1735. Dat de woorden ‘Gezegend zij de Allerhoogste God’ de binnenste mens van de Heer betekenen, blijkt uit hetgeen vlak hierboven is gezegd over de binnenste mens. Jehovah werd in de Oude Kerk de Allerhoogste God genoemd, omdat de hoogte het binnenste uitbeeldde en dus aanduidde, zo dus de Allerhoogste het binnenste. Vandaar was de godsdienst van de Oude Kerk op hoogten, bergen en heuvels. Het binnenste verhoudt zich ook niet anders tot het uiterlijke als het en het buitenste dan als het hoogste tot het lagere en het laagste. Het hoogste of het binnenste is het hemelse van de liefde, of de Liefde zelf, Jehovah of het binnenste van de Heer was het hemelse zelf van de liefde, dat wil zeggen, de Liefde zelf, en aan deze kunnen geen andere dingen die haar waardig zijn, worden toegeschreven dan die van de zuivere liefde, dus van de zuivere barmhartigheid jegens het gehele menselijke geslacht, welke daarin bestaat, dat zij allen redden en tot in eeuwigheid gelukzalig maken, en al dat van haar is op hen wil overdragen. Dus, uit louter barmhartigheid, allen die volgen willen, tot de hemel, dat wil zeggen, tot Zichzelf met de sterke kracht van de liefde, wil optrekken. Deze Liefde Zelf is Jehovah; van niets anders kan gezegd worden ‘Ik Ben’ of ‘Hij Is’, dan alleen van de Liefde. Van deze Liefde gaat, omdat zij in de Liefde of van de Liefde zelf is, het Zijn van alle leven uit, dat wil zeggen, het leven zelf; en daar Jehovah alleen het Zijn van het Leven is, of het Leven zelf, omdat Hij alleen de Liefde is, ontleent alles tot in elke bijzonderheid daaraan zijn ‘zijn’ en zijn ‘leven’, en kan niemand uit zichzelf ‘zijn en leven’, dan alleen Jehovah, dat wil zeggen, dan alleen de Heer; en daar niemand uit zichzelf zijn en leven kan dan alleen de Heer, is het een zinsbedrog, dat het de mens toeschijnt alsof hij uit zichzelf leeft. De engelen worden het duidelijk gewaar dat zij niet uit zichzelf leven, maar van de Heer, daar zij leven in het Zijn van het leven van de Heer, omdat zij in Zijn Liefde leven. Niettemin wordt aan hen, meer dan aan alle anderen, de schijn gegeven, alsof zij uit zichzelf leefden en wel met onuitsprekelijke zaligheid. Dit is dus leven in de Heer, hetgeen nooit mogelijk is, wanneer men niet in Zijn Liefde leeft, dat wil zeggen, in liefde jegens de naaste.

9773. En de hoogte vijf ellen; dat dit betekent de graden van het goede en het ware, ook zoveel als genoeg is, staat vast uit de betekenis van de hoogte, namelijk de graden ten aanzien van het goede, nr. 9489; en omdat het wordt gezegd met betrekking tot de laatste hemel, zijn het ook de graden ten aanzien van het ware, want deze hemel is in het goede en het ware van het geloof; en uit de betekenis van vijf, namelijk zoveel als genoeg is, nr. 9689.

Dat met de hoogte de graden ten aanzien van het goede en het ware worden aangeduid, is omdat met de hoogte het innerlijke wordt aangeduid, nrs. 1735, 2148, 4599; daarom hoe hoger, des te innerlijker.

Het innerlijke in de hemel is de Heer dichter nabij, want de Heer is in het binnenste en vanuit het binnenste gaan alle dingen voort; de afstanden vanuit het binnenste zijn de graden van het goede en het ware uit Hem.

Omdat de Heer het binnenste is, is Hij ook het hoogste; Hij is immers de Zon van de hemel, waaruit alle hoogte in de hemelen is; vandaar is het dat de Heer in het Woord de Hoogste wordt genoemd.