Ang Labanan ng Jerico ay isang mahusay na kuwento ... at isang nakakatakot. Bakit nais ng Diyos na papatayin ang mga bata? Ang sagot ay hindi Siya, ngunit may mga espirituwal na aralin na ituro sa amin.

Una, mahalaga na paalalahanan na ang lahat ng mga lugar sa lupain ng Canaan ay nagpahiwatig ng mga bagay sa langit at espiritwal tungkol sa simbahan. Ang mga pagpapakitang ito ay naroroon mula sa mga pinakaunang panahon.

Ang mga anak na lalaki ni Israel ay kumakatawan sa simbahan. Ang Salita - ang Lumang Tipan - ay isinulat at napanatili nila. Sa loob nito, ang mga lugar na nabanggit ay nagpapahiwatig ng mga bagay tungkol sa langit at simbahan

Bago ka pumunta sa Jerico, ang mga anak ni Israel ay tumawid sa Ilog Jordan - tumatawid sa tuyong lupa habang ang tubig ay nahahati para sa kanila. Ang Jordan ay sumisimbolo sa ating pagpapakilala sa simbahan.

Ang lungsod ng Jerico, malapit sa ilog, ay nagpapahiwatig ng pagtuturo sa mga kaalaman ng mabuti at katotohanan. Ang ganitong uri ng pagtuturo ay nagpapakilala sa mga tao sa simbahan. Ang pagpapalawak nito, ang "Jerico" ay naninindigan din para sa ikabubuti ng buhay, sapagkat kailangang magkaroon ng ilang paunang kabutihan - ang ilan ay nagnanais na matuto - bago pa matuto ang isa.

Gayunpaman, sa oras na iyon, ang mga bansang sumamba sa diyus-diyosan ay nanirahan sa lupain ng Kanaan, na nagbabago sa paglagda ng mga lugar at mga lungsod sa lupaing iyon sa kabaligtaran, i.e. kasama ang Jerico pagkatapos ay nagpapahiwatig ng paglapastangan ng katotohanan at mabuti.

Sinasabi sa atin ng Mga Sinulat na ang "lungsod" ay nagpahiwatig ng doktrina ng kasinungalingan at kasamaan, na nagpaligaw at nilapastangan ang mga katotohanan at kalakal ng simbahan, at ang "pader" nito ay nagpahiwatig ng mga kasinungalingan ng masamang pagtatanggol sa doktrina na iyon. Sa kwento, ang "mga naninirahan" ay kumakatawan sa mga kabastusan.

Ano ang ibig sabihin ng kabastusan sa kontekstong ito? Ang kabastusan ay ang nangyayari kapag - pagkatapos ng isang paunang pagkilala sa katotohanan at mabuti, ang kasamaan ng isang tao ay nagmamahal sa masama na mabuti at katotohanan. Sa kwento, ang Jerico ay sinunog ng apoy, nahulog ang pader nito, at sinumpa ang mga tao. ("Ang Apoy" dito ay nangangahulugang pag-ibig ng infernal, "sumpain" isang kabuuang pag-blotting, at "ang pagbagsak ng pader" pagkakalantad sa bawat kasamaan at kasinungalingan.)

Ang mga anak ni Israel ay naglibot sa lungsod minsan sa isang araw para sa 6 na araw, at sa ika-7 araw, ay lumibot sa paligid nito ng 7 beses. Sa utos ng Panginoon, pinatunog nila ang kanilang mga trumpeta, at sumigaw, at nahulog ang mga dingding.

Pag-ibig sa lungsod, dala ang Arko ng Tipan, ay nagpahiwatig ng isang pagsisiyasat ng kasinungalingan at kasamaan at ang kanilang pagkalat sa pag-agos ng Banal na katotohanan mula sa Panginoon.

Ang tunog ng mga trumpeta ng mga pari ay nagpapahiwatig ng pagpapahayag ng Banal na katotohanan mula sa kabutihan ng Banal. Ang pagsigaw ng mga tao ay nagpahiwatig ng pahintulot at kumpirmasyon ng katotohanan.

Ang bilang pito ay nangangahulugang kabanalan. Mayroong 7 pari, 7 mga trumpeta, 7 araw, at 7 na circuit ng lungsod. Ipinapahiwatig nila ang pagpapahayag ng Banal na katotohanan.

Ang ginto, pilak, at mga sisidlang tanso at bakal, ay inilagay sa kaban ng bahay ni Jehova. Ang "ginto at pilak" ay kumakatawan sa mga kaalaman ng espiritwal na katotohanan at mabuti, at "ang mga sisidlang tanso at bakal" na mga alam ng likas na katotohanan at mabuti.

Sa mga bastos na kamay ng mga idolo ng Jerico, ang mga alam na kaalaman ay nilapastangan, na nagiging kasangkapan upang magsilbi ng mga kasuklam-suklam na kabulaanan at kasamaan. Sa bahay ni Jehova, maaari silang maging serviceable knowleges, naipatupad sa mga magagaling na dulo - samakatuwid ay nailigtas sila.