圣经文本

 

Ezekiel第16章

学习

   

1 Muling ang salita ng Panginoon ay dumating sa akin, na nagsasabi.

2 Anak ng tao, ipakilala mo sa Jerusalem ang kaniyang mga kasuklamsuklam.

3 At sabihin mo, Ganito ang sabi ng Panginoong Dios sa Jerusalem: Ang iyong pinagmulan at ang iyong kapanganakan ay ang lupain ng Cananeo; ang Amorrheo ay iyong Ama, at ang iyong ina ay Hethea.

4 At tungkol sa iyong kapanganakan, nang araw na ikaw ay ipanganak ay hindi naputol ang iyong pusod, o napaliguan ka man sa tubig upang linisin ka; ikaw ay hindi pinahiran ng asin, o nabalot man.

5 Walang matang nahabag sa iyo; upang gawin ang anoman sa mga ito sa iyo, na maawa sa iyo; kundi ikaw ay nahagis sa luwal na parang, sapagka't ang iyong pagkatao ay itinakuwil, nang araw na ikaw ay ipanganak.

6 At nang ako'y dumaan sa tabi mo, at makita kita na nagugumon sa iyong dugo, sinabi ko sa iyo, Bagaman ikaw ay nagugumon sa iyong dugo, mabuhay ka: oo, sinabi ko sa iyo, Bagaman ikaw ay nagugumon sa iyong dugo, mabuhay ka.

7 Pinarami kita na parang damo sa parang, at ikaw ay kumapal at dumakilang mainam, at ikaw ay nagtamo ng mainam na kagayakan: ang iyong dibdib ay naganyo, at ang iyong buhok ay lumago; gayon ma'y ikaw ay hubo at hubad.

8 Nang ako nga'y magdaan sa tabi mo, at tumingin sa iyo, narito, ang iyong panahon ay panahon ng pagibig; at aking iniladlad ang aking balabal sa iyo, at tinakpan ko ang iyong kahubaran: oo, ako'y sumumpa sa iyo, at nakipagtipan sa iyo, sabi ng Panginoong Dios, at ikaw ay naging akin.

9 Nang magkagayo'y pinaliguan kita ng tubig; oo, aking nilinis na mainam ang iyong dugo, at pinahiran kita ng langis.

10 Binihisan din naman kita ng yaring may burda, at sinapatusan kita ng balat ng foka, at binigkisan kita sa palibot ng mainam na kayong lino, at binalot kita ng sutla.

11 Ginayakan din naman kita ng hiyas, at nilagyan ko ng mga pulsera ang iyong mga kamay, at ng isang kuwintas ang iyong leeg.

12 At nilagyan ko ng hikaw ang iyong ilong, at ng mga hikaw ang iyong mga tainga, at isang magandang putong ang iyong ulo.

13 Ganito ka nagayakan ng ginto at pilak; at ang iyong damit ay mainam na kayong lino, at sutla at yaring may burda; ikaw ay kumain ng mainam na harina, at ng pulot, at ng langis; at ikaw ay lubhang maganda, at ikaw ay guminhawa sa kalagayang pagkahari.

14 At ang iyong kabantugan ay nangalat sa gitna ng mga bansa dahil sa iyong kagandahan; sapagka't naging sakdal dahil sa aking kamahalan na aking inilagay sa iyo, sabi ng Panginoong Dios.

15 Nguni't ikaw ay tumiwala sa iyong kagandahan, at nagpatutot dahil sa iyong kabantugan, at ikinalat mo ang iyong mga pakikiapid sa bawa't nagdaraan; yao'y kaniya nga.

16 At kinuha mo ang iyong mga suot, at ginawa mo para sa iyo ang mga mataas na dako na kagayakan na may sarisaring kulay, at nagpatutot sa kanila: ang gayong mga bagay ay hindi na darating, o mangyayari pa man.

17 Kinuha mo naman ang iyong mga magandang hiyas na ginto at pilak, na aking ibinigay sa iyo, at ginawa mo sa iyo ng mga larawan ng mga tao, at iyong ipinagpatutot sa kanila;

18 At iyong kinuha ang iyong mga bihisang may burda, at ibinalot mo sa kanila, at inilagay mo ang aking langis at ang aking kamangyan sa harap nila.

19 Ang aking tinapay naman na aking ibinigay sa iyo, mainam na harina, at langis, pulot, na aking ipinakain sa iyo, iyong inilagay nga sa harap nila na pinakamasarap na amoy; at ganito nangyari, sabi ng Panginoong Dios.

20 Bukod dito'y kinuha mo ang iyong mga anak na lalake at babae, na iyong ipinanganak sa akin, at ang mga ito ay iyong inihain sa kanila upang lamunin. Ang iyo bagang mga pakikiapid ay maliit na bagay.

21 Na iyong pinatay ang aking mga anak, at iyong ibinigay sila na pinararaan sila sa apoy?

22 At sa lahat ng iyong mga kasuklamsuklam, at ng iyong mga pakikiapid hindi mo inalaala ang mga kaarawan ng iyong kabataan, nang ikaw ay hubo at hubad, at nagugumon sa iyong dugo.

23 At nangyari, pagkatapos ng iyong buong kasamaan (sa aba, sa aba mo! sabi ng Panginoong Dios),

24 Na ikaw ay nagtayo para sa iyo ng isang matayog na dako, at gumawa ka para sa iyo ng mataas na dako sa bawa't lansangan.

25 Itinayo mo ang iyong mataas na dako sa bawa't bukana ng daan, at ginawa mong kasuklamsuklam ang iyong kagandahan, at ibinuka mo ang iyong mga paa sa bawa't nagdaraan, at pinarami mo ang iyong pakikiapid.

26 Ikaw naman ay nakiapid din sa mga taga Egipto, na iyong mga kalapit bayan, na malaki sa pangangatawan; at iyong pinarami ang iyong pakikiapid upang mungkahiin mo ako sa galit.

27 Narito nga, iniunat ko ang aking kamay sa iyo, at binawasan ko ang iyong karaniwang pagkain, at ibinigay kita sa balang maibigan ng nangagtatanim sa iyo, na mga anak na babae ng mga Filisteo, na nangapapahiya sa iyong kalibugan.

28 Ikaw naman ay nagpatutot din sa mga taga Asiria, sapagka't ikaw ay hindi nasisiyahan: oo, ikaw ay nagpatutot sa kanila, at gayon ma'y hindi ka nasisiyahan.

29 Bukod dito'y iyong pinarami ang iyong pakikiapid sa lupain ng Canaan, hanggang sa Caldea; at gayon ma'y hindi ka nasisiyahan.

30 Pagkahinahina ng iyong loob, sabi ng Panginoong Dios, palibhasa'y iyong ginagawa ang lahat na bagay na ito, na gawa ng isang hambog na patutot:

31 Sa iyong pagtatayo ng iyong matayog na dako sa bukana ng bawa't daan, at ginagawa mo ang iyong mataas na dako sa bawa't lansangan; at hindi ka naging gaya ng isang patutot sa iyong pagwawalang kabuluhan ng upa.

32 Isang babae na napakakalunya! na tumatanggap sa iba na kahalili ng kaniyang asawa!

33 Sila'y nagbibigay ng mga kaloob sa lahat ng mga patutot: nguni't ikaw ay nagbibigay ng iyong mga kaloob sa lahat na mangliligaw sa iyo, at iyong sinusuhulan sila, upang sila'y magsilapit sa iyo sa bawa't dako, dahil sa iyong mga pakikiapid.

34 At ang kaibahan ng ibang mga babae ay nasa iyo sa iyong mga pakikiapid, sa paraang walang sumusunod sa iyo upang makiapid: at sa iyong pagbibigay ng upa, at walang upa na ibinibigay sa iyo, kaya't ikaw ay kaiba.

35 Kaya't, Oh patutot, pakinggan mo ang salita ng Panginoon:

36 Ganito ang sabi ng Panginoong Dios, Sapagka't ang iyong karumihan ay nahayag, at ang iyong kahubaran ay nalitaw sa iyong mga pakikiapid sa mga mangliligaw sa iyo; at dahil sa lahat ng diosdiosan na iyong mga kasuklamsuklam, at dahil sa dugo ng iyong mga anak, na iyong ibinigay sa kanila;

37 Kaya't, narito, aking pipisanin ang lahat na mangingibig sa iyo, na iyong pinagkaroonan ng kalayawan, at lahat ng iyong inibig, sangpu ng lahat na iyong kinapuotan; akin ngang pipisanin sila laban sa iyo sa bawa't dako, at aking ililitaw ang iyong kahubaran sa kanila, upang kanilang makita ang iyong buong kahubaran.

