圣经文本

 

Daniel第2章

学习

   

1 και εν τω ετει τω δευτερω της βασιλειας ναβουχοδονοσορ συνεβη εις οραματα και ενυπνια εμπεσειν τον βασιλεα και ταραχθηναι εν τω ενυπνιω αυτου και ο υπνος αυτου εγενετο απ' αυτου

2 και επεταξεν ο βασιλευς εισενεχθηναι τους επαοιδους και τους μαγους και τους φαρμακους των χαλδαιων αναγγειλαι τω βασιλει τα ενυπνια αυτου και παραγενομενοι εστησαν παρα τω βασιλει

3 και ειπεν αυτοις ο βασιλευς ενυπνιον εωρακα και εκινηθη μου το πνευμα επιγνωναι ουν θελω το ενυπνιον

4 και ελαλησαν οι χαλδαιοι προς τον βασιλεα συριστι κυριε βασιλευ τον αιωνα ζηθι αναγγειλον το ενυπνιον σου τοις παισι σου και ημεις σοι φρασομεν την συγκρισιν αυτου

5 αποκριθεις δε ο βασιλευς ειπε τοις χαλδαιοις οτι εαν μη απαγγειλητε μοι επ' αληθειας το ενυπνιον και την τουτου συγκρισιν δηλωσητε μοι παραδειγματισθησεσθε και αναληφθησεται υμων τα υπαρχοντα εις το βασιλικον

6 εαν δε το ενυπνιον διασαφησητε μοι και την τουτου συγκρισιν αναγγειλητε ληψεσθε δοματα παντοια και δοξασθησεσθε υπ' εμου δηλωσατε μοι το ενυπνιον και κρινατε

7 απεκριθησαν δε εκ δευτερου λεγοντες βασιλευ το οραμα ειπον και οι παιδες σου κρινουσι προς ταυτα

8 και ειπεν αυτοις ο βασιλευς επ' αληθειας οιδα οτι καιρον υμεις εξαγοραζετε καθαπερ εωρακατε οτι απεστη απ' εμου το πραγμα καθαπερ ουν προστεταχα ουτως εσται

9 εαν μη το ενυπνιον απαγγειλητε μοι επ' αληθειας και την τουτου συγκρισιν δηλωσητε θανατω περιπεσεισθε συνειπασθε γαρ λογους ψευδεις ποιησασθαι επ' εμου εως αν ο καιρος αλλοιωθη νυν ουν εαν το ρημα ειπητε μοι ο την νυκτα εωρακα γνωσομαι οτι και την τουτου κρισιν δηλωσετε

10 και απεκριθησαν οι χαλδαιοι επι του βασιλεως οτι ουδεις των επι της γης δυνησεται ειπειν τω βασιλει ο εωρακε καθαπερ συ ερωτας και πας βασιλευς και πας δυναστης τοιουτο πραγμα ουκ επερωτα παντα σοφον και μαγον και χαλδαιον

11 και ο λογος ον ζητεις βασιλευ βαρυς εστι και επιδοξος και ουδεις εστιν ος δηλωσει ταυτα τω βασιλει ει μητι αγγελος ου ουκ εστι κατοικητηριον μετα πασης σαρκος οθεν ουκ ενδεχεται γενεσθαι καθαπερ οιει

12 τοτε ο βασιλευς στυγνος γενομενος και περιλυπος προσεταξεν εξαγαγειν παντας τους σοφους της βαβυλωνιας

13 και εδογματισθη παντας αποκτειναι εζητηθη δε ο δανιηλ και παντες οι μετ' αυτου χαριν του συναπολεσθαι

14 τοτε δανιηλ ειπε βουλην και γνωμην ην ειχεν αριωχη τω αρχιμαγειρω του βασιλεως ω προσεταξεν εξαγαγειν τους σοφιστας της βαβυλωνιας

15 και επυνθανετο αυτου λεγων περι τινος δογματιζεται πικρως παρα του βασιλεως τοτε το προσταγμα εσημανεν ο αριωχης τω δανιηλ

16 ο δε δανιηλ εισηλθε ταχεως προς τον βασιλεα και ηξιωσεν ινα δοθη αυτω χρονος παρα του βασιλεως και δηλωση παντα επι του βασιλεως

17 τοτε απελθων δανιηλ εις τον οικον αυτου τω ανανια και μισαηλ και αζαρια τοις συνεταιροις υπεδειξε παντα

18 και παρηγγειλε νηστειαν και δεησιν και τιμωριαν ζητησαι παρα του κυριου του υψιστου περι του μυστηριου τουτου οπως μη εκδοθωσι δανιηλ και οι μετ' αυτου εις απωλειαν αμα τοις σοφισταις βαβυλωνος

