圣经文本

 

Exodo第4章

学习

   

1 At si Moises ay sumagot at nagsabi, Datapuwa't, narito, hindi nila paniniwalaan ako, ni didinggin ang aking tinig sapagka't kanilang sasabihin, Ang Panginoon ay hindi napakita sa iyo.

2 At sinabi sa kaniya ng Panginoon, Ano iyang nasa iyong kamay? At kaniyang sinabi, Isang tungkod.

3 At kaniyang sinabi, Ihagis mo sa lupa. At kaniyang inihagis sa lupa, at naging isang ahas; at si Moises ay tumakas sa harap ng ahas.

4 At sinabi ng Panginoon kay Moises, Iunat mo ang iyong kamay, at sunggaban mo sa buntot: (at kaniyang iniunat ang kaniyang kamay, at kaniyang hinawakan, at naging isang tungkod sa kaniyang kamay).

5 Upang sila'y maniwala, na ang Dios ng iyong mga magulang, ang Dios ni Abraham, ang Dios ni Isaac, at ang Dios ni Jacob ay napakita sa iyo.

6 At sinabi pa sa kaniya ng Panginoon, Ipasok mo ang iyong kamay, sa iyong sinapupunan. At kaniyang ipinasok ang kamay niya sa kaniyang sinapupunan: at nang kaniyang ilabas, ay narito, ang kaniyang kamay ay may ketong, na maputing parang niebe.

7 At kaniyang sinabi, Ipasok mo uli ang iyong kamay sa iyong sinapupunan. (At kaniyang ipinasok uli ang kamay niya sa kaniyang sinapupunan, at nang kaniyang ilabas sa kaniyang sinapupunan, ay narito, nagsauling gaya ng kaniyang dating laman).

8 At mangyayari, na kung sila'y hindi maniniwala sa iyo, ni makikinig sa tinig ng unang tanda, ay kanilang paniniwalaan ang tinig ng huling tanda.

9 At mangyayari na kung sila'y hindi maniniwala sa dalawang tandang ito, ni hindi makikinig sa iyong tinig, ay kukuha ka ng tubig sa ilog, at iyong ibubuhos sa tuyong lupa, at ang tubig na iyong kukunin sa ilog ay magiging dugo sa tuyong lupa.

10 At sinabi ni Moises sa Panginoon, Oh Panginoon, ako'y hindi marikit mangusap, kahit ng panahong nakaraan, kahit mula ng magsalita ka sa iyong lingkod: sapagka't ako'y kimi sa pangungusap at umid sa dila.

11 At sinabi sa kaniya ng Panginoon, Sinong gumawa ng bibig ng tao? o sinong gumawa ng pipi, o bingi, o may paningin, o bulag sa tao? Hindi ba akong Panginoon?

12 Ngayon nga'y yumaon ka, at ako'y sasaiyong bibig, at ituturo ko sa iyo kung ano ang iyong sasalitain.

13 At kaniyang sinabi, Oh Panginoon, magsugo ka, isinasamo ko sa iyo, sa pamamagitan ng kamay niyaong iyong susuguin.

14 At ang galit ng Panginoon ay nagningas laban kay Moises, at kaniyang sinabi, Wala ba si Aarong kapatid mo na Levita? Nalalaman kong siya'y makapagsasalitang mabuti. At saka, narito, siya'y lumalabas upang salubungin ka; at pagkakita niya sa iyo, ay matutuwa sa kaniyang puso.

15 At ikaw ay magsasalita sa kaniya, at iyong isasabibig niya ang mga salita; at ako'y sasaiyong bibig at sasakaniyang bibig, at aking ituturo sa inyo, kung ano ang inyong gagawin.

16 At siya ang makikipagusap sa lagay mo sa bayan: at mangyayari na siya'y magiging sa iyo'y bibig, at ikaw ay magiging sa kaniya'y parang Dios.

17 At tatangnan mo sa iyong kamay ang tungkod na ito, na iyong ipaggagawa ng mga tanda.

18 At si Moises ay yumaon, at bumalik kay Jethro na kaniyang biyanan, at nagsabi sa kaniya, Pahintulutan mo akong yumaon, isinasamo ko sa iyo, at bumalik sa aking mga kapatid na nasa Egipto, at titingnan ko, kung sila'y nabubuhay pa. At sinabi ni Jethro kay Moises, Yumaon kang payapa.

19 At sinabi ng Panginoon kay Moises sa Madian, Yumaon ka, bumalik ka sa Egipto: sapagka't namatay na ang lahat ng tao, na nagmimithi ng iyong buhay.

20 At ipinagsama ni Moises ang kaniyang asawa at ang kaniyang mga anak, at kaniyang ipinagsasakay sa isang asno, at siya'y bumalik sa lupain ng Egipto: at tinangnan ni Moises ang tungkod ng Dios sa kaniyang kamay.

21 At sinabi ng Panginoon kay Moises, Pagkabalik mo sa Egipto, iyong gawin nga sa harap ni Faraon ang lahat ng kababalaghan na aking itiniwala sa iyong kamay: datapuwa't aking papagmamatigasin ang kaniyang puso, at hindi niya tutulutang yumaon ang bayan.

