1016. Dat de woorden ‘breidt u uit over de aarde, en vermenigvuldig op deze’ de aanwassingen van het goede en het ware in de uiterlijke mens betekenen, die de aarde is, en dat zich uitbreiden wordt gezegd van de goedheden, en vermenigvuldigen van de waarheden, blijkt uit hetgeen hiervoor is gezegd, voorts uit de betekenis van de aarde, welke de uiterlijke mens; hierover zie men hetgeen gezegd en aangetoond is bij het eerste vers van dit hoofdstuk, nr. 983.

Dat hier zich uitbreiden over de aarde en zo op haar vermenigvuldigen gezegd wordt, heeft de volgende reden: bij de wedergeboren mens vermenigvuldigt niets in zijn uiterlijke mens, dat wil zeggen, niets goeds en niets waars neemt toe, dan alleen door de werking van de naastenliefde. De naastenliefde is als de warmte die, in het getij van de lente of van de zomer, het gras, de planten en de bomen doet groeien; zonder naastenliefde of geestelijke warmte groeit niets, waarom hier eerst wordt gezegd: breidt u uit over de aarde, hetgeen de goedheden betreft, welke tot de naastenliefde behoren, en waardoor vermenigvuldiging van het goede en ware geschiedt. Eenieder kan begrijpen, hoe het daarmee is gesteld: niets groeit en vermenigvuldigt bij de mens, tenzij er een of andere neiging is; de bekoring van de neiging is het, die niet alleen wortel doet schieten, maar ook doet groeien; alles geschiedt overeenkomstig het streven van de neiging. Wat de mens liefheeft, neemt hij met graagte op, onthoudt het en behoedt het, dus alles, wat een of andere neiging begunstigt; om datgene, wat zijn neiging niet begunstigt, bekommert de mens zich niet; hij beschouwt het als van nul en generlei waarde, en verwerpt het zelfs. Maar zoals de neiging is, zo is ook de vermenigvuldiging; bij de wedergeborene is de neiging van het goede en het ware, voortkomende uit de door Heer geschonken naastenliefde; vandaar dat hij alles, wat de neiging van de naastenliefde begunstigt, aangrijpt, onthoudt en behoedt, en zich zo in goedheden en waarheden bevestigt; dit nu is aangeduid door de woorden ‘breidt u uit over de aarde, en vermenigvuldigt’.

983. Dat door ‘vruchtbaar zijn’ de goedheden van de naastenliefde worden aangeduid, door vermenigvuldigen de waarheden van het geloof, welke nu in groei zouden toenemen, blijkt uit de betekenis van beide woorden in het Woord, waar bevruchten of vrucht dragen overal gezegd wordt van de naastenliefde en vermenigvuldigen van het geloof; men zie, wat de betekenis ervan is, in de nrs. 43 en 55. Om hieraan nog sterker bevestiging te geven, mogen uit het Woord de navolgende plaatsen aangehaald worden; bij Jeremia:

‘Bekeert u, gij afkerige zonen, Ik zal ulieden herders geven naar Mijn hart, en wij zullen u weiden met erkentenis en inzicht; en het zal geschieden, dat gij vermenigvuldigen zult en vruchtbaar zult zijn op de aarde’, (Jeremia 3:14, 15, 16);

waar vermenigvuldigen duidelijk staat voor het groeien in erkentenis en inzicht, dat wil zeggen, in geloof; en vruchtbaar zijn voor de goedheden van de naastenliefde; want daar wordt gehandeld over de Kerk, die geplant moet worden, bij welke het geloof of de vermenigvuldiging voorafgaat.

Bij dezelfde:

‘Ik zal de overblijfselen van Mijn kudde vergaderen uit al de landen, waarheen Ik ze gedreven heb, en Ik zal ze terugbrengen tot hun kooien, en zij zullen vruchtbaar zijn en vermenigvuldigen’, (Jeremia 23:3);

waar van de geplante Kerk sprake is, en zo vruchtbaar zijn betrekking heeft op de goedheden van de naastenliefde, en vermenigvuldigen op de waarheden van het geloof.

Bij Mozes:

‘Daartoe zal Ik u aanzien, en zal u vruchtbaar maken, en u vermenigvuldigen, en Mijn verbond zal Ik met u oprichten’, (Leviticus 26:9);

in de innerlijke zin is hier sprake van de hemelse Kerk, waarom vruchtbaar zijn wordt gezegd van de goedheden van de liefde en van de naastenliefde, vermenigvuldigen van de goedheden en de waarheden van het geloof.

