DE GODDELIJKE WIJSHEID

(De Divina Sapientia)

door Emanuel Swedenborg

Inhoudsopgave

1. De Goddelijke Wijsheid in de hemelen verschijnt voor de ogen van de engelen als Licht.

2. De Heer heeft de mens geschapen als een ontvanger van de liefde, die zijn wil is, en daaraan toegevoegd het receptakel van de wijsheid, dat zijn verstand is.

3. Over de formering van de mens in de baarmoeder uit de Heer door invloed in die beide receptakels.

3A. Dat de Heer Zich verbindt met de mens in de baarmoeder van de moeder van de eerste ontvangenis aan, en hem formeert.

3B. Dat Hij Zich verbindt in die beide receptakels, in het ene door de liefde, in het andere door de wijsheid.

3C. Dat de liefde en de wijsheid tegelijk en unaniem alle en de afzonderlijke dingen formeren, maar nochtans zich van elkaar onderscheiden in deze.

3D. Dat de receptakels in drie graden zijn onderscheiden bij de mens, de ene binnen de anderen, en dat de beide hogere de habitakels [woningen] van de Heer zijn, maar niet de laagste.

3E. Dat het ene receptakel is voor de toekomstige wil van de mensen, en het andere voor het verstand van hem, en dat evenwel volstrekt niets van wil en van verstand van hem in de formering aanwezig is.

3F. Dat in het embryo vóór de baring het leven is, maar dat het embryo niet ervan bewust is.

4. Er is gelijkenis en analogie tussen de formering van de mens in de baarmoeder en tussen de hervorming en de wederverwekking van hem.

5. De wil van de mens wordt na de baring het receptakel van de liefde, en het verstand het receptakel van de wijsheid.

6. Er is een overeenstemming van het hart met de wil, en van de long met het verstand, is een onbekende zaak in de wereld, omdat het onbekend was wat overeenstemming is, en dat er een overeenstemming is van alle dingen in de wereld met alle dingen in de hemel.

7. De verbinding van het lichaam en de geest bij de mens is door de hartbewegingen en de longbewegingen van hem, en de scheiding geschiedt wanneer die bewegingen ophouden.

7A. Dat de geest van de mens evenzeer mens is.

7B. Dat hij evenzeer een hart en vandaar een pols heeft, en een long en vandaar ademhaling.

7C. Dat de pols van zijn hart en de ademhaling van zijn long invloeien in de pols van het hart en in de ademhaling van de longen bij de mens in de wereld.

7D. Het leven van het lichaam, wat natuurlijk is, ontstaat en blijft bestaan door die invloed, en het houdt op door de verwijdering ervan, aldus door de scheiding.

7E. Dat de mens dan van natuurlijk geestelijk wordt.

8. Er bestaat niet één engel of geest, noch kan die bestaan, die niet als mens geboren is in de wereld.

8A. Dat in de mens een engellijk gemoed is.

8B. Dat een zodanig gemoed niet kan worden geformeerd tenzij in de mens.

8C. Noch kan het voortgeschapen worden, en door voortscheppingen vermenigvuldigd worden.

8D. Dat de geesten en de engelen het daaraan ontlenen dat zij kunnen blijven bestaan en leven tot in het eeuwige.

8E. En dat zij aan het menselijke geslacht kunnen worden aangebonden en daarmede verbonden.

8F. En zo de hemel kan bestaan, wat het einddoel van de schepping is geweest.

9. De Goddelijke Liefde is het Goddelijk Goede, en de Goddelijke Wijsheid is het Goddelijk Ware.

10. Er is een wederkerige verbinding van de liefde en de wijsheid.

10A. Dat het leven van de wil zich verbindt met het leven van het verstand.

10B. Dat de verbinding wederkerig is, en hoedanig zij is.

10C. Dat het leven van het verstand het leven van de wil zuivert; dat het dit ook vervolmaakt en verhoogt.

10D. Dat het leven van de wil samenwerkt met het leven van het verstand in elke beweging, en omgekeerd het leven van het verstand met het leven van de wil in elke zin.

10E. Eender in de klank en de spraak ervan.

10F. Eender bij de goeden en bij de bozen, met dit verschil, dat bij de bozen het leven van de wil door het leven van het verstand niet wordt gezuiverd, vervolmaakt en verhoogd, maar wordt bezoedeld, bedorven, en verdierlijkt.

10G. Dat de liefde, zijnde het leven van de wil, het gehele leven van de mens maakt.

11A. De liefde tot de Heer uit de Heer bestaat in de naastenliefde, en de wijsheid in het geloof.

11B. OVER DE LIEFDE EN DE NAASTENLIEFDE

11B.1. Dat de liefde tot het nut de naastenliefde is.

11B.2. Dat het de Heer is uit Wie, en dat het de naaste is tot wie.

11B.3. Dat de liefde tot de Heer bestaat in de naastenliefde, omdat zij in nut bestaat.

11B.4. Dat het nut is naar behoren getrouw, oprecht en gerecht zijn ambt uitoefenen, en zijn werk doen.

11 B.5. Dat er algemene nutten zijn, die ook nutten van de naastenliefde zijn.

11B.6. Dat de nutten geen nutten van de naastenliefde worden bij een ander, dan bij hem die strijdt tegen de boze dingen, die vanuit de hel zijn.

11B.7. Aangezien die zijn tegen de liefde tot de Heer, en tegen de naastenliefde.

11B.8. Dat nutten die tot eerste en laatste doel het eigen goede hebben, geen nutten van de naastenliefde zijn.

11C. OVER DE WIJSHEID EN OVER HET GELOOF

11C.1. Dat het geloof niet iets anders is dan de waarheid.

11C.2. Dat de waarheid pas waarheid wordt wanneer zij wordt doorvat en geliefd, en dat zij geloof wordt genoemd wanneer zij wordt geweten en gedacht.

11C.3. Dat de ware dingen van het geloof enerzijds de Heer betreffen, anderzijds de naaste.

11C.4. Kortom, hoe tot de Heer moet worden gegaan, opdat er verbinding geschiedt, en daarna hoe de Heer door de mens nutten doet.

11C.5. Het ene en het andere leren de geestelijke, de zedelijke en de burgerlijke ware dingen.

a) Eerst zal gezegd worden wat geestelijke ware dingen, zedelijke ware dingen, en burgerlijke ware dingen zijn;

b) ten tweede, dat de geestelijke mens ook een zedelijk en burgerlijk mens is;

c) ten derde, dat het geestelijke is in het zedelijke en het burgerlijke;

d) ten vierde, dat er, als zij worden gescheiden, geen verbinding is met de Heer.

11C.6. Geloof is die dingen weten en denken; naastenliefde is die dingen willen en doen.

11C.7. Daarom wanneer de Goddelijke Liefde van de Heer ontstaat bij de mens in de naastenliefde, zijnde die dingen willen en doen, zo ontstaat bij de mens de Goddelijke Wijsheid in het geloof, zijnde de ware dingen weten en denken.

11C.8. Dat de verbinding van de naastenliefde en het geloof wederkerig is.

12. Dat de Heer door Zijn Goddelijke Liefde en Zijn Goddelijke Wijsheid alle dingen in de hemel en alle dingen in de wereld bezielt tot aan de laatste ervan toe, sommige opdat zij leven en sommige opdat zij zijn en bestaan.

12.1. Dat de Heer is de Zon in de engellijke hemel.

12.2. Dat vanuit die Zon de oorsprong van alle dingen is.

12.3. Dat van uit die Zon de alomtegenwoordigheid van de Heer is.

12.4. Alle dingen die er zijn, zijn geschapen tot volgzaamheid aan het Leven zelf, zijnde de Heer.

12.5. Dat de zielen van het leven, en de levende zielen, en de plantaardige zielen, uit het leven dat uit de Heer is, worden bezield door nutten en volgens deze.

13. De ideeën van de engelen over de schepping van het heelal uit de Heer.

* * *

1. De Goddelijke Wijsheid in de hemelen verschijnt voor de ogen van de engelen als Licht.

In de Heer is de Liefde en is de Wijsheid.

De Liefde in Hem is Zijn, en de Wijsheid in Hem is Bestaan.

Echter zijn die in Hem niet twee, maar één.

De wijsheid immers is van de liefde, en de liefde is van de wijsheid, van waaruit beiden één zijn, hetgeen wederkerig is, want het éne wordt, en dit éne is de Goddelijke Liefde, die in de hemelen voor de engelen verschijnt als Zon.

Het wederkerige één zijn van de Goddelijke Wijsheid en de Goddelijke Liefde wordt verstaan onder deze woorden van de Heer: “Gelooft gij niet, Filippus, dat Ik in de Vader en de Vader in Mij is. Gelooft Mij, dat Ik in de Vader en de Vader in Mij is” Joh. 14:10-11; en onder deze: “Ik en de Vader zijn één”, Joh. 10:30.

Die twee echter, die één in de Heer zijn, gaan voort als onderscheiden twee uit Hem als Zon, de wijsheid als Licht, en de liefde als Warmte; maar zij gaan onderscheiden voort naar de schijn; in zich evenwel zijn zij niet onderscheiden, want het licht is van de warmte, en de warmte is van het licht.

Zij zijn immers in het kleinste punt één, zoals het is in de zon; wat immers voortgaat uit de zon, dit is eveneens de zon in kleinsten, en vandaar universeel in alles.

Gezegd wordt: elk punt en het kleinste, maar er wordt niet verstaan een punt of een kleinste van ruimte, want die zijn er immers niet in het Goddelijke, omdat het geestelijk en niet natuurlijk is.

Aangezien de wijsheid en de liefde als onderscheiden twee naar de schijn voortgaan uit de Heer als Zon, de wijsheid onder de gedaante van licht, en de liefde onder de doorvatting van warmte, worden zij derhalve als onderscheiden twee opgenomen door de engelen.

Door sommigen meer vanuit de warmte, die de liefde is, en door sommigen meer vanuit het licht, dat de wijsheid is: en daarom ook worden de engelen van alle hemelen onderscheiden in twee Rijken.

Zij die meer vanuit de warmte, die de liefde is, dan vanuit het licht, dat de wijsheid is, hebben opgenomen, maken het ene Rijk, en worden hemelse engelen genoemd; vanuit hen zijn de hoogste hemelen.

Zij echter die meer van uit het licht, dat de wijsheid is, dan vanuit de warmte, die de liefde is, hebben opgenomen, maken het andere Rijk, en worden geestelijke engelen genoemd; vanuit dezen zijn de lagere hemelen.

Gezegd wordt dat dezen meer hebben opgenomen vanuit het licht, dat de wijsheid is, dan vanuit de warmte, die de liefde is, maar dit méér is schijnbaar méér.

Zij zijn immers niet méér wijs dan al naar gelang de liefde bij hen één maakt met de wijsheid; en daarom ook worden de geestelijke engelen niet genoemd wijzen, maar inzichtvollen.

De Goddelijke Wijsheid, die in de hemelen verschijnt als licht, is in zijn wezen niet licht, maar bekleedt zich met licht, opdat zij voor het gezicht van de engelen ook verschijnt.

De wijsheid in haar wezen is het Goddelijk Ware, en het licht is daarvan de schijn en de overeenstemming.

Met het licht van de wijsheid is iets eenders het geval als met de warmte van de liefde, waarover boven.

Aangezien het Licht overeenstemt met de Wijsheid, en de Heer de Goddelijke Wijsheid is, wordt dan ook de Heer in het Woord op vele plaatsen het Licht genoemd, zoals in de volgende: “Hij was het ware Licht, hetwelk beschijnt elk mens komende in de wereld”. Johannes 1:9. “Jezus zei: Ik ben het Licht van de wereld, wie Mij volgt, zal niet wandelen in de duisternis, maar zal het licht van het leven hebben”, Johannes 8:12. “Jezus zei: Een weinig nog is het Licht met u, wandelt terwijl gij het licht hebt, opdat de duisternis u niet bevangt; terwijl gij het Licht hebt, gelooft in het Licht, opdat gij zonen des Lichts zult zijn. Ik, het Licht, in de wereld ben Ik gekomen, opdat al wie in Mij gelooft, niet in de duisternis blijft”, Johannes 12:35-36,46; en meermalen elders.

Zijn Goddelijke Wijsheid werd ook uitgebeeld door Zijn klederen, toen Hij van gedaante was veranderd, namelijk dat “zij verschenen zoals het Licht, schitterend en blank zoals sneeuw, zoals een voller het op aarde niet kan wit maken”, Marcus 9:3; Mattheüs 17:2.

De klederen in het Woord betekenen de ware dingen van de wijsheid, en daarom verschijnen alle engelen in de hemelen bekleed volgens de ware dingen van hun wetenschap, inzicht, en wijsheid.

Dat het Licht de verschijning van de wijsheid is, en dat zij daarvan de overeenstemming is, blijkt in de hemel, en niet in de wereld; in de hemel immers is geen ander licht dan geestelijk licht, dat het licht van de wijsheid is, alle dingen verlichtend die vanuit de Goddelijke Liefde daar ontstaan.

De wijsheid bij de engelen geeft het die dingen in hun wezen te verstaan, en het licht geeft het die dingen in hun vorm te zien; en daarom is het licht in de hemelen in gelijken graad met de wijsheid bij de engelen.

In de hoogste hemelen is het licht vlammend, schitterend zoals van het meest flonkerende goud; de oorzaak hiervan is deze, dat zij in de wijsheid zijn.

In de lagere hemelen is het licht blank, glanzend zoals van het meest blinkende zilver; de oorzaak hiervan is deze, dat zij in het inzicht zijn.

Het licht in de laagste Hemelen is zoals het middaglicht in de wereld; de oorzaak hiervan is deze, dat zij in de wetenschap zijn.

Het licht van de hogere hemelen is blank; het verschijnt geheel en al zoals een ster die in de nacht flitst en blinkt.

En het is een aanhoudend licht, omdat de zon daar niet ondergaat.

Het is datzelfde licht dat in de wereld het verstand van die mensen verlicht die het liefhebben wijs te zijn; maar het verschijnt niet aan hen, omdat zij natuurlijk zijn, en niet geestelijk.

Het kan wel verschijnen, want het is mij verschenen, maar voor de ogen van mijn geest.

Het is ook gegeven te doorvatten dat ik in het licht van de hoogste hemel in de wijsheid was, in het licht van de tweede hemel in het inzicht, en in het licht van de laatste hemel in de wetenschap, en dat ik wanneer ik alleen in het natuurlijke licht was, in onwetendheid omtrent de geestelijke dingen verkeerde.

Opdat ik zou weten in welk licht heden ten dage de geleerden van de wereld zijn, verschenen mij twee wegen; de ene werd die van de wijsheid genoemd, en de andere die van de dwaasheid.

Aan het einde van de weg van de wijsheid was een paleis in het licht; aan het einde echter van de weg van de dwaasheid was iets dat leek op een paleis, maar in de schaduw.

Er verzamelden zich 300 geleerden, en de keuze werd aan hen overgelaten welke weg zij zouden willen gaan; en het werd gezien dat 260 de weg van de dwaasheid in gingen, en slechts 40 de weg van de wijsheid.

