新基督教圣经研究

圣经文本

 

Ιεζεκιήλ第16章

学习

   

1 Και εγεινε λογος Κυριου προς εμε, λεγων,

2 Υιε ανθρωπου, καμε την Ιερουσαλημ να γνωριση τα βδελυγματα αυτης,

3 και ειπε, Ουτω λεγει Κυριος ο Θεος προς την Ιερουσαλημ· Η ριζα σου και η γεννησις σου ειναι εκ της γης των Χαναναιων· ο πατηρ σου Αμορραιος και η μητηρ σου Χετταια.

4 Εις δε την γεννησιν σου, καθ' ην ημεραν εγεννηθης, ο ομφαλος σου δεν εκοπη και εν υδατι δεν ελουσθης, δια να καθαρισθης, και με αλας δεν ηλατισθης και εν σπαργανοις δεν εσπαργανωθης.

5 Οφθαλμος δεν σε εφεισθη, δια να καμη εις σε τι εκ τουτων, ωστε να σε σπλαγχνισθη· αλλ' ησο απερριμμενη εις το προσωπον της πεδιαδος, εν τη αποστροφη της ψυχης σου, καθ' ην ημεραν εγεννηθης.

6 Και οτε διεβην απο πλησιον σου και σε ειδον κυλιομενην εν τω αιματι σου, ειπα προς σε ευρισκομενην εν τω αιματι σου, Ζηθι· ναι, ειπα προς σε ευρισκομενην εν τω αιματι σου, Ζηθι.

7 Και σε εκαμον μυριοπλασιον, ως την χλοην του αγρου, και ηυξηνθης και εμεγαλυνθης και εφθασας εις το ακρον της ωραιοτητος· οι μαστοι σου εμορφωθησαν και αι τριχες σου ανεφυησαν· ησο ομως γυμνη και ασκεπαστος.

8 Και οτε διεβην απο πλησιον σου και σε ειδον, ιδου, η ηλικια σου ητο ηλικια ερωτος· και απλωσας το κρασπεδον μου επι σε, εσκεπασα την ασχημοσυνην σου· και ωμοσα προς σε και εισηλθον εις συνθηκην μετα σου, λεγει Κυριος ο Θεος, και εγεινες εμου.

9 Και σε ελουσα εν υδατι και απεπλυνα το αιμα σου απο σου και σε εχρισα εν ελαιω.

10 Και σε ενεδυσα κεντητα και σε υπεδησα με σανδαλια υακινθινα και σε περιεζωσα με βυσσον και σε εφορεσα μεταξωτα.

11 Και σε εστολισα με στολιδια και περιεθεσα εις τας χειρας σου βραχιολια και περιδεραιον επι τον τραχηλον σου.

12 Και εβαλον ερρινα εις τους μυκτηρας σου και ενωτια εις τα ωτα σου και στεφανον δοξης επι την κεφαλην σου.

13 Και εστολισθης με χρυσιον και αργυριον, και τα ιματια σου ησαν βυσσινα και μεταξωτα και κεντητα· σεμιδαλιν και μελι και ελαιον ετρωγες· και εγεινες ωραια σφοδρα και ευημερησας μεχρι βασιλειας.

14 Και εξηλθεν η φημη σου μεταξυ των εθνων δια το καλλος σου· διοτι ητο τελειον δια του στολισμου μου, τον οποιον εθεσα επι σε, λεγει Κυριος ο Θεος.

15 Συ ομως εθαρρευθης εις το καλλος σου, και επορνευθης δια την φημην σου και εξεχεας την πορνειαν σου εις παντα διαβατην, γινομενη αυτου.

16 Και ελαβες εκ των ιματιων σου και εστολισας τους υψηλους σου τοπους με ποικιλα χρωματα και εξεπορνευθης απ' αυτων· τοιαυτα δεν εγειναν ουδε θελουσι γεινει.