38 At aking hahatulan ka na gaya ng hatol sa mga babaing nangangalunya at nagbububo ng dugo; at aking dadalhin sa iyo ang dugo ng kapusukan at ng paninibugho.

39 Ikaw ay ibibigay ko rin sa kanilang kamay, at kanilang ibabagsak ang iyong matayog na dako, at igigiba ang iyong mga mataas na dako, at kanilang huhubaran ka ng iyong mga suot, at kukunin ang iyong magandang mga hiyas; at kanilang iiwan ka na hubo at hubad.

40 Sila naman ay mangagaahon ng isang pulutong laban sa iyo, at babatuhin ka nila ng mga bato, at palalagpasan ka ng kanilang mga tabak.

41 At susunugin nila ng apoy ang iyong mga bahay, at maglalapat ng mga kahatulan sa iyo sa paningin ng maraming babae; at aking patitigilin ka sa pagpapapatutot, at ikaw naman ay hindi na magbibigay pa ng upa.

42 Sa gayo'y aking papawiin ang aking kapusukan sa iyo, at ang aking paninibugho ay hihiwalay sa iyo, at ako'y matatahimik, at hindi na magagalit pa.

43 Sapagka't hindi mo naalaala ang mga kaarawan ng iyong kabataan, kundi ako'y pinapagiinit mo sa lahat ng mga bagay na ito; kaya't, narito, akin namang pararatingin ang iyong lakad sa iyong ulo, sabi ng Panginoong Dios: at hindi ka na gagawa ng kahalayang ito, na higit kay sa lahat ng iyong mga kasuklamsuklam.

44 Narito, bawa't sumasambit ng mga kawikaan ay sasambitin ang kawikaang ito laban sa iyo, na sasabihin, Kung ano ang ina, gayon ang kaniyang anak na babae.

45 Ikaw ang anak na babae ng iyong ina, na nagtakuwil ng kaniyang asawa at ng kaniyang mga anak; at ikaw ang kapatid ng iyong mga kapatid, na nagtakuwil ng kanilang mga asawa at ng kanilang mga anak: ang inyong ina ay Hetea, at ang inyong ama ay Amorrheo.

46 At ang iyong panganay na kapatid na babae ay ang Samaria na tumatahan sa iyong kaliwa, siya at ang kaniyang mga anak na babae; at ang iyong bunsong kapatid na babae na tumatahan sa iyong kanan ay Sodoma at ang kaniyang mga anak.

47 Gayon ma'y hindi ka lumakad sa kanilang mga lakad, o gumawa man ng ayon sa kanilang kasuklamsuklam, kundi wari napakaliit na bagay, ikaw ay hamak na higit kay sa kanila sa lahat ng iyong mga lakad.

48 Buhay ako, sabi ng Panginoong Dios, ang Sodoma na iyong kapatid na babae ay hindi gumawa, siya o ang kaniyang mga anak na babae man, na gaya ng iyong ginawa, ng ginawa mo, at ng iyong mga anak na babae.

49 Narito, ito ang kasamaan ng iyong kapatid na babae na Sodoma; kapalaluan, kayamuan sa tinapay, at ang malabis na kapahingahan ay nasa kaniya at sa kaniyang mga anak na babae; at hindi man niya pinalakas ang kamay ng dukha at mapagkailangan.

50 At sila'y palalo at gumawa ng kasuklamsuklam sa harap ko: kaya't aking inalis sila, ayon sa aking minagaling.

51 Kahit ang Samaria ay hindi nakagawa ng kalahati ng iyong mga kasalanan, nguni't pinarami mo ang iyong mga kasuklamsuklam na higit kay sa kanila, at iyong pinabuti ang iyong mga kapatid na babae sa pamamagitan ng lahat mong mga kasuklamsuklam na iyong ginawa.

52 Ikaw rin naman, taglayin mo ang iyong sariling kahihiyan, sa iyong paglalapat ng kahatulan sa iyong mga kapatid na babae; sa iyong mga kasalanan na iyong nagawa na higit na kasuklamsuklam kay sa kanila, sila'y lalong matuwid kay sa iyo: oo, malito ka, at taglayin mo ang iyong kahihiyan, sa iyong pagpapabuti sa iyong mga kapatid na babae.

