5044. 'En de vorst van het huis der gevangenis gaf'; dat dit het in de staat der verzoekingen leidende ware betekent, staat vast uit de betekenis van de vorst, te weten het primaire ware, dus dat wat geleid, waarover hierna; en uit de betekenis van het huis der gevangenis, namelijk de verwoesting van het valse, dus de verzoeking, nrs. 5038, 5039, 5043.

Wat het in de staat der verzoekingen leidende ware is, moet eerst worden gezegd: bij allen die in de verzoekingen zijn, vloeit het ware uit de Heer in, en dit regeert het denken en leidt het; dit richt hen op zo vaak als zij in twijfels en eveneens in wanhoop vallen; dit geleidende ware is dat ware en zo’n ware dat zij vanuit het Woord of vanuit de leer hebben geleerd en zij zelf bij zich hebben bevestigd; andere ware dingen worden dan weliswaar ook opgeroepen, maar die leiden hun innerlijke dingen niet; soms vertoont dat ware dat geleid zich niet zichtbaar voor het verstand, maar het schuilt in het duister, maar geleid niettemin; het Goddelijke van de Heer vloeit immers daarin, en houdt zo de innerlijke dingen van het gemoed daarin; daarom ontvangt, wanneer dat in het licht komt, hij die in verzoeking is, vertroosting en wordt hij opgeheven. Het is niet dat ware zelf, maar het is de aandoening van dat ware, waardoor de Heer hen geleid die in de verzoekingen zijn; het Goddelijke immers vloeit niet in dan in de dingen die van de aandoening zijn. Het ware dat in de innerlijke dingen van de mens is ingeplant en ingeworteld, is ingeplant en ingeworteld door de aandoening en volledig niets zonder aandoening. Het ware dat is ingeplant en ingeworteld door de aandoening, dit kleeft aan en het wordt teruggeroepen door de aandoening en wanneer zo dat ware wordt teruggeroepen, doet het de daarmee verbonden aandoening optreden en deze aandoening is de wederkerige van de mens. Omdat het dus zo is gesteld met de mens die in de verzoekingen is, wordt daarom niemand in enige geestelijke verzoeking toegelaten voordat hij in de volwassen leeftijd is en dus van enig ware is doordrenkt, waardoor hij geleid kan worden; is dit niet het geval, dan bezwijkt hij en dan wordt zijn latere staat erger dan de vorige. Hieruit kan vaststaan wat onder het in de staat der verzoekingen geleidende ware wordt verstaan, dat wordt aangeduid met de vorst van het huis der gevangenis. Dat de vorst het primaire ware is, komt omdat de koning in de innerlijke zin het ware zelf betekent, nrs. 1672, 1728, 2015, 2069, 3009, 3670, 4575, 4581, 4789, 4966; vandaar betekenen de vorsten, omdat zij tot de koning behoren, de primaire dingen van dat ware. Dat de vorsten die dingen betekenen zie de nrs. 1482, 2089; maar omdat het daar uit andere plaatsen in het Woord niet zodanig werd getoond, zo mogen hier enige worden aangevoerd.

Bij Jesaja:

‘Een Knaap is ons geboren, een Zoon is ons gegeven, op Wiens schouder het vorstendom zal zijn; de Vorst des vredes; vermenigvuldigende het vorstendom en de vrede, er zal geen einde zijn’, (Jesaja 9:5, 6);

daar wordt over de Heer gehandeld; het vorstendom op de schouder, is al het Goddelijk Ware in de hemelen uit Hem; de hemelen immers zijn onderscheiden in vorstendommen volgens de ware dingen vanuit het goede; vandaar eveneens worden de engelen vorstendommen genoemd; de vrede is de gezegende staat in de hemelen, die het goede en het ware uit de binnenste dingen aandoet, nr. 3780;

vandaar wordt de Heer de Vorst des vredes genoemd en wordt er gezegd: vermenigvuldigende het vorstendom en de vrede, waaraan geen einde zal zijn.

Bij dezelfde:

‘Dwaas zijn de vorsten van Zoan, de wijzen, de raadgevers van Farao; hoe zegt gij tot Farao: Een zoon der wijzen ben ik, een zoon der koningen der oudheid; verdwaasd zijn de vorsten van Zoan, bedrogen de vorsten van Nof; en zij hebben Egypte verleid, de hoeksteen der stammen’, (Jesaja 19:11, 13), waar over Egypte wordt gehandeld, waarmee het wetenschappelijke van de Kerk wordt aangeduid, nr. 4749, dus het natuurlijk ware, dat het laatste van de orde is; en daarom ook wordt hier Egypte de hoeksteen der stammen genoemd; de stammen immers zijn alle dingen van het ware in één samenvatting, nrs. 3858, 3862, 3926, 3939, 4060; hier is echter Egypte het wetenschappelijke dat de ware dingen van de Kerk verdraait, dus de vervalste ware dingen in het laatste van de orde, die de vorsten van Zoan en de vorsten van Nof zijn; dat het zichzelf een zoon der koningen der oudheid noemt, komt omdat de wetenschappelijke dingen daar waren vanuit de ware dingen van de Oude Kerk; de ware dingen zelf worden aangeduid met de koningen, zoals eerder is getoond, en de ware dingen van de Oude Kerk met de koningen der oudheid.

Bij dezelfde:

‘Aschur denkt niet het rechte en zijn hart overdenkt niet het rechte, want tot verderven is zijn hart en tot het uitroeien van niet weinige natiën; want hij zegt: Zijn niet mijn vorsten koningen’, (Jesaja 10:7, 8);

Aschur staat voor de redenering over de Goddelijke ware dingen, vanwaar de valsheden zijn, dus voor de verdraaide rede, nr. 1186;

de vandaar vervalste ware dingen of de valse dingen die door redeneringen ontstaan en verschijnen als de eigenlijke ware dingen zelf, worden daarmee aangeduid met de woorden: Zijn niet mijn vorsten koningen. Dat Aschur de redenering is en dat de vorsten die koningen zijn, die worden beschouwd als de primaire valse dingen, waarvan men gelooft dat die de eigenlijke ware dingen zelf zijn, kan men niet zien en vandaar niet geloven, zolang het gemoed in de historische zin van de letter wordt gehouden en nog minder, indien het gemoed in het ontkennende is dat er in het Goddelijk Woord iets heiligers en universeler is gelegen dan wat in de letter verschijnt, terwijl toch in de innerlijke zin onder Aschur niets anders in het Woord wordt verstaan dan de rede en de redenering en onder de koningen de ware dingen zelf en onder de vorsten de primaire dingen van het ware. Ook weet men in de hemel niet wat Aschur is en eveneens werpen de engelen de voorstelling van een koning en van een vorst van zich en wanneer zij die bij de mens bemerken, dragen zij haar op de Heer over en doorvatten zij datgene wat uit de Heer voortgaat en wat van de Heer is in de hemel, namelijk het Goddelijk Ware uit Zijn Goddelijk Goede.

Bij dezelfde:

‘Aschur valt door het zwaard, niet eens mans en het zwaard, niet eens mensen, zal hem verteren; ook zal zijn rots van schrik doorgaan en zijn vorsten zullen ontsteld worden door de banier’, (Jesaja 31:8, 9);

daar wordt ook over Egypte gehandeld, namelijk het verdraaide wetenschappelijke van de Kerk; de redenering uit de wetenschappelijke dingen over de Goddelijke ware dingen, vanwaar de verdraaiing en de vervalsing is, is Aschur; die verdraaide en vervalste ware dingen, zijn de vorsten; het zwaard waardoor Aschur zal vallen, is het valse dat het ware bestrijdt en verwoest, nrs. 2799, 4499.

Bij dezelfde:

‘De sterkte van Farao zal ulieden tot schaamte worden en het vertrouwen in de schaduw van Egypte tot schande, wanneer zijn vorsten in Zoan zullen zijn geweest’, (Jesaja 30:3, 4);

de vorsten van Zoan voor de vervalste ware dingen, dus voor de valse dingen, zoals eerder.

