237. De spraak van de engelen heeft niets gemeen met de spraken van de mensen, tenzij met enige woorden die klank hebben door een bepaalde neiging, echter niet met de woorden zelf, maar met hun klank, waarover in het volgende enige bijzonderheden gegeven zullen worden. Dat de spraak van de engelen niets met de menselijke spraken gemeen heeft, blijkt daaruit dat het voor de engelen onmogelijk is om ook slechts één woord van een menselijke taal uit te spreken. Zij probeerden het, maar zij konden het niet, want zij kunnen niets anders uitspreken dan hetgeen geheel met hun neiging overeenstemt. Wat niet overeenstemt, is in strijd met hun eigenlijke leven, want het leven komt voort uit genegenheid en uit het leven hun taal. Mij werd meegedeeld dat de eerste taal van de mensen op onze aarde overeen kwam met die van de engelen, daar zij die uit de hemel hadden en ook dat de Hebreeuwse taal in enige opzichten daarmee overeenkomt.

334. Ook de wijze, waarop de kinderen in de hemel worden opgevoed, zal kort beschreven worden. Van hun opvoedsters leren zij spreken en hun eerste spraak is slechts een klank van genegenheid die langzamerhand duidelijker wordt naarmate de denkbeelden van de gedachten daarin doordringen. Want de denkbeelden van de gedachten die uit de genegenheden voortkomen, vormen de gehele engelentaal (zie nr. 234 en 245). n hun genegenheden, die alle uit de onschuld voortkomen, worden eerst ingebracht zulke dingen als voor de ogen verschijnen en bekoorlijk zijn; en daar deze dingen van geestelijke oorsprong zijn, vloeien daarin tegelijkertijd de dingen van de hemel, waardoor hun innerlijk wordt geopend en zij aldus van dag tot dag meer volmaakt worden. Wanneer dit eerste tijdperk is geëindigd, worden zij naar een andere hemel vervoerd, waar zij door leermeesters worden onderwezen, en zo gaat het verder.