53 At aking panunumbalikin uli sila mula sa kanilang pagkabihag, sa pagkabihag ng Sodoma at ng kaniyang mga anak na babae, at sa pagkabihag ng Samaria at ng kaniyang mga anak na babae, at sa pagkabihag ng iyong mga bihag sa gitna nila.

54 Upang iyong taglayin ang iyong sariling kahihiyan, at ikaw ay mapahiya dahil sa lahat na iyong ginawa sa iyong pagaliw sa kanila.

55 At ang iyong mga kapatid na babae ang Sodoma at ang kaniyang mga anak na babae mangagbabalik sa kanilang dating kalagayan; at ang Samaria at ang kaniyang mga anak na babae ay mangagbabalik sa kanilang dating kalagayan; at ikaw at ang iyong mga anak ay mangagbabalik sa inyong dating kalagayan.

56 Sapagka't ang iyong kapatid na babae na Sodoma ay hindi nabanggit ng iyong bibig sa kaarawan ng iyong kapalaluan;

57 Bago nalitaw ang iyong kasamaan, gaya sa panahon ng kapulaan sa mga anak na babae ng Siria, at sa lahat na nangasa palibot niya, na mga anak na babae ng mga Filisteo, na siyang kumukutya sa iyo sa palibot.

58 Iyong isinagawa ang iyong kahalayan at ang iyong mga kasuklamsuklam, sabi ng Panginoon.

59 Sapagka't ganito ang sabi ng Panginoong Dios, Akin namang gagawin sa iyo na gaya ng iyong ginawa, na iyong hinamak ang sumpa sa pagsira ng tipan.

60 Gayon ma'y aalalahanin ko ang aking tipan sa iyo nang mga kaarawan ng iyong kabataan, at aking itatatag sa iyo ang isang walang hanggang tipan.

61 Kung magkagayo'y aalalahanin mo ang iyong mga lakad, at mapapahiya ka, pagka iyong tatanggapin ang iyong mga kapatid na babae, ang iyong mga matandang kapatid at ang iyong batang kapatid: at aking ibibigay sila sa iyo na mga pinakaanak na babae, nguni't hindi sa pamamagitan ng iyong tipan.

62 At aking itatatag ang aking tipan sa iyo; at iyong malalaman na ako ang Panginoon;

63 Upang iyong maalaala, at malito ka, at kailan pa man ay hindi mo na bukahin ang iyong bibig, dahil sa iyong kahihiyan, pagka aking pinatawad ka ng lahat na iyong nagawa, sabi ng Panginoong Dios.

   

来自斯威登堡的著作

 

Arcana Coelestia#10287

学习本章节

  
/10837  
  

10287. 'And he who puts any of it on a foreigner' means a joining together for those who do not acknowledge the Lord, and so who are subject to evils and to the falsities of evil. This is clear from the meaning of 'putting it on someone' - when the subject is Divine Truths, meant by the sweet-smelling ointment - as a joining together; and from the meaning of 'a foreigner' as those who do not belong to the Church, thus those who do not acknowledge the Lord, consequently who are subject to evils and falsities. Anyone who does not acknowledge the Lord does not belong to the Church; and anyone who rejects the Lord is subject to evils and falsities. For goodness and truth come from no other source than Him. The fact that such people are meant by 'foreigners' will be clear from the places in the Word which will follow below. But first something must be stated regarding the joining of Divine Truth among those who do not acknowledge the Lord. Such a joining together constitutes profanation, for profanation is a joining of Divine Truth to falsities arising from evil. The joining together that constitutes profanation is something which cannot happen with any at all except those who have first acknowledged the things which are the Church's, and especially the Lord, but subsequently reject them. For acknowledgement of the Church's truths and of the Lord leads to contact with the heavens, and consequently to an opening of a person's interiors towards heaven; and a subsequent rejection of them leads to a joining of the same truths to falsities arising from evil. For everything a person acknowledges remains implanted in him; nothing present with a person which has entered through acknowledgement is destroyed.

[2] The state of a person with whom profanation exists is one in which he is in contact with the heavens and at the same time with the hells, through truths with the heavens and through the falsities of evil with the hells. As a result of this, in the next life a tearing apart takes place with such people, which destroys the whole of their inner life. After the tearing apart they hardly look like human beings any longer; they look like bones that have been scorched and have little life in them. See what has been stated and shown previously regarding profanation in the following places,

Profaners are those who have first acknowledged God's truths but subsequently reject them, 1001, 1010, 1059, 2051, 3398, 4289, 4601, 6348, 6959, 6963, 6971, 8394.

People who have rejected them since early childhood, such as Jews and others, are not profaners, 593, 1001, 1010, 1059, 3398, 3489, 6963.

The Lord takes the greatest care to guard against the occurrence of profanation with a person, 301-303, 1327, 1328, 2426, 3398, 3402, 3489, 6595.

[3] But it should be realized that the genera of profanation are very many, and the species composing those genera are very many. For there are those who profane the Church's forms of good and those who profane its truths; there are those who profane greatly and those who profane slightly; there are those who profane on a more internal level and those who profane on increasingly external levels; there are those who profane through belief contrary to the Church's truths and forms of good, there are those who profane through the life they lead, and those who profane through their worship. Consequently there exist very many hells of profaners, which are distinct and separate from one another, in accord with their different kinds of profanation. The hells of those who profane good are behind one's back, whereas the hells of profanation of truth are underfoot and to the sides. They are deeper than the hells of all other evils and are rarely opened.

[4] Those who do not acknowledge the Lord and refuse to do so, whether they are outside the Church or inside it, thus those who are subject to evils and to the falsities of evil, are meant by 'foreigners'; and in the abstract sense, without reference to actual persons, evils and the falsities of evil are meant. This is clear from very many places in the Word. The reason for saying 'those who do not acknowledge the Lord, thus those who are subject to evils and the falsities of evil' is that people who do not acknowledge the Lord are inevitably subject to evils and the falsities of evil; for the Lord is the source of all good and of all the truth of good. Those therefore who reject the Lord are subject to evils and the falsities of evil, as accords with the Lord's words in John,

Unless you believe that I am, you will die in your sins. John 8:24.

[5] The fact that such people are meant by 'foreigners' is clear from the following places: In Isaiah,

Your land will be a lonely place, your cities have been burned with fire; foreigners will devour your ground before you, and it will be a lonely place, as if overturned by foreigners 1 . Isaiah 1:7.

Here land should not be understood by 'land', nor cities and ground by 'cities' and 'ground'. Instead the Church should be understood by 'land' and likewise by 'ground', and by 'cities' the Church's truths, called its doctrinal teachings, which are said to have been 'burned with fire' when they have been destroyed by the evils of self-love and love of the world. From this it is evident what is meant by 'foreigners will devour your ground', namely evils and the falsities of evil destroying the Church, and by 'your land will be a lonely place' and 'your cities have been burned with fire'.

'Land' or earth means the Church, see in the places referred to in 9325, and 'ground' likewise, 566, 1068.

'Cities' are the Church's doctrinal teachings, thus its truths, 2268, 2451, 2712, 2943, 3216, 4492, 4493.

'Fire' means the evil of self-love and love of the world, 1297, 1861, 2446, 5071, 5215, 6314, 6832, 7575, 9141.

[6] In Jeremiah,

Shame covered our faces when foreigners came against the sanctuaries of Jehovah's house. Jeremiah 51:51.

'Foreigners coming against the sanctuaries of Jehovah's house' are evils and the falsities of evil that go against the Church's truths and forms of good. The word 'foreigners' was used to mean members of the gentile nations who were slaves in the Jewish Church, and the gentile nations of that land also mean evil and falsities, 9320. In the same prophet,

You say, There is no hope, no; but I will love foreigners, and after them I will go. Jeremiah 2:25.

'Loving foreigners and going after them' means loving evils and the falsities of evil, and worshipping them.

[7] In Ezekiel,

I will bring a sword upon you, and will give you into the hand of foreigners. Ezekiel 11:8-9.

'Bringing a sword upon' means falsities arising from evil set in conflict against truths springing from good. 'Giving into the hand of foreigners' means to the end that they may believe and serve those falsities. For the meaning of 'a sword' as truth engaged in conflict against falsities, and in the contrary sense falsity engaged in conflict against truths, see 2799, 6353, 7102, 8294.

[8] In the same prophet,

You will die the deaths of the uncircumcised in the hand of foreigners. Ezekiel 28:10.

'The uncircumcised' are those who, for all the religious teachings they know, lead lives steeped in foul loves and the desires that go with them, 2049, 3412, 3413, 4462, 7045, 7225, the death they die being spiritual death. 'In the hand of foreigners' means subject to evils themselves and the falsities of evil.

[9] In the same prophet,

Jerusalem, an adulterous woman, takes foreigners instead of her husband. Ezekiel 16:32.

'Jerusalem, an adulterous woman' stands for the Church in which good has been adulterated; 'taking foreigners' stands for its acceptance, in life and doctrine, of evils and the falsities of evil. In Joel,

Jerusalem will be holy, and foreigners will not pass through her any longer. Joel 3:17.

Here also 'Jerusalem' stands for the Church, but one in which people acknowledge the Lord, lead good lives, and believe truths coming from the Lord. 'Foreigners will not pass through her any longer' means that evils and the falsities of evil coming from hell will not enter it.

[10] In David,

Foreigners have risen up against me, and violent ones have sought my soul. Psalms 54:3.

Here also 'foreigners' stands for evils and the falsities of evil, and 'violent ones' for these same evils and falsities acting violently against forms of good and truths. Those who see solely the literal sense of the Word take 'foreigners' to mean nothing more than those outside the Church who were rising up against David. But no ideas of actual persons enter the thinking of those in heaven, only the realities meant by them, 8343, 8985, 9007, so that they think not of people but things that are foreign or alien, that is, those which are alienated from the Church, thus evils and the falsities of evil which destroy the Church. And by 'David', against whom the foreigners were rising up, those in heaven understand the Lord, 1888, 9954.

[11] In Moses,

He forsook the God who made him, and despised the Rock of his salvation. They provoked Him to jealousy through foreign [gods]. Deuteronomy 32:15-16.

'Forsaking God' and 'despising the Rock of salvation' stand for rejecting the Lord, 'provoking through foreign [gods]' for doing so through evils and the falsities of evil, 'the Rock of salvation' being the Lord in respect of the truths of faith, see 8581. In addition to all this there are other places in which 'foreigners' stands for evils and falsities, such as Isaiah 25:2, 4-5; Jeremiah 30:8; Ezekiel 31:11-12.

[12] Since 'foreigners' meant those who are subject to evils and the falsities of evil, and consequently in the abstract sense meant evils and the falsities of evil, it was forbidden for a foreigner to eat that which was holy, Leviticus 22:10; no foreigner was permitted to come near and perform the priestly function or guard the sanctuary; and any who did come near was to be put to death, Numbers 1:51; 3:10, 38; 18:7;

[13] furthermore no incense was to be offered on foreign 2 fire, and because Aaron's sons Nadab and Abihu did offer incense on it they were devoured by fire from heaven, Leviticus 10:1-2. For holy fire which was taken from the altar was a sign of love derived from God, whereas foreign fire was a sign of love coming from hell, and therefore also of evils and the desires that go with them, see 1297, 1861, 2446, 5071, 5215, 6314, 6832, 7575, 9141.

[14] Mention is also made in the Word of those who are foreign-born, a different word being used in the original language from that rendered 'foreigners', and by them falsities themselves are meant, as in Lamentations,

O Jehovah, look upon our shame. Our inheritance has been turned over to foreigners, and our houses to the foreign-born. Lamentations 5:1-2.

In Obadiah,

Foreigners led his strength 3 captive, and the foreign-born entered his gates and cast 4 lots for Jerusalem. Obad. verse 11.

'Casting lots for Jerusalem' stands for destroying the Church and scattering its truths.

[15] In Zephaniah,

I will punish 5 the princes and the king's sons, and all clothed with the clothing of him who is foreign-born. Zephaniah 1:8.

Those 'clothed with the clothing of him who is foreign-born' stand for people subject to falsities; for 'the princes' and 'the king's sons' who are to undergo punishment mean leading truths and in the contrary sense leading falsities. For this meaning of 'princes', see 1482, 2089, 5044, and for that of 'kings' as truths themselves and in the contrary sense falsities themselves, 2015, 2069, 3009, 4581, 4966, 5044, 5068, 6148, so that 'the king's sons' means things derived from those truths or falsities.

[16] In David,

Deliver me, and rescue me from the hands of the sons of him who is foreign-born, whose mouths speak vanity, and whose right hands are the right hands of falsehood. Psalms 144:7-8, 11.

'The sons of him who is foreign-born', it is plainly evident, means those subject to falsities, and so means falsities themselves, for it says, 'Whose mouths speak vanity, and whose right hands are right hands of falsehood', 'vanity' meaning false ideas composing doctrine, and 'falsehood' false ways of life, 9248.

  
/10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.