ადამიანებთან საერთო ტენდენციაა სხვა ადამიანების მიმართ უარყოფითი განსჯა. საშუალო სკოლებში ეს ტენდენცია კლიშეებში ჩანს. რამდენიმე პოპულარული ბავშვი ჯგუფში შედის და თანდათანობით იწყებს აზრს, რომ სხვებზე უკეთესია, რადგან მათ უკეთესები მოსწონთ. ბავშვები, რომლებიც "არ არიან", შეიძლება იქცეს საცოდავად, ზიზღით, ან თუნდაც სასტიკი ხუმრობით. ამ გზით ან კლიკზე სხვისი დაქვემდებარებული განაჩენი გამოდის სხვებზე, როგორც ადამიანთა უფრო დაბალი დონის.

სხვებისადმი განწყობის იგივე ტენდენცია სხვადასხვა რელიგიაშიც ჩანს. ზოგი რელიგიური ჯგუფი იმდენად ეგოისტური ხდება, რომ მათ სჯერათ, რომ ვერავინ განსხვავებულ რწმენას ვერ შეძლებს სამოთხეში. უკიდურეს შემთხვევაში, ამგვარი დამოკიდებულება ბევრად უფრო სასტიკია, ვიდრე თოჯინების თინეიჯერული კლიშეები.

ბიბლიის სწავლებები ამის საპირისპიროა. დასაწყისისთვის, ღვთის სიტყვა გვეუბნება, რომ ჩვენ არ უნდა დავასახელოთ ხალხი, როგორც "შენახული" ან "ცოდვილი". თქვა იესომ

"ნუ განსაჯეთ, რომ არ გაამართლოთ. რატომ უყურებთ ნაკვერს ძმის თვალში, მაგრამ თვლით არ ჩათვლით?" (მათე7:1, 3)

მოწაფე ჯეიმსმა ასე თქვა: "არის ერთი კანონმდებელი, რომელსაც შეუძლია გადარჩენა და განადგურება. ვინ ხარ შენ, ვინ განსაჯე?" (იაკობი4:1)

როდესაც უფალი დედამიწაზე იყო, მოსამართლეთა დამოკიდებულება ჭარბობდა ეკლესიის ლიდერებს შორის. ბევრი ფიქრობდა, რომ როდესაც მესია მოვიდოდა, ის იხსნიდა იუდეველებს და არა სხვებს. როდესაც მოვიდა იესო, მათ დაგმეს იგი, რადგანაც არა ებრაელები და იუდეველები ერთობოდნენ.

იესო იმედგაცრუებული იყო ამგვარი დამოკიდებულებისგან. ერთხელ ის საუბრობდა ზოგიერთ ხალხთან, რომლებიც "საკუთარ თავს ენდობოდნენ", რომ ისინი გადარჩნენ, სხვები კი არა. მან მათ ორი ლოცვის განხილვა სთხოვა: "ღმერთო, მადლობას ვუხდი, რომ მე სხვა კაცები არ ვარ" და "ღმერთო, შემიწყალე მე, ცოდვილი!" იესომ შეაქო ადამიანი, ვინც თვლიდა რომ ცოდვილია. (ლუკა18:9-14)

სჯობს საკუთარ თავს ცოდვილზე იფიქროთ, ვიდრე იფიქროთ, რომ გადარჩენილი ხართ.

თქვენ შეიძლება გახსოვდეთ კარგი სამარიელის იგავიც, რომელიც გზაჯვარედინზე დაეხმარა დაჭრილის დასახმარებლად. მიუხედავად იმისა, რომ ამ სამარიელს "არასწორი" რწმენა ჰქონდა (ებრაული თვალსაზრისით), იესომ თქვა, რომ სამარიელს უნდა უყვარდეს, როგორც მეზობელი, რადგან ის კარგი ადამიანი იყო. სინამდვილეში, მან თქვა, რომ ადამიანი, ვისაც სურს საუკუნო სიცოცხლე, უნდა იყოს ასეთი სამარიელი (ლუკა10:29-37), მიუხედავად იმისა, რომ სამარიელი არც ქრისტიანი იყო და არც ებრაელი. იესომ დაინახა - და ხედავს - რა არის ადამიანის გულში, არა მხოლოდ ის, რასაც ეკლესია ეკუთვნის.

