Toen Jezus stierf aan het kruis, was er een aardbeving. Rotsen werden gespleten. De centurio en zijn soldaten die de kruisigingsbevelen hadden uitgevoerd, waren bang.

In het hart van de tempel, in het "heilige der heiligen", in het hart van Jeruzalem, scheurde het heilige voorhangsel, van boven tot onder.

Het voorhangsel, "in tweeën gescheurd"...

De voorhangsels in de tabernakel en later in de tempel waren belangrijk. Ze worden zeer gedetailleerd beschreven in Exodus en in 1 Koningen. In Hemelse Verborgenheden 2576, er staat dat, "Rationele waarheden zijn een soort sluier of kleding voor spirituele waarheden.... Het voorhangsel vertegenwoordigde de dichtstbijzijnde en meest innerlijke verschijningen van rationele goedheid en waarheid....

En nu, als Jezus sterft aan het kruis, scheurt het voorhangsel. Wat betekent dit?

Hier is hoe Swedenborg de symboliek hiervan beschrijft:

"...dat de Heer, toen eenmaal alle verschijningen waren verdreven, in het Goddelijke Zelf is binnengegaan, en tegelijkertijd opende Hij een middel van toegang tot het Goddelijke Zelf door Zijn Mens die Goddelijk was gemaakt." (Hemelse Verborgenheden 2576)

Denk aan vier belangrijke spirituele gebeurtenissen:

1) De schepping van het fysieke universum. (Huidige beste schatting: 13,8 miljard jaar geleden). Genesis 1:1-10

2) Het begin van het leven. (Op aarde, tussen 3,5 en 4,5 miljard jaar geleden.) Genesis 1:11-25

3) Het begin van geestelijk bewuste menselijke wezens. (Redelijke schatting: 100.000 jaar geleden). Genesis 1:26-31

4) De incarnatie en wederopstanding van de Here God Jezus Christus (2000 jaar geleden).

Gods liefde en wijsheid stromen al heel lang het universum binnen. Waar je entropie zou verwachten, zien we in plaats daarvan een universum dat leven en intelligentie lijkt te begunstigen. Bedenk eens wat een vervullend moment het geweest moet zijn toen God kon zien dat menselijke geesten nu op Hem reageerden, na al die uitstortingen.

Maar de vrije reactiemogelijkheid heeft tragiek ingebakken, want we kunnen er ook voor kiezen niet te reageren, en de tegenovergestelde weg te gaan.

Naarmate wij mensen "gesofistikeerder" werden, gebruikte God nieuwe kanalen om ons te bereiken, met name profeten en geestelijke leiders, en later het geschreven woord. En in die kanalen, vanaf de vroegste tijden, zijn er al profetieën dat de Heer op een dag in de wereld zou komen in menselijke gedaante.

Waarom moest Hij dat doen? Hij moet voorzien hebben dat mensen dat menselijke niveau van verbondenheid nodig zouden hebben, opdat er genoeg goeds en waarheid zou zijn om ons de beslissingen te laten nemen die ons openen voor verlossing.

Laten we teruggaan naar Swedenborgs beschrijving:

"...toen alle schijn verdreven was, trad de Heer binnen in het Goddelijke Zelf..."

Gedurende het leven van de Heer op aarde, was er de schijn dat Hij een mens was, zoals wij. Hij had een menselijk lichaam. Hij kon moe zijn en honger hebben. Hij kon in verzoeking worden gebracht (hoewel hij, in tegenstelling tot ons, altijd won). In zijn geestelijk leven waren er tijden dat hij scherp de schijn voelde van zijn menselijke gescheidenheid van zijn Goddelijke essentie. Op andere momenten verdunde die schijn, en voelde hij zijn goddelijkheid krachtiger. Toen hij opgroeide, gedoopt werd en zijn bediening begon, moet hij zich meer en meer bewust zijn geweest van wat er in hem omging - de verheerlijking van het menselijke deel van hem. Met de dood van zijn lichaam aan het kruis, stond het lichamelijk mens-zijn niet langer in de weg. Die schijn was verdreven. Een nieuwe verbinding was volledig gesmeed tussen het Goddelijke en het menselijke.

En dan is er nog het tweede deel van Swedenborgs verklaring:

"tegelijkertijd opende Hij een middel van toegang tot het Goddelijke Zelf door Zijn Mens dat Goddelijk was gemaakt."

Het voorhangsel was gescheurd. De oude godsdienst, die ritueel boven het ware goed had geplaatst, en waar God onzichtbaar was, gescheiden van menselijke kennis door een sluier - was gescheurd. Nieuw licht kon de mensen bereiken, door de nieuwe leringen van de Heer. We konden reageren op een God die we nu, in zijn goddelijk menszijn, beter konden begrijpen en benaderen en die we diepgaander konden liefhebben.

9093. 'And divide the silver from it' means that its truth will be dispersed. This is clear from the meaning of 'dividing' as banishing and dispersing, dealt with in 6360, 6361; and from the meaning of 'silver' as truth, dealt with in 1551, 2048, 5658, 6112, 6914, 6917, 7999. The reason why 'dividing' means dispersing is that if things existing in association are divided they are also scattered, as when a person destroys his mind by dividing it. For the human mind consists of two parts existing in association; one part is called the understanding, the other part is called the will. A person who divides these two parts scatters what belongs to each part individually; for one part must receive its life from the other, and therefore when one perishes, so does the other. It is similar when someone divides truth from good, or what amounts to the same thing, faith from charity; when anyone does this he destroys both. In short, all the things which ought to be a single whole perish if they are divided.

[2] This division is meant by the Lord's words in Luke,

No one can serve two masters; either he will hate the one and love the other, or he will prefer the one and despise the other. You cannot serve God and mammon. Luke 16:13.

That is, it is not possible to serve the Lord through belief in Him and at the same time serve the world by loving it, thus to acknowledge truth and at the same time to do evil. Anyone who behaves in this way has his mind divided, as a result of which it is destroyed. From all this it is evident why it is that 'dividing' means dispersing; and the same is clearly the meaning in Matthew also,

The master of that slave will come on a day when he does not expect him and in an hour he does not know. And he will divide him and assign him his part with the hypocrites. Matthew 24:50-51.

'Dividing' here means separating and removing from forms of good and truths, 4424, thus dispersing them.

[3] In Moses,

Cursed be their anger, for it is fierce, and their wrath, for it is hard. ¹ I will divide them in Jacob, and will scatter them in Israel. Genesis 49:7.

These words occur in Israel's prophetic utterance regarding Simeon and Levi. 'Simeon' and 'Levi' here represent those steeped in faith separated from charity, 6352; and 'Jacob' and 'Israel' represent the external and the internal Church, also the external and the internal man, 4286, 4598, 5973, 6360, 6361. 'Dividing them in Jacob' means banishing them from the external Church, and 'scattering them in Israel' from the internal Church, thus dispersing the Church's forms of good and its truths residing with them.

[4] It is also evident that 'dividing' has this meaning from the words written on the wall when Belshazzar king of Babel, together with his nobles, wives, and concubines, drank wine out of the vessels of gold and of silver that had belonged to the Temple in Jerusalem, Daniel 5:2-4, 25, 28. What was written said, 'Numbered, numbered, weighed, and divided,' 'divided' here meaning separated from the kingdom. Those verses show how all things at that time were representative. They describe the profanation of goodness and truth, which is meant by 'Babel'. Profanation is meant by 'Babel', see 1182, 1283, 1295, 1304-1308, 1321, 1322, 1326. Forms of the good of love, also the truths of faith, received from the Lord, are meant by 'the vessels of gold and silver', 1551, 1552, 5658, 6914, 6917. Profanation is meant by drinking out of them, and by praising then the gods of gold, silver, bronze, iron, wood, and stone (as verse 4 says there), which are a string of evils and falsities, 4402 (end), 4544, 7873, 8941. 'The Temple in Jerusalem' from which the vessels had come means in the highest sense the Lord, and in the representative sense His kingdom and Church, 3720. Belshazzar's kingdom when it had been divided was a sign of the dispersion of goodness and truth, and his being killed that very night a sign of deprivation of the life of truth and good, which is damnation. For 'being divided' is being dispersed; 'king' is the truth of good, 1672, 2015, 2069, 3009, 3670, 4575, 4581, 4966, 5044, 5068, 6148, the same thing being meant by 'kingdom', 1672, 2547, 4691; 'being killed' means being deprived of the life of truth and good, 3607, 6767, 8902; and 'the night' in which he was killed is a state of evil and falsity, 2353, 7776, 7851, 7870, 7947. From this it is evident that all things there were representative.

[5] It says in David,

They divided my garments among them, and for my clothing cast lots. Psalms 22:18.

And in Matthew,

They divided the garments (the Lord's), casting lots, that it might be fulfilled which was said by the prophet. Matthew 27:35.

Also in John,

The soldiers took the garments and made four parts; and the tunic. The tunic was without seam, woven from the top throughout. They said regarding it Let us not divide it, but cast lots for it, whose it may be - so that the Scripture might be fulfilled. John 19:23-24.

The person who reads these things, knowing nothing about the internal sense of the Word, is unaware of any arcanum that lies concealed within them, when in fact every detail holds a Divine arcanum. The arcanum was that Divine Truths had been dispersed by the Jews. For the Lord was Divine Truth, which is why He is called the Word in John 1:1 and the following verses, 'the Word' being Divine Truth. His garments represented truths in the outward form they take, His tunic truths in their inward form; and the dividing of the garments represented the dispersing of the truths of faith by the Jews. For the meaning of 'garments' as truths in the outward form they take, see 2576, 5248, 5954, 6918, and for that of 'tunic' as truth in its inward form, 4677. Truths in their outward form are truths as they exist in the literal sense of the Word, but truths in their inward form are truths as they exist in the spiritual sense of the Word. 'Dividing the garments into four parts' meant total dispersion, in the same way that dividing does in Zechariah 14:4, and elsewhere. Dividing into two parts - as it says in Matthew 27:51; Mark 15:38, regarding the veil of the Temple - has a like meaning. The splitting apart of the rocks also at that time, Matthew 27:51, represented the dispersing of all matters of faith; for 'rock' means the Lord in respect of faith, and therefore means faith received from the Lord, 8581.

Voetnoten: