The Bible

 

Jeremias 50

Study

   

1 Ang salita na sinalita ng Panginoon tungkol sa Babilonia, tungkol sa lupain ng mga Caldeo, sa pamamagitan ni Jeremias na propeta.

2 Inyong ipahayag sa gitna ng mga bansa, at inyong itanyag, at mangagtaas kayo ng watawat; inyong itanyag, at huwag ninyong ikubli: inyong sabihin, Ang Babilonia ay nasakop, si Bel ay nalagay sa kahihiyan, si Merodach ay nanglulupaypay; ang kaniyang mga larawan ay nalagay sa kahihiyan, ang kaniyang mga diosdiosan ay nanganglupaypay.

3 Sapagka't mula sa hilagaan ay sumasampa ang isang bansa laban sa kaniya, na sisira ng kaniyang lupain, at walang tatahan doon: sila'y nagsitakas, sila'y nagsiyaon, ang tao at gayon din ang hayop.

4 Sa mga araw na yaon, at sa panahong yaon, sabi ng Panginoon, ang mga anak ni Israel ay magsisidating, sila, at ang mga anak ni Juda na magkakasama: sila'y magsisiyaon ng kanilang lakad na nagsisiiyak, at hahanapin nila ang Panginoon nilang Dios.

5 Kanilang ipagtatanong ang daan ng Sion, na ang kanilang mga mukha ay nakaharap sa dakong yaon, na magsasabi, Magsiparito kayo, at lumakip kayo sa Panginoon sa walang hanggang tipan na hindi malilimutan.

6 Ang aking bayan ay naging gaya ng nawalang tupa: iniligaw sila ng kanilang mga pastor; sila'y inilihis sa mga bundok; sila'y nagsiparoon sa burol mula sa bundok; kanilang nalimutan ang kanilang pahingahang dako.

7 Sinasakmal sila ng lahat na nangakakasumpong sa kanila; at sinabi ng kanilang mga kaaway, Kami ay walang kasalanan, sapagka't sila'y nangagkasala laban sa Panginoon, na tatahanan ng kahatulan, sa makatuwid baga'y sa Panginoon, na pagasa ng kanilang mga magulang.

8 Magsitakas kayo mula sa gitna ng Babilonia, at kayo'y magsilabas mula sa lupain ng mga Caldeo, at kayo'y maging gaya ng mga kambing na lalake sa harap ng mga kawan.

9 Sapagka't, narito, aking patatayuin at pasasampahin laban sa Babilonia ang isang kapulungan ng mga dakilang bansa na mula sa hilagaang lupain; at sila'y magsisihanay laban sa kaniya; mula diya'y sasakupin siya; ang kanilang mga pana ay magiging gaya sa isang magilas na makapangyarihan; walang babalik na di may kabuluhan.

10 At ang Caldea ay magiging samsam: lahat na nagsisisamsam sa kaniya ay mangabubusog, sabi ng Panginoon.

11 Sapagka't kayo ay masasaya, sapagka't kayo'y nangagagalak, Oh kayong nagsisisamsam ng aking mana, sapagka't kayo'y malilikot na parang babaing guyang baka, na yumayapak ng trigo, at humahalinghing na parang mga malakas na kabayo;

12 Ang inyong ina ay mapapahiyang lubha; siyang nanganak sa inyo ay malilito: narito, siya'y magiging pinakahuli sa mga bansa, isang gubatan, isang tuyong lupain, isang ilang.

13 Dahil sa poot ng Panginoon ay hindi tatahanan, kundi magiging lubos na sira: bawa't magdaan sa Babilonia ay matitigilan, at susutsot dahil sa kaniyang lahat na pagkasalot.

14 Magsihanay kayo laban sa Babilonia sa palibot, kayong lahat na nagsisiakma ng busog; hilagpusan ninyo siya, huwag kayong manganghinayang ng mga pana: sapagka't siya'y nagkasala laban sa Panginoon.

15 Humiyaw ka laban sa kaniya sa palibot: siya'y sumuko sa kaniyang sarili; ang kaniyang mga sanggalangang dako ay nangabuwal, ang kaniyang mga kuta ay nangabagsak: sapagka't siyang kagantihan ng Panginoon: manghiganti kayo sa kaniya; kung ano ang kaniyang ginawa, gawin ninyo sa kaniya.

16 Ihiwalay ninyo ang manghahasik sa Babilonia, at siyang pumipigil ng karit sa panahon ng pagaani: dahil sa takot sa mamimighating tabak ay babalik bawa't isa sa kaniyang bayan, at tatakas bawa't isa sa kaniyang sariling lupain.

17 Ang Israel ay parang nakalat na tupa; itinaboy siya ng mga leon: ang unang sumakmal sa kaniya ay ang hari sa Asiria; at si Nabucodonosor na hari sa Babilonia ay siyang huling bumali ng kaniyang mga buto.

18 Kaya't ganito ang sabi ng Panginoon ng mga hukbo, ng Dios ng Israel, Narito, aking parurusahan ang hari sa Babilonia, at ang kaniyang lupain, gaya ng aking pagkaparusa sa hari sa Asiria.

19 At aking dadalhin uli ang Israel sa kaniyang pastulan, at siya'y sasabsab sa Carmel at sa Basan, at ang kaniyang kalooban ay masisiyahan sa mga burol ng Ephraim at sa Galaad.

20 Sa mga araw na yaon, at sa panahong yaon, sabi ng Panginoon, ang kasamaan ng Israel ay mauusig, at hindi magkakaroon ng anoman; at ang mga kasalanan ng Juda, at hindi sila masusumpungan: sapagka't aking patatawarin sila na aking iniiwan na pinakalabi.

21 Sumampa ka laban sa lupain ng Merathaim, laban doon, at laban sa mga nananahan sa Pekod: pumatay ka at manglipol na lubos na manunod sa kanila, sabi ng Panginoon, at iyong gawin ang ayon sa lahat na iniutos ko sa iyo.

22 Ang hugong ng pagbabaka ay nasa lupain, at ang malaking kapahamakan.

23 Ano't naputol at nabali ang pamukpok ng buong lupa! ano't ang Babilonia ay nasira sa gitna ng mga bansa!

24 Pinaglagyan kita ng silo, at ikaw naman ay nahuli, Oh Babilonia, at hindi mo ginunita: ikaw ay nasumpungan at nahuli rin, sapagka't ikaw ay nakipagtalo laban sa Panginoon.

25 Binuksan ng Panginoon ang kaniyang lalagyan ng almas, at inilabas ang mga almas ng kaniyang pagkagalit; sapagka't ang Panginoon, ang Panginoon ng mga hukbo, ay may gawang gagawin sa lupain ng mga Caldeo.

26 Magsiparoon kayo laban sa kaniya, mula sa kahulihulihang hangganan; inyong buksan ang kaniyang mga kamalig; inyong ihagis na parang mga bunton, at siya'y inyong siraing lubos; huwag maiwanan siya ng anoman.

27 Inyong patayin ang lahat niyang mga toro; pababain sila sa patayan: sa aba nila! sapagka't ang kanilang araw ay dumating, ang araw ng pagdalaw sa kanila.

28 Inyong dinggin ang tinig nila na nagsisitakas at nagsisitahan mula sa lupain ng Babilonia, upang maghayag sa Sion ng kagantihan ng Panginoon nating Dios, ng kagantihan ng kaniyang templo.

29 Inyong pisanin ang mga mamamana laban sa Babilonia, silang lahat na nangagaakma ng busog; magsitayo kayo laban sa kaniya sa palibot; huwag bayaang mangakatanan: inyong gantihin siya ayon sa kaniyang gawa; ayon sa lahat niyang ginawa, gawin ninyo sa kaniya; sapagka't siya'y naging palalo laban sa Panginoon, laban sa Banal ng Israel.

30 Kaya't mabubuwal ang kaniyang mga binata sa kaniyang mga lansangan, at ang lahat niyang lalaking mangdidigma ay madadala sa katahimikan sa araw na yaon, sabi ng Panginoon.

31 Narito, ako'y laban sa iyo, Oh ikaw na palalo, sabi ng Panginoon, ng Panginoon ng mga hukbo; sapagka't ang iyong kaarawan ay dumating, ang panahon na dadalawin kita.

32 At ang palalo ay matitisod at mabubuwal, at walang magbabangon sa kaniya; at ako'y magpapaningas ng apoy sa kaniyang mga bayan, at pupugnawin niyaon ang lahat na nangasa palibot niya.

33 Ganito ang sabi ng Panginoon ng mga hukbo, Ang mga anak ni Israel at ang mga anak ni Juda ay napipighating magkasama; at lahat na nagsikuhang bihag sa kanila ay hinahawakang mahigpit sila; ayaw pawalan sila.

34 Ang Manunubos sa kanila ay malakas; ang Panginoon ng mga hukbo ay siyang kaniyang pangalan: kaniyang ipakikipaglabang maigi ang kanilang usap, upang mabigyan niya ng kapahingahan ang lupa, at bagabagin ang mga nananahan sa Babilonia.

35 Ang tabak ay nasa mga Caldeo, sabi ng Panginoon, at sa mga nananahan sa Babilonia, at sa kaniyang mga prinsipe, at sa kaniyang mga pantas.

36 Ang tabak ay nasa mga hambog, at sila'y mangahahangal, ang tabak ay nasa kaniyang mga makapangyarihan, at sila'y manganglulupaypay.

37 Ang tabak ay nasa kanilang mga kabayo, at sa kanilang mga karo, at sa buong bayang halohalo na nasa gitna niya; at sila'y magiging parang mga babae; isang tabak ay nasa kaniyang mga kayamanan, at mangananakaw;

38 Ang pagkatuyo ay nasa kaniyang tubig, at mangatutuyo; sapagka't lupain ng mga larawang inanyuan, at sila'y mga ulol dahil sa mga diosdiosan.

39 Kaya't ang mga mabangis na hayop sa ilang sangpu ng mga lobo ay magsisitahan doon, at ang avestruz ay tatahan doon: at hindi na matatahanan kailan pa man; ni matatahanan sa sali't saling lahi.

40 Kung paanong sinira ng Dios ang Sodoma at Gomorra at ang mga kalapit bayan ng mga yaon, sabi ng Panginoon, gayon hindi tatahan doon ang sinoman, o tatahan man doon ang sinomang anak ng tao.

41 Narito, isang bayan ay dumarating na mula sa hilagaan; at isang malaking bansa, at maraming hari ay mangahihikayat mula sa kaduluduluhang bahagi ng lupa.

42 Kanilang iniaakma ang busog at ang sibat; sila'y mababagsik, at walang awa; ang kanilang tinig ay humuhugong na parang dagat, at sila'y nagsisisakay sa mga kabayo, bawa't isa ay humahanay na parang lalake sa pakikipagbaka, laban sa iyo, Oh anak na babae ng Babilonia.

43 Nabalitaan ng hari sa Babilonia ang kabantugan nila, at ang kaniyang mga kamay ay nanghihina: pagdadalamhati ay humawak sa kaniya, at paghihirap na gaya ng sa isang babae sa pagdaramdam.

44 Narito, ang kaaway ay sasampa na parang leon mula sa kapalaluan ng Jordan laban sa matibay na tahanan: nguni't bigla kong palalayasin sila sa kaniya; at ang mapili, siya kong ihahalal sa kaniya: sapagka't sinong gaya ko? at sinong magtatakda sa akin ng panahon? at sino ang pastor na tatayo sa harap ko?

45 Kaya't inyong dinggin ang payo ng Panginoon, na kaniyang ipinayo laban sa Babilonia; at ang kaniyang mga pasiyang ipinasiya niya, laban sa lupain ng mga Caldeo: Tunay na kanilang itataboy ang mga maliit sa kawan; tunay na kaniyang ipapahamak ang kanilang tahanan pati sila.

46 Sa ingay ng pagsakop sa Babilonia, ay nayayanig ang lupa, at ang hiyaw ay naririnig sa mga bansa.

   

From Swedenborg's Works

 

Arcana Coelestia #3654

Study this Passage

  
/ 10837  
  

3654. In the internal sense of the Word 'Judea' does not mean Judea, any more than 'Jerusalem' means Jerusalem. This becomes clear from many places in the Word. In the Word Judea is mentioned less frequently than the land of Judah, which, like the land of Canaan, means the Lord's kingdom, and therefore the Church also since the Church is the Lord's kingdom on earth. And Judea has this meaning because Judah or the Jewish nation represented the Lord's celestial kingdom, and Israel or the Israelitish people His spiritual kingdom. And because His kingdom was represented by them, therefore when that nation or people is mentioned in the Word, nothing else is meant in its internal sense.

[2] The truth of this will be evident from those things which in the Lord's Divine mercy will be stated later on regarding Judah and the land of Judah. For the present it will be evident from the following few examples in the Prophets: In Isaiah,

My beloved had a vineyard on a very fertile hill. 1 He surrounded it [with an enclosure] and gathered out the stones, and planted it with the choicest vine and built a tower in the midst of it, and also hewed out a winepress in it. And he looked for it to yield grapes, but it yielded wild grapes. And now, O inhabitant of Jerusalem and man of Judah, judge, I pray you, between Me and My vineyard. I will make it a desolation, for the vineyard of Jehovah Zebaoth is the house of Israel, and the man of Judah His pleasant plant. 2 And He looked for judgement, but behold, festering; for righteousness, but behold, a cry. Isaiah 5:1-3, 6-7.

Here the subject in the sense of the letter is the perverted state of the

Israelites and Jews, but in the internal sense it is the perverted state of the Church represented by Israel and Judah. 'Inhabitant of Jerusalem' is the Church's good - 'inhabitant' meaning good, or what amounts to the same, those with whom good is present, see 2268, 2451, 2712, 3613, and 'Jerusalem' the Church, 402, 2117. 'The house of Israel' has a similar meaning - 'house' meaning good, 710, 1708, 2233, 2331, 3142, 3538, and 'Israel' the Church, 3305. 'The man of Judah' also is very similar, for 'a man' means truth, 265, 749, 1007, 3134, 3310, 3459, and Judah good. The difference however is that 'the man of Judah' means truth grounded in the good of love to the Lord, which is called celestial truth, that is, those governed by that kind of truth are meant.

[3] In the same prophet,

He will raise an ensign for the nations, and will gather the outcasts of Israel, and will assemble the dispersed of Judah from the four corners of the earth. Then the rivalry of Ephraim will depart, and the enemies of Judah be cut off. Ephraim will not vie with Judah, and Judah will not harass Ephraim. Jehovah will utterly destroy the tongue of the sea of Egypt, and will shake His hand over the River with the might of His spirit. Then there will be a highway for the remnant of His people which will remain from Asshur. Isaiah 11:12-13, 15-16.

Here the subject in the sense of the letter is the bringing back of the Israelites and Jews from captivity, but in the internal sense it is a new Church in general and with each person in particular who is being regenerated or becoming the Church. 'The outcasts of Israel' stands for their truths, 'the dispersed of Judah' for their goods. 'Ephraim' stands for the understanding part of their minds, which will no longer offer any resistance. 'Egypt' stands for facts, and 'Asshur' for reasoning based on these, which they have perverted. 'The outcasts', 'the dispersed', 'the remnant', and 'those who remain' stand for truths and goods which survive. For 'Ephraim' means the understanding part of the mind, as will be shown elsewhere, while 'Egypt' means factual knowledge, see 1164, 1165, 1186, 1462, 2588, 3325, 'Asshur' reasoning, 119, 1186, and 'remnant' the goods and truths that the Lord has stored away in the interior man, 468, 530, 560, 561, 660, 661, 798, 1050, 1738, 1906, 2284.

[4] In the same prophet,

Hear this, O house of Jacob, who are called by the name of Israel and who came out of the waters of Judah. For they are called after the city of holiness, and upon the God of Israel they place their reliance. Isaiah 48:1-2.

'The waters of Judah' stands for truths which spring from the good of love to the Lord. The truths from that source are actually the goods of charity, which are called spiritual goods and constitute the spiritual Church, the internal of this Church being meant by 'Israel' and the external by 'the house of Jacob'. This shows what is meant by 'the house of Jacob, who are called by the name of Israel and who came out of the waters of Judah'.

[5] In the same prophet,

I will bring forth seed from Jacob, and from Judah the heir of My mountains, and My chosen ones will possess it, and My servants will dwell there. Isaiah 65:9.

'From Judah the heir of mountains' stands in the highest sense for the Lord, and in the representative sense for those in whom love to Him is present and so the good of love to Him and the good of love towards the neighbour. As regards 'mountains' meaning these forms of good, this has been shown above in 3652.

[6] In Moses,

A lion's whelp is Judah; from the prey you have gone up, my son. He crouched, he lay down like a lion, and like an old lion; who will rouse him up? Genesis 49:9.

Here it is quite evident that in the highest sense 'Judah' is used to mean the Lord, and in the representative sense those with whom the good of love to Him is present. In David,

When Israel went out of Egypt, the house of Jacob from a foreign people, Judah became His sanctuary, Israel His dominions. Psalms 114:1-2.

Here also 'Judah' stands for celestial good, which is the good of love to the Lord, while 'Israel' stands for celestial truth, which is spiritual good.

[7] In Jeremiah,

Behold, the days are coming, says Jehovah, and I will raise up for David a righteous branch, who will reign as king, and will prosper, and execute judgement and righteousness in the land. In His days Judah will be saved, and Israel will dwell securely. And this is His name which they will call Him, Jehovah our Righteousness. Jeremiah 23:5-6; 33:15-16.

This refers to the Coming of the Lord. 'Judah' stands for those with whom the good of love to the Lord is present, 'Israel' for those with whom the truth that goes with that good is present. For 'Judah' is not used to mean Judah, nor 'Israel' to mean Israel, as may be seen from the fact that neither Judah nor Israel was actually preserved any longer. Similarly in the same prophet,

I will bring back the captivity of Judah, and the captivity of Israel, and build them as they were previously. Jeremiah 33:7.

The like may be seen here also. In the same prophet,

In those days and at that time, says Jehovah, the children of Israel will come, they and the children of Judah together, weeping as they come; and they will seek Jehovah their God; and they will seek Zion on the way, their faces towards it. Jeremiah 50:4-5.

In the same prophet,

At that time they will call Jerusalem the throne of Jehovah, and all the nations will be gathered to it, to Jerusalem, because of the name of Jehovah; and they will go no more after the stubbornness of their own evil heart. In those days the house of Judah will go to the house of Israel, and together they will come over the land out of the land of the north. Jeremiah 3:17-18.

[8] In the same prophet,

Behold, the days are coming, said Jehovah, in which I will sow the house of Israel and the house of Judah with the seed of man and the seed of beast; and I will make with the house of Israel and with the house of Judah a new covenant. This is the covenant which I will make with the house of Israel after those days: I will put My law in the midst of them, and will write it on their heart. Jeremiah 31:27, 31, 33.

This shows plainly that Israel or the house of Israel was not meant, for once dispersed among the gentiles they were never brought back from captivity. Nor consequently was Judah or the house of Judah meant. Instead Israel and Judah meant in the internal sense members of the Lord's spiritual and celestial kingdoms. It is with these people that the new covenant is made, and in whose hearts the law is written. 'The new covenant' stands for being joined to the Lord by means of good, 665, 666, 1023, 1038, 1864, 1996, 2003, 2021, 2037. 'The law written in their heart' stands for a perception of good and of truth springing from that good, and also for conscience.

[9] In Joel,

It will happen on that day that the mountains will drip new wine, and the hills will flow with milk, and all the streams of Judah will flow with water; and a spring will come forth from the house of Jehovah and will water the river of Shittim. Egypt will become a waste, and Edom a desolate wilderness, 3 on account of the violence done to the children of Judah whose innocent blood they have shed in their land. And Judah will abide for ever, and Jerusalem from generation to generation. Joel 3:18-20.

From every detail here also it is evident that 'Judah' is not used to mean Judah, nor 'Jerusalem' to mean Jerusalem, but those in whom the holiness of love and charity dwells, for they are 'to abide for ever' and 'from generation to generation'.

[10] In Malachi,

Behold, I am sending My angel, who will prepare the way before Me; and suddenly there will come to His temple the Lord whom you are seeking, and the angel of the covenant in whom you delight. Then the minchah 4 of Judah and Jerusalem will be acceptable to Jehovah, as in the days of eternity, and as in former years. Malachi 3:1, 4.

This refers to the Coming of the Lord, at which time, it is clear, the minchah of Judah and Jerusalem was not acceptable to Jehovah. From this it is evident that Judah and Jerusalem mean such things as constitute the Lord's Church. The same applies wherever else Judah, Israel, and Jerusalem are mentioned in the Word. From this one may now see what is meant in Matthew by 'Judea', namely the Lord's Church, in that case when vastated.

Footnotes:

1. literally, on a horn of a son of oil

2. literally, the young plant of His delights

3. literally, the wilderness of a waste

4. Generally rendered 'offering' in English versions of the Scriptures. It is a Hebrew word. The 'ch' in it has a hard or guttural pronunciation, as in German buch or Scottish loch.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.