ბიბლია ნათლად ამბობს, რომ ეს ადამიანი ცხოვრობს და არა მხოლოდ ის, რისიც სჯერა, განსაზღვრავს თუ არა იგი სამოთხეში. იესომ თქვა: "ყველას, ვინც მე მეუბნება," უფალო, უფალო, "არ შევა ცათა სასუფეველში, არამედ ის, ვინც ასრულებს ჩემი მამაჩემის ნებას ცაში." (მათე7:21)

ისევ და ისევ, "მან დააჯილდოვა ყველას თავისი ნამუშევრების მიხედვით". (მათე16:27)

"ისინი, ვინც გააკეთეს სიკეთე," ამბობს ის, წავა "სიცოცხლის აღდგომამდე და მათ, ვინც ბოროტება ჩაიდინა, განაჩენის აღდგომამდე." (იოანე5:29)

ვინაიდან ადამიანის სიცოცხლე და არა მხოლოდ მისი რწმენა განსაზღვრავს მის მარადიულ ლოტს, იესომ იწინასწარმეტყველა, რომ ბევრი ქრისტიანი არ იხსნებოდა, რადგან ისინი ცხოვრობდნენ ბოროტი ცხოვრებით.

"ბევრი იმ დღეს მეტყვის ჩემზე:" უფალო, უფალო, ხომ არ გვითქვამს შენს სახელით წინასწარმეტყველები, არ გამოგვყარეს დემონები შენი სახელით და მრავალი საოცრება გავაკეთე შენი სახელით? " შემდეგ კი მე ვუცხადებ მათ: ”მე არასოდეს გიცნობდით: დაშორდით ჩემგან, თქვენ, ვინც იმოქმედეთ უკანონობა!” ”(მათე27:22-23, ლუკა13:25-27)

ერთ-ერთი მიზეზი იმისა, თუ რატომ შეიძლება არაქრისტიანული გადარჩენა, არის ის, რომ მას შეუძლია მოყვასის სიყვარული. ვინც გულწრფელად უყვარს თავისი მეზობელი, ასევე უყვარს ქრისტე, თუმც შეიძლება მან ეს არ გააცნობიეროს. იესომ თქვა: "რამდენადაც ამ ძმაკაცთაგან ერთ-ერთი ყველაზე ნაკლებად მსახურობდით, თქვენ ეს გააკეთეთ ჩემთვის". (მათე25:40)

იესოსადმი რწმენა, მოყვასისადმი სიყვარულის გარეშე, უაზროა.

"მიუხედავად იმისა, რომ მე მაქვს მთელი რწმენა, რათა მთები გავშალო, მაგრამ სიყვარული არ მაქვს. მე არაფერი ვარ." (1 კორინთელთა13:2)

მეორეს მხრივ, ნამდვილი სიყვარული არის იმის ნიშანი, რომ ადამიანი იცნობს უფალს თავის გულში, მიუხედავად რელიგიისა, რომელსაც ის გარეგნულად ასწავლის.

"სიყვარულს სჯერა ყოველივე." (1 კორინთელთა13:7)

"ის, ვინც სიკეთეს აკეთებს, არის ღმერთი, მაგრამ ის, ვინც ბოროტებას აკეთებს, არ უნახავს ღმერთი." (3 იოანე1:11)

"გვიყვარდეს ერთმანეთი, რადგან სიყვარული ღვთისაა. და ყველას, ვინც უყვარს, ღვთისგან იბადება და იცნობს ღმერთი. (1 იოანე4:7-11)

Შემაჯამებელი:

ზოგი ქრისტიანული ეკლესია ამას ასწავლის: მხოლოდ ქრისტიანები არიან გადარჩენილი.

რას ამბობს ბიბლია სინამდვილეში (და რას ასწავლის ახალი ქრისტიანული ეკლესია): ყველა რელიგიისგან კარგი ხალხია შენახული.

ზოგიერთი ცნობა ახალი ქრისტიანული ეკლესიის სწავლებების შესახებ: სამოთხის და ჯოჯოხეთის შესახებ318-328, ღვთიური სწავლება326

ნახმარი ჯონ ოდნერის ნებართვით, ამ ძალიან სასარგებლო საიტის ავტორია: http://whatthebiblesays.info/Introduction.html

9210. 'You shall not be like a money-lender' means that it must be done in a spirit of charity. This is clear from the meaning of 'a money-lender' as someone who does good for the sake of gain; for a money-lender entrusts money to another for the sake of interest and gives help to another for the sake of reward. And since real charity does not have gain or reward as the end in view, but the neighbour's good, 'you shall not be like a money-lender' means that the thing must be done in a spirit of charity. Anyone who does not know what Christian charity is may think that it consists not only in giving to the needy and poor but also in doing good to his fellow citizen, country, or Church for any reason whatever, that is, with no matter what end in view. But he should recognize that the end is what gives all of a person's deeds their true character. If the end or intention is to do good for the sake of reputation, in order to acquire important positions or else monetary gain, the good that he does is not good because it is done for the sake of self and thus also originates in self. But if the end is to do good for his fellow citizen's, country's, or Church's sake, thus for his neighbour's sake, the good he does is good since it is done for the sake of good itself, which in general is the real neighbour, 5025, 6706, 6711, 6712, 8123, and so is also done for the Lord's sake since such good does not have its origin in the person but in the Lord, and what originates in the Lord is the Lord's. This is the good that is meant by the Lord in Matthew,

Insofar as you did it to one of the least of these My brothers you did it to Me. Matthew 25:40.