Bij dezelfde:

‘De pelikaan en de eend zullen het bezitten en de nachtuil en de raaf zullen daarin wonen; Hij zal een richtsnoer der ledigheid en een richtlood der woestheid over het trekken; zijn edelen zijn daar niet, laten zij het koninkrijk roepen en al zijn vorsten zullen niets zijn’, (Jesaja 34:11, 12);

de pelikaan, de eend, de nachtuil en de raaf staan voor de geslachten van het valse, die ontstaan wanneer de Goddelijke ware dingen die in het Woord zijn, te niet gaan; de verlating en de verwoesting van het ware wordt aangeduid met het richtsnoer der ledigheid en het richtlood der woestheid; en de valse dingen die voor hen de primaire ware dingen zijn, door de vorsten.

Bij dezelfde:

‘Ik zal de vorsten der heiligheid profaan maken en Ik zal Jakob ten vloek geven en Israël tot beschimpingen’, (Jesaja 43:28);

de vorsten der heiligheid profaan maken, voor de heilige ware dingen; de uitroeiing van het ware van de uiterlijke en van de innerlijke Kerk wordt aangeduid met Jakob ten vloek en Israël tot beschimpingen geven; dat Jakob de uiterlijke Kerk en Israël de innerlijke Kerk is, zie nr. 4286.

Bij Jeremia:

‘Binnentreden door de poorten van deze stad zullen de koningen en de vorsten, zittende op de troon van David, rijdende in de wagen en op paarden, zijzelf en hun vorsten’, (Jeremia 17:25). Wie het Woord hier in de historische zin verstaat, kan niet weten dat in deze dingen iets hogers en heiligers is verborgen dan dat koningen en vorsten zullen binnentreden door de poorten van de stad in de wagen en op de paarden en hij maakt daaruit op dat de duur van het koninkrijk wordt aangeduid, maar wie weet wat in de innerlijke zin de stad betekent, wat de koningen, de vorsten, de troon van David en wat rijden in de wagen en op de paarden, zie de hogere en de meer heilige dingen daar; de stad of Jeruzalem immers betekent het geestelijk rijk van de Heer, nrs. 2117, 3654;

de koningen de Goddelijk ware dingen, zoals eerder is getoond; de vorsten de primaire dingen van het ware; de troon van David de hemel van de Heer, nr. 1888; rijden in de wagen en op de paarden, het geestelijk verstandelijke van de Kerk, nrs. 2760, 2761, 3217.

Bij dezelfde:

‘O zwaard, tegen de Chaldeeën en tegen de bewoners van Babel en tegen haar vorsten en tegen haar wijzen; o zwaard, tegen de leugenaars; o zwaard, tegen haar paarden en tegen haar wagens’, (Jeremia 50:35-37);

het zwaard voor het tegen het valse strijdende ware, en voor het tegen het ware strijdende en dit verwoestende valse, nrs. 2799, 4499;

de Chaldeeën voor hen die de ware dingen ontwijden en de bewoners van Babel voor hen die het goede ontwijden, nrs. 1182, 1283, 1295, 1304, 1307, 1308, 1321, 1322, 1326, 1327;

de vorsten voor de valse dingen die voor hen de primaire ware dingen zijn; de paarden voor het verstandelijke van de Kerk, de wagens voor het leerstellige ervan, waarvan de verwoesting wordt aangeduid met het zwaard tegen de paarden en tegen de wagens.

Bij dezelfde:

‘Hoe omwolkt de Heer in Zijn toorn de dochter Zions: de Heer heeft verzwolgen, Hij heeft niet verschoond al de habitakels van Jakob, Hij heeft in Zijn ontsteking de vestingen van de dochter van Jehudah vernietigd, nedergeworpen ter aarde, Hij heeft het koninkrijk en deszelfs vorsten ontwijd; de poorten zijn in de aarde verzonken en de grendelen heeft Hij verbroken; de koning en de vorsten zijn onder de natiën’, (Klaagliederen 2:1, 2, 9);

de dochter van Zion en van Jehudah voor de hemelse Kerk, hier voor haar, vernietigd zijnde; het koninkrijk voor de ware dingen van de leer daar, nr. 2547, 4691;

de koning voor het ware zelf, de vorsten voor de primaire dingen ervan.

Bij dezelfde:

‘Onze huiden zijn zwart geworden zoals een oven, vanwege de stormen des hongers; zij hebben de vrouwen in Zion verkracht, de maagden in de steden van Jehudah, de vorsten zijn door hun hand opgehangen’, (Klaagliederen 5:10-12);

de door hun hand opgehangen vorsten, staat daarvoor dat de ware dingen zijn ontwijd, de ophanging immers beeldde de verdoemenis van de ontwijding uit; en omdat de ophanging dit uitbeeldde, werd het ook bevolen, toen het volk Baälpeor nahoereerde en zij hun goden aanbaden; ‘dat de vorsten zouden worden opgehangen vóór de zon’, (Numeri 25:1-4);

Baälpeor nahoereren immers en hun goden aanbidden, was de eredienst ontwijden.

Bij Ezechiël:

‘De koning zal rouw bedrijven en de vorst zal met verbijstering worden bekleed en de handen van het volk des lands zullen verschrikt worden; Ik zal naar hun weg met hen handelen’, (Ezechiël 7:27);

de koning eender voor het ware in het algemeen en de vorst voor de primaire dingen ervan.

Bij dezelfde:

‘De vorst die in het midden van hen is, zal op de schouder worden gedragen onder de duisternis en hij zal uitgaan; zij zullen de wand doorboren om daardoor uit te leiden; en hij zal zijn aangezichten oversluieren, zodat hij niet met het oog de aarde zie’, (Ezechiël 12:12);

dat de vorst hier niet een vorst is, blijkt duidelijk, maar dat hij het ware van de Kerk is; en wanneer daarvan wordt gezegd dat het op de schouder zal worden gedragen onder de duisternis, dan is het dat het met alle macht tussen de valse dingen wordt weggevoerd; de duisternis immers is de valse dingen; de aangezichten oversluieren is dat het ware in het geheel niet wordt gezien; dat hij niet met het oog de aarde ziet, is dat niets van de Kerk wordt gezien; dat de aarde de Kerk is, zie de nrs. 662, 1066, 1067, 1262, 1413, 1607, 1733, 1850, 2117, 2118, 2928, 3355, 4447, 4535.

Bij Hosea:

‘Vele dagen zullen de zonen Israëls zitten, er is geen koning en geen vorst en geen slachtoffer en geen opgericht beeld en geen efod en geen terafim’, (Hosea 3:4). En bij David:

‘Geheel heerlijk is des konings dochter van binnen en van ineenvlechtingen van goud haar kleed; in borduursels zal zij tot de koning worden geleid; in de plaats van uw vaderen zullen uw zonen zijn; gij zult hen tot vorsten zetten in de ganse aarde’, (Psalm 45:14, 15, 17);

de dochter des konings is het geestelijk rijk van de Heer; het wordt Zijn geestelijk rijk genoemd naar het Goddelijk Ware van de Heer, dat daar wordt beschreven door het kleed uit ineenvlechtingen van goud en uit borduursels; de zonen zijn de ware dingen van dat rijk, die uit het Goddelijke van de Heer zijn, die de vorsten, dat wil zeggen de primaire dingen zullen zijn. Met de vorst over wie en over wiens bezittingen in het Nieuwe Jeruzalem en in de Nieuwe Aarde wordt gehandeld bij, (Ezechiël 44:3; 45:7, 8, 17; 46:8, 10, 12, 16, 18; 48:21), wordt in het algemeen het ware aangeduid dat uit het Goddelijke van de Heer is; onder het Nieuwe Jeruzalem immers daar en onder de Nieuwe Tempel en onder de Nieuwe Aarde, wordt het rijk van de Heer in de hemelen en op aarde verstaan, dat daar met uitbeeldingen, zodanig als die elders in het Woord voorkomen, wordt beschreven.

