The Bible

 

Genesis 35

Study

   

1 At sinabi ng Dios kay Jacob, Tumindig ka, umahon ka sa Bethel, at tumahan ka roon; at gumawa ka roon ng isang dambana sa Dios na napakita sa iyo nang ikaw ay tumatakas mula sa harap ng iyong kapatid na si Esau.

2 Nang magkagayo'y sinabi ni Jacob sa kaniyang sangbahayan, at sa lahat niyang kasama. Ihiwalay ninyo ang mga dios ng iba na nangasa inyo, at magpakalinis kayo, at magbago kayo ng inyong mga suot:

3 At tayo'y magsitindig at magsisampa tayo sa Bethel; at gagawa ako roon ng dambana sa Dios na sumagot sa akin sa araw ng aking kahapisan, at sumaakin sa daan na aking nilakaran.

4 At kanilang ibinigay kay Jacob ang lahat ng ibang pinaka dios na nasa kamay nila, at ang mga hikaw na nasa kanilang mga tainga; at itinago ni Jacob sa ilalim ng punong encina na malapit sa Sichem.

5 At sila'y naglakbay; at ang isang malaking sindak mula sa Dios ay sumabayan na nasa mga palibot nila, at hindi nila hinabol ang mga anak ni Jacob.

6 Sa gayo'y naparoon si Jacob sa Luz, na nasa lupain ng Canaan (na siyang Bethel), siya at ang buong bayang kasama niya.

7 At siya'y nagtayo roon ng isang dambana at tinawag niya ang dakong yaon na El-beth-el; sapagka't ang Dios ay napakita sa kaniya roon, nang siya'y tumatakas sa harap ng kaniyang kapatid.

8 At namatay si Debora na yaya ni Rebeca, at nalibing sa paanan ng Bethel, sa ilalim ng encina, na ang pangalan ay tinawag na Allon-bacuth.

9 At ang Dios ay napakita uli kay Jacob, nang siya'y manggaling sa Padan-aram, at siya'y pinagpala.

10 At sinabi sa kaniya ng Dios, Ang pangalan mo'y Jacob; ang pangalan mo'y hindi na tatawagin pang Jacob kundi Israel ang itatawag sa iyo: at tinawag ang kaniyang pangalan na Israel.

11 At sinabi sa kaniya ng Dios, Ako ang Dios na Makapangyarihan sa lahat; ikaw ay lumago at dumami ka; isang bansa at isang kapisanan ng mga bansa ang magmumula sa iyo, at mga hari ay lalabas sa iyong balakang;

12 At ang lupaing ibinigay ko kay Abraham at kay Isaac, ay ibibigay ko sa iyo, at sa iyong lahi pagkamatay mo ay ibibigay ko ang lupain.

13 At ang Dios ay napailanglang mula sa tabi niya sa dakong pinakipagusapan sa kaniya.

14 At si Jacob ay nagtayo ng isang batong pinakaalaala sa dakong pinakipagusapan sa kaniya ng Dios, haliging bato: at binuhusan niya ng isang inuming handog at binuhusan niya ng langis.

15 At tinawag ni Jacob na Bethel ang dakong pinakipagusapan sa kaniya ng Dios.

16 At sila'y naglakbay mula sa Bethel; at may kalayuan pa upang dumating sa Ephrata: at nagdamdam si Raquel, at siya'y naghihirap sa panganganak.

17 At nangyari, nang siya'y naghihirap sa panganganak, na sinabi sa kaniya ng hilot, Huwag kang matakot, sapagka't magkakaroon ka ng isa pang anak na lalake.

18 At nangyari, nang nalalagot ang kaniyang hininga (sapagka't namatay siya), ay kaniyang pinanganlang Benoni: datapuwa't pinanganlan ng kaniyang ama na Benjamin.

19 At namatay si Raquel at inilibing sa daang patungo sa Ephrata (na siyang Bethlehem).

20 At nagtayo si Jacob ng isang batong pinakaalaala sa ibabaw ng kaniyang libingan: na siyang batong pinakaalaala ng libingan ni Raquel hanggang ngayon.