[2] As it is with good, so it is also with truth. Those who do the truth for its own sake do it also for the Lord's sake since it comes from Him. Doing truth for its own sake is doing good; for truth becomes good when it passes from the understanding into the will, and from the will goes out into actions. Doing good in this manner is Christian charity. People who do good in the spirit of Christian charity may sometimes look for reputation earned as a result of doing it, so as to obtain an important position or else monetary gain. But their attitude is altogether different from that of anyone for whom these things are his end in view. For they regard what is good and right as the essential, one and only thing that matters, and accordingly rank it in highest position. As for monetary gain in comparison with this, or an important position, or reputation for the sake of them, they regard as non-essential, and accordingly rank it in lowest position. When the eyes of people such as these are fixed on what is right and good they are like soldiers fighting in battle for their country. During it they give no thought at all to their life, nor thus to their status or their assets in the world, which compared with what they are doing are of no importance to them. But those who rank self and the world at the top are the kind of people who do not even see what is right and good, because their eyes are fixed on themselves and on gain.

[3] All this shows what doing good for a selfish or a worldly reason is, what doing good for the Lord's or for the neighbour's sake is, and what is the difference between them. The difference is as great as that between two opposites, thus as great as that between heaven and hell. Furthermore those who do good for their neighbour's or for the Lord's sake are in heaven; but those who do it for a selfish or a worldly reason are in hell. For those who do good for their neighbour and the Lord's sake love the Lord above all things and their neighbour as themselves - commandments which are 'the first of all the commandments', Mark 12:28-31. But those who do everything for selfish and worldly reasons love themselves above all things, thus more than God; and they not only despise their neighbour but also hate him if he does not make common cause with them and align himself with them. This is the meaning of the Lord's teaching in Matthew,

No one can serve two lords, for either he will hate the one and love the other, or he will cling to the one and despise the other. You cannot serve God and mammon. Matthew 6:24.

There are people who do serve both; but they are called 'lukewarm, neither cold nor hot, who are spewed out', Revelation 3:15-16. All this now shows what money-lenders who took interest represented, namely those who do good for the sake of gain.

[4] It makes plain the origin of this prohibition, that they were not to be like a money-lender, charging a brother interest, as again declared elsewhere in Moses,

You shall not charge your brother interest on silver, interest on food, interest on anything on which it is charged. A foreigner you shall charge interest, but your brother you shall not charge interest; so that Jehovah your God may bless you in everything to which you set your hand ¹ in the land which you are entering to possess it. Deuteronomy 23:19-20; Leviticus 25:36-38.

'Charging a brother interest on silver' means lending truths, that is, giving instruction in them, for the sake of gain, 'charging interest on food' hiring out forms of the good of truth for the sake of gain; for 'silver' means truth, 1551, 2954, 5658, 6914, 6917, and 'food' the good of truth, 5147, 5293, 5340, 5342, 5576, 5410, 5426, 5487, 5582, 5588, 5655, 5915, 8562. The reason why those who do not charge it are blessed by Jehovah in everything to which they set their hand in the land is that their affection is for goodness and truth, so that the happiness which angels in heaven possess is theirs; for that affection, or the good of that love, holds heaven within it for a person, 6478, 9174. The reason why foreigners could be charged interest was that those who do not acknowledge anything of goodness or truth and are unreceptive of them are meant by 'foreigners', 7996, that is, they are those who do good solely for the sake of gain. These must serve a person, for in comparison they are servants or slaves, 1097. In David,

He walks blameless and does righteousness, and speaks the truth in his heart. He does not lend his silver at interest, and does not take a bribe ² against the innocent. He who does this will never be moved. Psalms 15:2, 5.

'Lending his silver at interest' means teaching for the sake solely of gain, thus doing good for the sake of reward. Something similar occurs in Ezekiel,

A righteous man who executes judgement and righteousness does not lend at interest and does not take increase. Ezekiel 18:5, 8.

In the same prophet,

He who withdraws his hand from the needy, does not take interest or increase, executes My judgements, [and] walks in My statutes will surely live. Ezekiel 18:17.

In the same prophet,

In you they have taken bribes ² to shed blood; you have taken interest and increase, and seized gain of your companions by violence. Ezekiel 22:12.

These things are said about 'the city of blood', by which falsity destroying truth and good is meant, 9127. 'Taking interest and increase' means doing good for the sake of gain and reward, thus not in a spirit of charity. In true charity there is no thought of earning a reward, see 2371, 2373, 2400, 4007, 4174, 4943, 6388-6390, 6392, 6478.

Footnotes: