新基督教圣经研究

圣经文本

 

Ezekiel第16章

学习

   

1 και εγενετο λογος κυριου προς με λεγων

2 υιε ανθρωπου διαμαρτυραι τη ιερουσαλημ τας ανομιας αυτης

3 και ερεις ταδε λεγει κυριος τη ιερουσαλημ η ριζα σου και η γενεσις σου εκ γης χανααν ο πατηρ σου αμορραιος και η μητηρ σου χετταια

4 και η γενεσις σου εν η ημερα ετεχθης ουκ εδησαν τους μαστους σου και εν υδατι ουκ ελουσθης ουδε αλι ηλισθης και σπαργανοις ουκ εσπαργανωθης

5 ουδε εφεισατο ο οφθαλμος μου επι σοι του ποιησαι σοι εν εκ παντων τουτων του παθειν τι επι σοι και απερριφης επι προσωπον του πεδιου τη σκολιοτητι της ψυχης σου εν η ημερα ετεχθης

6 και διηλθον επι σε και ειδον σε πεφυρμενην εν τω αιματι σου και ειπα σοι εκ του αιματος σου ζωη

7 πληθυνου καθως η ανατολη του αγρου δεδωκα σε και επληθυνθης και εμεγαλυνθης και εισηλθες εις πολεις πολεων οι μαστοι σου ανωρθωθησαν και η θριξ σου ανετειλεν συ δε ησθα γυμνη και ασχημονουσα

8 και διηλθον δια σου και ειδον σε και ιδου καιρος σου καιρος καταλυοντων και διεπετασα τας πτερυγας μου επι σε και εκαλυψα την ασχημοσυνην σου και ωμοσα σοι και εισηλθον εν διαθηκη μετα σου λεγει κυριος και εγενου μοι

9 και ελουσα σε εν υδατι και απεπλυνα το αιμα σου απο σου και εχρισα σε εν ελαιω

10 και ενεδυσα σε ποικιλα και υπεδησα σε υακινθον και εζωσα σε βυσσω και περιεβαλον σε τριχαπτω

11 και εκοσμησα σε κοσμω και περιεθηκα ψελια περι τας χειρας σου και καθεμα περι τον τραχηλον σου

12 και εδωκα ενωτιον περι τον μυκτηρα σου και τροχισκους επι τα ωτα σου και στεφανον καυχησεως επι την κεφαλην σου

13 και εκοσμηθης χρυσιω και αργυριω και τα περιβολαια σου βυσσινα και τριχαπτα και ποικιλα σεμιδαλιν και ελαιον και μελι εφαγες και εγενου καλη σφοδρα

14 και εξηλθεν σου ονομα εν τοις εθνεσιν εν τω καλλει σου διοτι συντετελεσμενον ην εν ευπρεπεια εν τη ωραιοτητι η εταξα επι σε λεγει κυριος

15 και επεποιθεις εν τω καλλει σου και επορνευσας επι τω ονοματι σου και εξεχεας την πορνειαν σου επι παντα παροδον ο ουκ εσται

16 και ελαβες εκ των ιματιων σου και εποιησας σεαυτη ειδωλα ραπτα και εξεπορνευσας επ' αυτα και ου μη εισελθης ουδε μη γενηται

17 και ελαβες τα σκευη της καυχησεως σου εκ του χρυσιου μου και εκ του αργυριου μου εξ ων εδωκα σοι και εποιησας σεαυτη εικονας αρσενικας και εξεπορνευσας εν αυταις

18 και ελαβες τον ιματισμον τον ποικιλον σου και περιεβαλες αυτα και το ελαιον μου και το θυμιαμα μου εθηκας προ προσωπου αυτων

19 και τους αρτους μου ους εδωκα σοι σεμιδαλιν και ελαιον και μελι εψωμισα σε και εθηκας αυτα προ προσωπου αυτων εις οσμην ευωδιας και εγενετο λεγει κυριος

20 και ελαβες τους υιους σου και τας θυγατερας σου ας εγεννησας και εθυσας αυτα αυτοις εις αναλωσιν ως μικρα εξεπορνευσας

21 και εσφαξας τα τεκνα σου και εδωκας αυτα εν τω αποτροπιαζεσθαι σε εν αυτοις

22 τουτο παρα πασαν την πορνειαν σου και ουκ εμνησθης τας ημερας της νηπιοτητος σου οτε ησθα γυμνη και ασχημονουσα και πεφυρμενη εν τω αιματι σου εζησας

23 και εγενετο μετα πασας τας κακιας σου λεγει κυριος

24 και ωκοδομησας σεαυτη οικημα πορνικον και εποιησας σεαυτη εκθεμα εν παση πλατεια

25 και επ' αρχης πασης οδου ωκοδομησας τα πορνεια σου και ελυμηνω το καλλος σου και διηγαγες τα σκελη σου παντι παροδω και επληθυνας την πορνειαν σου

26 και εξεπορνευσας επι τους υιους αιγυπτου τους ομορουντας σοι τους μεγαλοσαρκους και πολλαχως εξεπορνευσας του παροργισαι με

27 εαν δε εκτεινω την χειρα μου επι σε και εξαρω τα νομιμα σου και παραδωσω σε εις ψυχας μισουντων σε θυγατερας αλλοφυλων τας εκκλινουσας σε εκ της οδου σου ης ησεβησας

28 και εξεπορνευσας επι τας θυγατερας ασσουρ και ουδ' ουτως ενεπλησθης και εξεπορνευσας και ουκ ενεπιπλω

29 και επληθυνας τας διαθηκας σου προς γην χαλδαιων και ουδε εν τουτοις ενεπλησθης

30 τι διαθω την θυγατερα σου λεγει κυριος εν τω ποιησαι σε ταυτα παντα εργα γυναικος πορνης και εξεπορνευσας τρισσως

31 εν ταις θυγατρασιν σου το πορνειον σου ωκοδομησας επι πασης αρχης οδου και την βασιν σου εποιησας εν παση πλατεια και εγενου ως πορνη συναγουσα μισθωματα

32 η γυνη η μοιχωμενη ομοια σοι παρα του ανδρος αυτης λαμβανουσα μισθωματα

33 πασι τοις εκπορνευσασιν αυτην προσεδιδου μισθωματα και συ δεδωκας μισθωματα πασι τοις ερασταις σου και εφορτιζες αυτους του ερχεσθαι προς σε κυκλοθεν εν τη πορνεια σου

34 και εγενετο εν σοι διεστραμμενον παρα τας γυναικας εν τη πορνεια σου και μετα σου πεπορνευκασιν εν τω προσδιδοναι σε μισθωματα και σοι μισθωματα ουκ εδοθη και εγενετο εν σοι διεστραμμενα

35 δια τουτο πορνη ακουε λογον κυριου

36 ταδε λεγει κυριος ανθ' ων εξεχεας τον χαλκον σου και αποκαλυφθησεται η αισχυνη σου εν τη πορνεια σου προς τους εραστας σου και εις παντα τα ενθυμηματα των ανομιων σου και εν τοις αιμασιν των τεκνων σου ων εδωκας αυτοις

37 δια τουτο ιδου εγω επι σε συναγω παντας τους εραστας σου εν οις επεμιγης εν αυτοις και παντας ους ηγαπησας συν πασιν οις εμισεις και συναξω αυτους επι σε κυκλοθεν και αποκαλυψω τας κακιας σου προς αυτους και οψονται πασαν την αισχυνην σου

38 και εκδικησω σε εκδικησει μοιχαλιδος και εκχεουσης αιμα και θησω σε εν αιματι θυμου και ζηλου

39 και παραδωσω σε εις χειρας αυτων και κατασκαψουσιν το πορνειον σου και καθελουσιν την βασιν σου και εκδυσουσιν σε τον ιματισμον σου και λημψονται τα σκευη της καυχησεως σου και αφησουσιν σε γυμνην και ασχημονουσαν

40 και αξουσιν επι σε οχλους και λιθοβολησουσιν σε εν λιθοις και κατασφαξουσιν σε εν τοις ξιφεσιν αυτων

41 και εμπρησουσιν τους οικους σου πυρι και ποιησουσιν εν σοι εκδικησεις ενωπιον γυναικων πολλων και αποστρεψω σε εκ της πορνειας σου και μισθωματα ου μη δως ουκετι

42 και επαφησω τον θυμον μου επι σε και εξαρθησεται ο ζηλος μου εκ σου και αναπαυσομαι και ου μη μεριμνησω ουκετι

43 ανθ' ων ουκ εμνησθης την ημεραν της νηπιοτητος σου και ελυπεις με εν πασι τουτοις και εγω ιδου τας οδους σου εις κεφαλην σου δεδωκα λεγει κυριος και ουτως εποιησας την ασεβειαν επι πασαις ταις ανομιαις σου

44 ταυτα εστιν παντα οσα ειπαν κατα σου εν παραβολη λεγοντες καθως η μητηρ και η θυγατηρ

45 θυγατηρ της μητρος σου συ ει η απωσαμενη τον ανδρα αυτης και τα τεκνα αυτης και αδελφη των αδελφων σου των απωσαμενων τους ανδρας αυτων και τα τεκνα αυτων η μητηρ υμων χετταια και ο πατηρ υμων αμορραιος

46 η αδελφη υμων η πρεσβυτερα σαμαρεια αυτη και αι θυγατερες αυτης η κατοικουσα εξ ευωνυμων σου και η αδελφη σου η νεωτερα σου η κατοικουσα εκ δεξιων σου σοδομα και αι θυγατερες αυτης

47 και ουδ' ως εν ταις οδοις αυτων επορευθης ουδε κατα τας ανομιας αυτων εποιησας παρα μικρον και υπερκεισαι αυτας εν πασαις ταις οδοις σου

48 ζω εγω λεγει κυριος ει πεποιηκεν σοδομα η αδελφη σου αυτη και αι θυγατερες αυτης ον τροπον εποιησας συ και αι θυγατερες σου

49 πλην τουτο το ανομημα σοδομων της αδελφης σου υπερηφανια εν πλησμονη αρτων και εν ευθηνια οινου εσπαταλων αυτη και αι θυγατερες αυτης τουτο υπηρχεν αυτη και ταις θυγατρασιν αυτης και χειρα πτωχου και πενητος ουκ αντελαμβανοντο

50 και εμεγαλαυχουν και εποιησαν ανομηματα ενωπιον μου και εξηρα αυτας καθως ειδον

51 και σαμαρεια κατα τας ημισεις των αμαρτιων σου ουχ ημαρτεν και επληθυνας τας ανομιας σου υπερ αυτας και εδικαιωσας τας αδελφας σου εν πασαις ταις ανομιαις σου αις εποιησας

52 και συ κομισαι βασανον σου εν η εφθειρας τας αδελφας σου εν ταις αμαρτιαις σου αις ηνομησας υπερ αυτας και εδικαιωσας αυτας υπερ σεαυτην και συ αισχυνθητι και λαβε την ατιμιαν σου εν τω δικαιωσαι σε τας αδελφας σου

53 και αποστρεψω τας αποστροφας αυτων την αποστροφην σοδομων και των θυγατερων αυτης και αποστρεψω την αποστροφην σαμαρειας και των θυγατερων αυτης και αποστρεψω την αποστροφην σου εν μεσω αυτων

54 οπως κομιση την βασανον σου και ατιμωθηση εκ παντων ων εποιησας εν τω σε παροργισαι με

55 και η αδελφη σου σοδομα και αι θυγατερες αυτης αποκατασταθησονται καθως ησαν απ' αρχης και σαμαρεια και αι θυγατερες αυτης αποκατασταθησονται καθως ησαν απ' αρχης και συ και αι θυγατερες σου αποκατασταθησεσθε καθως απ' αρχης ητε

56 και ει μη ην σοδομα η αδελφη σου εις ακοην εν τω στοματι σου εν ταις ημεραις υπερηφανιας σου

57 προ του αποκαλυφθηναι τας κακιας σου ον τροπον νυν ονειδος ει θυγατερων συριας και παντων των κυκλω αυτης θυγατερων αλλοφυλων των περιεχουσων σε κυκλω

58 τας ασεβειας σου και τας ανομιας σου συ κεκομισαι αυτας λεγει κυριος

59 ταδε λεγει κυριος και ποιησω εν σοι καθως εποιησας ως ητιμωσας ταυτα του παραβηναι την διαθηκην μου

60 και μνησθησομαι εγω της διαθηκης μου της μετα σου εν ημεραις νηπιοτητος σου και αναστησω σοι διαθηκην αιωνιον

61 και μνησθηση την οδον σου και εξατιμωθηση εν τω αναλαβειν σε τας αδελφας σου τας πρεσβυτερας σου συν ταις νεωτεραις σου και δωσω αυτας σοι εις οικοδομην και ουκ εκ διαθηκης σου

62 και αναστησω εγω την διαθηκην μου μετα σου και επιγνωση οτι εγω κυριος

63 οπως μνησθης και αισχυνθης και μη η σοι ετι ανοιξαι το στομα σου απο προσωπου της ατιμιας σου εν τω εξιλασκεσθαι με σοι κατα παντα οσα εποιησας λεγει κυριος

   

来自斯威登堡的著作

 

Apocalypse Explained#126

学习本章节

  
/1232  
  

126. And I will give thee a crown of life. That this signifies wisdom, and thence eternal happiness, is evident from the signification of a crown, when said of those who are in the spiritual affection of the knowledges (cognitiones) of truth and good, as being wisdom, concerning which more will be said in what follows; and from the signification of life, as being eternal happiness, which is also called life eternal. The reason why those who are in the spiritual affection of truth and good, and who are here treated of, have eternal happiness is, that heaven is implanted in man by means of the knowledges of truth and good from the Word. He who believes that heaven is implanted by any other means, is much deceived; for man is born natural only, with the faculty of becoming spiritual; but he becomes spiritual by means of truths from the Word, and by a life according to them. How can any one ever become spiritual, unless he be instructed about the Lord, about heaven, a life after death, faith, and love, and other things which are the means of salvation? If man is ignorant of these things, he must remain natural; and a merely natural man cannot have anything in common with the angels of heaven, who are spiritual.

