新基督教圣经研究

圣经文本

 

Exodus第10章

学习

   

1 Et dixit Dominus ad Moysen : Egredere ad Pharaonem : ego enim induravi cor ejus, et servorum illius, ut faciam signa mea hæc in eo :

2 et narres in auribus filii tui, et nepotum tuorum, quoties contriverim Ægyptios, et signa mea fecerim in eis : et sciatis quia ego Dominus.

3 Introierunt ergo Moyses et Aaron ad Pharaonem, et dixerunt ei : Hæc dicit Dominus Deus Hebræorum : Usquequo non vis subjici mihi ? dimitte populum meum, ut sacrificet mihi.

4 Sin autem resistis, et non vis dimittere eum : ecce ego inducam cras locustam in fines tuos :

5 quæ operiat superficiem terræ, ne quidquam ejus appareat, sed comedatur quod residuum fuerit grandini : corrodet enim omnia ligna quæ germinant in agris.

6 Et implebunt domos tuas, et servorum tuorum, et omnium Ægyptiorum, quantam non viderunt patres tui, et avi, ex quo orti sunt super terram, usque in præsentem diem. Avertitque se, et egressus est a Pharaone.

7 Dixerunt autem servi Pharaonis ad eum : Usquequo patiemur hoc scandalum ? dimitte homines, ut sacrificent Domino Deo suo ; nonne vides quod perierit Ægyptus ?

8 Revocaveruntque Moysen et Aaron ad Pharaonem : qui dixit eis : Ite, sacrificate Domino Deo vestro : quinam sunt qui ituri sunt ?

9 Ait Moyses : Cum parvulis nostris, et senioribus pergemus, cum filiis et filiabus, cum ovibus et armentis : est enim solemnitas Domini Dei nostri.

10 Et respondit Pharao : Sic Dominus sit vobiscum, quomodo ego dimittam vos, et parvulos vestros, cui dubium est quod pessime cogitetis ?

11 non fiet ita, sed ite tantum viri, et sacrificate Domino : hoc enim et ipsi petistis. Statimque ejecti sunt de conspectu Pharaonis.

12 Dixit autem Dominus ad Moysen : Extende manum tuam super terram Ægypti ad locustam, ut ascendat super eam, et devoret omnem herbam quæ residua fuerit grandini.

13 Et extendit Moyses virgam super terram Ægypti : et Dominus induxit ventum urentem tota die illa et nocte : et mane facto, ventus urens levavit locustas.

14 Quæ ascenderunt super universam terram Ægypti : et sederunt in cunctis finibus Ægyptiorum innumerabiles, quales ante illud tempus non fuerant, nec postea futuræ sunt.

15 Operueruntque universam superficiem terræ, vastantes omnia. Devorata est igitur herba terræ, et quidquid pomorum in arboribus fuit, quæ grando dimiserat : nihilque omnino virens relictum est in lignis et in herbis terræ, in cuncta Ægypto.

16 Quam ob rem festinus Pharao vocavit Moysen et Aaron, et dixit eis : Peccavi in Dominum Deum vestrum, et in vos.

17 Sed nunc dimittite peccatum mihi etiam hac vice, et rogate Dominum Deum vestrum, ut auferat a me mortem istam.

18 Egressusque Moyses de conspectu Pharaonis, oravit Dominum.

19 Qui flare fecit ventum ab occidente vehementissimum, et arreptam locustam projecit in mare Rubrum : non remansit ne una quidem in cunctis finibus Ægypti.

20 Et induravit Dominus cor Pharaonis, nec dimisit filios Israël.

21 Dixit autem Dominus ad Moysen : Extende manum tuam in cælum : et sint tenebræ super terram Ægypti tam densæ, ut palpari queant.

22 Extenditque Moyses manum in cælum : et factæ sunt tenebræ horribiles in universa terra Ægypti tribus diebus.

23 Nemo vidit fratrem suum, nec movit se de loco in quo erat : ubicumque autem habitabant filii Israël, lux erat.

24 Vocavitque Pharao Moysen et Aaron, et dixit eis : Ite, sacrificate Domino : oves tantum vestræ et armenta remaneant, parvuli vestri eant vobiscum.

25 Ait Moyses : Hostias quoque et holocausta dabis nobis, quæ offeramus Domino Deo nostro.

26 Cuncti greges pergent nobiscum ; non remanebit ex eis ungula : quæ necessaria sunt in cultum Domini Dei nostri : præsertim cum ignoremus quid debeat immolari, donec ad ipsum locum perveniamus.

27 Induravit autem Dominus cor Pharaonis, et noluit dimittere eos.

28 Dixitque Pharao ad Moysen : Recede a me, et cave ne ultra videas faciem meam : quocumque die apparueris mihi, morieris.

29 Respondit Moyses : Ita fiet ut locutus es : non videbo ultra faciem tuam.

   

来自斯威登堡的著作

 

Arcana Coelestia#7711

学习本章节

  
/10837  
  

7711. ‘Et erit caligo super terra Aegypti’: quod significet omnimodam privationem veri et boni, constat ex significatione ‘caliginis’ quod sit omnimoda privatio veri et boni. In Verbo passim nominantur ‘tenebrae’, et quoque simul ‘caligo’, ac ibi ‘tenebrae’ praedicantur de falso, ac ‘caligo’ de malo simul; sed vox per quam in hoc 1 versu exprimitur caligo significat tenebras 2 densissimas, per quas in sensu interno 3 significantur talia falsa quae ex malo scaturiunt; talia falsa existunt apud illos qui ab Ecclesia fuerunt, ac vitam mali contra praecepta fidei, quae sciverunt, 4 vixerunt; malum ex quo falsa illa scaturiunt est contra Ecclesiam, contra caelum, et contra Dominum, ita e diametro contra bonum et verum; hic status nunc per ‘caliginem’ describitur.

[2] Quod in Verbo et ‘tenebrae’ et ‘caligo’ simul nominentur, et quod ‘tenebrae’ ibi sint privatio veri et ‘caligo’ privatio tam veri quam boni, constare potest ab his locis:

apud Esaiam,

Procul est judicium a nobis, et non assequitur nos justitia; exspectamus lucem, sed ecce tenebrae, et splendores, sed in caliginibus ambulamus; palpamus sicut caeci parietem, et sicut non oculi palpitamus, offendimus in meridie, sicut crepusculo, inter vivos sicut mortui, 59:9, 10;

‘procul est judicium a nobis, et non assequitur nos justitia’ pro quod non sit verum nec bonum; quod ‘judicium’ praedicetur de vero et ‘justitia’ de bono, videatur n. 2235, 3997; ‘exspectare lucem’ pro verum, et ‘exspectare splendores’ pro bonum veri, nam splendor 5 lucis est a bono; 6 quod ‘tenebrae’ ibi opponantur ‘luci’ ac ‘judicio’, ita vero, et ‘caligo’ ‘splendori’ et ‘justitiae’, ita bono, patet; 7 quare ‘tenebrae’ sunt privatio veri, et ‘caligo’ privatio tam 8 veri quam boni: 9 apud Amos, Nonne tenebrae dies Jehovae, et non lux, et caligo, non splendor illi? 5:20;

similiter:

apud Joelem,

Venit dies Jehovae, dies tenebrarum et caliginis, dies nubis et obscuritatis, 2:2:

[3] apud Zephaniam, Dies Jehovae, dies vastitatis et devastationis, dies tenebrarum et caliginis, 1:15;

‘tenebrae’ pro privatione veri, et ‘caligo’ pro privatione et veri et boni; si caligo non aliud significaret quam tenebrae, foret repetitio inanis, 10 quod procul abest a Verbo sancto; commune est quod binae expressiones unius rei sint in Verbo, quarum una se refert ad verum seu falsum, altera ad bonum seu malum: pariter apud Esaiam,

Ad terram spectabit, et ecce angustia et tenebrae, obscuratus angustia, et caligine impulsus, 8:22: ‘tenebrae’ quoque 11 significant ignorantiam' veri, qualis est apud gentes, et ‘caligo’ 11 ignorantiam boni, apud Esaiam,

Audient in die illo surdi verba libri, et e caligine et e tenebris oculi caecorum videbunt, 29:18:

apud eundem,

Si animam afflictam saturaveris, exorietur in tenebris lux tua, et caligo tua sicut meridies, 58:10;

quod ‘tenebrae’ sint falsa, videatur 12 n. 7688.

脚注:

1. loco

2. caliginosas

3. intelliguntur densissima

4. vixerant but Swedenborg first wrote and deleted vixerunt before contra and again after sciverunt

5. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

6. The Manuscript inserts inde patet.

7. ita

8. boni quam veri

9. Alongside this is a list of quotations from the Word which each contain caligo, seven of the quotations being used in this. The others are Esai. 60:2; Jer. 2:31; Ps. 91:5, 6. After the quotation from Amos is written tenebrae respondent luci, caligo splendor, splendor lucis est a bono. After the quotation from Esai. 60:2 is written caligo araphal. At the foot of the list is aphal, ab occidit sol, arab. , which refers to the quotation from Ps. xci.

10. sed in Verbo

11. pro ignorantia

12. The Manuscript inserts supra.

  
/10837  
  

This is the Third Latin Edition, published by the Swedenborg Society, in London, between 1949 and 1973.

©2024 New Christian Bible Study Corporation. All rights reserved. Printed from newchristianbiblestudy.org