ഉള്ളടക്കപ്പട്ടിക

ഐ. [ആമുഖം] §§1-2

I. രണ്ട് ലോകങ്ങളുണ്ട്: ആത്മാക്കളും മാലാഖമാരും വസിക്കുന്ന ആത്മീയ ലോകം, മനുഷ്യർ വസിക്കുന്ന പ്രകൃതി ലോകം. §3

II. ആത്മീയ ലോകം ആദ്യം നിലനിന്നതും തുടർച്ചയായി നിലനിൽക്കുന്നതും സ്വന്തം സൂര്യനിൽ നിന്നാണ്; സ്വന്തം സൂര്യനിൽ നിന്നുള്ള പ്രകൃതി ലോകവും. §4

III. ആത്മീയ ലോകത്തിന്റെ സൂര്യൻ അതിന്റെ നടുവിലുള്ള യഹോവയാം ദൈവത്തിൽ നിന്നുള്ള ശുദ്ധമായ സ്നേഹമാണ്. §5

IV. ആ സൂര്യനിൽ നിന്ന് ചൂടും വെളിച്ചവും പുറപ്പെടുന്നു; അതിൽ നിന്ന് പുറപ്പെടുന്ന ചൂട് അതിന്റെ സത്തയിൽ സ്നേഹവും അതിൽ നിന്നുള്ള പ്രകാശം അതിന്റെ സത്ത ജ്ഞാനവുമാണ്. §6

V. ചൂടും വെളിച്ചവും മനുഷ്യനിലേക്ക് ഒഴുകുന്നു: ചൂട് അവന്റെ ഇച്ഛയിലേക്ക്, അവിടെ അത് സ്നേഹത്തിന്റെ നന്മ ഉൽപ്പാദിപ്പിക്കുന്നു; അവന്റെ വിവേകത്തിലേക്ക് വെളിച്ചവും, അവിടെ അത് ജ്ഞാനത്തിന്റെ സത്യത്തെ ഉത്പാദിപ്പിക്കുന്നു. §7

VI. ആ രണ്ടും, ചൂടും വെളിച്ചവും, അല്ലെങ്കിൽ സ്നേഹവും ജ്ഞാനവും, ദൈവത്തിൽ നിന്ന് മനുഷ്യന്റെ ആത്മാവിലേക്ക് സംയോജിച്ച് ഒഴുകുന്നു; അതിലൂടെ അവന്റെ മനസ്സിലേക്ക്, അതിന്റെ മമതകളും ചിന്തകളും; ഇവയിൽ നിന്ന് ശരീരത്തിന്റെ ഇന്ദ്രിയങ്ങളിലേക്കും സംസാരത്തിലേക്കും പ്രവൃത്തികളിലേക്കും. §8

VII. പ്രകൃതി ലോകത്തിന്റെ സൂര്യൻ ശുദ്ധമായ അഗ്നിയാണ്; പ്രകൃതിയുടെ ലോകം ആദ്യം നിലനിന്നതും തുടർച്ചയായി നിലനിൽക്കുന്നതും ഈ സൂര്യൻ മുഖേനയാണ്. §9

VIII. അതിനാൽ, ഈ സൂര്യനിൽ നിന്ന് പുറപ്പെടുന്ന എല്ലാം, അതിൽത്തന്നെ നിർജീവമാണ്. §10

IX. ഒരു മനുഷ്യൻ വസ്ത്രം ധരിക്കുന്നതുപോലെ, ആത്മീയ വസ്ത്രം സ്വാഭാവികമായ വസ്ത്രം തന്നെ. §11

X. ആത്മീയ കാര്യങ്ങൾ, അങ്ങനെ ഒരു മനുഷ്യനെ ധരിക്കുന്നു, യുക്തിസഹവും ധാർമ്മികവുമായ ഒരു മനുഷ്യനായി ജീവിക്കാൻ അവനെ പ്രാപ്തനാക്കുന്നു, അങ്ങനെ ആത്മീയമായി സ്വാഭാവിക മനുഷ്യനായി. §12

XI. മനുഷ്യനുമായുള്ള സ്നേഹത്തിന്റെയും ജ്ഞാനത്തിന്റെയും അവസ്ഥ അനുസരിച്ചാണ് ആ ഒഴുക്കിന്റെ സ്വീകരണം. §13

XII. ഒരു മനുഷ്യനിലെ വിവേകം വെളിച്ചത്തിലേക്ക്, അതായത്, സ്വർഗ്ഗത്തിലെ മാലാഖമാർ ഉള്ള ജ്ഞാനത്തിലേക്ക്, അവന്റെ യുക്തിയുടെ പോഷിപ്പിക്കലിനനുസരിച്ച് ഉയർത്താം; അവന്റെ ഇഷ്ടം സ്വർഗ്ഗത്തിന്റെ ചൂടിലേക്ക്, അതായത്, അവന്റെ ജീവിതത്തിലെ പ്രവൃത്തികൾക്കനുസൃതമായി സ്നേഹത്തിലേക്ക് ഉയർത്താൻ കഴിയും. എന്നാൽ മനുഷ്യൻ ഇച്ഛിക്കുന്നതും വിവേകത്തിന്റെ ജ്ഞാനം പഠിപ്പിക്കുന്ന കാര്യങ്ങൾ ചെയ്യുന്നതും അല്ലാതെ ഇഷ്ടത്തിന്റെ സ്നേഹം ഉയർത്തപ്പെടുന്നില്ല. §14

XIII. മൃഗങ്ങളുടെ കാര്യത്തിൽ ഇത് തികച്ചും വ്യത്യസ്തമാണ്. §15

XIV. ആത്മീയ ലോകത്ത് മൂന്ന് പരിമാണങ്ങൾ ഉണ്ട്, പ്രകൃതി ലോകത്തും മൂന്ന് പരിമാണങ്ങൾ ഉണ്ട്, ഇതുവരേയും ഇത് അജ്ഞാതമാണ്, അതിനനുസരിച്ച് എല്ലാ ഒഴുക്കും നടക്കുന്നു. §16

XV. അവസാനങ്ങൾ ഒന്നാം പരിണാമത്തിലും, കാരണങ്ങൾ രണ്ടാമത്തേതിലും, ഫലങ്ങൾ മൂന്നാമത്തേതിലുമാണ്. §17

XVI. അതിനാൽ അതിന്റെ ഉത്ഭവം മുതൽ ഫലങ്ങളിലേക്കുള്ള ആത്മീയ പ്രവാഹത്തിന്റെ സ്വഭാവം എന്താണെന്ന് സുവിദിതമാണ്. §§18-20

5. III. ആത്മീയ ലോകത്തിന്റെ സൂര്യൻ അതിന്റെ നടുവിലുള്ള യഹോവയാം ദൈവത്തിൽ നിന്നുള്ള ശുദ്ധമായ സ്നേഹമാണ്.

സ്‌നേഹത്തിൽ നിന്നല്ലാതെ മറ്റൊരു സ്രോതസ്സിൽ നിന്നോ, സ്‌നേഹമായ യഹോവയാം ദൈവത്തിൽ നിന്നല്ലാതെ മറ്റൊരു സ്രോതസ്സിൽ നിന്നോ ആത്മീയ കാര്യങ്ങൾ മുന്നോട്ടുപോകാൻ കഴിയില്ല: അതിനാൽ ആത്മീയ ലോകത്തിന്റെ സൂര്യൻ, അവരുടെ ഉറവയിൽ നിന്ന്, എല്ലാ ആത്മീയ കാര്യങ്ങളും പ്രവഹിക്കുന്നു, നിർമ്മലമായ സ്നേഹം അതിന്റെ നടുവിലുള്ള യഹോവയാം ദൈവത്തിൽനിന്നുള്ളതാണ്. ആ സൂര്യൻ തന്നെ ദൈവമല്ല, മറിച്ച് ദൈവത്തിൽ നിന്നുള്ളതാണ്: അത് അവനിൽ നിന്ന് തന്നെ ചുറ്റുമുള്ള ഏറ്റവും അടുത്തുള്ള ഗോളമാണ്. ഈ സൂര്യൻ മുഖേന പ്രപഞ്ചം യഹോവയാം ദൈവം സൃഷ്ടിച്ചു; നമ്മുടെ ആകാശത്തിന്റെ വിശാലതയിലെ നക്ഷത്രങ്ങൾ പോലെയുള്ള എല്ലാ ലോകങ്ങളെയും ഒന്നായി കണക്കാക്കുന്നു.

[2] ശുദ്ധമായ സ്നേഹമായാ ആ സൂര്യൻ മുഖേനയാണ് സൃഷ്ടി നടത്തിയത്, അങ്ങനെ യഹോവയാം ദൈവത്താൽ, ജീവന്റെ ഉണ്മ സ്നേഹമായതു [സത്ത] കാരണവും, ജ്ഞാനം അവിടെ നിന്നുള്ള ജീവന്റെ പ്രകടനവുമാണ് [നിലനിൽപ്പ്]. ജ്ഞാനം മുഖേന സ്നേഹത്തിൽ നിന്നാണ് വസ്തുക്കൾ സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ടത്. യോഹന്നാന്റെ ഈ വാക്കുകൾ ഇത് മനസ്സിലാക്കുന്നു: 'ആദിയിൽ വചനം ഉണ്ടായിരുന്നു; വചനം ദൈവത്തോടുകൂടെ ആയിരുന്നു; വചനം ദൈവം ആയിരുന്നു. അവൻ ആദിയിൽ ദൈവത്തോടുകൂടെ ആയിരുന്നു. സകലവും അവൻ മുഖാന്തരം ഉളവായി; ഉളവായതു ഒന്നും അവനെ കൂടാതെ ഉളവായതല്ല. 10 അവൻ ലോകത്തിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു; ലോകം അവൻ മുഖാന്തരം ഉളവായി; ലോകമോ അവനെ അറിഞ്ഞില്ല ' (3, 10). അവിടെയുള്ള വചനം ദൈവിക സത്യമാണ്, അതുപോലെ ദിവ്യജ്ഞാനവും; അതിനാൽ, ദൈവിക സത്യത്തിലൂടെ ദൈവിക ജ്ഞാനം ചെയ്യുന്നതുപോലെ, ഏതു മനുഷ്യനെയും പ്രകാശിപ്പിക്കുന്ന സത്യവെളിച്ചം (വാക്യം 9) എന്നും വിളിക്കപ്പെടുന്നു.

[3] ദൈവിക ജ്ഞാനം മുഖാന്തരം ദിവ്യസ്‌നേഹത്തിൽ നിന്നല്ലാതെ മറ്റേതെങ്കിലും സ്രോതസ്സിൽ നിന്ന് ലോകങ്ങളുടെ ഉത്ഭവം അനുമാനിക്കുന്നവർ, ഭൂതങ്ങളെ മനുഷ്യരായും, ഭൂതങ്ങളെ പ്രകാശ വസ്തുക്കളായും, സാങ്കൽപ്പിക ജീവികളെ യഥാർത്ഥ രൂപങ്ങളായും കാണുന്ന മാനസിക വൈകല്യമുള്ളവരെപ്പോലെ വഞ്ചിതരാകുന്നു. . സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ട പ്രപഞ്ചം ജ്ഞാനം വഴിയുള്ള സ്നേഹത്തിൽ നിന്ന് ഒരു ഉചിതമായ സൃഷ്ടിയാണ്: ആദ്യ തത്വങ്ങൾ മുതൽ ആത്യന്തികതകൾ വരെയുള്ള കാര്യങ്ങളുടെ ബന്ധം ക്രമത്തിൽ കാണാൻ നിങ്ങൾക്ക് കഴിയുമെങ്കിൽ ഇത് നിങ്ങൾ കാണും.

[4] ദൈവം ഏകനായിരിക്കുന്നതുപോലെ ആത്മീയ സൂര്യനും ഒന്നാണ്; എന്തെന്നാൽ, സ്‌പേസ് എക്‌സ്‌റ്റെൻഷൻ ആത്മീയ കാര്യങ്ങൾക്ക് പ്രവചിക്കാവുന്നതല്ല, അത് അതിന്റെ ഉത്ഭവങ്ങളാണ്: സ്ഥലമില്ലാത്ത സത്തയും അസ്തിത്വവും സ്ഥലമില്ലാത്ത ഇടങ്ങളിൽ എല്ലായിടത്തും ഉണ്ട്; അങ്ങനെ ദൈവിക സ്നേഹം പ്രപഞ്ചത്തിന്റെ ആരംഭം മുതൽ അതിന്റെ എല്ലാ അതിരുകളിലും എല്ലായിടത്തും ഉണ്ട്. ദൈവത്വം എല്ലാ വസ്തുക്കളെയും നിറയ്ക്കുന്നുവെന്നും, അവ സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ട അവസ്ഥയിൽ അവയെ സംരക്ഷിക്കുന്നതിനെക്കുറിച്ചും, യുക്തിസഹമായ കഴിവ് വിദൂരമായി കാണുന്നു: സ്നേഹത്തിന്റെ സ്വഭാവത്തെക്കുറിച്ച് അറിവുള്ളതിന് ആനുപാതികമായി അത് കൂടുതൽ ഏതാണ്ട് കാണുന്നു. അതിൽ തന്നെ; അവസാനിക്കുന്ന ജ്ഞാനവുമായുള്ള അതിന്റെ സംയോജനം ഗ്രഹിക്കാവുന്നതാണ്, ജ്ഞാനത്തിലേക്കുള്ള അതിന്റെ കടന്നുകയറ്റം പ്രദർശിപ്പിച്ചേക്കാം, ഒപ്പം ജ്ഞാനത്തിലൂടെ അതിന്റെ പ്രവർത്തനവും ഫലങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കാം.