Man has two minds, one exterior, and the other interior; the exterior mind is called the natural mind, but the interior is called the spiritual mind; the former is opened by means of the knowledges (cognitiones) of things in the world, but the latter by the knowledges (cognitiones) of things which are in heaven; these the Word teaches, and the church from the Word; by means of these man becomes spiritual, when he knows them and lives according to them.

[2] This is meant by the words of the Lord in John:

"Except a man be born of water and of the Spirit, he cannot enter into the kingdom of God" (3:5):

by water, are signified the truths of faith, and by spirit, a life according to them (as may be seen above, n. 71; and in The Doctrine of the New Jerusalem 202-209). Very many people believe at this day, that mankind will go to heaven solely by sacred worship performed in temples, and by adorations and prayers; but such of them as are unconcerned about the knowledges (cognitiones) of truth and good from the Word, and who neglect to furnish not only the memory, but also the life, with these, remain natural as before, nor do they become spiritual, because their sacred worship, adorations and prayers, do not proceed from a spiritual origin; for their spiritual mind is not opened by the knowledges of spiritual things and by a life according to them, but is empty; and worship proceeding from what is void is only a natural gesture, within which there is nothing spiritual. If such persons are insincere and unjust as to moral and civil life, then their sacred worship, adorations and prayers are inwardly of such a nature as to repel heaven, instead of which they believe that they receive heaven by this means; for such worship is like a vessel containing putrid or filthy matters, which filter through; it is also like a splendid garment that clothes a body covered with ulcers: I have seen many thousands of such cast into hell. But it is otherwise with the holy worship, the adorations and prayers of those who are in the knowledges of truth and good, and whose life is in accordance with them; with such, those things are pleasing to the Lord, for they are the effects of their spirit in the body, or the effects of their faith and love, and thus are not only natural gestures, but spiritual acts.

From these considerations it is evident that the knowledges of truth and good from the Word, and a life in agreement with them, alone make man spiritual: and that he who is thus made spiritual can be gifted with angelic wisdom from the Lord, together with eternal happiness; nor do the angels derive happiness from any other source than wisdom.

[3] The reason why a crown signifies wisdom is, that all those things that clothe man, and distinguish him, derive their signification from that part of him which they clothe or adorn (see Arcana Coelestia 9827), and a crown signifies wisdom, because it is worn on the head, by which in the Word wisdom is signified, for there wisdom resides. Accordingly it is written in Ezekiel:

"I have adorned thee with ornament, and I have placed bracelets upon thy hands; and a chain upon thy neck. Moreover, I have put a jewel upon thy nose, and earrings upon thine ears, and a crown of ornament upon thy head" (16:11, 12).

Jerusalem is here treated of, by which is signified the church, as established by the Lord, and its quality; by the particular adornments here mentioned are meant, in the spiritual sense, such things as belong to the church; these derive their respective significations from the part to which they are applied; by a crown is here meant wisdom. (But what is meant specifically by ornament, may be seen, Arcana Coelestia 10536, 10540; what by bracelets, n. 3103, 3105; what by a chain, n. 5320; what by a jewel, n. 4551; and what by earrings, n. 4551, 10402.) Similarly the wisdom that is from the knowledges of truth and good from the Word and from a life according to them, is signified by a crown in many other passages in the Word, as in Isaiah 28:5; Jeremiah 13:18; Lamentations 5:15, 16; Ezekiel 21:25, 26; 23:42; Zech. 6:11-13; Psalms 89:38, 39; 132:17, 18; Job. 19:9; Apoc. 3:11; 4:4. The custom of crowning kings comes down from ancient times, when men were acquainted with representatives and significatives, for they knew that kings represented the Lord as to Divine truth, and that a crown was used to signify wisdom. (That kings represented the Lord as to Divine truth, may be seen, Arcana Coelestia 1672, 2015, 2069, 3009, 4581, 4966, 5068, 6148.) That those who are in truths are called kings and kings' sons (see above, n. 31). And because those who are in the knowledges of truth are called kings in the Word, and kings have crowns, therefore in this place, where they are treated of, it is said that they should receive a crown of life.

  
/1232  
  

Translation by Isaiah Tansley. Many thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.

©2024 New Christian Bible Study Corporation. All rights reserved. Printed from newchristianbiblestudy.org