21 At naglakbay si Israel at iniladlad ang kaniyang tolda sa dako pa roon ng moog ng Eder.

22 At nangyari, samantalang tumatahan si Israel sa lupaing yaon, na si Ruben ay yumaon at sumiping kay Bilha, na babae ng kaniyang ama; at ito'y nabalitaan ni Israel. Labing dalawa nga ang anak na lalake ni Jacob.

23 Ang mga anak ni Lea, ay: si Ruben, na panganay ni Jacob, at si Simeon, at si Levi, at si Juda at si Issachar, at si Zabulon.

24 Ang mga anak ni Raquel, ay: si Jose at si Benjamin:

25 At ang mga anak ni Bilha, na alila ni Raquel, ay: si Dan at si Nephtali:

26 At ang mga anak ni Zilpa na alilang babae ni Lea, ay: si Gad at si Aser: ito ang mga anak ni Jacob na ipinanganak sa kaniya sa Padan-aram.

27 At naparoon si Jacob kay Isaac na kaniyang ama, sa Mamre, sa Kiriat-arba (na siyang Hebron), na doon tumahan si Abraham at si Isaac.

28 At ang mga naging araw ni Isaac ay isang daan at walong pung taon.

29 At nalagot ang hininga ni Isaac at namatay, at siya'y nalakip sa kaniyang bayan, matanda at puspos ng mga araw: at inilibing siya ng kaniyang mga anak na si Esau at si Jacob.

   

From Swedenborg's Works

 

Arcana Coelestia #4570

Study this Passage

  
/ 10837  
  

4570. But Israel shall be thy name. That this signifies the quality of His internal natural, or the quality of the spiritual of this natural, which is “Israel,” and that and He called his name Israel” signifies His internal natural, or the celestial spiritual of the natural, is evident from the signification of “name,” as being quality (see just above, n. 4568); and from the signification of “Israel,” as being the internal of the Lord’s natural. No one can know why Jacob was called Israel unless he knows what the internal natural is, and what the external natural, and further, what is the celestial spiritual of the natural. These things have indeed been explained above, when Jacob was called Israel by the angel; but as they are of such a nature that very little if anything is known about them, it is necessary to explain again what they are.

[2] There are two things in man that are most distinct from each other, namely, the rational and the natural. The rational constitutes the internal man, and the natural the external; but the natural, like the rational, has also its own external and internal. The external of the natural is from the senses of the body, and from what flows in from the world immediately through these senses. By these man has communication with worldly and bodily things. They who are exclusively in this natural are called sensuous men, for in thought they scarcely go beyond this. But the internal of the natural is constituted of the conclusions drawn analytically and analogically from these things in the external, and yet it draws and deduces its conclusions from the senses. Thus the natural has communication through the senses with worldly and bodily things, and through things analogical and analytical with the rational, and thus with the things of the spiritual world. Such is the natural. There also exists an intermediate which communicates with both the external and the internal, thus by the external with what is in the natural world, and by the internal with what is in the spiritual world. This natural is what Jacob specifically represents, and the internal natural is what Israel represents. The case is the same with the rational, namely, that it is external and internal, and also intermediate; but of the Lord’s Divine providence this subject shall be spoken of in connection with Joseph, for Joseph represents the external of the rational.

[3] But what the celestial spiritual is has already been stated, namely, that the celestial is that which is of good, and the spiritual that which is of truth; thus the celestial spiritual is that which is of good from truth. Now as the Lord’s church is external and internal, and as by the descendants of Jacob must be represented the internals of the church by means of externals, Jacob could therefore no longer be named Jacob, but Israel (see what has been said of this above, n. 4286,4292). Be it known moreover that both the rational and the natural are called celestial and spiritual, celestial when they receive good from the Lord, and spiritual when they receive truth from Him; for the good that inflows from the Lord into heaven is called celestial, and the truth is called spiritual. Jacob’s being called “Israel” signifies in the supreme sense that the Lord, advancing to interior things, made the natural in Himself Divine, both as to its external and as to its internal; for in the supreme sense what is represented has reference to Him.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.