17 Και ελαβες τα σκευη της λαμπροτητος σου, τα εκ του χρυσιου μου και τα εκ του αργυριου μου, τα οποια εδωκα εις σε, και εκαμες εις σεαυτην εικονας αρσενικας και εξεπορνευθης με αυτας·

18 και ελαβες τα κεντητα σου ιματια και εσκεπασας αυτας· και εθεσας εμπροσθεν αυτων το ελαιον μου και το θυμιαμα μου.

19 Και τον αρτον μου, τον οποιον εδωκα εις σε, την σεμιδαλιν και το ελαιον και το μελι, με τα οποια σε ετρεφον, εθεσας και ταυτα εμπροσθεν αυτων εις οσμην ευωδιας· ουτως εγεινε, λεγει Κυριος ο Θεος.

20 Και ελαβες τους υιους σου και τας θυγατερας σου, τας οποιας εγεννησας εις εμε, και ταυτα εθυσιασας εις αυτας, δια να αναλωθωσιν εν τω πυρι· μικρον εργον των πορνευσεων σου ητο τουτο,

21 οτι εσφαξας τα τεκνα μου και παρεδωκας αυτα δια να διαβιβασωσιν αυτα δια του πυρος εις τιμην αυτων;

22 Και εν πασι τοις βδελυγμασι σου και ταις πορνειαις σου δεν ενεθυμηθης ταις ημερας της νεοτητος σου, οτε ησο γυμνη και ασκεπαστος, κυλιομενη εν τω αιματι σου.

23 Και μετα πασας τας κακιας σου, Ουαι, ουαι εις σε, λεγει Κυριος ο Θεος,

24 εκτισας και εις σεαυτην οικημα πορνικον και εκαμες εις σεαυτην πορνοστασιον εν παση πλατεια.

25 Εις πασαν αρχην οδου ωκοδομησας το πορνοστασιον σου και εκαμες το καλλος σου βδελυκτον και ηνοιξας τους ποδας σου εις παντα διαβατην, και επληθυνας την πορνειαν σου.

26 Και εξεπορνευθης με τους Αιγυπτιους τους πλησιοχωρους σου, τους μεγαλοσαρκους· και επολλαπλασιασας την πορνειαν σου, δια να με παροργισης.

27 Ιδου λοιπον, εξηπλωσα την χειρα μου επι σε, και αφηρεσα τα νενομισμενα σου, και σε παρεδωκα εις την θελησιν εκεινων αιτινες σε εμισουν, των θυγατερων των Φιλισταιων, αιτινες εντρεπονται δια την οδον σου την αισχραν.

28 Και εξεπορνευθης με τους Ασσυριους, διοτι ησο απληστος· ναι, εξεπορνευθης με αυτους και ετι δεν εχορτασθης.

29 Και επολλαπλασιασας την πορνειαν σου εν γη Χανααν μεχρι των Χαλδαιων· και ουδε ουτως εχορτασθης.

30 Ποσον διεφθαρη η καρδια σου, λεγει Κυριος ο Θεος, επειδη πραττεις παντα ταυτα, εργα της πλεον αναισχυντου πορνης.

31 Διοτι εκτισας το πορνικον οικημα σου εν τη αρχη πασης οδου, και εκαμες το πορνοστασιον σου εν παση πλατεια· και δεν εσταθης ως πορνη, καθοτι κατεφρονησας μισθωμα,

32 αλλ' ως γυνη μοιχαλις, αντι του ανδρος αυτης δεχομενη ξενους.

33 Εις πασας τας πορνας διδουσι μισθωμα· αλλα συ τα μισθωματα σου διδεις εις παντας τους εραστας σου και διαφθειρεις αυτους, δια να εισερχωνται προς σε πανταχοθεν επι τη πορνεια σου.

34 Και γινεται εις σε το αναπαλιν των αλλων γυναικων εν ταις πορνειαις σου· διοτι δεν σε ακολουθει ουδεις δια να πραξη πορνειαν· καθοτι συ διδεις μισθωμα και μισθωμα δεν διδεται εις σε, κατα τουτο γινεται εις σε το αναπαλιν.

35 Δια τουτο, ακουσον, πορνη, τον λογον του Κυριου·

36 ουτω λεγει Κυριος ο Θεος· Επειδη εξεχεας τον χαλκον σου, και η γυμνωσις σου εξεσκεπασθη εν ταις πορνειαις σου προς τους εραστας σου και προς παντα τα ειδωλα των βδελυγματων σου, και δια το αιμα των τεκνων σου, τα οποια προσεφερες εις αυτα·

37 δια τουτο ιδου, εγω συναγω παντας τους εραστας σου, μεθ' ων κατετρυφησας, και παντας οσους ηγαπησας, μετα παντων των μισηθεντων υπο σου· και θελω συναξει αυτους επι σε πανταχοθεν και θελω αποκαλυψει την αισχυνην σου εις αυτους, και θελουσιν ιδει ολην την γυμνωσιν σου.

38 Και θελω σε κρινει κατα την κρισιν των μοιχαλιδων και εκχεουσων αιμα· και θελω σε παραδωσει εις αιμα μετ' οργης και ζηλοτυπιας.

39 Και θελω σε παραδωσει εις την χειρα αυτων· και θελουσι κατασκαψει το πορνικον οικημα σου και κατεδαφισει τους υψηλους τοπους σου θελουσιν οτι σε εκδυσει τα ιματια σου και αφαιρεσει τους στολισμους της λαμπροτητος σου και θελουσι σε αφησει γυμνην και ασκεπαστον.

40 Και θελουσι φερει επι σε οχλους, οιτινες θελουσι σε λιθοβολησει με λιθους και σε διαπερασει με τα ξιφη αυτων.

41 Και θελουσι κατακαυσει εν πυρι τας οικιας σου, και θελουσιν εκτελεσει επι σε κρισεις ενωπιον πολλων γυναικων· και θελω σε καμει να παυσης απο της πορνειας, και δεν θελεις διδει του λοιπου μισθωμα.

42 Και θελω αναπαυσει τον θυμον μου επι σε, και η ζηλοτυπια μου θελει σηκωθη απο σου, και θελω ησυχασει και δεν θελω οργισθη πλεον.

43 Επειδη δεν ενεθυμηθης τας ημερας της νεοτητος σου, αλλα με παρωξυνας εν πασι τουτοις, δια τουτο ιδου, και εγω θελω ανταποδωσει τας οδους σου επι της κεφαλης σου, λεγει Κυριος ο Θεος· και δεν θελεις καμει κατα την ασεβειαν ταυτην επι πασι τοις βδελυγμασι σου.

44 Ιδου, πας ο παροιμιαζομενος θελει παροιμιασθη κατα σου, λεγων, κατα την μητερα η θυγατηρ αυτης.

45 Συ εισαι η θυγατηρ της μητρος σου, της αποβαλουσης τον ανδρα αυτης και τα τεκνα αυτης· και εισαι η αδελφη των αδελφων σου, αιτινες απεβαλον τους ανδρας αυτων και τα τεκνα αυτων· η μητηρ σας ητο Χετταια και ο πατηρ σας Αμορραιος.

46 Και η αδελφη σου η πρεσβυτερα ειναι η Σαμαρεια, αυτη και αι θυγατερες αυτης, αι κατοικουσαι εν τοις αριστεροις σου· η δε νεωτερα αδελφη σου, η κατοικουσα εν τοις δεξιοις σου, τα Σοδομα και αι θυγατερες αυτης.

47 Συ ομως δεν περιεπατησας κατα τας οδους αυτων και δεν επραξας κατα τα βδελυγματα αυτων· αλλ' ως εαν ητο τουτο πολυ μικρον, υπερεβης αυτων την διαφθοραν εν πασαις ταις οδοις σου.

48 Ζω εγω, λεγει Κυριος ο Θεος, η αδελφη σου Σοδομα δεν επραξεν, αυτη και αι θυγατερες αυτης, ως επραξας συ και αι θυγατερες σου.

49 Ιδου, αυτη ητο η ανομια της αδελφης σου Σοδομων, υπερηφανια, πλησμονη αρτου και αφθονια τρυφηλοτητος, αυτης και των θυγατερων αυτης· τον πτωχον δε και τον ενδεη δεν εβοηθει

50 και υψουντο και επραττον βδελυρα ενωπιον μου· οθεν, καθως ειδον ταυτα, ηφανισα αυτας.

