6206. Verder moet men weten dat al het boze invloeit uit de hel en al het goede door de hemel uit de Heer; dat het boze echter de mens wordt toegeëigend, heeft als oorzaak dat de mens gelooft en zich overreedt dat hij dit zelf denkt en uit zichzelf doet, en zo dit tot het zijne maakt; indien hij geloofde zoals het hier werkelijk mee gesteld is, dan zou hem het boze niet worden toegeëigend, maar zou hem het goede uit de Heer worden toegeëigend; want dan zou hij direct als het boze invloeide, denken dat het was uit de boze geesten bij hem; en wanneer hij dit zou denken, zouden de engelen dit afwenden en verwerpen; want de invloeiing van de engelen is in datgene wat de mens weet en gelooft; maar niet in de dingen die de mens niet weet en gelooft; de invloeiing immers wordt niet ergens anders vastgehouden dan daar waar iets bij de mens is. Wanneer de mens zich zo het boze toe-eigent, verwerft hij zich de sfeer van dat boze en het is deze sfeer waaraan zich geesten uit de hel toevoegen die in de sfeer van een soortgelijk boze zijn, want het eendere wordt met het eendere verbonden. De geestelijke sfeer bij de mens of geest is de aan het leven van zijn liefden ontvloeiende uitwaseming; vanuit die wordt al van verre gekend hoedanig hij is; volgens de sferen worden allen in het andere leven, ook de gezelschappen onderling, verbonden en eveneens ontbonden; want tegengestelde sferen botsen en stoten elkaar wederkerig af; vandaar zijn de sferen van de liefden van het boze alle in de hel en de sferen van de liefden van het goede alle in de hemel, dat wil zeggen, degenen die daarin zijn.

8343. 'The horse and its rider He has thrown into the sea' means that as a result simply of His presence falsities in faith and evils in life cast themselves into hell. This is clear from the meaning of 'horse and rider' as falsities arising from evil, dealt with in 8146, 8148; and from the meaning of 'throwing into the sea' as into hell, dealt with in 8099, 8137, 8138. As regards its happening as a result simply of the Lord's presence, see 8137 (end), 8265. The reason for saying that the falsities and evils cast themselves into hell is that falsities and evils themselves are what are cast into hell, and these drag down with them the people to whom they cling. For through evil in life a person becomes a form of the falsity that arises from evil; consequently when evils themselves accompanied by falsities are thrown down, forms to which they cling are dragged down together with them. Falsities and evils are emanations from the hells, flowing in among those who through evils in life have made their inner selves into forms that receive those emanations, since everything composing thought and will flows in, what is good from heaven, but what is bad from hell, see 2886-2888, 4151, 4249, 5846, 6189, 6191, 6193, 6203, 6206, 6213, 6324, 6325, 7147, 7343. These then are the reasons for saying that the falsities in faith and evils in life cast themselves into hell. On account of this when angels think and talk about the hells they think and talk about falsities and evils completely separate from the inhabitants there; for angels always banish ideas that focus on persons and confine themselves to those that focus on things, 5225, 5287, 5434.