圣经文本

 

Γένεση第16章

学习

   

1 Η δε Σαρα, η γυνη του Αβραμ, δεν ετεκνοποιει εις αυτον· ειχε δε δουλην Αιγυπτιαν, ονομαζομενην Αγαρ.

2 Και ειπεν η Σαρα προς τον Αβραμ, Ιδου, ο Κυριος με απεκλεισε της τεκνοποιιας· εισελθε λοιπον προς την δουλην μου, ισως αποκτησω τεκνον εξ αυτης. Υπηκουσε δε ο Αβραμ εις τον λογον της Σαρας.

3 Και ελαβεν η Σαρα η γυνη του Αβραμ την Αγαρ την Αιγυπτιαν, την δουλην αυτης, αφου ο Αβραμ ειχε κατοικησει δεκα ετη εν τη γη Χανααν, και εδωκεν αυτην εις Αβραμ τον ανδρα αυτης, δια να ηναι γυνη αυτου.

4 Και εισηλθε προς την Αγαρ, και εκεινη συνελαβε· και οτε ειδεν οτι συνελαβεν, η κυρια αυτης κατεφρονειτο ενωπιον αυτης.

5 Και ειπεν η Σαρα προς τον Αβραμ, Εξ αιτιας σου αδικουμαι. Εγω εδωκα την δουλην μου εις τον κολπον σου· και αφου ειδεν οτι συνελαβεν, εγω κατεφρονηθην ενωπιον αυτης· ας κρινη ο Κυριος μεταξυ εμου και σου.

6 Ο δε Αβραμ ειπε προς την Σαραν, Ιδου, η δουλη σου ειναι εις την χειρα σου· καμε εις αυτην οπως ειναι αρεστον εις τους οφθαλμους σου. Και μετεχειρισθη η Σαρα αυτην κακως, και εκεινη εφυγεν απο προσωπου αυτης.

7 Ευρε δε αυτην αγγελος Κυριου πλησιον πηγης υδατος, εν τη ερημω, πλησιον της πηγης κατα την οδον Σουρ·

8 και ειπεν, Αγαρ, δουλη της Σαρας, ποθεν ερχεσαι και που υπαγεις; Η δε ειπεν, Απο προσωπου Σαρας της κυριας μου φευγω.

9 Και ειπε προς αυτην ο αγγελος του Κυριου, Επιστρεψον προς την κυριαν σου και ταπεινωθητι υπο τας χειρας αυτης.

10 Ειπεν ετι ο αγγελος του Κυριου προς αυτην, Θελω πληθυνει σφοδρα το σπερμα σου, ωστε να μη αριθμηται δια το πληθος.

11 Και ειπε προς αυτην ο αγγελος του Κυριου, Ιδου, συ εισαι εγκυος, και θελεις γεννησει υιον, και θελεις καλεσει το ονομα αυτου Ισμαηλ· διοτι ηκουσεν ο Κυριος την θλιψιν σου·

12 και ουτος θελει εισθαι ανθρωπος αγριος· η χειρ αυτου θελει εισθαι εναντιον παντων, και η χειρ παντων εναντιον αυτου· και κατα προσωπον παντων των αδελφων αυτου θελει κατοικησει.

13 Και εκαλεσεν Αγαρ το ονομα του Κυριου του λαλουντος προς αυτην, συ Θεος οστις με ειδες· διοτι ειπεν, Ειδον ετι εγω ενταυθα εκεινον οστις με ειδε;

14 Δια τουτο ωνομασθη το φρεαρ εκεινο, Φρεαρ Λαχαι-ροι· ιδου, κειται μεταξυ Καδης και Βαραδ.

15 Και εγεννησεν η Αγαρ υιον εις τον Αβραμ· και ο Αβραμ εκαλεσε το ονομα του υιου αυτου, τον οποιον εγεννησεν Αγαρ, Ισμαηλ.

16 Ητο δε ο Αβραμ ογδοηκοντα εξ ετων, οτε η Αγαρ εγεννησε τον Ισμαηλ εις τον Αβραμ.

   

来自斯威登堡的著作

 

Arcana Coelestia#1894

学习本章节

  
/10837  
  

1894. That 'Sarai' is truth allied to good has been stated and shown already in 1468 and elsewhere; and that 'Abram' is the Lord's Internal Man, which is Jehovah, has likewise been stated and shown. The reason why the Lord's Internal Man, which is Jehovah, is called Man is that nobody is Man except Jehovah alone, for in its genuine sense Man means that Being (Esse) from which man derives his being. Being (Esse) itself - from which man derives his being - is Divine, and is consequently celestial and spiritual. Without that Divine celestial and spiritual there is nothing truly human in man, only something animal-like such as exists in beasts. It is by virtue of Jehovah's or the Lord's Being (Esse) that every man is 'man', and by virtue also of His Being that he is called 'man'. The celestial which makes him man consists in his love of the Lord and his love of the neighbour; and so he is man because he is an image of the Lord and because he has that celestial character from the Lord. Otherwise he is a wild beast.

[2] As regards Jehovah or the Lord being the only Man and that it is by virtue of Him that men are called 'men', also that one is more so man than another, see 49, 288, 477, 565. This matter becomes additionally clear from the fact that Jehovah or the Lord manifested Himself as Man to the patriarchs of the Most Ancient Church, subsequently to Abraham as well, and also to the prophets. This too was why the Lord was pleased, when no man remained on earth any more, that is, when nothing celestial or spiritual was left to mankind any more, to take on human nature by being born as any other, and to make that human nature Divine. In this respect also He is the only Man. In addition to this the whole of heaven presents before the Lord the image of a human being, because it is a presentation of Himself, and as a consequence heaven is called the Grand Man, chiefly from the fact that in heaven the Lord is the All in all.

  
/10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.