圣经文本

 

Exodo第29章

学习

   

1 At ito ang bagay na iyong gagawin sa kanila na ibukod sila, upang sila'y mangasiwa sa akin sa katungkulang saserdote: kumuha ka ng isang guyang toro at ng dalawang lalaking tupang walang kapintasan.

2 At tinapay na walang lebadura, at mga munting tinapay na walang lebadura na hinaluan ng langis, at mga manipis na tinapay na walang lebadura na pinahiran ng langis: na gagawin mo sa mainam na harina ng trigo.

3 At iyong isisilid sa isang bakol, at dadalhin mo na nasa bakol, sangpu ng toro at ng dalawang tupang lalake.

4 At si Aaron at ang kaniyang mga anak ay iyong dadalhin sa pintuan ng tabernakulo ng kapisanan, at iyong huhugasan sila ng tubig.

5 At iyong kukunin ang mga kasuutan, at iyong isusuot kay Aaron ang tunika niya, at ang balabal ng epod, at ang epod, at ang pektoral, at bibigkisan mo ng mainam na pagkayaring pamigkis ng epod:

6 At iyong ipuputong ang mitra sa kaniyang ulo, at ipapatong mo ang banal na korona sa mitra.

7 Saka mo kukunin ang langis na pangpahid, at ibubuhos mo sa ibabaw ng kaniyang ulo, at papahiran mo ng langis siya.

8 At iyong dadalhin ang kaniyang mga anak, at susuutan mo ng mga tunika sila.

9 At iyong bibigkisan sila ng mga pamigkis, si Aaron at ang kaniyang mga anak, at itatali mo ang mga tiara sa kanikaniyang ulo: at tatamuhin nila ang pagkasaserdote na pinakapalatuntunang palagi: at iyong papagbabanalin si Aaron at ang kaniyang mga anak.

10 At iyong dadalhin ang toro sa harap ng tabernakulo ng kapisanan: at ipapatong ni Aaron at ng kaniyang mga anak ang kanilang kamay sa ulo ng toro.

11 At iyong papatayin ang toro sa harap ng Panginoon, sa pintuan ng tabernakulo ng kapisanan.

12 At kukuha ka ng dugo ng toro, at ilalagay mo ng iyong daliri sa ibabaw ng mga anyong sungay ng dambana; at iyong ibubuhos ang lahat ng dugo sa paanan ng dambana.

13 At kukunin mo ang buong taba na nakababalot sa bituka, at ang mga lamak ng atay, at ang dalawang bato, at ang taba na nasa ibabaw ng mga yaon, at susunugin mo sa ibabaw ng dambana.

14 Datapuwa't ang laman ng toro, at ang balat, at ang dumi ay iyong susunugin sa apoy sa labas ng kampamento: handog nga dahil sa kasalanan.

15 Kukunin mo rin ang isang lalaking tupa; at ipapatong ni Aaron at ng kaniyang mga anak ang kanilang kamay sa ulo ng lalaking tupa.

16 At iyong papatayin ang lalaking tupa, at iyong kukunin ang dugo, at iyong iwiwisik sa palibot sa ibabaw ng dambana.

17 At iyong kakatayin ang tupa at huhugasan mo ang bituka, at ang mga hita, at ipapatong mo sa mga pinagputolputol at sa ulo.

18 At iyong susunugin ang buong tupa sa ibabaw ng dambana: handog na susunugin nga sa Panginoon; pinaka masarap na amoy na handog sa Panginoon, na pinaraan sa apoy.

19 At kukunin mo ang isang tupa; at ipapatong ni Aaron at ng kaniyang mga anak ang kanilang kamay sa ulo ng tupa.

20 Saka mo papatayin ang tupa, at kukunin mo ang dugo, at ilalagay mo sa pingol ng kanang tainga ni Aaron, at sa pingol ng kanang tainga ng kaniyang mga anak, at sa hinlalaki ng kanilang kanang kamay, at sa hinlalaki ng kanilang kanang paa, at iwiwisik mo ang dugong labis sa ibabaw ng dambana sa palibot.

21 At kukuha ka ng dugo na nasa ibabaw ng dambana, at ng langis na pangpahid, at iwiwisik mo kay Aaron, at sa kaniyang mga suot, at sa kaniyang mga anak na kasama niya: at ikapapaging banal niya at ng kaniyang mga suot, at ng kaniyang mga anak, at ng mga suot ng kaniyang mga anak na kasama niya.

22 Kukunin mo rin naman sa lalaking tupa ang taba, at ang matabang buntot, at ang tabang nakababalot sa mga bituka, at ang mga lamak ng atay, at ang dalawang bato, at ang taba na nasa ibabaw ng mga yaon, at ang kanang hita (sapagka't isang lalaking tupa na itinalaga),

23 At isang malaking tinapay, at isang munting tinapay na nilangisan, at isang manipis na tinapay sa bakol ng tinapay na walang lebadura na nasa harap ng Panginoon:

24 At iyong ilalagay ang kabuoan sa mga kamay ni Aaron, at sa mga kamay ng kaniyang mga anak; at iyong mga luluglugin na pinakahandog na niluglog sa harap ng Panginoon.

25 At iyong kukunin sa kanilang mga kamay, at iyong susunugin sa dambana sa ibabaw ng handog na susunugin, na pinaka masarap na amoy sa harap ng Panginoon: handog nga sa Panginoon na pinaraan sa apoy.

26 At kukunin mo ang dibdib ng tupa na itinalaga ni Aaron, at luglugin mo na pinakahandog na niluglog sa harap ng Panginoon: at magiging iyong bahagi.

27 At iyong ihihiwalay ang dibdib ng handog na niluglog, at ang hita ng handog na itinaas, ang niluglog at ang itinaas, ng lalaking tupa na itinalaga na kay Aaron at sa kaniyang mga anak;

28 At magiging kay Aaron at sa kaniyang mga anak, na pinaka bahagi magpakailan man, na mula sa mga anak ni Israel: sapagka't isang handog na itinaas: at magiging isang handog na itinaas sa ganang mga anak ni Israel, na kinuha sa kanilang mga hain tungkol sa kapayapaan: na dili iba't kanilang handog ngang itinaas sa Panginoon.

29 At ang mga banal na kasuutan ni Aaron ay magiging sa kaniyang mga anak, pagkamatay niya, upang pahiran ng langis sa mga yaon, at upang italaga sa mga yaon.

30 Pitong araw na isusuot ng anak na magiging saserdote nakahalili niya, pagka siya'y pumapasok sa tabernakulo ng kapisanan upang mangasiwa sa dakong banal.

31 At kukunin mo ang lalaking tupa na itinalaga at lulutuin mo ang kaniyang laman sa dakong banal.

32 At kakanin ni Aaron at ng kaniyang mga anak ang laman ng tupa, at ang tinapay na nasa bakol sa pintuan ng tabernakulo ng kapisanan.

33 At kanilang kakanin ang mga bagay na yaon, na ipinangtubos ng sala, upang italaga at pakabanalin sila: datapuwa't hindi kakain niyaon ang sinomang taga ibang lupa, sapagka't mga bagay na banal.

34 At kung may lumabis sa laman na itinalaga, o sa tinapay, hanggang sa kinaumagahan, ay iyo ngang susunugin sa apoy ang labis: hindi kakanin, sapagka't yao'y banal.

35 At ganito mo gagawin kay Aaron, at sa kaniyang mga anak, ayon sa lahat na aking iniutos sa iyo: pitong araw na iyong itatalaga sila.

36 At araw-araw ay maghahandog ka ng toro na pinakahandog, dahil sa kasalanan na pinakapangtubos: at iyong lilinisin ang dambana pagka iyong ipinanggagawa ng katubusan yaon; at iyong papahiran ng langis upang pakabanalin.

37 Pitong araw na iyong tutubusin sa sala ang dambana, at iyong pakakabanalin; at ang dambana ay magiging kabanalbanalan; anomang masagi sa dambana ay magiging banal.

38 Ito nga ang iyong ihahandog sa ibabaw ng dambana: dalawang kordero ng unang taon araw-araw na palagi.

39 Ang isang kordero ay iyong ihahandog sa umaga; at ang isang kordero ay iyong ihahandog sa hapon:

40 At kasama ng isang kordero na iyong ihahandog ang ikasangpung bahagi ng isang efa ng mainam na harina na may halong ikaapat na bahagi ng isang hin ng langis na hinalo; at ang ikaapat na bahagi ng isang hin na alak, ay pinakahandog na inumin.

41 At ang isang kordero ay iyong ihahandog sa hapon, at iyong gagawin ayon sa handog na harina sa umaga, at ayon sa inuming handog niyaon, na pinaka masarap na amoy, na handog nga sa Panginoon na pinaraan sa apoy.

42 Magiging isang palaging handog na susunugin sa buong panahon ng inyong lahi sa pintuan ng tabernakulo ng kapisanan, sa harap ng Panginoon; na aking pakikipagkitaan sa inyo, upang makipagusap ako roon sa iyo.

43 At doo'y makikipagtagpo ako sa mga anak ni Israel: at ang Tolda ay pakakabanalin sa pamamagitan ng aking kaluwalhatian.

44 At aking pakakabanalin ang tabernakulo ng kapisanan, at ang dambana; si Aaron man at ang kaniyang mga anak ay aking papagbabanalin upang mangasiwa sa akin sa katungkulang saserdote.