Zij die de weg van de wijsheid gingen, traden het paleis binnen in het licht, waar prachtige dingen waren; en hun werden klederen uit fijn linnen gegeven, en zij werden engelen.

Degenen echter die de weg van de dwaasheid gingen, wilden datgene binnengaan wat eender aan een paleis verscheen, in de schaduw; maar zie, het was een theater van toneelspelers, waar zij toneelkostuums aantrokken en gemaskerd aan het bazelen sloegen, en dwaas werden.

Gezegd werd mij daarna, dat zo talrijk en zodanig tegenwoordig de dwaze geleerden zijn, die in het natuurlijke licht zijn, ten opzichte van de wijze geleerden, die in het geestelijke licht zijn, en dat diegenen het geestelijke licht hebben, die het liefhebben om te verstaan of het waar is wat door een ander wordt gezegd; maar dat diegenen het natuurlijke licht hebben, die het alleen liefhebben om datgene te bevestigen wat door een ander is gezegd.

9407. 'There was so to speak a work of sapphire [stone]' means that it is translucent with inner truths on that level, and that all things in it are translucent from the Lord. This is clear from the meaning of 'a work of sapphire' as the character of the literal sense of the Word when the internal sense is discerned within it, that is, when Divine Truth emanating from the Lord, as it is in heaven, shines through it. For the Word is Divine Truth emanating from the Lord. In origin it is Divine, but as it passes through the heavens it is celestial in the inmost heaven, spiritual in the second or middle heaven, spiritual-natural in the first or lowest heaven, and natural and worldly in the world; this last is its character in the sense of the letter intended for people there. From this it is evident that the sense of the letter, which is the lowest in order, contains a spiritual and a celestial level of meaning, and inmostly the Divine Himself. And since these inner levels are contained in the lowest or literal sense and are seen by those who understand the Word in a spiritual manner, that sense is represented by 'a work of sapphire', which lets rays of heavenly light through, that is, which is translucent.

[2] To give some idea of that translucence, let human speech serve to illustrate it. Such speech has its origin in the end a person has in view which he wishes to make known through speech. This end is his love; for a person has what he loves as his end in view. From that end arises the person's thought, and finally his speech. Anyone who stops to think properly about this can see and discern the truth of it. The fact that the end is the primary component of speech is clear from the general rule that all intelligence has an end within it, and devoid of the end it is not intelligence. And everyone knows that thought is a secondary component arising from the first, for nobody can speak without thinking or think without having an end in view. The fact that spoken words ensue from this, and that these are the final component, which is properly called speech, is also well known. All this being so, when a person pays attention to what another utters he pays attention not to the words the speaker uses but to the meaning conveyed by them which is present in the speaker's thought. And one who is wise pays attention to the end in view that has given rise to the thought expressed in speech, that is, he pays attention to what the speaker's aims are and what it is he loves. These three components are present in human speech, in which the spoken words serve as the outward form.

[3] This comparison enables one to gain some idea regarding the Word in the letter. For those in heaven pay attention to the Word in the letter and perceive things there in exactly the same way as anyone is accustomed to perceive a person's thought as it presents itself in spoken words, or in the inmost heaven as anyone is accustomed to perceive a person's aims or end in view. But the difference is that when someone reads the sense of the letter of the Word this is not heard or understood in heaven, only the internal sense, because in heaven they perceive solely the spiritual and celestial levels of the Word, not the natural level of it. The one sense accordingly passes over into the other, for they correspond to each other and only things which have a correspondence have been used in the writing of the Word. All this shows what to understand when reference is made to the translucent nature of the Word, meant by 'a work of sapphire'.

[4] But a person who is unable to think on a higher level of understanding, that is, on a level altogether above material things, cannot grasp any of this, not even the idea that it is possible for a sense to exist in the Word other than the one perceived in the letter. If that person is told that the letter holds within itself a spiritual sense which has to do with truth, and that this in turn holds within itself a celestial sense which has to do with good, and also that these senses shine through the literal sense, he will be taken aback at first, then dismiss the idea as nonsense, and finally ridicule it. Actual experience has shown me that this is what people are like in the Christian world at the present day, especially the learned, and that those who reason against that truth boast of being wiser than those who uphold it. Yet the learning in earliest times, which were called golden and silver ages, had consisted in speaking and in writing in ways in which no attention was be paid to the literal meaning other than to enable hidden wisdom to shine through it, as becomes perfectly clear from the oldest books, including those by gentile authors, as well as from fragments in their languages. For their knowledge was primarily the knowledge of correspondences and the knowledge of representations, which forms of knowledge at the present day are some of those which have been lost.

[5] The reason why there appeared under the Lord's feet 'so to speak a work of sapphire' and why this means the translucence of the Word in the sense of the letter is that 'stone' in general means truth, and 'precious stone' truth shining through from what is Divine and the Lord's. For the meaning of 'stone' in general as truth, see 643, 1298, 3720, 3769, 3771, 3773, 3789, 3798, 6426, 8609, 8940-8942. As for 'precious stone' being truth shining through from what is Divine and the Lord's, this was meant by the twelve precious stones in Aaron's breastplate, which was called the Urim and Thummim, 3862, 6335, 6640.

[6] Something similar occurs in Ezekiel,

Full of wisdom and perfect in beauty, you were in Eden, the garden of God. Every precious stone was your covering - ruby, topaz, diamond, tarshish, shoham, and jasper, sapphire, chrysoprase, emerald, and gold. The workmanship of your timbrels and your pipes was within you; on the day you were created they were prepared. You were perfect in your ways on the day you were created. Ezekiel 28:12-13, 15.

This refers to Tyre, by which the Church in respect of interior cognitions or knowledge of truth and good is meant, 1201. Its intelligence and wisdom as these had been in its infancy or earliest period are described by those precious stones. 'The day you were created' means the first state when they were regenerated, for 'creation' in the Word means the regeneration or new creation of a person, 16, 88.

[7] Similar things are meant by 'the precious stones' in John,

The foundations of the wall of the city were adorned with every kind of precious stone. The first foundation was jasper, the second sapphire, the third chalcedony, the fourth emerald, the fifth sardonyx, the sixth sardius, the seventh chrysolite, the eighth beryl, the ninth topaz, the tenth chrysoprase, the eleventh jacinth, the twelfth amethyst. Revelation 21:19-20.

This refers to the holy Jerusalem coming down from heaven, by which a new Church among gentile nations is meant, after the present-day Church in our European world has been laid waste. 'The precious stones that are its foundations' are God's truths shining through on the lowest level of order.

[8] God's truth shining through on the lowest level of order, which is the Word in the letter, is meant by 'sapphire' in particular, as in Isaiah,

O afflicted one and storm-tossed, and receiving no comfort! Behold, I am arranging your stones with antimony, and will lay your foundations in sapphires. Isaiah 54:11.

This too refers to the Church which will take the place of the former one, meant in verse 1 of that chapter by 'her that is desolate who is going to have more sons than the previously married one'. 'Arranging stones' stands for the Church's truths, 'foundations in sapphires' for truths shining through on lowest levels.

[9] 'Sapphire' is used with a similar meaning in Jeremiah,

Her Nazirites were brighter than snow, they were whiter than milk. Their bones ¹ were ruddier than pearls, ² polished like sapphire. ³ Lamentations 4:7.

'Nazirites' in the representative sense meant the Lord in respect of the Divine Natural, 3301, 6437, and therefore also Divine Truth emanating from Him as it exists on its lowest levels, that is, the Word in the sense of the letter. For 'the hair', which is implied by 'Nazirites' here, and is said to be 'brighter than snow and whiter than milk', means truth on its lowest levels, 3301, 5247, 5570, 'brightness' and 'whiteness' having reference to truth, 3301, 5319. 'Bones that were ruddy' means factual knowledge of truth, or truth on its lowest level, which acts as servant to all other levels, 6592, 8005, 'ruddiness' having reference to the good of love present in truths, 3300. From all this it is evident that 'sapphire' means truth on the lowest levels which is translucent with inner truths.