51 Και η Σαμαρεια δεν ημαρτησεν ουδε το ημισυ των αμαρτηματων σου· αλλα συ επληθυνας τα βδελυγματα σου υπερ εκεινας και εδικαιωσας τας αδελφας σου με παντα τα βδελυγματα σου, τα οποια επραξας.

52 Συ λοιπον, ητις εκρινες τας αδελφας σου, βασταζε την καταισχυνην σου· ενεκα των αμαρτηματων σου, με τα οποια κατεσταθης βδελυρωτερα εκεινων, εκειναι ειναι δικαιοτεραι σου· οθεν αισχυνθητι και συ και βασταζε την καταισχυνην σου, οτι εδικαιωσας τας αδελφας σου.

53 Οταν φερω οπισω τους αιχμαλωτους αυτων, τους αιχμαλωτους Σοδομων και των θυγατερων αυτης και τους αιχμαλωτους της Σαμαρειας και των θυγατερων αυτης, τοτε θελω επιστρεψει και τους αιχμαλωτους της αιχμαλωσιας σου μεταξυ αυτων·

54 δια να βασταζης την ατιμιαν σου και να καταισχυνησαι δια παντα οσα επραξας και να ησαι παρηγορια εις αυτας.

55 Οταν η αδελφη σου Σοδομα και αι θυγατερες αυτης επιστρεψωσιν εις την προτεραν αυτων καταστασιν, και η Σαμαρεια και αι θυγατερες αυτης επιστρεψωσιν εις την προτεραν αυτων καταστασιν, τοτε θελεις επιστρεψει συ και αι θυγατερες σου εις την προτεραν σας καταστασιν.

56 Διοτι η αδελφη σου Σοδομα δεν ανεφερθη εκ του στοματος σου εν ταις ημεραις της υπερηφανιας σου,

57 πριν ανακαλυφθη η κακια σου, καθως ανεκαλυφθη εν καιρω του γενομενου εις σε ονειδους υπο των θυγατερων της Συριας και πασων των περιξ αυτης, των θυγατερων των Φιλισταιων, αιτινες σε ελεηλατησαν πανταχοθεν.

58 Συ εβαστασας την ασεβειαν σου και τα βδελυγματα σου, λεγει Κυριος.

59 Διοτι ουτω λεγει Κυριος ο Θεος· Εγω θελω καμει εις σε καθως εκαμες συ, ητις κατεφρονησας τον ορκον, παραβαινουσα την διαθηκην.

60 Αλλ' ομως θελω ενθυμηθη την διαθηκην μου την γενομενην προς σε εν ταις ημεραις της νεοτητος σου, και θελω στησει εις σε διαθηκην αιωνιον.

61 Τοτε θελεις ενθυμηθη τας οδους σου και αισχυνθη, οταν δεχθης τας αδελφας σου, τας πρεσβυτερας σου και τας νεωτερας σου· και θελω δωσει αυτας εις σε δια θυγατερας, ουχι ομως κατα την διαθηκην σου.

62 Και εγω θελω στησει την διαθηκην μου προς σε, και θελεις γνωρισει ετι εγω ειμαι ο Κυριος·

63 δια να ενθυμηθης, και να αισχυνθης και να μη ανοιξης πλεον το στομα σου υπο της εντροπης σου, οταν εξιλεωθω προς σε δια παντα οσα επραξας, λεγει Κυριος ο Θεος.

   

来自斯威登堡的著作

 

Arcana Coelestia#8875

学习本章节

  
/10837  
  

8875. 'A jealous God' means that as a result there is falsity and evil. This is clear from the consideration that in the genuine sense 'a jealous God' means the Divine Truth of Divine Good, since 'God' has reference to truth, 2586, 2769, 2807, 2822, 3921 (end), 4287, 4402, 7010, 7268, 8301, and 'jealous' to good, as will be seen below. But so far as those who do not receive the Divine Truth of the Lord's Divine Good are concerned, 'a jealous God' is falsity and evil. For those who are opposed to Him perceive Divine Truth as falsity, and Divine Good as evil; for the way in which everyone sees that Truth and Good is determined by what he really is in himself. So it is that the Lord's zeal, 1 which in itself is love and compassion, is seen by them as anger; for when the Lord in love and mercy protects His own in heaven those ruled by evil are indignant and angry with the good. They plunge into the sphere where Divine Good and Divine Truth are, endeavouring to destroy those who are there. But then the Divine Truth of Divine Good acts on them and causes them to experience torments like those suffered in hell. As a consequence of this they attribute wrath and anger, and also all evil, to the Divine, when in fact there is no anger whatever in the Divine, nor any evil whatever, only pure forbearance and mercy.

[2] From all this it is evident why 'jealous' means falsity and evil, and why 'zeal' means anger. See what has been shown already about them, that is to say, in the following places,

Wrath and anger are attributed to the Lord, when in fact they exist with those who are ruled by evil or who are full of anger against the Divine, 5798, 6997, 8284, 8483.

Evil things, punishments, and times of vastation are in a similar way attributed to the Lord, when in fact nothing except love and mercy reside with the Lord, 2447, 6071, 6559, 6991, 6997, 7533, 7632, 7643, 7679, 7710, 7877, 7926, 8214, 8223, 8226-8228, 8282, 8632.

Through their endeavour to destroy goodness and truth the evil bring about their own devastation and cast themselves into damnation and hell, 7643, 7679, 7710, 7926, 7989.

The way in which everyone sees the Lord is determined by what he is within himself, 1861 (end), 6832, 8197.

[3] The places in the Word which are quoted below will show that 'the zeal of the Lord' is love and mercy, and that when the Lord protects the good against the evil it seems like hostility, and also like anger.

The zeal of the Lord is love and mercy.

In Isaiah,

Look out from heaven, and see from the dwelling-place of Your holiness and of Your glory. And where are Your zeal and Your might? The yearning of Your loins, 2 and Your compassion, 3 towards me have held themselves back. Isaiah 63:15.

'Zeal' here stands for mercy, which is 'a yearning of the loins' and has reference to good. For where it says 'Your zeal and Your might' the word 'zeal' has reference to good, and the word 'might' to truth; and 'the yearning of the loins' likewise has reference to good, and 'compassion' to truth. In a like manner 'the dwelling-place of holiness' stands for the heaven where members of the celestial kingdom live, and 'the dwelling-place of glory' for the heaven where members of the spiritual kingdom live. From this too it is evident that where good is referred to in the Word, truth is referred to as well, on account of the heavenly marriage, which is the marriage of good and truth, in every individual part of the Word. This is so in the case of the Lord's two names Jesus and Christ; they are a sign of the Divine marriage within the Lord. Regarding these matters, see 683, 793, 801, 2516, 4138 (end), 5138, 5502, 6343, 7945, 8339 (end).

[4] In the same prophet,

To us a Boy is born, to us a Son is given, and the government will be upon His shoulder; and His name is called' 4 Wonderful, Counsellor, God, Hero, Father of Eternity, Prince of Peace. Of the increase of His government and of peace there will be no end. The zeal of Jehovah will do this. Isaiah 9:6-7.

This refers to the Lord and His Coming. 'The zeal of Jehovah will do this' stands for His acting from a love that burns to save the human race. In the same prophet,

Out of Jerusalem will go a remnant, and those who escape from Mount Zion. The zeal of Jehovah will do this. Isaiah 37:32.

'The zeal of Jehovah will do this' stands for His acting out of love and mercy.

[5] In Ezekiel,

Thus said the Lord Jehovih, Now I will bring back the captives of Jacob, and have mercy on the whole house of Israel; and I will be jealous for My holy name. 5 Ezekiel 39:25.

'Being jealous' stands for having mercy. In David, The zeal of Your house has devoured me. Psalms 69:9.

This refers to the Lord. 'The zeal of Jehovah's house' stands for love towards those who receive goodness and truth; for they are Jehovah's house.

[6] The Lord's zeal or mercy when He protects the good seems like hostility.