662. De woorden:

‘Al wat op de aarde is, zal de geest geven’ duiden degenen aan, die van deze Kerk waren en van dien aard geworden zijn. Dat de aarde niet de gehele aardbol betekent, maar alleen diegenen, welke van de Kerk waren, is eerder aangetoond; daarom wordt hier geenszins een zekere watervloed verstaan, nog minder een algemene vloed, maar het uitsterven of de verstikking van diegenen van die Kerk, en gescheiden waren van de overblijfselen, aldus van de dingen van het verstand van het ware en van de wil van het goede, vandaar van de hemelen. Dat de aarde het gebied betekent, waar de Kerk is en vandaar hen, die zich daarin bevinden, daarvoor mogen, behalve de eerder aangehaalde plaatsen uit het Woord, ook de navolgende tot staving dienen; bij Jeremia:

‘Zo barmhartig Jehovah: Verwoest zal zijn de ganse aarde en voleinding zal Ik niet maken; hierom zal de aarde treuren en zwart zullen zijn de hemelen daarboven’, (Jeremia 4:2, 28);

hier staat aarde voor hen, die het gebied bewonen waar de Kerk is, welke verwoest is.

Bij Jesaja:

‘Ik zal de hemel beroeren en de aarde zal bewogen worden van haar plaats’, (Jesaja 13:13);

de aarde, voor de mens die verwoest zal worden in het gebied waar de Kerk is.

Bij Jeremia: ’Er zullen verslagenen van Jehovah zijn, te dien dage van het einde van de aarde tot het einde van de aarde’, (Jeremia 25:33);

waar het einde van de aarde niet de gehele aardbol betekent, maar alleen het gebied waar de Kerk is, daarom de mensen, die tot de Kerk behoren.

Bij dezelfde:

‘Het zwaard roep Ik over alle inwoners van de aarde, het gedruis komt tot het einde van de aarde, want Jehovah heeft een twist met de volken’, (Jeremia 25:29, 31);

hier wordt niet de hele wereld verstaan, maar alleen het gebied waar de Kerk is, dus de inwoner of de mens van de Kerk; de volken duiden hier de valsheden aan.

Bij Jesaja:

‘Ziet, Jehovah gaat uit van Zijn plaats om de ongerechtigheid van de inwoner van de aarde te bezoeken’, (Jesaja 26:21);

op dezelfde wijze.

Bij dezelfde:

‘Hoort gijlieden niet? is het u van de beginne aan niet bekend gemaakt? verstaat gij niet de grondvesten van de aarde?’, (Jesaja 40:21).

Ook bij Jesaja:

‘Jehovah Die de hemelen schept, Die God, Die de aarde formeert en ze maakt, Dezelfde Die ze bevestigt’, (Jesaja 45:18);

aarde, voor de mens van de Kerk.

Bij Zacharia:

‘Het Woord van Jehovah, Die de hemelen uitbreidt, en de aarde grondvest, en de menselijke geest in diens midden formeert’, (Zacharia 12:1);

de aarde duidelijk voor de mens van de Kerk. De aarde wordt onderscheiden van de aardbodem, zoals de mens van de Kerk en de Kerk zelf, of zoals de liefde en het geloof.

5433. Om de naaktheid des lands te zien zijt gij gekomen; dat dit betekent dat niets hun liever is dan voor zichzelf te weten dat het niet ware dingen zijn, staat vast uit de betekenis van komen om te zien, namelijk begeren te weten dat iets zo is en dus dat niets hun liever is dan te weten; uit de betekenis van de naaktheid, te weten zonder de ware dingen en dus dat het niet ware dingen zijn, waarover hierna; en uit de betekenis van het land, te weten de Kerk; hier zijn daarom de naaktheid des lands de niet ware dingen van de Kerk; dat het land de Kerk is, zie de nrs. 566, 662, 1067, 1262, 1733, 1850, 2117, 2118, 3355, 4447, 4535.

Dat naaktheid betekent verstoken van de ware dingen of zonder de ware dingen, komt omdat klederen in het algemeen de ware dingen betekenen en elk kleed in het bijzonder een of ander afzonderlijk ware, zie de nrs. 2576, 3301, 4545, 4677, 4741, 4742, 4763, 5248, 5319;

vandaar betekent de naaktheid dat men zonder de ware dingen is, zoals men eveneens hierna uit plaatsen vanuit het Woord zal zien. Hoe het hiermee gesteld is, blijkt uit wat vlak hiervoor in nr. 5432 is gezegd, namelijk dat zij die de ware dingen leren niet ter wille van het ware en ter wille van het leven, maar ter wille van gewin, geenszins anders kunnen denken bij zichzelf dat de ware dingen van de Kerk niet ware dingen zijn; de oorzaak hiervan is deze dat de aandoening van het gewin een wereldse aandoening is en de aandoening van het ware een geestelijke aandoening; de ene of de andere moet de heerschappij hebben; niemand kan twee heren dienen; waar dus de ene aandoening is, is de andere niet; dus is daar waar de aandoening van het ware is, de aandoening van het gewin niet en is daar waar de aandoening van het gewin is, de aandoening van het ware niet; vandaar komt het dat het, indien de aandoening van het gewin de heerschappij heeft, geenszins anders kan zijn dan dat men niets liever heeft dan dat de ware dingen geen ware dingen zijn, maar dat men niettemin niets liever heeft dan dat de ware dingen door anderen als ware dingen worden geloofd; indien immers de innerlijke mens omlaag ziet, namelijk naar de aardse dingen en daarin alles stelt; kan hij geenszins omhoog zien en daar iets stellen, want de dingen van de aarde verzwelgen en verstikken geheel en al; de oorzaak hiervan is deze dat de engelen van de hemel bij de mens niet kunnen zijn in zijn aardse dingen, waarom zij dan ook terugtreden en dan treden de helse geesten toe, die bij de mens niet kunnen zijn in de hemelse dingen; vandaar zijn de hemelse dingen beuzelingen voor hem en de aardse dingen alles voor hem; en wanneer de aardse dingen alles voor hem zijn, gelooft hij zich geleerder en wijzer dan anderen, hierin dat hij de ware dingen van de Kerk bij zich ontkent en in zijn hart zegt dat die voor de eenvoudigen zijn; de mens moet daarom of in de aardse of in de hemelse aandoening zijn; hij kan immers niet met de hemelse engelen zijn en tevens met de helsen; dan immers zou hij tussen hemel en hel hangen; maar wanneer hij in de aandoening van het ware is ter wille van het ware, dat wil zeggen, ter wille van het rijk van de Heer, daar immers is het Goddelijk Ware en dus ter wille van de Heer zelf, dan is hij onder de engelen en dan minacht hij ook niet het gewin voor zover het hem voor het leven in de wereld bevorderlijk is, maar hij heeft niet het gewin ten doel, maar de nutten daaruit, die hij als bemiddelende doeleinden tot het laatste hemelse einddoel beschouwt; zo stelt hij dus geenszins zijn hart in het gewin. Dat de naaktheid betekent zonder de ware dingen, kan ook vaststaan uit andere plaatsen in het Woord, zoals bij Johannes:

‘Schrijf aan de engel van de Kerk der Laodicensen: Omdat gij zegt: Ik ben rijk en ben verrijkt geworden, zodat ik niets nodig heb, terwijl gij niet weet dat gij zijt ellendig en erbarmelijk en behoeftig en blind en naakt’, (Openbaring 3:17);

daar staat naakt voor ‘in volslagen gebrek aan het ware’.

Bij dezelfde:

‘Ik raad u dat gij van Mij koopt goud, gelouterd door het vuur, opdat gij rijk moogt worden en witte bekleedselen, opdat gij moogt bekleed worden en de schaamte van uw naaktheid niet geopenbaard worde’, (Openbaring 3:18);

goud kopen voor het goede verwerven en zich toe-eigenen; opdat gij rijk moogt worden, voor: opdat zij in het hemelse en het geestelijke goede zal zijn; witte bekleedselen voor de geestelijke ware dingen; de schaamte der naaktheid, voor: dat zij zonder de goede en ware dingen is; dat kopen is zich het goede verwerven en toe-eigenen, zie nr. 5374;

dat het goud het hemels en het geestelijk goede is, nrs. 1551, 1552;

dat de bekleedselen de ware dingen zijn, nrs. 1073, 2576, 4545, 4763, 5248, 5319;

dat van wit wordt gesproken met betrekking tot het ware, omdat het vanuit het licht van de hemel is, nrs. 3301, 3993, 4007, 5319.

Bij dezelfde:

‘Ziet, Ik kom als een dief; gezegend is hij die waakt en zijn bekleedselen bewaart, opdat hij niet naakt wandele’, (Openbaring 16:15);

die zijn bekleedselen bewaart, voor: die de ware dingen bewaart; opdat hij niet naakt wandele, voor: opdat hij niet zonder ware dingen wandele.

Bij Mattheüs:

‘De Koning zal tot hen aan Zijn rechterzijde zeggen: Ik was naakt en gij hebt Mij omkleed; en tot hen aan Zijn linkerzijde: Naakt en gij hebt Mij niet omkleed’, (Mattheüs 25:36, 43);

naakt voor de goeden die erkennen dat niets van het goede en van het ware in hen is, nr. 4958.

Bij Jesaja:

‘Is dit niet het vasten, de hongerige uw brood breken en dat gij in uw huis de verbannen verslagenen binnenbrengt; wanneer gij een naakte ziet, dat gij hem dekt’, (Jesaja 58:7).

Bij Jeremia:

‘Een zonde heeft Jeruzalem gezondigd, daarom is zij tot een maandstondige geworden; allen die haar eerden, hebben haar geminacht, dewijl zij haar naaktheid gezien hebben’, (Klaagliederen 1:8), waar de naaktheid staat voor zonder de ware dingen.

Bij Ezechiël: ’Gij zijt gekomen tot de sierlijkheden der sierlijkheden, de borsten zijn vast geworden en uw haar is gegroeid, doch gij waart naakt en bloot. Ik breidde Mijn vleugel over u uit en dekte uw naaktheid. Gij hebt niet gedacht de dagen uwer jeugd, als gij naakt en ontbloot waart’, (Ezechiël 16:7, 7, 22);

daar wordt gehandeld over Jeruzalem, waaronder de Oude Kerk wordt verstaan zodanig als zij was toen zij was geïnstaureerd en zodanig als zij daarna is geworden, namelijk dat zij eerst zonder ware dingen was, maar daarna in de ware dingen was onderricht en dat zij ze tenslotte verwierp.

Bij dezelfde:

‘Indien een gerecht man die gericht en gerechtigheid zal hebben gedaan, de hongerige zijn brood geeft en de naakte met een kleed bedekt’, (Ezechiël 18:7);

de naakte met een kleed bedekken, voor: diegenen in de ware dingen onderrichten die naar de ware dingen verlangen.

Bij Hosea:

‘Opdat Ik haar misschien niet naakt uitstrope, haar zette als ten dage toen zij gebaard werd, haar stelle zoals een woestijn en haar beschikke als een land van droogte en haar dode door dorst’, (Hosea 2:2);

naakt uitstropen voor; opdat zij zonder ware dingen zij.

Bij Nahum:

‘Ik zal de natiën uw naaktheid tonen en de koninkrijken uw schande’, (Nahum 3:5);

de natiën de naaktheid tonen, voor: de lelijkheid tonen; alle lelijkheid is uit de niet-ware dingen en alle schoonheid is uit de ware dingen, nrs. 4985, 5199.