256. Maar laat dit door een voorbeeld verduidelijkt worden: in het Woord wordt op vele plaatsen aan God: toorn, grimmigheid en wraak toegeschreven, en dat Hij: straft, in de hel werpt, verzoekt en tal van dergelijke dingen meer. Wie dit eenvoudig en als een klein kind gelooft, en die als gevolg daarvan God vreest, en zich daarvoor wacht, tegen Hem te zondigen, wordt niet verdoemd vanwege dit eenvoudige geloof. Maar hij die deze dingen bij zichzelf bevestigt, dermate, dat hij gelooft, dat toorn, grimmigheid, wraak, en dus dergelijke dingen die tot het boze behoren, bij God zijn, en dat Hij uit toorn, grimmigheid en wraak de mens straft en in de hel werpt, diegene wordt verdoemd, aangezien hij het echte ware vernietigde, welk ware daarin bestaat, dat God de Liefde zelf is, de barmhartigheid zelf en het Goede zelf; en wie deze dingen is, kan niet toornig zijn, vergrimmen en wreken. Dat deze dingen in het Woord aan God worden toegeschreven, komt omdat het zo schijnt; dergelijke dingen zijn schijnbaarheden van het ware.
