597. DE MENS IS IN VRIJHEID DOOR HET EVENWICHT TUSSEN DE HEMEL EN DEHEL

Bovenwerd het evenwicht tussen hemel en hel behandeld en werd aangetoond dat dit evenwicht een evenwicht is tussen het goede uit de hemel en het kwade uit de hel, zodat het een geestelijk evenwicht is dat in wezen vrijheid is. Dat geestelijk evenwicht in zijn wezen vrijheid is, komt omdat het bestaat tussen goed en kwaad en tussen waarheid en valsheid, en deze dingen zijn geestelijk. Daarom is de macht om het goede of kwade te willen en het ware of valse te denken en het een boven het ander uit te kiezen de vrijheid waarover nu gehandeld wordt. Deze vrijheid wordt door de Heer aan iedere mens gegeven en nooit afgenomen. Zij is inderdaad door haar oorsprong niet van de mens, maar van de Heer, want zij komt van Hem. Niettemin wordt zij aan de mens met het leven gegeven als zijn eigendom, en wel opdat hij hervormd en gered mag worden, want zonder vrijheid is er geen hervorming en redding. Iedereen kan door een zekere redelijke intuïtie zien dat de vrije mens het in zijn macht heeft goed of kwaad te doen, oprecht of onoprecht, rechtvaardig of onrechtvaardig te denken, en ook dat hij goed, oprecht en rechtvaardig kan spreken en doen, maar niet kwaad, onoprecht of onrechtvaardig door de geestelijke, zedelijke en burgerlijke wetten waardoor zijn uiterlijk in banden gehouden wordt. Hieruit blijkt dat de menselijke geest, wat datgene is wat denkt en wil, in vrijheid is, maar niet de uiterlijke mens die spreekt en handelt, tenzij het strookt met bovengenoemde wetten.

61. All of what we have said about the Lord has now for the first time been published, because it was foretold in the book of Revelation, chapters 21 and 22, that at the end of the former church the Lord would establish a new church, in which this doctrine would be primary.

This new church is the one meant in that book by the New Jerusalem, which no one can enter unless he acknowledges the Lord alone to be God of heaven and earth. I can also report that the whole of heaven acknowledges the Lord alone, and that anyone who does not acknowledge Him is not admitted into heaven. For heaven is heaven owing to the Lord. That very acknowledgment out of love and faith causes the inhabitants there to be in the Lord and to have the Lord in them. As the Lord Himself teaches in John:

At that day you will know that I am in My Father, and you in Me, and I in you. (John 14:20)

And again in John:

Abide in Me, and I in you.... I am the vine, you are the branches. He who abides in Me, and I in him, bears much fruit; for without Me you can do nothing. If anyone does not abide in Me, he is cast out.... (John 15:4-6; see also 17:22-23)

[2] This has not previously been seen in the Word because if it had been seen before, it would still not have been accepted. For the Last Judgment had not yet been accomplished, and prior to that the power of hell prevailed over the power of heaven; and since people exist in between heaven and hell, if they had seen it then, the devil, that is, hell, would have snatched it from their hearts, and moreover profaned it.

This exercise of power by hell was completely broken by the Last Judgment, which has now been accomplished. Since then — thus at the present time — every person who wishes to be enlightened and become wise, can be.

For more on this subject, see what we wrote in the book Heaven and Hell 589–596, and nos. 597–603; and in the short work The Last Judgment 73, 74.