9. Engelen, door hun wijsheid, gaan een stapje verder. Zij zeggen niet alleen dat al het goede en ware uit de Heer is, maar ook alles van het leven. Zij bevestigen dit hiermee: iets kan nooit uit zichzelf ontstaan maar alleen uit iets wat daaraan voorafgaat. Dus alle dingen ontstaan uit een Eerste, wat zij het Zijn (Esse) zelf van alles noemen. Eveneens blijft alles bestaan, want blijven bestaan is een voortdurend ontstaan, en wat niet constant door tussenliggende dingen in verbinding met een Eerste wordt gehouden, verdwijnt onmiddellijk en wordt geheel teniet gedaan. Verder zeggen ze ook dat er slechts één bron van leven bestaat, en dat het leven van de mens daar een beekje uit is. Indien deze stroom niet voortdurend uit haar bron zou blijven komen, zou ze onmiddellijk wegvloeien. En verder dat uit die ene bron van leven, die de Heer is, niets anders voortkomt dan het Goddelijk goede en het Goddelijke ware en dat dit iedereen beïnvloedt afhankelijk van hoe het opgenomen wordt. Zij die het opnemen in geloof en leven, vinden daarin de Hemel; maar zij die het verwerpen en verstikken, veranderen het in een hel, want zij veranderen goed in slecht en wat waarheid is in valsheid, dus het leven in de dood. Het feit dat alles van het leven vanuit de Heer is, ondersteunen zij ook hiermee, dat alle dingen in het heelal betrekking hebben op het goede en het ware, het leven van een mens zijn wil, wat het leven van zijn liefde is, heeft betrekking op het goede, en het leven van een mens zijn verstand, wat het leven van zijn geloof is, heeft betrekking op het ware. En aangezien al het goede en ware van boven komt, volgt daaruit dat ook alles van het leven van boven komt. Omdat dit het geloof van de engelen is, weigeren zij alle dankbetuigingen voor het goede wat ze doen en worden ze verontwaardigd en trekken zich terug, indien iemand hun het goede toeschrijft. Zij zijn hoogst verwonderd als iemand gelooft dat hij vanuit zichzelf wijs is of vanuit zichzelf goed doet. Als iemand ter wille van zichzelf het goede doet, noemen zij dit niet het goede, omdat het vanuit de persoon zelf gebeurt; maar het goede doen ter wille van het goede zelf noemen zij het Goddelijke goede, en ze zeggen dat dit het goede is wat de hemel maakt, omdat dit Goede de Heer is.

25. Which are in sight of His throne, signifies presence and providence. This is evident from the signification of "sight," as being, when predicated of the Divine, presence, and providence therefrom (of which more in what follows); and from the signification of "throne of God," as being Divine truth proceeding from the Lord, thus heaven, because it is its receptacle (concerning which see Arcana Coelestia 5313, 6397). "Look" means presence, because by look or sight the understanding and thence thought are signified; and in the understanding everything that is thought stands forth as present. For this reason, those in the spiritual world with whom another desires to speak appear present provided the person had formed any idea of them from sight in the world, especially if this is true of both. This is why friends meet there, and also wives and husbands; the reason is that internal sight, which is the understanding, acts as one, in a spirit, with his external sight or sight of the eye; and as spaces in the spiritual world are not like spaces in the natural world, in that world what one desires to see is near, and what he does not desire to see is far off. From this now it is that "look" signifies presence.

(That "look" or "sight" signifies the understanding, see Arcana Coelestia 2150, 2325, 2807, 3764, 3863, 3869, 10705; and therefore signifies presence, n. 4723; and that spaces in heaven are not like spaces in the world, see i n the work on Heaven and Hell 191-199.) "Look," in respect to the Lord, as here, signifies His Divine presence, because the Lord knows all, and they, in turn, know the Lord who are in love and faith towards Him; consequently with such the Lord is present in the goods of love and in the truths of faith that are in them from Him. For these [goods and truths] are the Lord in heaven and in the church; since the things that proceed from the Lord are not merely His, but they are Himself

[2] From this it is clear how the Lord is in man; thus, how that is to be understood that he spoke in John:

Abide in Me, and I in you; he that abideth in Me and I in him, the same beareth much fruit (John 15:4-5).

In the same:

He that loveth Me keeps My word; and the Father and I will come unto him, and make Our abode with him (John 14:23).

In the same:

Jesus said to His disciples, Ye know the Paraclete, the Spirit of Truth; for He abideth with you, and shall be in you (John 14:17).

The "Paraclete, the Spirit of Truth," is the Divine truth proceeding from the Lord; or what is the same, it is the Lord as to Divine truth; and "disciples" are all who are in goods and thence in truths; it is therefore said, "He shall be in you." In the same:

The Word became flesh and dwelt in you ¹ (John 1:14).

The Word, too, is Divine truth; and that the Word is the Lord is clear, since it is said that "the Word became flesh." (That the "Word" signifies Divine truth, and signifies the Lord, see Arcana Coelestia 4692, 5075, 9987) "Look" here also signifies providence, because all presence of the Lord is providence (as may appear from what is said and shown in the small work on The New Jerusalem and its Heavenly Doctrine 267-279; and in the work on Heaven and Hell (Heaven and Hell 9, n. 9, 12, 143, 145).

Voetnoten: