905. Dat ‘uitgaan uit de ark’ vrijheid betekent, blijkt uit hetgeen eerder gezegd is, en uit het verband van de dingen zelf. Zolang Noach in de ark was, en omgeven door de wateren van de vloed, was de betekenis deze: dat hij in gevangenschap verkeerde, dat wil zeggen, heen en weer geslingerd werd door kwaadheden en valsheden, of wat hetzelfde is, door kwade geesten, die de strijd van de verzoeking veroorzaken; hieruit volgt dat het uitgaan uit de ark, vrijheid betekent. De tegenwoordigheid van de Heer sluit vrijheid in, het ene volgt uit het andere; hoe dichter de Heer nabij is, des te meer is de mens vrij, dat wil zeggen, voor zoveel hij in de liefde tot het goede en het ware is, handelt hij vrij; de invloeiing van de Heer door de engelen is van dien aard. Daarentegen gaat de invloeiing van de hel door middel van de kwade geesten gepaard met heftige en onstuimige heerszucht; de kwade geesten zinnen op niets anders dan de mens te onderdrukken, dermate, dat hij niets meer is, en zij alles. Wanneer zij alles zijn, dan is de mens een van hen, en nauwelijks dat, maar hij is als niets in hun ogen. Wanneer de Heer dan ook de mens van hun heerschappij en van hun juk bevrijdt, ontstaat er strijd, en wanneer hij bevrijd is, dat wil zeggen, wedergeboren, dan wordt hij van de Heer door de engelen zo zacht geleid, dat het allerminst een juk en een heerschappij is; door vreugden en gelukzaligheden wordt hij geleid, hij wordt bemind en geacht, hetgeen de Heer leert bij Mattheüs:
‘Mijn juk is zacht en Mijn last is licht’, (Mattheüs 11:30).
Bij de kwade geesten is geheel het tegendeel het geval: zoals reeds eerder gezegd, verachten zij de mens, en als zij konden, zouden zij hem elk ogenblik martelen; hetgeen mij door veelvuldige ondervinding te weten is gegeven, waarover, door de Goddelijke barmhartigheid van de Heer, in hetgeen volgt.