22 At iyong sasabihin kay Faraon, Ganito ang sabi ng Panginoon, Ang Israel ay aking anak, aking panganay:

23 At aking sinabi sa iyo, Pahintulutan mong ang aking anak ay yumaon, upang siya'y makapaglingkod sa akin; at ayaw mo siyang payaunin, narito, aking papatayin ang iyong anak, ang iyong panganay.

24 At nangyari sa daan, sa dakong panuluyanan, na sinalubong ng Panginoon siya, at pinagsikapang patayin siya.

25 Nang magkagayo'y sumunggab si Sephora ng isang batong matalim, at pinutol ang balat ng masama ng kaniyang anak, at inihagis sa kaniyang paanan; at kaniyang sinabi, Tunay na ikaw sa akin ay isang asawang mabagsik.

26 Sa gayo'y kaniyang binitiwan siya. Nang magkagayo'y kaniyang sinabi, Isang asawa kang mabagsik, dahil sa pagtutuli.

27 At sinabi ng Panginoon kay Aaron, Pumaroon ka sa ilang na salubungin mo si Moises. At siya'y pumaroon, at nasalubong niya sa bundok ng Dios, at kaniyang hinagkan.

28 At isinaysay ni Moises kay Aaron ang lahat ng salita ng Panginoon, na ipinagbilin sa kaniyang sabihin, at ang lahat ng tandang ipinagbilin sa kaniyang gawin.

29 At si Moises at si Aaron ay naparoon at tinipon ang lahat ng matanda sa mga anak ni Israel:

30 At sinalita ni Aaron ang lahat ng salita na sinalita ng Panginoon kay Moises, at ginawa ang mga tanda sa paningin ng bayan.

31 At ang bayan ay naniwala: at nang kanilang marinig na dinalaw ng Panginoon ang mga anak ni Israel, at kaniyang nakita ang kanilang kapighatian, ay iniyukod nga nila ang kanilang mga ulo at sumamba.

   

来自斯威登堡的著作

 

Arcana Coelestia#7007

学习本章节

  
/10837  
  

7007. 'And will teach you the things you will do' means that the Divine will therefore be within every single thing that is going to happen. This is clear from the meaning of 'teaching' as flowing in, and when it is used as it is here in reference to the Divine, as going forth, as above in 6999; and from the meaning of 'the things you will do' as things that are going to happen. Every single one is meant because what is said refers to the Divine. Something must be said here about what is meant by the Divine within every single thing that happens in a person's life. To man this seems to be altogether untrue, because he thinks that if the Divine were present in every single thing that happens no evil deeds would be done and no one would be damned either, and also that justice would always prevail, the upright would prosper in the world rather than those who are not upright, and many other conditions like these. But because they see the opposite of such conditions they do not believe that the Divine is in every single thing. As a consequence they attribute matters of a specific nature to themselves and their own prudence, and merely general, overall control to the Divine, calling everything else fortune and chance, which to them are blind natural forces.

[2] But a person thinks in that kind of way because he has no knowledge of the arcana of heaven, which are that the Lord leaves each person in freedom, for unless a person is in freedom he cannot be reformed at all. What a person does under compulsion does not reform him because compulsion does not allow anything to take root; for anything a person does under compulsion is not an act of willing, whereas what he does in freedom is an act of willing. What is good and true, if it is to be present in a person as his own, must take root in his will. What is outside the will is not the person's own. And since everyone is for that reason left in freedom people are allowed to think what is evil and, so far as outward fears do not hold them back, to do what is evil; and - since everyone is in freedom - those who are not upright rejoice and glory in the world seemingly more than those who are upright. But the glorying and rejoicing of those who are not upright is external or of the body and in the next life it is turned into hellish misery, whereas the glorying and rejoicing of those who are upright, being internal or of the spirit, remains and becomes heavenly bliss.

[3] Furthermore high rank and wealth bring worldly but not eternal happiness. This being so, that happiness may be experienced both by those who are not upright and by those who are upright; and if the upright are denied it, it is in order that such things may not divert them from what is good. And since a person thinks that Divine blessings consist in worldly kinds of goodness and bliss, his weakness leads him into errors about God's providence when He sees the opposite taking place. He also draws conclusions from present circumstances as he sees them. He gives no thought to the idea that Divine Providence has what is eternal in view, working especially to bring all things into a state of order in heaven, and also in hell, and so to ensure that heaven will unceasingly resemble a single human being, hell will exist opposite it, and equilibrium will therefore result. He gives no thought to the idea that these things cannot be brought about at all except by means of Divine providence at work in the most specific details of all, thus unless the Divine is constantly governing and directing people's freedom.

[4] For anything further on the subject see what has been stated and shown already regarding Divine providence:

The Lord's providence cannot be overall unless it is present in the most specific details, 1919 (end), 4319, 5122 (end), 5894 (end), 6481-6486, 6490.

The Lord's providence has in view what is eternal, 5264, 6490.

The Lord foresees what is evil and makes provision for what is good, 5155, 5195, 6489.

The Lord turns evil that He foresees into good, 6574.

Things that happen by chance are all part of providence, 5508, 6493, 6494.

One's own prudence is like dust thinly distributed in the air, while providence is, like the entire atmosphere, 6485.

Quite a number of mistaken ideas deny the presence of Divine providence in specific details, 6481.

  
/10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.