Bij Zacharia:

‘Ik zal ze verlossen, en zij zullen vermenigvuldigd worden, gelijk ze vermenigvuldigd waren’, (Zacharia 10:8);

dat hier vermenigvuldigen gezegd wordt ten aanzien van de waarheden van het geloof, blijkt hieruit, dat zij verlost zullen worden.

Bij Jeremia:

‘De stad zal gebouwd worden op haar hoop, en van hen zal een bekentenis uitgaan en een stem van spelenden, en Ik zal hen doen vermenigvuldigen, en zij zullen niet verminderd worden; en haar zonen zullen zijn als eertijds’, (Jeremia 30:18, 19, 20; al waar sprake is van de neigingen tot het ware en van de waarheden van het geloof; de neigingen tot het ware worden uitgedrukt door de bekentenis en de stem van de spelenden, de groei van de waarheden van het geloof door vermenigvuldigen; de zonen staan hier ook voor de waarheden.

9337. Totdat gij zult vrucht gemaakt hebben; dat dit betekent volgens de aanwassing van het goede, staat vast uit de betekenis van vruchtmaken, te weten de aanwassing van het goede, nrs. 43, 55, 913, 983, 2846, 2847.

Dat de verwijdering van de boze en valse dingen plaatsvindt volgens de aanwassing van het goede, blijkt uit wat eerder vaak is getoond; de Heer immers vloeit door het goede bij de mens in en daardoor schikt Hij de waarheden in de orde, echter niet andersom; en voor zoveel als de waarheden door het goede in de orde worden geschikt, voor zoveel worden de boosheden en valsheden verwijderd.

De mens wordt in het Woord hier en daar met een boom vergeleken en dan worden zijn waarheden van het geloof aangeduid met de bladeren, nr. 885 en de goede dingen van de liefde met vruchten, nrs. 3146, 7690; daaruit blijkt niet alleen, dat vruchtmaken de aanwassing van het goede is, maar ook dat het voornaamste van de mens het goede is, zoals het voornaamste van de boom de vrucht is.

De bladeren ontspruiten weliswaar het eerst, maar ter wille van de vrucht als einddoel; dat wat het einddoel is, is niet alleen het laatste, maar ook het eerste, aangezien het in de middelen het enige is dat wordt beoogd, dus is het alles; eender is het gesteld met het goede van de liefde ten opzichte van de waarheden van het geloof.

Iets dergelijks wordt aangeduid met de vijgenboom, waarover bij Mattheüs:

‘Als Jezus wederkeerde naar de stad, hongerde Hem en ziende een vijgenboom aan de weg, kwam Hij tot die, maar vond niets aan dezelve dan alleen bladeren; daarom zei Hij tot hem: Uit u worde na deze geen vrucht geboren tot in het eeuwige; weswege de vijgenboom terstond verdorde’, (Mattheüs 21:18,19).

Bij Lukas: ‘Iemand had een vijgenboom, geplant in zijn wijngaard; hij kwam nu, vrucht zoekende daarop, maar vond niet; hij zei dus tot de wijngaardenier: Zie, ik kom drie jaren, zoekende vrucht op deze vijgenboom, ik vind echter niet; houw hem uit, waartoe zou hij het land onvruchtbaar maken’, (Lucas 13:6,7).

Verder bij dezelfde: ‘Elke boom wordt aan zijn eigen vrucht gekend, men leest geen vijgen van doornen, noch wijnoogst men een druif van een braam; de goede mens brengt het goede voort uit de goede schat van zijn hart, maar de kwade mens brengt het kwade voort uit de kwade schat van zijn hart.

Wat noemt gij Mij Heer, Heer en doet niet hetgeen Ik zeg’, (Lucas 6:44-46).

Hieruit blijkt dat de vrucht van het geloof, zoals het wordt genoemd, dat wil zeggen, het voornaamste van het geloof is en dat een geloof zonder vrucht, dat wil zeggen, zonder het goede van het leven, slechts een blad is en dat zo de mens, die een boom is, weelderig van bladeren maar zonder vrucht, de vijgenboom is die verdort en wordt afgehouwen.