DE GODDELIJKE WIJSHEID

(De Divina Sapientia)

door Emanuel Swedenborg

Inhoudsopgave

1. De Goddelijke Wijsheid in de hemelen verschijnt voor de ogen van de engelen als Licht.

2. De Heer heeft de mens geschapen als een ontvanger van de liefde, die zijn wil is, en daaraan toegevoegd het receptakel van de wijsheid, dat zijn verstand is.

3. Over de formering van de mens in de baarmoeder uit de Heer door invloed in die beide receptakels.

3A. Dat de Heer Zich verbindt met de mens in de baarmoeder van de moeder van de eerste ontvangenis aan, en hem formeert.

3B. Dat Hij Zich verbindt in die beide receptakels, in het ene door de liefde, in het andere door de wijsheid.

3C. Dat de liefde en de wijsheid tegelijk en unaniem alle en de afzonderlijke dingen formeren, maar nochtans zich van elkaar onderscheiden in deze.

3D. Dat de receptakels in drie graden zijn onderscheiden bij de mens, de ene binnen de anderen, en dat de beide hogere de habitakels [woningen] van de Heer zijn, maar niet de laagste.

3E. Dat het ene receptakel is voor de toekomstige wil van de mensen, en het andere voor het verstand van hem, en dat evenwel volstrekt niets van wil en van verstand van hem in de formering aanwezig is.

3F. Dat in het embryo vóór de baring het leven is, maar dat het embryo niet ervan bewust is.

4. Er is gelijkenis en analogie tussen de formering van de mens in de baarmoeder en tussen de hervorming en de wederverwekking van hem.

5. De wil van de mens wordt na de baring het receptakel van de liefde, en het verstand het receptakel van de wijsheid.

6. Er is een overeenstemming van het hart met de wil, en van de long met het verstand, is een onbekende zaak in de wereld, omdat het onbekend was wat overeenstemming is, en dat er een overeenstemming is van alle dingen in de wereld met alle dingen in de hemel.

7. De verbinding van het lichaam en de geest bij de mens is door de hartbewegingen en de longbewegingen van hem, en de scheiding geschiedt wanneer die bewegingen ophouden.

7A. Dat de geest van de mens evenzeer mens is.

7B. Dat hij evenzeer een hart en vandaar een pols heeft, en een long en vandaar ademhaling.

7C. Dat de pols van zijn hart en de ademhaling van zijn long invloeien in de pols van het hart en in de ademhaling van de longen bij de mens in de wereld.

7D. Het leven van het lichaam, wat natuurlijk is, ontstaat en blijft bestaan door die invloed, en het houdt op door de verwijdering ervan, aldus door de scheiding.

7E. Dat de mens dan van natuurlijk geestelijk wordt.

8. Er bestaat niet één engel of geest, noch kan die bestaan, die niet als mens geboren is in de wereld.

8A. Dat in de mens een engellijk gemoed is.

8B. Dat een zodanig gemoed niet kan worden geformeerd tenzij in de mens.

8C. Noch kan het voortgeschapen worden, en door voortscheppingen vermenigvuldigd worden.

8D. Dat de geesten en de engelen het daaraan ontlenen dat zij kunnen blijven bestaan en leven tot in het eeuwige.

8E. En dat zij aan het menselijke geslacht kunnen worden aangebonden en daarmede verbonden.

8F. En zo de hemel kan bestaan, wat het einddoel van de schepping is geweest.

9. De Goddelijke Liefde is het Goddelijk Goede, en de Goddelijke Wijsheid is het Goddelijk Ware.

10. Er is een wederkerige verbinding van de liefde en de wijsheid.

10A. Dat het leven van de wil zich verbindt met het leven van het verstand.

10B. Dat de verbinding wederkerig is, en hoedanig zij is.

10C. Dat het leven van het verstand het leven van de wil zuivert; dat het dit ook vervolmaakt en verhoogt.

10D. Dat het leven van de wil samenwerkt met het leven van het verstand in elke beweging, en omgekeerd het leven van het verstand met het leven van de wil in elke zin.

10E. Eender in de klank en de spraak ervan.

10F. Eender bij de goeden en bij de bozen, met dit verschil, dat bij de bozen het leven van de wil door het leven van het verstand niet wordt gezuiverd, vervolmaakt en verhoogd, maar wordt bezoedeld, bedorven, en verdierlijkt.