19 τοτε τω δανιηλ εν οραματι εν αυτη τη νυκτι το μυστηριον του βασιλεως εξεφανθη ευσημως τοτε δανιηλ ευλογησε τον κυριον τον υψιστον

20 και εκφωνησας ειπεν εσται το ονομα του κυριου του μεγαλου ευλογημενον εις τον αιωνα οτι η σοφια και η μεγαλωσυνη αυτου εστι

21 και αυτος αλλοιοι καιρους και χρονους μεθιστων βασιλεις και καθιστων διδους σοφοις σοφιαν και συνεσιν τοις εν επιστημη ουσιν

22 ανακαλυπτων τα βαθεα και σκοτεινα και γινωσκων τα εν τω σκοτει και τα εν τω φωτι και παρ' αυτω καταλυσις

23 σοι κυριε των πατερων μου εξομολογουμαι και αινω οτι σοφιαν και φρονησιν εδωκας μοι και νυν εσημανας μοι οσα ηξιωσα του δηλωσαι τω βασιλει προς ταυτα

24 εισελθων δε δανιηλ προς τον αριωχ τον κατασταθεντα υπο του βασιλεως αποκτειναι παντας τους σοφιστας της βαβυλωνιας ειπεν αυτω τους μεν σοφιστας της βαβυλωνιας μη απολεσης εισαγαγε δε με προς τον βασιλεα και εκαστα τω βασιλει δηλωσω

25 τοτε αριωχ κατα σπουδην εισηγαγεν τον δανιηλ προς τον βασιλεα και ειπεν αυτω οτι ευρηκα ανθρωπον σοφον εκ της αιχμαλωσιας των υιων της ιουδαιας ος τω βασιλει δηλωσει εκαστα

26 αποκριθεις δε ο βασιλευς ειπε τω δανιηλ επικαλουμενω δε χαλδαιστι βαλτασαρ δυνηση δηλωσαι μοι το οραμα ο ειδον και την τουτου συγκρισιν

27 εκφωνησας δε ο δανιηλ επι του βασιλεως ειπεν το μυστηριον ο εωρακεν ο βασιλευς ουκ εστι σοφων και φαρμακων και επαοιδων και γαζαρηνων η δηλωσις

28 αλλ' εστι θεος εν ουρανω ανακαλυπτων μυστηρια ος εδηλωσε τω βασιλει ναβουχοδονοσορ α δει γενεσθαι επ' εσχατων των ημερων βασιλευ εις τον αιωνα ζηθι το ενυπνιον και το οραμα της κεφαλης σου επι της κοιτης σου τουτο εστι

29 συ βασιλευ κατακλιθεις επι της κοιτης σου εωρακας παντα οσα δει γενεσθαι επ' εσχατων των ημερων και ο ανακαλυπτων μυστηρια εδηλωσε σοι α δει γενεσθαι

30 καμοι δε ου παρα την σοφιαν την ουσαν εν εμοι υπερ παντας τους ανθρωπους το μυστηριον τουτο εξεφανθη αλλ' ενεκεν του δηλωθηναι τω βασιλει εσημανθη μοι α υπελαβες τη καρδια σου εν γνωσει

31 και συ βασιλευ εωρακας και ιδου εικων μια και ην η εικων εκεινη μεγαλη σφοδρα και η προσοψις αυτης υπερφερης εστηκει εναντιον σου και η προσοψις της εικονος φοβερα

32 και ην η κεφαλη αυτης απο χρυσιου χρηστου το στηθος και οι βραχιονες αργυροι η κοιλια και οι μηροι χαλκοι

33 τα δε σκελη σιδηρα οι ποδες μερος μεν τι σιδηρου μερος δε τι οστρακινον

34 εωρακας εως οτου ετμηθη λιθος εξ ορους ανευ χειρων και επαταξε την εικονα επι τους ποδας τους σιδηρους και οστρακινους και κατηλεσεν αυτα

35 τοτε λεπτα εγενετο αμα ο σιδηρος και το οστρακον και ο χαλκος και ο αργυρος και το χρυσιον και εγενετο ωσει λεπτοτερον αχυρου εν αλωνι και ερριπισεν αυτα ο ανεμος ωστε μηδεν καταλειφθηναι εξ αυτων και ο λιθος ο παταξας την εικονα εγενετο ορος μεγα και επαταξε πασαν την γην

36 τουτο το οραμα και την κρισιν δε ερουμεν επι του βασιλεως

37 συ βασιλευ βασιλευς βασιλεων και σοι ο κυριος του ουρανου την αρχην και την βασιλειαν και την ισχυν και την τιμην και την δοξαν εδωκεν

38 εν παση τη οικουμενη απο ανθρωπων και θηριων αγριων και πετεινων ουρανου και των ιχθυων της θαλασσης παρεδωκεν υπο τας χειρας σου κυριευειν παντων συ ει η κεφαλη η χρυση

39 και μετα σε αναστησεται βασιλεια ελαττων σου και τριτη βασιλεια αλλη χαλκη η κυριευσει πασης της γης

40 και βασιλεια τεταρτη ισχυρα ωσπερ ο σιδηρος ο δαμαζων παντα και παν δενδρον εκκοπτων και σεισθησεται πασα η γη

41 και ως εωρακας τους ποδας αυτης μερος μεν τι οστρακου κεραμικου μερος δε τι σιδηρου βασιλεια αλλη διμερης εσται εν αυτη καθαπερ ειδες τον σιδηρον αναμεμειγμενον αμα τω πηλινω οστρακω

42 και οι δακτυλοι των ποδων μερος μεν τι σιδηρουν μερος δε τι οστρακινον μερος τι της βασιλειας εσται ισχυρον και μερος τι εσται συντετριμμενον

43 και ως ειδες τον σιδηρον αναμεμειγμενον αμα τω πηλινω οστρακω συμμειγεις εσονται εις γενεσιν ανθρωπων ουκ εσονται δε ομονοουντες ουτε ευνοουντες αλληλοις ωσπερ ουδε ο σιδηρος δυναται συγκραθηναι τω οστρακω

44 και εν τοις χρονοις των βασιλεων τουτων στησει ο θεος του ουρανου βασιλειαν αλλην ητις εσται εις τους αιωνας και ου φθαρησεται και αυτη η βασιλεια αλλο εθνος ου μη εαση παταξει δε και αφανισει τας βασιλειας ταυτας και αυτη στησεται εις τον αιωνα

45 καθαπερ εωρακας εξ ορους τμηθηναι λιθον ανευ χειρων και συνηλοησε το οστρακον τον σιδηρον και τον χαλκον και τον αργυρον και τον χρυσον ο θεος ο μεγας εσημανε τω βασιλει τα εσομενα επ' εσχατων των ημερων και ακριβες το οραμα και πιστη η τουτου κρισις

46 τοτε ναβουχοδονοσορ ο βασιλευς πεσων επι προσωπον χαμαι προσεκυνησε τω δανιηλ και επεταξε θυσιας και σπονδας ποιησαι αυτω

47 και εκφωνησας ο βασιλευς προς τον δανιηλ ειπεν επ' αληθειας εστιν ο θεος υμων θεος των θεων και κυριος των βασιλεων ο εκφαινων μυστηρια κρυπτα μονος οτι εδυνασθης δηλωσαι το μυστηριον τουτο

48 τοτε ο βασιλευς ναβουχοδονοσορ δανιηλ μεγαλυνας και δους δωρεας μεγαλας και πολλας κατεστησεν επι των πραγματων της βαβυλωνιας και απεδειξεν αυτον αρχοντα και ηγουμενον παντων των σοφιστων βαβυλωνιας

49 και δανιηλ ηξιωσε τον βασιλεα ινα κατασταθωσιν επι των πραγματων της βαβυλωνιας σεδραχ μισαχ αβδεναγω και δανιηλ ην εν τη βασιλικη αυλη

   

来自斯威登堡的著作

 

Conjugial Love#78

学习本章节

  
/535  
  

78. The fourth account:

Two days later the angel spoke with me again, saying, "Let us complete the course of the ages. The last age remains, which is named after iron. The people of this age live in the north, on the western side, extending inward or in a latitudinal direction towards the interior. They all come from early inhabitants of Asia who had the Ancient Word and who worshiped according to it. Consequently they lived before the advent of our Lord into the world. This is apparent from the writings of ancient authors in which those times are given these names. The same ages are meant by the statue seen by Nebuchadnezzar, whose head was of gold, its breast and arms of silver, its belly and thighs of bronze, its legs of iron, and its feet of iron and also clay (Daniel 2:32-33)."

[2] The angel told me this on the way, which was shortened and speeded along by the changes of state produced in our minds according to the character of the inhabitants through whom we passed. For intervals of space, and therefore distances, in the spiritual world are appearances in accordance with states of mind.

When we lifted our eyes, behold, we were in a forest consisting of beech trees, horse chestnuts and oaks. And when we looked around, we caught sight of bears there to the left and leopards to the right.

When I wondered at this, the angel said, "They are not really bears or leopards, but people who guard these inhabitants of the north. With their noses they sniff the atmospheres of life emanating from passers-by, and rush upon all who are spiritual, because the inhabitants are natural. People who only read the Word and take nothing of doctrine from it, at a distance look like bears. And people who confirm falsities from it look like leopards."

But having seen us, they turned away and we passed on.

