1
"ในครั้ง นั้น มีคาเอล จ้าวผู้พิทักษ์ยิ่งใหญ่ ผู้คุ้มกันชนชาติของท่านจะลุกขึ้น และจะมีเวลา ยากลำบากอย่างไม่เคยมีมาตั้งแต่ครั้ง มีประชาชาติจนถึงสมัยนั้น แต่ในครั้ง นั้นชนชาติของท่านจะรับการช่วยให้พ้น คือทุกคนที่มีชื่อบันทึก ไว้ในหนังสือ
2
และคนเป็นอันมาก ในพวกที่หลับในผง คลีแห่งแผ่นดินโลกจะตื่นขึ้น บ้างก็จะเข้าสู่ชีวิตนิรันดร ์ บ้างก็เข้าสู่ความอับอายและความขายหน้านิรันดร ์
3
และบรรดาคนที่ฉลาดจะส่อง แสงเหมือนแสงฟ้า และบรรดาผู้ที่ได้ให้คนเป็นอันมาก มาสู่ความชอบธรรม จะส่อง แสงเหมือนอย่างดาว เป็นนิตย์นิรันดร ์
4
แต่ตัวเจ้าดาเนียลเอ๋ย จงปิดถ้อยคำ เหล่านั้นไว้ และประทับตราหนังสือ นั้นเสีย จนถึงวาระสุดท้าย คนเป็นอันมาก จะวิ่งไปวิ่งมา และความรู้จะทวีขึ้น"
5
แล้วข้าพเจ้าคือดาเนียลก็มองดู และดู เถิด มีอีกสอง คนยืนอยู่ คนหนึ่งยืนอยู่ ที่ฝั่งแม่น้ำข้างนี้ อีกคนหนึ่งยืนอยู่ ที่ฝั่งแม่น้ำข้างโน้น
6
และเขาก็พูด กับชาย ที่สวมเสื้อผ้าป่าน ผู้ซึ่งอยู่เหนือน้ำ แห่งแม่น้ำ นั้นว่า "ยังอีกนานเท่าใดจึงจะถึงที่สุดปลายของสิ่งมหัศจรรย์เหล่านี้"
7
ชาย ที่สวมเสื้อผ้าป่านผู้ซึ่งอยู่เหนือน้ำ ทั้งหลายแห่งแม่น้ำ นั้น ได้ยกมือ ขวาและมือ ซ้ายของท่านสู่ฟ้าสวรรค์ และข้าพเจ้าได้ยิน ท่านปฏิญาณ อ้างพระผู้ทรงพระชนม์อยู่เป็นนิตย์ว่า ยังอีกวาระหนึ่ง สองวาระ และครึ่ง วาระ และเมื่อการหมดอำนาจของชนชาติบริสุทธิ์สิ้นสุดลงแล้ว บรรดาสิ่งเหล่านี้ก็สำเร็จไปด้วย
8
ข้าพเจ้าได้ยิน แต่ไม่เข้าใจ แล้วข้าพเจ้า จึงพูด ว่า "นายเจ้า ข้า สิ่งเหล่านี้จะลงเอยอย่างไร"
9
พระองค์ตรัสว่า "ดาเนียลเอ๋ย ไปเถอะ เพราะว่าถ้อยคำ เหล่านั้นก็ถูกปิดไว้แล้วและถูกประทับตราไว้จนถึงวาระสุดท้าย
10
คนเป็นอันมาก จะได้รับการชำระแล้วจะขาว สะอาด และจะถูกถลุง แต่คนชั่วจะยังกระทำการชั่ว และไม่มีคนชั่วสักคนหนึ่งจะเข้าใจ แต่บรรดาคนที่ฉลาดจะเข้าใจ
11
และตั้งแต่เวลา ที่ให้ เลิกเครื่องเผาบูชาประจำวัน เสียนั้น และให้ ตั้งสิ่งที่น่าสะอิดสะเอียนซึ่งกระทำให้ เกิดการรกร้างว่างเปล่าขึ้น จะเป็นเวลา หนึ่งพัน สองร้อย เก้าสิบวัน
12
ความสุขจะมีแก่ผู้คอยอยู่ และมาถึงได้หนึ่งพันสามร้อยสามสิบห้าวัน นั้น
13
แต่เจ้าจงไปจนวาระที่สุดเถิด และเจ้าจะได้หยุดพักสงบ และจะยืน ขึ้นในส่วนที่กำหนดให้เจ้า เมื่อสิ้นสุดวัน ทั้งหลายนั้น"