In Isaiah,

Jehovah will go forth as a mighty man, as a man of war He will arouse zeal; He will shout aloud and cry out, He will prevail over His enemies. Isaiah 42:13.

And in Joel,

Jehovah will be jealous for His land, and spare His people. Joel 2:18.

[7] The Lord's zeal is called anger and wrath because mercy is seen as such by the evil.

In Moses,

You shall not go after other gods, of the gods of the peoples who are round about you (for Jehovah your God in the midst of you is a jealous God), lest perhaps the anger of Jehovah your God flare up against you and destroy you from the face of the earth. Deuteronomy 6:14-15.

In the same author,

They provoked Him to jealousy through foreign [gods]; through abominations they made Him angry. They sacrifice to demons. They have moved Me to jealousy, 6 by what is not god, they have provoked Me to anger with their idols. 7 Deuteronomy 32:16-17, 21.

In Ezekiel,

When My anger is accomplished and I make My wrath rest on them, I will repent, so that they may know that I Jehovah have spoken in My zeal, when I have accomplished My wrath on them. Ezekiel 5:13.

In Zechariah,

The angel of Jehovah [speaking] in me said to me, Cry out, saying, Thus said Jehovah Zebaoth, I have been jealous for Jerusalem and for Zion with great zeal. For I have become extremely indignant against the nations that feel secure. Zechariah 1:14-15; 8:2.

In Zephaniah,

I will pour out onto them My indignation, all My fierce anger, 8 for in the fire of My zeal the whole earth will be devoured. Zephaniah 3:8.

In Moses,

Jehovah will not be pleased to pardon him; but then the anger of Jehovah, and His zeal, will smoke against that man, and every curse will rest on him Deuteronomy 29:20.

In David,

How long, O Jehovah; will you be angry forever? Will your jealousy burn line fire? Pour out Your anger on the nations that do not know You. Psalms 79:5-6.

Jehovah's zeal is in like manner referred to as 'anger' in Psalms 38:1; Ezekiel 16:42; 23:25; 38:19.

All this shows what is meant by 'Jehovah's zeal' or 'a jealous God' - in the genuine sense love and mercy, but in the non-genuine sense, such as that understood by those immersed in evils and falsities, anger and ruination.

[8] It should be recognized that Jehovah, that is, the Lord, is called 'jealous' or 'an avenger' especially when what ought to reign universally with a member of the Church - that is to say, what is Divine and must be either loved, held in mind, or feared above all things - is being corrupted. When it has been corrupted or destroyed complete and utter darkness ensues in place of heavenly light; for that light no longer flows in from the Divine because there is no acceptance of it. This is why the commandment says, 'I am Jehovah your God, a jealous God, visiting the iniquity of the fathers on the sons, on the third and on the fourth [generations] of those who hate Me', which He would do if they worshipped other gods or made either a graven image or likenesses for themselves. For these corrupt what is Divine and ought to reign universally.

[9] Therefore similar declarations occur elsewhere in Moses,

Take care, lest you make for yourselves a graven image of any figure; for Jehovah your God is a devouring fire, a jealous God. Deuteronomy 4:23-24

And in the same author,

You shall not worship any other god; for Jehovah, whose name is Jealous, He is a jealous [God]. Exodus 34:14.

The reason why the Israelite nation was forbidden so strictly to do these things was that any adoration of other gods, graven images, and other images destroyed everything representative of the Church among them. For in heaven Jehovah, that is, the Lord, reigns universally; His Divine [Life] fills all things there and composes the life of all. If anything else had been worshipped instead of the Divine, everything representative, and so contact with heaven, would have perished.

脚注:

1. or jealousy. In Latin, as in Hebrew, the same noun may be rendered zeal or jealousy, and the same adjective may be rendered zealous or jealous.

2. literally, The commotion of Your viscera

3. literally, compassions

4. literally, He has called His name

5. literally, the name of My holiness

6. literally, they have moved My jealousy (or zeal)

7. literally, vanities

8. lit all the wrath of My anger

  
/10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.

©2024 New Christian Bible Study Corporation. All rights reserved. Printed from newchristianbiblestudy.org