[3] After the forest we saw scrubland, and then grassy plains divided into fields and surrounded by boxwood. After this the ground sloped downward to a valley, in which there were cities, one after another. We passed by several of them and entered into one great one. Its streets were irregular. So, too, were its houses. These were built out of bricks, with timbers in between, and plastered.

In the squares we found chapels made of cut limestone, with the lower part of the buildings below ground level, and the upper part above. We went down three steps into one of these, and around on the walls we saw idols in various forms, and a lot of people on their knees worshiping them. In the middle of them was a choir, out of which the tutelary god of the city projected so that his head could be seen.

As we were leaving, the angel said to me that among the ancient peoples who lived in the silver age (spoken of above), these idols were images representative of spiritual truths and moral virtues. And that when a knowledge of correspondences faded from memory and became extinct, these images became first objects of worship and afterwards were adored as deities. This was the origin of idolatries.

[4] When we were outside the chapel, we observed the people and their dress. They had steel-like faces, gray-colored, and they were dressed like clowns, with skirts around their hips and thighs hanging down from a shirt tied at the chest. And on their heads they had the cocked hats of sailors.

"But enough of this," the angel said. "We are here to be instructed about the marriages of the people of this age."

So we entered into the house of an important person, who had on his head a turreted headdress. He received us kindly and said, "Come in, and let us have a conversation together."

We went into the entrance hall and sat down there. Then I asked him about the marriages in this city and general area.

He said, "We do not live with one wife, but some people have two or three wives, and some more. That is because the variety, submissiveness, and honor entertain us, as though we were kings. These are the things we have from our wives when there is more than one. With only one wife we would not have the pleasure of variety but boredom resulting from sameness. We would not have the deference of submission but the irritation of equality. Nor would we have the bliss of ruling with its accompanying honor, but the annoyance of struggling for superiority.

"After all, what is a woman? Is she not born subject to a man's will, and born to serve and not to rule? For this reason every man here in his own house is like a royal majesty. Because this is what we like, it is also the blessing of our life."

[5] But I asked, "Where, then, is conjugial love, which forms two souls into one? And joins minds together and blesses a person? This love cannot be a divided love. If it is, it becomes a passion which evaporates and passes away."

To this he replied, "I do not understand what you are saying. What else blesses a person but the rivalry of wives for the honor of being first with her husband?"

Saying this, the man went into his harem and opened its double doors. But a libidinous odor came out of it which stank like a cesspool. This was the result of polygamous love, which is matrimonial and at the same time licentious. I got up, therefore, and closed the doors.

[6] Afterwards I said, "How can you remain in this land, when none of you have truly conjugial love, and when you also worship idols?"

He replied, "With respect to marital love, we are so violently jealous of our wives that we do not allow anyone to enter our houses past the entrance halls. And where there is jealousy there is also love.

"As for the idols, we do not worship them, but we cannot think about the God of the universe except through images presented to our eyes. For we cannot raise our thoughts above the sense impressions of the body, nor can we raise our thoughts about God above the visible things we can see."

Then again I asked, "Do your idols not have various forms? How can they present a vision of one God?"

To this he replied, "It is a mystery to us. Something having to do with the worship of God lies hidden in every form."

So I said, "You are merely sensual, carnal people. You do not have any love for God, nor any love for a married partner that derives anything from spiritual love. And it is these loves that together shape a human being, and from being sensual make him heavenly."

[7] When I said this, I saw through the doorway what seemed to be a flash of lightning. And I asked, "What is this?"

He said, "Lightning like this is a signal to us that the ancient one of the east is coming, who teaches us about God - that He is one, alone the Almighty, who is the First and the Last. He also warns us not to worship the idols, but only to look on them as images representing virtues that emanate from the one God, which together form a worship of Him. This ancient one is our angel, whom we respect and listen to. He comes to us and raises us up whenever we fall into a hazy worship of God owing to some delusion regarding the images."

[8] Having heard this, we departed from the house and from the city, and on the way, from the things we had seen in heaven, we formed conclusions regarding the course and progress of conjugial love. With respect to its course, we observed that it had moved in a circle from the east to the south, from there to the west, and from there into the north. With respect to its progress, we saw that it had declined as it went - in other words, that it had been celestial in the east, spiritual in the south, natural in the west, and sensual in the north. We also noted as well that it had declined in the same measure that the love and worship of God declined.

Consequently we formed this conclusion, that conjugial love in the first age was like gold, in the second age like silver, in the third age like bronze, and in the fourth age like iron, and that at last it ceased to exist.

But afterwards my angel guide and companion said, "Nevertheless, I am sustained by the hope that the God of heaven, who is the Lord, will revive this love, because it is possible for it to be revived."

  
/535  
  

Many thanks to the General Church of the New Jerusalem, and to Rev. N.B. Rogers, translator, for the permission to use this translation.