45 At ako'y tatahan sa gitna ng mga anak ni Israel, at ako'y magiging kanilang Dios.

46 At kanilang makikilala, na ako ang Panginoon nilang Dios, na kumuha sa kanila sa lupain ng Egipto, upang ako'y tumahan sa gitna nila: ako ang Panginoon nilang Dios.

   

来自斯威登堡的著作

 

Arcana Coelestia#10135

学习本章节

  
/10837  
  

10135. 'And you shall offer the other lamb between the evenings' means a similar removal of evils in a state of light and love in the external man. This is clear from the meaning of 'offering a lamb', or sacrificing it, as being removed from evils by means of the good of innocence from the Lord, as immediately above in 10134; and from the meaning of 'between the evenings' as in a state of light and love in the external man. In the Word 'evening' means a state involving interior things when the truths of faith are set in obscurity, and forms of the good of love are in some coldness; for angels experience different states of love and light, just as in the world different times of day - morning, midday, evening, night or twilight prior to morning, and morning again - give way to one another. When the angels experience a state of love, to them it is morning, and the Lord appears before them as the rising Sun. When they experience a state of light, to them it is midday. When however they experience a state of light set in obscurity, to them it is evening; and when after this they experience a state of love set in obscurity or some coldness, for them it is night, or rather the twilight before morning.

[2] Such states experienced by the angels follow unceasingly one after another, and serve unceasingly to make them more perfect. But those changes are not due to the Sun there, to its rising and setting, but to the state of the interiors within the angels themselves; for as with people in the world they have a desire at one time to turn towards their internal interests, at another towards their external ones. When they turn towards internal interests they experience a state of love and consequently of light in clearness, and when they turn towards external interests they experience a state of love and consequently of light set in obscurity; for what is external is such, compared with what is internal. This is the origin of the changes of state experienced by angels. The reason why they have such states and such changes is that the Sun of heaven, which in that world is the Lord, is the Divine Love itself. Therefore the heat radiating from it is the good of love, and the light from it is the truth of faith. For everything radiating from that Sun has life, unlike the things radiating from the sun in the world, which are dead.

[3] From this it becomes clear what heavenly heat is and what heavenly light is, also why it is that 'heat', 'flame', and 'fire' in the Word mean the good of love, 'light' and its 'brightness' the truth of faith, and 'the sun' the Lord Himself in respect of Divine Love.

The Lord in heaven is the Sun, see 3636, 3643, 4321(end), 5097, 7078, 7083, 7171, 7173, 8812.

The heat from it is the good of love, 3338, 3339, 3636, 3693, 4018, 5215, 6032, 6314.

The light from that Sun is Divine Truth, the source of faith, intelligence, and wisdom, see the places referred to in 9548, 9684.

From all this it now becomes clear what 'morning' and what 'evening' mean.

[4] But it should be recognized that in the present verse 'the morning' implies midday as well, and evening early morning twilight as well; for when the words 'morning and evening' are used in the Word an entire day is meant, so that 'morning' includes midday, and 'evening' night or twilight. This explains why 'the morning' in the present verse means a state of love and also of light in clearness, that is, in the internal man, and 'the evening' a state of light, as well as of love in obscurity, that is, in the external man.

[5] The fact that 'between the evenings' is not used to mean the period of time between the evening of one day and the evening of the next day, but the time between evening and morning, thus all of the night or twilight, is evident from the consideration that the continual burnt offering of a lamb was presented not only in the evening but also in the morning. From this it becomes clear that something similar is meant elsewhere by 'between the evenings', for example, where it says that the Passover should be kept between the evenings, Exodus 12:6; Numbers 9:5, 11, which is explained in yet another place by the following words,

You shall sacrifice the Passover in the evening when the sun goes down, at the fixed time of the departure from Egypt. After that you shall cook and eat it in the place which Jehovah your God will have chosen; and in the morning you shall turn 1 and go into your tents. Deuteronomy 16:6-7.

[6] The fact that 'evening' in general means a state of light shining in obscurity is clear in Jeremiah,

Arise, and let us go up into the south. Woe to us, for the day goes away, for the shadows of evening are set at an angle! Arise, and let us go up at night, and let us destroy the palaces. Jeremiah 6:4-5.

Here 'evening' and 'night' mean the last times of the Church, when all matters of faith and love have been destroyed. In Zechariah,

There will be one day, which is known to Jehovah, when around evening time there will be light. On that day living waters will go out from Jerusalem. And Jehovah will be King over all the earth. Zechariah 14:7-9.

This refers to the Lord's Coming. The end of the Church is meant by 'evening time'; 'light' is the Lord's Divine Truth. A similar example occurs in Daniel,

The holy one said to me, Up to the evening, [when it is becoming] the morning, two thousand three hundred times. Daniel 8:13-14.

  
/10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.