6073. Wat zijn uw werken; dat dit betekent ten aanzien van de functies en de nutten, staat vast uit de betekenis van de werken, namelijk de goede dingen, nr. 6048, dus de nutten en de functies, want deze zijn de goede dingen; alle goede dingen die de goede dingen van de naastenliefde worden genoemd, zijn niets anders dan nutten en nutten zijn niets anders dan werken jegens de naaste, jegens het vaderland, jegens de Kerk en jegens het rijk van de Heer; ook wordt de naastenliefde zelf, in zich beschouwd, niet naastenliefde voordat zij daadwerkelijk wordt en een werk wordt; iemand liefhebben immers en hem niet het goede doen wanneer men kan, is niet liefhebben; maar hem het goede doen wanneer men kan en wel vanuit het hart, is hem liefhebben en dan liggen binnenin de daad zelf of in het werk alle dingen van de naastenliefde jegens hem bevat; de werken immers zijn de samenvatting van alle dingen van de naastenliefde en het geloof bij de mens en die zijn het die de geestelijke dingen worden genoemd en zij worden ook goede dingen door de uitoefening ervan, dat wil zeggen door de nutten. De engelen die in de hemel zijn, verlangen, omdat zij in het goede zijn vanuit de Heer, niets liever dan nutten te verrichten; deze zijn de verkwikkelijke dingen zelf van hun leven en zij genieten ook volgens de nutten gezegendheid en gelukzaligheid, nrs. 453, 454, 696, 997, 3645;

dit leert de Heer ook bij Mattheüs:

‘De Zoon des mensen zal komen in de heerlijkheid Zijns Vaders, met Zijn engelen en dan zal Hij eenieder vergelden naar zijn werken’, (Mattheüs 16:27);

onder de werken worden hier niet de werken verstaan zodanig als die in de uiterlijke vorm verschijnen, maar zodanig als ze in de innerlijke vorm zijn; zij hebben namelijk het hoedanige van de naastenliefde in zich; de engelen zien de werken niet anders en omdat de werken de samenvatting zijn van alle dingen van de naastenliefde en van het geloof bij de mens en het leven maakt dat de naastenliefde naastenliefde en het geloof is, dus het goede, had daarom de Heer Johannes meer lief dan de overige discipelen en lag deze bij het avondmaal aan Zijn bors, (Johannes 21:20);

want door hem werden de goede dingen van de naastenliefde of de werken uitgebeeld; zie de voorreden tot Genesis in de hoofdstukken 18 en 22; daarom ook zei de Heer tot hem:

‘Volg Mij’ en niet tot Petrus, door wie het geloof werd uitgebeeld; zie dezelfde voorreden; en daarom zei het geloof, namelijk Petrus, door wie het geloof werd uitgebeeld, verontwaardigd:

‘Heer, wat echter deze; Jezus zei hem: Indien Ik wil dat hij blijve, totdat Ik kome, wat gaat het u aan; gij, volg Mij’, (Johannes 21:19, 21-23);

hiermee werd ook voorzegd dat het geloof de werken zou verachten en dat die niettemin bij de Heer zijn; zoals eveneens duidelijk kan vaststaan uit de woorden van de Heer tot de schapen en de bokken, (Mattheüs 25:34-36), waar niets anders dan de werken worden opgesomd. Dat het geloof echter de Heer zou verwerpen, blijkt uit de uitbeelding door Petrus daarin dat hij Hem driemaal verloochende; dat hij dit ’s nachts deed, betekent de laatste tijd van de Kerk, wanneer er geen naastenliefde meer is, nr. 6000;

en dat hij het driemaal deed, betekent dat die tijd dan volledig is ingetreden, nrs. 1825, 2788, 4495, 5159;

dat het was voordat de haan kraaide, betekent voordat het nieuwe van de Kerk zou ontstaan, want de ochtendschemering en de morgen, die op de nacht volgen, betekenen het eerste van de Kerk, nrs. 2405, 5962.

39. Maar omdat men in de Christelijke wereld niet weet, dat er geen geloof is, wanneer er geen liefde is; en ook niet wat liefde jegens de naaste is; en niet eens dat de wil de mens zelf uitmaakt, en dan nog slechts die gedachten die uit de wil voortkomen; daarom zal ik, opdat die onderwerpen duidelijk in het licht van het verstand uitkomen, hier een verzameling bijvoegen van uittreksels daarover uit de "Hemelse Verborgenheden", die als toelichting kunnen dienen.

2915. Dat de woorden ‘Ik ben een vreemdeling en inwoner bij u’ de eerste staat betekenen, dat de Heer, ofschoon Hij hun onbekend was, toch bij hen kon zijn, blijkt uit de betekenis van Abraham, namelijk de Heer, waarover vaak eerder; en uit de betekenis van ‘een vreemdeling bij hen zijn en een inwoner bij hen zijn’ namelijk onbekend zijn en toch bij hen zijn. Dat dit de innerlijke zin is, blijkt duidelijk uit dat wat voorafgaat en uit hetgeen volgt; want er wordt gehandeld over een nieuwe Kerk en in dit vers over haar eerste staat, die van dien aard is dat de Heer hun in het allereerst onbekend is, maar dat zij niettemin – omdat zij in het goede van de naastenliefde en ten aanzien van het burgerlijke leven in het gerechte en billijke en ten aanzien van het zedelijke leven in het eerzame en betamelijke leven – van dien aard zijn, dat de Heer bij hen kan zijn, want de tegenwoordigheid van de Heer bij de mens is in het goede en daarom in het gerechte en billijke en verder in het eerzame en betamelijke – het eerzame is een samenvatting van alle zedelijke deugden; het betamelijke is er alleen de vorm van – want dit zijn goedheden die in rangorde op elkaar volgen en bij de mens de bodems zijn, waarop door de Heer het geweten gegrondvest wordt en als gevolg daarvan het inzicht en de wijsheid. Maar in diegenen die niet daarin zijn, namelijk vanuit het hart of vanuit de aandoening, kan niets van de hemel worden ingezaaid; er is geen grond en ook geen aardbodem, dus niets dat opneemt; en aangezien niets van de hemel kan worden ingezaaid, kan de Heer daar ook niet tegenwoordig zijn. Er wordt van de tegenwoordigheid van de Heer gesproken in verband met het goede, dat wil zeggen, met de hoedanigheid van het goede; de hoedanigheid van het goede is overeenkomstig de staat van de onschuld, van de liefde en van de naastenliefde, waarin de waarheden van het geloof geplant zijn of geplant kunnen worden.