10G. Dat de liefde, zijnde het leven van de wil, het gehele leven van de mens maakt.

11A. De liefde tot de Heer uit de Heer bestaat in de naastenliefde, en de wijsheid in het geloof.

11B. OVER DE LIEFDE EN DE NAASTENLIEFDE

11B.1. Dat de liefde tot het nut de naastenliefde is.

11B.2. Dat het de Heer is uit Wie, en dat het de naaste is tot wie.

11B.3. Dat de liefde tot de Heer bestaat in de naastenliefde, omdat zij in nut bestaat.

11B.4. Dat het nut is naar behoren getrouw, oprecht en gerecht zijn ambt uitoefenen, en zijn werk doen.

11 B.5. Dat er algemene nutten zijn, die ook nutten van de naastenliefde zijn.

11B.6. Dat de nutten geen nutten van de naastenliefde worden bij een ander, dan bij hem die strijdt tegen de boze dingen, die vanuit de hel zijn.

11B.7. Aangezien die zijn tegen de liefde tot de Heer, en tegen de naastenliefde.

11B.8. Dat nutten die tot eerste en laatste doel het eigen goede hebben, geen nutten van de naastenliefde zijn.

11C. OVER DE WIJSHEID EN OVER HET GELOOF

11C.1. Dat het geloof niet iets anders is dan de waarheid.

11C.2. Dat de waarheid pas waarheid wordt wanneer zij wordt doorvat en geliefd, en dat zij geloof wordt genoemd wanneer zij wordt geweten en gedacht.

11C.3. Dat de ware dingen van het geloof enerzijds de Heer betreffen, anderzijds de naaste.

11C.4. Kortom, hoe tot de Heer moet worden gegaan, opdat er verbinding geschiedt, en daarna hoe de Heer door de mens nutten doet.

11C.5. Het ene en het andere leren de geestelijke, de zedelijke en de burgerlijke ware dingen.

a) Eerst zal gezegd worden wat geestelijke ware dingen, zedelijke ware dingen, en burgerlijke ware dingen zijn;

b) ten tweede, dat de geestelijke mens ook een zedelijk en burgerlijk mens is;

c) ten derde, dat het geestelijke is in het zedelijke en het burgerlijke;

d) ten vierde, dat er, als zij worden gescheiden, geen verbinding is met de Heer.

11C.6. Geloof is die dingen weten en denken; naastenliefde is die dingen willen en doen.

11C.7. Daarom wanneer de Goddelijke Liefde van de Heer ontstaat bij de mens in de naastenliefde, zijnde die dingen willen en doen, zo ontstaat bij de mens de Goddelijke Wijsheid in het geloof, zijnde de ware dingen weten en denken.

11C.8. Dat de verbinding van de naastenliefde en het geloof wederkerig is.

12. Dat de Heer door Zijn Goddelijke Liefde en Zijn Goddelijke Wijsheid alle dingen in de hemel en alle dingen in de wereld bezielt tot aan de laatste ervan toe, sommige opdat zij leven en sommige opdat zij zijn en bestaan.

12.1. Dat de Heer is de Zon in de engellijke hemel.

12.2. Dat vanuit die Zon de oorsprong van alle dingen is.

12.3. Dat van uit die Zon de alomtegenwoordigheid van de Heer is.

12.4. Alle dingen die er zijn, zijn geschapen tot volgzaamheid aan het Leven zelf, zijnde de Heer.

12.5. Dat de zielen van het leven, en de levende zielen, en de plantaardige zielen, uit het leven dat uit de Heer is, worden bezield door nutten en volgens deze.

13. De ideeën van de engelen over de schepping van het heelal uit de Heer.

* * *

1. De Goddelijke Wijsheid in de hemelen verschijnt voor de ogen van de engelen als Licht.

In de Heer is de Liefde en is de Wijsheid.

De Liefde in Hem is Zijn, en de Wijsheid in Hem is Bestaan.

Echter zijn die in Hem niet twee, maar één.

De wijsheid immers is van de liefde, en de liefde is van de wijsheid, van waaruit beiden één zijn, hetgeen wederkerig is, want het éne wordt, en dit éne is de Goddelijke Liefde, die in de hemelen voor de engelen verschijnt als Zon.

Het wederkerige één zijn van de Goddelijke Wijsheid en de Goddelijke Liefde wordt verstaan onder deze woorden van de Heer: “Gelooft gij niet, Filippus, dat Ik in de Vader en de Vader in Mij is. Gelooft Mij, dat Ik in de Vader en de Vader in Mij is” Joh. 14:10-11; en onder deze: “Ik en de Vader zijn één”, Joh. 10:30.

Die twee echter, die één in de Heer zijn, gaan voort als onderscheiden twee uit Hem als Zon, de wijsheid als Licht, en de liefde als Warmte; maar zij gaan onderscheiden voort naar de schijn; in zich evenwel zijn zij niet onderscheiden, want het licht is van de warmte, en de warmte is van het licht.

Zij zijn immers in het kleinste punt één, zoals het is in de zon; wat immers voortgaat uit de zon, dit is eveneens de zon in kleinsten, en vandaar universeel in alles.

Gezegd wordt: elk punt en het kleinste, maar er wordt niet verstaan een punt of een kleinste van ruimte, want die zijn er immers niet in het Goddelijke, omdat het geestelijk en niet natuurlijk is.

Aangezien de wijsheid en de liefde als onderscheiden twee naar de schijn voortgaan uit de Heer als Zon, de wijsheid onder de gedaante van licht, en de liefde onder de doorvatting van warmte, worden zij derhalve als onderscheiden twee opgenomen door de engelen.

Door sommigen meer vanuit de warmte, die de liefde is, en door sommigen meer vanuit het licht, dat de wijsheid is: en daarom ook worden de engelen van alle hemelen onderscheiden in twee Rijken.

Zij die meer vanuit de warmte, die de liefde is, dan vanuit het licht, dat de wijsheid is, hebben opgenomen, maken het ene Rijk, en worden hemelse engelen genoemd; vanuit hen zijn de hoogste hemelen.

Zij echter die meer van uit het licht, dat de wijsheid is, dan vanuit de warmte, die de liefde is, hebben opgenomen, maken het andere Rijk, en worden geestelijke engelen genoemd; vanuit dezen zijn de lagere hemelen.

Gezegd wordt dat dezen meer hebben opgenomen vanuit het licht, dat de wijsheid is, dan vanuit de warmte, die de liefde is, maar dit méér is schijnbaar méér.

Zij zijn immers niet méér wijs dan al naar gelang de liefde bij hen één maakt met de wijsheid; en daarom ook worden de geestelijke engelen niet genoemd wijzen, maar inzichtvollen.

De Goddelijke Wijsheid, die in de hemelen verschijnt als licht, is in zijn wezen niet licht, maar bekleedt zich met licht, opdat zij voor het gezicht van de engelen ook verschijnt.

De wijsheid in haar wezen is het Goddelijk Ware, en het licht is daarvan de schijn en de overeenstemming.

Met het licht van de wijsheid is iets eenders het geval als met de warmte van de liefde, waarover boven.

Aangezien het Licht overeenstemt met de Wijsheid, en de Heer de Goddelijke Wijsheid is, wordt dan ook de Heer in het Woord op vele plaatsen het Licht genoemd, zoals in de volgende: “Hij was het ware Licht, hetwelk beschijnt elk mens komende in de wereld”. Johannes 1:9. “Jezus zei: Ik ben het Licht van de wereld, wie Mij volgt, zal niet wandelen in de duisternis, maar zal het licht van het leven hebben”, Johannes 8:12. “Jezus zei: Een weinig nog is het Licht met u, wandelt terwijl gij het licht hebt, opdat de duisternis u niet bevangt; terwijl gij het Licht hebt, gelooft in het Licht, opdat gij zonen des Lichts zult zijn. Ik, het Licht, in de wereld ben Ik gekomen, opdat al wie in Mij gelooft, niet in de duisternis blijft”, Johannes 12:35-36,46; en meermalen elders.

Zijn Goddelijke Wijsheid werd ook uitgebeeld door Zijn klederen, toen Hij van gedaante was veranderd, namelijk dat “zij verschenen zoals het Licht, schitterend en blank zoals sneeuw, zoals een voller het op aarde niet kan wit maken”, Marcus 9:3; Mattheüs 17:2.

De klederen in het Woord betekenen de ware dingen van de wijsheid, en daarom verschijnen alle engelen in de hemelen bekleed volgens de ware dingen van hun wetenschap, inzicht, en wijsheid.

Dat het Licht de verschijning van de wijsheid is, en dat zij daarvan de overeenstemming is, blijkt in de hemel, en niet in de wereld; in de hemel immers is geen ander licht dan geestelijk licht, dat het licht van de wijsheid is, alle dingen verlichtend die vanuit de Goddelijke Liefde daar ontstaan.

De wijsheid bij de engelen geeft het die dingen in hun wezen te verstaan, en het licht geeft het die dingen in hun vorm te zien; en daarom is het licht in de hemelen in gelijken graad met de wijsheid bij de engelen.

In de hoogste hemelen is het licht vlammend, schitterend zoals van het meest flonkerende goud; de oorzaak hiervan is deze, dat zij in de wijsheid zijn.

In de lagere hemelen is het licht blank, glanzend zoals van het meest blinkende zilver; de oorzaak hiervan is deze, dat zij in het inzicht zijn.

Het licht in de laagste Hemelen is zoals het middaglicht in de wereld; de oorzaak hiervan is deze, dat zij in de wetenschap zijn.

Het licht van de hogere hemelen is blank; het verschijnt geheel en al zoals een ster die in de nacht flitst en blinkt.

En het is een aanhoudend licht, omdat de zon daar niet ondergaat.

Het is datzelfde licht dat in de wereld het verstand van die mensen verlicht die het liefhebben wijs te zijn; maar het verschijnt niet aan hen, omdat zij natuurlijk zijn, en niet geestelijk.

Het kan wel verschijnen, want het is mij verschenen, maar voor de ogen van mijn geest.

Het is ook gegeven te doorvatten dat ik in het licht van de hoogste hemel in de wijsheid was, in het licht van de tweede hemel in het inzicht, en in het licht van de laatste hemel in de wetenschap, en dat ik wanneer ik alleen in het natuurlijke licht was, in onwetendheid omtrent de geestelijke dingen verkeerde.

Opdat ik zou weten in welk licht heden ten dage de geleerden van de wereld zijn, verschenen mij twee wegen; de ene werd die van de wijsheid genoemd, en de andere die van de dwaasheid.

Aan het einde van de weg van de wijsheid was een paleis in het licht; aan het einde echter van de weg van de dwaasheid was iets dat leek op een paleis, maar in de schaduw.

Er verzamelden zich 300 geleerden, en de keuze werd aan hen overgelaten welke weg zij zouden willen gaan; en het werd gezien dat 260 de weg van de dwaasheid in gingen, en slechts 40 de weg van de wijsheid.

Zij die de weg van de wijsheid gingen, traden het paleis binnen in het licht, waar prachtige dingen waren; en hun werden klederen uit fijn linnen gegeven, en zij werden engelen.

Degenen echter die de weg van de dwaasheid gingen, wilden datgene binnengaan wat eender aan een paleis verscheen, in de schaduw; maar zie, het was een theater van toneelspelers, waar zij toneelkostuums aantrokken en gemaskerd aan het bazelen sloegen, en dwaas werden.

Gezegd werd mij daarna, dat zo talrijk en zodanig tegenwoordig de dwaze geleerden zijn, die in het natuurlijke licht zijn, ten opzichte van de wijze geleerden, die in het geestelijke licht zijn, en dat diegenen het geestelijke licht hebben, die het liefhebben om te verstaan of het waar is wat door een ander wordt gezegd; maar dat diegenen het natuurlijke licht hebben, die het alleen liefhebben om datgene te bevestigen wat door een ander is gezegd.

283. (5:8) And the four animals had, each by itself, six wings roundabout. That this signifies the appearance of the spiritual Divine on every side around the celestial Divine, is evident from the signification of the four animals, which were cherubim, as being the Divine guardianship and providence of the Lord that the higher heavens may not be approached except by the good of love and of charity. And because this is signified by the four animals, as to their bodies, the celestial Divine is also signified, concerning which we shall treat presently; and from the signification of six wings roundabout, as denoting the spiritual Divine around the celestial Divine, concerning which we shall also speak in what follows. The reason why the cherubim, as to their bodies, signifies the celestial Divine, and as to their wings the spiritual Divine, is that all things by which celestial things are represented, as to the bodies themselves signify things essential, and as to the things which are about them they signify things formal. Hence man also as to the body signifies good in essence, and as to those things which encompass it, good in form; celestial good is good in essence, and spiritual good is good in form; and this for the reason that the will, in which good resides, is the man himself, or the man in essence, and the understanding, in which truth is, which is the form of good, is the man therefrom, thus man in form; the latter good is also around the former.

[2] But it shall first be explained what the celestial Divine is, and what the spiritual Divine. The heavens are distinguished into two kingdoms, of which the one is called the celestial kingdom, and the other the spiritual kingdom. The distinction lies in this, that those who are in the celestial kingdom are in the good of love to the Lord, and those who are in the spiritual kingdom are in the good of charity towards the neighbour; hence the celestial Divine is the good of love to the Lord, and the spiritual Divine is the good of charity towards the neighbour. According to these goods also the heavens are arranged: the highest or third heaven consists of those who are in celestial good, or in the good of love to the Lord; and the heaven which succeeds it, and is called the middle or second heaven, consists of those who are in spiritual good, or in the good of charity towards the neighbour; and because celestial good is good in the highest place, and spiritual good is good in the second place, therefore the latter is around the former, for that which is above is also within, and that which is below is also without, and what is without is also around. Hence it is that in the Word by higher things, and things which are in the midst, are signified interior things, and by lower things, and things which are around, are signified exterior things.

Now because both celestial and spiritual good, guard, and as by the animals themselves, or by the cherubim as to their bodies, is signified the celestial Divine, and by the same as to their wings is signified the spiritual Divine, it is clear that by their being seen as having each by itself six wings about, is signified the appearance of the spiritual Divine on every side around the celestial Divine. (But concerning these things a fuller idea may be formed from what is said and shown in the work, Heaven and Hell. First, from the article in which it is shown that the Divine of the Lord makes heaven, n. 7-12; afterwards from the article, That the Divine of the Lord in heaven is love to Him and charity towards the neighbour, n. 13-19: and lastly, in the article, That heaven is distinguished into two kingdoms, a celestial kingdom and a spiritual kingdom, n. 20-28.)

[3] The reason why the cherubim were seen as animals is, that celestial things are represented in various ways in ultimates, as is evident from many passages in the Word; as, that the Holy Spirit appeared as a dove over Jesus when He was baptized (Matthew 3:16, 17); and that the Divine of the Lord appeared as a lamb (Apoc. 5:6, 8, 13), whence also the Lord is called a lamb (Apoc. 6:1, 16; 7:9, 10, 14, 17; 12:11; 13:8; 14:1, 4; 17:14; 19:7, 9; 21:22, 23, 27). The reason why the cherubim were four, and why each had six wings is, that by four is signified celestial good, and by six spiritual good. For the number four signifies conjunction, and inmost conjunction with the Lord is effected by means of love to Him; but the number six signifies communication, and communication with the Lord is effected by means of charity towards the neighbour.

[4] That wings signify the spiritual Divine which in its essence is truth from good, is evident from the following passages. In David:

"If ye have lain among the ranks; the wings of a dove covered with silver, and her feathers with yellow gold; when thou, O Shaddai, spreadest out, kings are in it" (Psalms 68:13, 14).

What is signified by those who had lain among the ranks, by the wings of a dove covered with silver, and her feathers with yellow gold, and kings are in it, Shaddai spreadeth out, no one can understand except from the internal sense. In this sense, to lie among the ranks, signifies to live in, or according to, the statutes; the wings of a dove covered with silver, signify spiritual truths; her feathers with yellow gold, signify spiritual good from which those truths are derived. Shaddai signifies a state of temptations; kings in it, signify truths in that state and after it. The reason why the wings of a dove covered with silver signify spiritual truths, is that wings signify what is spiritual, the dove signifies truth from good, and silver truth itself. The reason also why feathers covered with yellow gold signify spiritual good from which those truths are derived is that feathers signify spiritual good from which truths are derived, and similarly yellow gold. The reason why Shaddai spreading out signifies a state of temptations is, that God Shaddai signifies temptations, and consolations after them; and because truths from good are implanted in man by temptation, it is therefore said, "kings in it," for by kings are signified truths from good, as may be seen above (n. 31).

[5] In the same:

God "rode upon a cherub, he did fly; he was carried upon the wings of the wind" (Psalms 18:10).

By God riding upon a cherub is signified His Divine providence; by did fly, is signified His omnipresence in the spiritual world; he was carried upon the wings of the wind, denotes His omnipresence in the natural world; the wings of the wind signify spiritual things from which are natural things.

[6] Again:

Jehovah "covereth thee under his wing, and under the abyss shalt thou trust; truth is a shield and buckler" (Psalms 91:4).

To cover under wings signifies to be guarded by the Divine truth, which is the spiritual Divine; and to trust under the abyss signifies truth scientific (verum scientificum), or the natural Divine. And because both the latter and the former signify truth, and being covered signifies protection thereby, it is therefore said, truth a shield and buckler. From these considerations it is also evident what is signified

By being hid under the shadow of God's wings (Psalms 17:8).

By the children of men putting their trust under the shadow of His wings (Psalms 36:7; 57:1);

and also

By singing under the shadow of His wings (Psalms 63:7).

That wing, when said of the Lord, signifies the spiritual Divine, is further evident from the following passages.

[7] In Ezekiel:

"When I passed by thee, and looked upon thee, behold thy time was the time of loves, I spread my wing over thee, and I covered thy nakedness" (16:8).

Here the church and its reformation is treated of, and is signified by Jerusalem; the time of loves signifies the state when it could be reformed. I spread my wing over thee, signifies spiritual truth, by which reformation is effected; and I covered thy nakedness, signifies the hiding of evil thereby; for the evil which man has from his hereditary nature and afterwards from his proprium is hidden, that is, it is removed so as not to appear, by means of spiritual truths, which are truths from good.

[8] In David:

Jehovah "covereth himself with light as with a garment; he stretcheth out the heavens like a curtain; he layeth the beams of his chambers in the waters; he maketh the clouds his chariot; he walketh upon the wings of the wind" (Psalms 104:2, 3).

By the light with which Jehovah is said to cover Himself is signified the Divine truth in the heavens, which is called His garment because it proceeds from Him as the Sun, and so is without and about Him. The signification of this passage is similar to that of those which treat of the Lord's transfiguration, and of the light which then beamed from His face and His raiment (Matthew 17:2; Mark 9:3; Luke 9:28-37). By he stretcheth out the heavens like a curtain, is signified Jehovah's filling heaven and its inhabitants with the Divine truth, and thereby with intelligence. He layeth the beams of his chambers in the waters, denotes His filling with the knowledges of truth and good those who are in the ultimate heaven and who are in the church; he maketh the clouds his chariot, signifies the doctrine of truth from the literal sense of the Word; the clouds denote that sense, and chariot denotes doctrine; He walketh upon the wings of the wind, signifies the spiritual sense of the Word contained in the literal sense.

[9] In Malachi:

"But unto you that fear my name shall the Sun of righteousness arise and healing in his wings" (4:2).

The Sun of righteousness signifies the good of love, which is the celestial Divine; and the wings of Jehovah in which there is healing signify truth from that good, which is the spiritual Divine: healing denotes reformation thereby.

[10] In Moses:

"As an eagle stirreth up her nest, fluttereth over her young, spreadeth abroad her wings, beareth them on her wings; so Jehovah alone doth lead him" (Deuteronomy 32:11, 12).

Here comparison is made with an eagle, because an eagle signifies intelligence, and wings signify the spiritual Divine, which is Divine truth, whence that intelligence is derived.

[11] In Isaiah:

"They that wait for Jehovah renew their strength, they mount up with wings as eagles" (40:31).

To mount up with wings as eagles denotes to ascend into the light of heaven, which is Divine truth, or the spiritual Divine from which is intelligence.

[12] In Ezekiel:

"In the mountain of the height will I plant it, that it may lift up the bough and bear fruit, and become a magnificent cedar, that under it may dwell every bird of every wing" (17:23).

By a magnificent cedar is signified the spiritual church; by every bird of every wing, are signified intellectual things which are derived from spiritual truths.

From these considerations it is now evident that the wings of the cherubim, both here and elsewhere in the Word, signify the spiritual Divine, which is the Divine truth instructing, regenerating and defending.

[13] As also in Ezekiel:

"There were four faces to each" cherub, "and four wings to each; their wings erect one to the other; each of them had wings covering their bodies. I heard the sound of the wings as it were the sound of great waters, as the voice of Shaddai; when they went, the voice of a tumult, as the voice of a camp; when they stood they let down their wings. I heard the voice of their wings kissing each the other, and the voice of wheels near them: the voice of the wings of the cherubim was heard at the court without, as the voice of God Shaddai; the likeness of hands was under their wings" (1:4, 6, 23; 3:13; 10:5, 21).

That wings here signify the spiritual Divine, which is the Divine truth of the Lord in His celestial kingdom, is evident from each particular of the above description. The wings being four, signifies the spiritual Divine in that kingdom; their wings being erect one to the other and kissing each other, signifies the association and conjunction of all who are in that kingdom by the Lord; the wings covering their bodies, signifies the spiritual Divine encompassing the celestial Divine; the sound of their wings being heard as the sound of great waters, and as the sound of wheels and as the voice of Shaddai, and the voice of the wings being heard even to the outer court, signifies the quality of the spiritual Divine, or of the Divine truth in the ultimate heaven; for voice is said of truth. Waters also signify truths, and the perception of them; wheels signify the truths of all doctrinals, because a chariot signifies doctrine. God Shaddai denotes truth rebuking in temptations, and afterwards consoling; the outer court denotes the ultimate heaven; the likeness of hands under the wings signifies the power of Divine truth.

[14] From these considerations it may also be seen what was signified by the wings of the cherubim which were upon the mercy-seat which was over the ark, concerning which it is thus written in Moses:

"Make one cherub on the one end, and the other cherub on the other end; even of the mercy-seat shall ye make the cherubim on the two ends thereof. And the cherubim shall stretch forth their wings upwards, covering with their wings upon the mercy-seat, and their faces of a man to his brother; towards the mercy-seat shall the faces of the cherubim be. And thou shalt put the mercy-seat upon the ark from above; and to the ark thou shalt give the testimony that I shall give thee" (Exodus 25:19-21).

By the cherubim here mentioned is in like manner signified the providence of the Lord as to guardianship, lest the highest heaven, or the celestial kingdom, should be approached except by the good of love from the Lord and to the Lord. By the testimony, or law, placed in the ark, is signified the Lord Himself; by the ark, the inmost or highest heaven; by the mercy-seat, the hearing and reception of all things of worship which are from the good of love, and expiation at the time; by the wings of the cherubim is signified the spiritual Divine in that heaven, or in that kingdom. By the wings being stretched forth upwards, and by their covering the mercy-seat, and their faces being toward it is signified reception itself and hearing (but these things may be seen more fully explained in Arcana Coelestia, from n. 9506-9546).

Because by the wings of the cherubim and their extremities is signified the Divine truth heard and received from the Lord, it therefore follows in Moses:

"And there I will meet thee; and I will commune with thee from above the mercy-seat, from between the two cherubim which are upon the ark of the testimony, of all things which I will give thee in commandment unto the sons of Israel" (verse 22 in the same chapter, and Numbers 7:89).

[15] Because most expressions in the Word have also an opposite meaning, so also have wings, in which they signify falsities and reasonings from them; as in the Apocalypse:

"Out of the smoke of the pit of the abyss went forth locusts. And the voice of their wings was as the voice of chariots of many horses running to battle" (9:2, 3, 9).

Locusts signify falsities in extremes, and horses reasonings from them, and battle signifies the combat of falsity against truth; hence it is said, the voice of the wings of the locust was as the voice of chariots of many horses running to battle.

[16] In Hosea:

"Ephraim is joined to idols. Their wine is sour; in whoring they have committed whoredom. The wind hath bound her up in its wings, and they shall be ashamed of their sacrifices" (4:17-19).

By Ephraim is signified the Intellectual, such as it is with those within the church who are enlightened when they read the Word. By idols are signified falsities of doctrine, hence by Ephraim being joined to idols is signified the Intellectual perverted, and seizing on falsities; by their wine being sour is signified the quality of the truth of the church, wine denoting that truth; by their committing whoredom is signified their falsifying truths, whoredom denoting the falsification of truth; by the wind binding her up in its wings is signified reasonings from fallacies, whence come falsities. (What fallacies in spiritual things are may be seen in The Doctrine of the New Jerusalem 53). The same is signified by the wind in the wings of the women mentioned in Zechariah 5:9.