapastangan ang aking santuario sa araw ding yaon, at nilapastangan ang aking mga sabbath.

39 Sapagka't nang kanilang patayin ang kanilang mga anak para sa kanilang mga diosdiosan, nagsiparoon nga sila nang araw ding yaon sa aking santuario upang lapastanganin; at, narito, ganito ang kanilang ginawa sa gitna ng aking bahay.

40 At bukod dito ay inyong ipinasundo ang mga taong nangagmumula sa malayo, na siyang mga ipinasundo sa sugo, at, narito, sila'y nagsisidating; na siyang dahil ng iyong ipinaligo, at ipinagkulay mo ng iyong mga mata, at pinaggayakan mo ng mga gayak;

41 At naupo ka sa isang mainam na higaan, na may dulang na nakahanda sa harap niyaon, na siya mong pinaglapagan ng aking kamangyan at aking langis.

42 At ang tinig ng pulutong na tiwasay ay nasa kaniya: at nadala na kasama ng mga lalake sa mga karaniwan ang mga manglalasing na mula sa ilang; at sila'y nangaglagay ng mga pulsera sa mga kamay nila, at mga magandang putong sa kanilang mga ulo.

43 Nang magkagayo'y sinabi ko sa kaniya na tumanda sa mga pangangalunya, Ngayon mangakikiapid pa sila sa kaniya, at siya sa kanila.

44 At sinipingan nila siya, na parang sumiping sa isang patutot: gayon nila sinipingan si Ohola at si Oholiba, na malibog na mga babae.

45 At mga matuwid na tao ang hahatol sa kanila ng kahatulan sa mangangalunya, at ng kahatulan sa mga babae na nagbubo ng dugo; sapagka't sila'y mangangalunya, at dugo ang nasa kanilang mga kamay.

46 Sapagka't ganito ang sabi ng Panginoong Dios, Ako'y magsasampa ng isang kapulungan laban sa kanila, at ibibigay ko sila upang ligaliging paroo't parito at samsaman.

47 At babatuhin sila ng kapulungan, ng mga bato, at tatagain sila ng kanilang mga tabak; papatayin nila ang kanilang mga anak na lalake at babae, at susunugin ng apoy ang kanilang mga bahay.

48 Ganito ko patitigilin ang kahalayan sa lupain, upang ang lahat na babae ay maturuan na huwag magsigawa ng ayon sa inyong mga kahalayan.

49 At gagantihin nila ang inyong kahalayan sa inyo, at inyong dadanasin ang mga kasalanan tungkol sa inyong mga diosdiosan, at inyong malalaman na ako ang Panginoong Dios.

   

来自斯威登堡的著作

 

The Lord#64

学习本章节

  
/65  
  

64. The reason Jerusalem in the Word means the church in regard to its teachings is that that was the only place in the land of Canaan where the Temple was, where the altar was, where sacrifices were performed, and therefore where there was actual worship of God. That was also why the three annual feasts were celebrated there and why every male in the whole land was commanded to go there. This is why Jerusalem means the church in regard to worship and therefore also the church in regard to its teachings, since worship is defined by teachings and carried out in accord with them. It is also because the Lord was in Jerusalem and taught in its Temple and afterward glorified his human nature there.

Moreover, in the Word as spiritually understood a city means a body of teaching, so a holy city means a body of teaching based on divine truth that comes from the Lord. 1

[2] We can also see that Jerusalem means a church in regard to its teachings from other passages in the Word, such as this in Isaiah:

For Zion’s sake I will not be silent and for Jerusalem’s sake I will not rest until her justice goes forth like radiance and her salvation burns like a lamp. Then the nations will see your justice and all monarchs will see your glory, and a new name will be given you that the mouth of Jehovah will utter. And you will be a crown of beauty in the hand of Jehovah and a diadem of the kingdom in the hand of your God. Jehovah will be well pleased with you and your land will be married. Behold, your salvation will come. See, his reward is with him. And they will call them a holy people, the redeemed of Jehovah; and you will be called a city sought out, not deserted. (Isaiah 62:1-4, 11-12)

This whole chapter is about the Lord’s Coming and about the new church that he is about to establish. This is the new church meant by the Jerusalem that will be given a new name that the mouth of Jehovah will utter and that will be a crown of beauty in the hand of Jehovah and a diadem of the kingdom in the hand of God, with which Jehovah will be well pleased, and which will be called a city sought out, not deserted. This cannot mean the Jerusalem where Jews were living when the Lord came, because this was the opposite in all respects, more properly called “Sodom, ” as it is in Revelation 11:8, Isaiah 3:9, Jeremiah 23:14, Ezekiel 16:46, 48.

[3] Another passage from Isaiah:

Behold, I am creating a new heaven and a new earth; the former ones will not be remembered. Be glad and rejoice forever in what I am creating. Behold, I am going to create Jerusalem as a rejoicing and her people as a gladness, so that I may rejoice over Jerusalem and be glad about my people. Then the wolf and the lamb will feed together; they will do no evil in all my holy mountain. (Isaiah 65:17-19, 25)

This chapter too is about the Lord’s Coming and the church that he is going to establish-a church that was not established among people in Jerusalem but among people who were outside it. This church, then, is meant by the Jerusalem that would be a rejoicing for the Lord and whose people will be a gladness for him, and where the wolf and the lamb will feed together, and where they will do no evil.

Here it is also saying, as it does in the Book of Revelation, that the Lord is going to create a new heaven and a new earth, meaning much the same thing; and it also says that he is going to create Jerusalem.

[4] Another passage from Isaiah:

Wake up! Wake up! Put on your strength, O Zion. Put on your beautiful garments, O Jerusalem, holy city. No more will the uncircumcised or the unclean come into you. Shake yourself from the dust, rise up, and sit [in a higher place], Jerusalem. The people will acknowledge my name on that day, because I am the one saying “Here I am!” Jehovah has comforted his people; he has redeemed Jerusalem. (Isaiah 52:1-2, 6, 9)

This chapter too is about the Lord’s Coming and the church that he is going to establish. So the Jerusalem into which the uncircumcised or the unclean will no longer come, and which the Lord will redeem, means the church; and Jerusalem the holy city means the church’s teachings that come from the Lord.

[5] In Zephaniah:

Rejoice, O daughter of Zion! Be glad with all your heart, O daughter of Jerusalem! The King of Israel is in your midst. Do not fear evil anymore. He will be glad over you with joy; he will rest in your love; he will rejoice over you with singing. I will give you a name and praise among all the peoples of the earth. (Zephaniah 3:14-17, 20)

Again, this is about the Lord and the church from him, the church over which the King of Israel (who is the Lord) will rejoice with singing and be glad with joy, in whose love he will be at rest, and to whom he will give a name and praise among all the peoples of the earth.

[6] In Isaiah:

Thus says Jehovah your Redeemer and your Maker, who says to Jerusalem, “You will be inhabited,” and to the cities of Judah, “You will be built.” (Isaiah 44:24, 26)

And in Daniel:

Know and understand: from [the time] the word goes forth that Jerusalem must be restored and built until [the time of] Messiah the Leader will be seven weeks. (Daniel 9:25)

We can see that here too Jerusalem means the church because this latter was restored and built up by the Lord, but Jerusalem, the capital city of the Jews, was not.

[7] Jerusalem means the church that comes from the Lord also in the following passages. In Zechariah:

Thus says Jehovah: “I will return to Zion and dwell in the midst of Jerusalem. Jerusalem will be called the city of truth, and the mountain of Jehovah Sabaoth will be called the holy mountain.” (Zechariah 8:3; see also 8:20-23)

In Joel:

Then you will know that I am Jehovah your God, dwelling on Zion, my holy mountain. Jerusalem will be holy. And on that day it will happen that the mountains will drip with new wine and the hills will flow with milk; and Jerusalem will abide from generation to generation. (Joel 3:17-21)

In Isaiah:

On that day the branch of Jehovah will be beautiful and glorious. And it will happen that those remaining in Zion and those left in Jerusalem will be called holy-all who are written as alive in Jerusalem. (Isaiah 4:2-3)

In Micah:

At the very last of days the mountain of the house of Jehovah will be established on the top of the mountains. Teaching will go forth from Zion and the word of Jehovah from Jerusalem. To you the former kingdom will come, the kingdom of the daughter of Jerusalem. (Micah 4:1-2, 8)

In Jeremiah:

At that time they will call Jerusalem the throne of Jehovah, and all nations will gather at Jerusalem because of the name of Jehovah. They will no longer follow the stubbornness of their own evil heart. (Jeremiah 3:17)

In Isaiah:

Look upon Zion, the city of our appointed feasts! Your eyes will see Jerusalem as a peaceful abode and as a tabernacle that will not be taken down; its tent pegs will never be removed and not one of its cords will be torn away. (Isaiah 33:20)

There are other passages elsewhere, such as Isaiah 24:23; 37:32; 66:10-14; Zechariah 12:3, 6, 9-10; 14:8, 11-12, 21; Malachi 3:2, 4; Psalms 122:1-7; 137:4-6.

[8] As for Jerusalem in these passages meaning the church that the Lord was going to establish and that has in fact been established, and not the Jerusalem in the land of Canaan that was inhabited by Jews, this too we can tell from the places in the Word where this latter city is described as totally lost and as destined for destruction, passages such as Jeremiah 5:1; 6:6-7; 7:17-18, and following; 8:6-8, and following; 9:10-11, 13, and following; 13:9-10, 14; 14:16; Lamentations 1:8-9, 17; Ezekiel 4:1; 5:9; 12:18-19; 15:6-8; 16:1-63; 23:1-49; Matthew 23:37, 39; Luke 19:41-44; 21:20-22; 23:28-30; and in many other places.

脚注:

1. [Swedenborg’s Footnote] A city in the Word means the teachings of a church and of a religion: see Arcana Coelestia 402, 2712, 2943, 3216, 4492-4493. The gate of a city means the teachings through which we come into the church: 2943, 4477. That is why the elders sat in the gate of the city and gave judgment: 2943. Going out of the gate means departing from the teachings: 4492-4493. Representations of cities and palaces appear in heaven when angels are discussing specific teachings: 3216.

  
/65  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.