圣经文本

 

Genesis第23章

学习

   

1 εγενετο δε η ζωη σαρρας ετη εκατον εικοσι επτα

2 και απεθανεν σαρρα εν πολει αρβοκ η εστιν εν τω κοιλωματι αυτη εστιν χεβρων εν γη χανααν ηλθεν δε αβρααμ κοψασθαι σαρραν και πενθησαι

3 και ανεστη αβρααμ απο του νεκρου αυτου και ειπεν τοις υιοις χετ λεγων

4 παροικος και παρεπιδημος εγω ειμι μεθ' υμων δοτε ουν μοι κτησιν ταφου μεθ' υμων και θαψω τον νεκρον μου απ' εμου

5 απεκριθησαν δε οι υιοι χετ προς αβρααμ λεγοντες

6 μη κυριε ακουσον δε ημων βασιλευς παρα θεου ει συ εν ημιν εν τοις εκλεκτοις μνημειοις ημων θαψον τον νεκρον σου ουδεις γαρ ημων το μνημειον αυτου κωλυσει απο σου του θαψαι τον νεκρον σου εκει

7 αναστας δε αβρααμ προσεκυνησεν τω λαω της γης τοις υιοις χετ

8 και ελαλησεν προς αυτους αβρααμ λεγων ει εχετε τη ψυχη υμων ωστε θαψαι τον νεκρον μου απο προσωπου μου ακουσατε μου και λαλησατε περι εμου εφρων τω του σααρ

9 και δοτω μοι το σπηλαιον το διπλουν ο εστιν αυτω το ον εν μερει του αγρου αυτου αργυριου του αξιου δοτω μοι αυτο εν υμιν εις κτησιν μνημειου

10 εφρων δε εκαθητο εν μεσω των υιων χετ αποκριθεις δε εφρων ο χετταιος προς αβρααμ ειπεν ακουοντων των υιων χετ και παντων των εισπορευομενων εις την πολιν λεγων

11 παρ' εμοι γενου κυριε και ακουσον μου τον αγρον και το σπηλαιον το εν αυτω σοι διδωμι εναντιον παντων των πολιτων μου δεδωκα σοι θαψον τον νεκρον σου

12 και προσεκυνησεν αβρααμ εναντιον του λαου της γης

13 και ειπεν τω εφρων εις τα ωτα του λαου της γης επειδη προς εμου ει ακουσον μου το αργυριον του αγρου λαβε παρ' εμου και θαψω τον νεκρον μου εκει

14 απεκριθη δε εφρων τω αβρααμ λεγων

15 ουχι κυριε ακηκοα γη τετρακοσιων διδραχμων αργυριου ανα μεσον εμου και σου τι αν ειη τουτο συ δε τον νεκρον σου θαψον

16 και ηκουσεν αβρααμ του εφρων και απεκατεστησεν αβρααμ τω εφρων το αργυριον ο ελαλησεν εις τα ωτα των υιων χετ τετρακοσια διδραχμα αργυριου δοκιμου εμποροις

17 και εστη ο αγρος εφρων ος ην εν τω διπλω σπηλαιω ος εστιν κατα προσωπον μαμβρη ο αγρος και το σπηλαιον ο ην εν αυτω και παν δενδρον ο ην εν τω αγρω ο εστιν εν τοις οριοις αυτου κυκλω

18 τω αβρααμ εις κτησιν εναντιον των υιων χετ και παντων των εισπορευομενων εις την πολιν

19 μετα ταυτα εθαψεν αβρααμ σαρραν την γυναικα αυτου εν τω σπηλαιω του αγρου τω διπλω ο εστιν απεναντι μαμβρη αυτη εστιν χεβρων εν τη γη χανααν

20 και εκυρωθη ο αγρος και το σπηλαιον ο ην εν αυτω τω αβρααμ εις κτησιν ταφου παρα των υιων χετ

   

来自斯威登堡的著作

 

Arcana Coelestia#2935

学习本章节

  
/10837  
  

2935. 'Let him give me the cave of Machpelah [which is his]' means the obscurity of faith [that was theirs]. This is clear from the meaning of 'a cave' as obscurity, dealt with in 2463, and from the meaning of 'Machpelah' as faith which is enveloped in obscurity. The reason 'a cave' means obscurity is that it is a place filled with darkness. When reference is made to a mountain cave - as in Genesis 19:30, where it is said that Lot lived in a mountain cave - obscurity as regards good is meant, but when reference is made to the cave in the field of Machpelah obscurity as regards truth is meant. Here, because the expression 'the cave of Machpelah' is used - Machpelah being the field at the end of which the cave was situated - an obscurity as regards truth, or what amounts to the same, as regards faith is meant. From this it is also evident that Machpelah is faith which is enveloped in obscurity.

[2] Those who are being regenerated and becoming spiritual are very much in obscurity as regards truth. With them good from the Lord is indeed flowing in, but truth less so. Consequently a parallelism and correspondence exists with man between the Lord and good, but not between Him and truth, see 1832. The chief reason for this is that men do not know what good is, and if they did know they would still not believe it at heart. And as long as their good is enveloped in obscurity, so too is their truth, for it is from good that all truth springs. Or to be more explicit, the idea that the Lord is Good itself, and that everything which in itself is a manifestation of love to Him and of charity towards the neighbour is good, and that everything which declares and confirms this is truth, they do not know except in an extremely obscure way. Indeed they even entertain doubts, and allow reasonings to enter in against those considerations. And as long as their state is such, the light of truth from the Lord cannot flow in. Indeed they think of the Lord as they do of another human being and not of Him as God; and they model their idea of love to Him on some worldly kind of love. What genuine affection that stems from charity towards the neighbour is they scarcely know at all, or even what charity is and what the neighbour is. Yet these are essentials. From this one may recognize the great obscurity in which spiritual people are and which is all the greater before regeneration has taken place, which state is the subject here.

  
/10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.