In dit zeer korte verhaal in het Boek van Jozua, hoofdstuk 5, een engel verschijnt aan Jozua, nabij Jericho, en zegt hem zijn schoenen uit te trekken, want hij staat op heilige grond.

Er is een soortgelijke maar meer bekende passage in het verhaal van Mozes en de brandende struik, in Exodus 3:5, waar Jehovah Mozes beveelt zijn schoenen uit te trekken, opnieuw omdat hij op heilige grond is.

Wat betekenen deze verhalen?

In beide verhalen is er een waarschuwing. De engel die Jozua confronteert, doet dat met getrokken zwaard. In Exodus is er een brandende braamstruik, en Jehovah waarschuwt Mozes: "Kom niet in de buurt van deze plaats." Deze waarschuwingen betekenen dat Mozes en Jozua verder moeten groeien dan het denken over het Goddelijke vanuit een zintuiglijk niveau. In plaats daarvan moeten zij het Goddelijke gaan benaderen met hun meer innerlijke geest, door wat zij liefhebben en begrijpen.

Hen wordt beiden verteld hun schoenen uit te trekken. Waarom? Schoenen vertegenwoordigen het laagste, zinnelijke deel van onze geest. Dat lage, lichamelijk georiënteerde deel van onze geest kan in de weg staan van ons vermogen om onze geest te verheffen en helder te gaan denken over geestelijke dingen.

Dat is interessant. We moeten in staat zijn onze geest te verheffen om geestelijke waarheden te kunnen ontvangen en erover na te denken, en we moeten ze ook uitleven met onze natuurlijke geest in de natuurlijke wereld. We moeten goed worden in het gebruik van deze spanning tussen verheffing en aarding.

Als we vooruitgang boeken in ons geestelijk denken, en in het uitleven van de waarheden die we kennen, wordt geleidelijk ook ons natuurlijk verstand hervormd, zodat het in staat is om ook influx van de Heer te ontvangen. Hier zijn links naar twee van de belangrijkste passages in Swedenborgs werken die dit verder uitleggen:

Arcana Coelestia 6843, en Arcana Coelestia 6844.

6310. De innerlijke dingen van de mens zijn onderscheiden volgens de graden door afleidingen; volgens die graden zijn ook de lichten. Het innerlijk zinlijke, dat de zinlijke dingen van het lichaam het naast is, heeft een uiterst grof schijnsel; dit schijnsel is mij door veel ondervinding te onderkennen gegeven; het werd waargenomen dat zo vaak als ik in dit schijnsel was afgegleden, even vaak valse en boze dingen van verscheidene geslachten zich voordeden, ja zelfs ook ergerlijke dingen tegen de hemelse en de Goddelijke dingen en bovendien vuile en schandelijke dingen; de oorzaak hiervan is deze dat dit schijnsel in de hellen heerst en de hellen vooral hierdoor bij de mens invloeien. Wanneer de mens in dit schijnsel is, dan is zijn denken over het algemeen in een zelfde schijnsel als waarin zijn uiterlijk gezicht is en dit is dan bijna in het lichaam. De mensen die in dit schijnsel zijn, moeten zinlijken worden genoemd, want zij denken niet verder dan de zinlijke dingen van het lichaam; de dingen die daarbuiten zijn, begrijpen noch geloven zij; zij geloven alleen datgene wat zij zien en aanraken. In dat schijnsel zijn diegenen die de innerlijke dingen in het geheel niet hebben aangekweekt, door te leven in een verwaarlozing en verachting van alle dingen die redelijk en geestelijk zijn; en in dat schijnsel zijn vooral de gierigaards en de echtbrekers en verder degenen die in louter wellusten en in schandelijke nutteloosheid hebben geleefd; vandaar denken dezen vuile dingen en over de heilige dingen van de Kerk vaak ergerlijke dingen.