[10] In Ezekiel,

Above the expanse that was above the heads of the cherubs, in appearance like a sapphire stone, there was the likeness of a throne, and above the likeness of a throne there was the appearance of a man (homo) sitting upon it. Ezekiel 1:26; 10:1.

'The cherubs' are the Lord's protection and providence, guarding against access to Him except through good, 9277 (end). 'A throne over which there was the appearance of a man' is Divine Truth emanating from the Lord's Divine Good, 5313, 6397, 9039. From this it is evident that 'a sapphire stone' means truth translucent with inner truths; that is to say, 'a stone' means truth, and 'sapphire' translucence.

[11] The reason why all things of the Word are translucent with the Lord is that Divine Truth emanating from the Lord is the one and only source of everything there. For what is primary is the one and only vital element present in the things which follow and are derived from it, because they have their being in it and come into being from it; and the Divine Truth is the Lord. Here also lies the reason why the subject in the highest sense of the Word is the Lord alone, His love, providence, kingdom in heaven and on earth, and especially the glorification of His Human.

[12] The fact that the Divine Truth is the Lord Himself is evident from the consideration that whatever emanates from someone is the someone himself. What emanates for instance from a person when he speaks or acts originates in his will and understanding; and will and understanding constitute a person's life, thus the person himself. For the human being is not a human being by virtue of the shape of face and body but by virtue of an understanding that sees what is true and a will that intends what is good. From this it becomes clear that what emanates from the Lord is the Lord; and the fact that this is Divine Truth has been shown often in what has gone before.

[13] But anyone unacquainted with the arcana of heaven may suppose that the nature of Divine Truth which emanates from the Lord is no different from that of spoken words emanating from a human being. It is not spoken words however; rather It is the Divine filling the heavens, like light and heat from the sun filling the world. This may be illustrated by means of the spheres which emanate from the angels in heaven, dealt with in 1048, 1053, 1316, 1504-1520, 1695, 2401, 4464, 5179, 6206 (end), 6598-6613, 7454, 8063, 8630, 8794, 8797. In these places it has been shown and may be seen that they are spheres of the truth of faith and the good of love received from the Lord. But the Divine sphere which emanates from the Lord and is called Divine Truth spreads everywhere; as has been stated, it fills the whole of heaven and composes all of the life there. It appears before the eyes there as light, which enlightens not only angels' sight but also their minds. That same light is in addition what composes a person's understanding in the world. This is the meaning in John,

In Him was life, and the life was the light of men. He was the true light which enlightens every person coming into the world. And the world was made by Him. John 1:4, 9-10.

These words refer to Divine Truth, which in this chapter is called 'the Word'; and Divine Truth or 'the Word' - it says - is the Lord Himself.

[14] That light, which is Divine Truth emanating from the Lord, was described by the ancients as radiating rings of golden hue around the head and body of God represented as a human being. For the ancients had no thought of God except of Him in human form.

[15] When a person is governed by good, and because of good is guided by truths, this person is raised to that Divine light, and - according to the amount and essential nature of the good - to interior light. This provides him with a general enlightenment in which the Lord enables him to see countless truths and to perceive them from good. At this time that person is led by the Lord to discern and absorb those which are suitable to him. He is led to do so as regards the most specific things, in keeping with order, so far as it contributes to his eternal life. The words 'as regards the most specific things' are used because the Lord's providence reigns universally, and it does so because it is present in the most specific things. For specific things are at the same called what is universal, 1919 (end), 6159, 6338, 6482, 6483, 8864, 8865.

Voetnoten: