The Bible

 

Genesis 26

Study

   

1 At nagkagutom sa lupain, bukod sa unang pagkakagutom na nangyari ng mga araw ni Abraham. At naparoon si Isaac kay Abimelech, na hari ng mga Filisteo sa Gerar.

2 At napakita ang Panginoon sa kaniya, at nagsabi, Huwag kang bumaba sa Egipto; matira ka sa lupaing aking sasabihin sa iyo:

3 Matira ka sa lupaing ito, at ako'y sasa iyo, at ikaw ay aking pagpapalain; sapagka't sa iyo at sa iyong binhi ay ibibigay ko ang lahat ng lupaing ito, at pagtitibayin ko ang sumpang aking isinumpa kay Abraham na iyong ama;

4 At aking pararamihin ang iyong binhi na gaya ng mga bituin sa langit, at ibibigay ko sa iyong binhi ang lahat ng lupaing ito: at pagpapalain sa iyong binhi ang lahat ng bansa sa lupa;

5 Sapagka't sinunod ni Abraham ang aking tinig, at ginanap ang aking bilin, ang aking mga utos, ang aking mga palatuntunan at ang aking mga kautusan.

6 At tumahan si Isaac sa Gerar.

7 At tinanong siya ng mga taong tagaroon tungkol sa kaniyang asawa; at sinabi niya, Siya'y aking kapatid; sapagka't natakot na sabihin, Siya'y aking asawa: baka ako'y patayin, aniya, ng mga taong tagarito, dahil kay Rebeca; dahil sa siya'y may magandang anyo.

8 At nangyari nang siya'y naroong mahabang panahon, na dumungaw si Abimelech, na hari ng mga Filisteo sa isang durungawan, at tumingin, at narito't si Isaac ay nakikipaglaro kay Rebeca na kaniyang asawa.

9 At tinawag ni Abimelech si Isaac, at sa kaniya'y sinabi, Narito, tunay na siya'y iyong asawa: at bakit sinabi mo, Siya'y aking kapatid? At sumagot sa kaniya si Isaac, Sapagka't sinabi ko, Baka ako'y mamatay dahil sa kaniya.

10 At sinabi ni Abimelech, Ano itong ginawa mo sa amin? hindi malayong ang sinoman sa bayan ay nakasiping sa iyong asawa, at sa gayon ay pinapagkasala mo kami.

11 At ibinilin ni Abimelech sa buong bayan, na sinabi, Ang gumalaw sa lalaking ito o sa kaniyang asawa ay tunay na papatayin.

12 At si Isaac ay naghasik sa lupaing yaon, at umani siya ng taong yaon, ng tigisang daan at pinagpala siya ng Panginoon.

13 At naging dakila ang lalake at lalo't lalong naging dakila hanggang sa naging totoong dakila.

14 At siya'y may tinatangkilik na mga kawan, at mga tinatangkilik na mga bakahan, at malaking sangbahayan: at kinainggitan siya ng mga Filisteo.

15 Lahat ng mga balon ngang hinukay ng mga bataan ng kaniyang ama, nang mga kaarawan ni Abraham na kaniyang ama, ay pinagtabunan ng mga Filisteo, na mga pinuno ng lupa.

16 At sinabi ni Abimelech kay Isaac; Humiwalay ka sa amin, sapagka't ikaw ay makapupong matibay kay sa amin.

17 At umalis si Isaac doon, at humantong sa libis ng Gerar, at tumahan doon.

18 At muling hinukay ni Isaac ang mga balon ng tubig na kanilang hinukay nang mga kaarawan ni Abraham na kaniyang ama; sapagka't pinagtabunan ng mga Filisteo, pagkamatay ni Abraham: at kaniyang mga pinanganlan ng ayon sa mga pangalang inilagay ng kaniyang ama.

19 At humukay sa libis ang mga bataan ni Isaac, at nangakasumpong doon ng isang balon ng tubig na bumubukal.

20 At nakipagtalo ang mga pastor ni Gerar sa mga pastor ni Isaac, na sinasabi, Amin ang tubig; at kaniyang tinawag ang pangalan ng balon, na Esec; sapagka't ipinakipagkaalit sa kaniya.

21 At sila'y humukay ng ibang balon; at kanilang pinagtalunan din: at kaniyang tinawag ang pangalan na Sitnah.

22 At bumunot siya roon, at humukay ng ibang balon; at hindi nila pinagtalunan: at kaniyang tinawag ang pangalan na Rehoboth; at kaniyang sinabi, Sapagka't ngayo'y binigyan tayo ng Panginoon ng kaluwagan, at lalago tayo sa lupain.

23 At mula roon ay umahon siya sa Beerseba.

24 At napakita sa kaniya ang Panginoon ng gabi ring yaon, at nagsabi, Ako ang Dios ni Abraham na iyong ama: huwag kang matakot, sapagka't ako'y sumasaiyo, at ikaw ay aking pagpapalain, at aking pararamihin ang iyong binhi, alangalang kay Abraham na aking lingkod.

25 At si Isaac ay nagtayo roon ng isang dambana, at kaniyang sinambitla ang pangalan ng Panginoon, at itinindig niya roon ang kaniyang tolda: at humukay roon ang mga bataan ni Isaac ng isang balon.

26 Nang magkagayo'y si Abimelech ay naparoon sa kaniya mula sa Gerar, at si Ahuzath na kaniyang kaibigan, at si Phicol na kapitan ng kaniyang hukbo.

27 At sinabi sa kanila ni Isaac, Bakit kayo naparirito sa akin, dangang kayo'y nangapopoot sa akin at pinalayas ninyo ako sa inyo?

28 At sinabi nila, Malinaw na aming nakita, na ang Panginoon ay sumasaiyo: at aming sinabi, Magkaroon ng pagsusumpaan tayo, kami at ikaw at makipagtipan kami sa iyo:

29 Na hindi ka gagawa sa amin ng masama, gaya naman namin na hindi ka namin ginalaw, at wala kaming ginawa sa iyong di mabuti, at pinayaon ka naming payapa: ikaw ngayon ang pinagpala ng Panginoon.

30 At pinaghandaan niya sila, at sila'y nagkainan at naginuman.

31 At sila'y gumising ng madaling araw, at sila'y nagpanumpaan: at sila'y pinagpaalam ni Isaac, at nagsialis na payapa sa kaniya.

32 At nangyari, nang araw ding yaon, na nagsidating ang mga bataan ni Isaac, at siya'y binalitaan tungkol sa balon nilang hinukay, at sinabi sa kaniya, Nakasumpong kami ng tubig.

33 At tinawag niyang Seba: kaya't ang pangalan ng bayang yaon ay Beerseba hanggang ngayon.

34 At nang si Esau ay may apat na pung taon ay nagasawa kay Judit, na anak ni Beeri na Heteo, at kay Basemat na anak ni Elon na Heteo:

35 At sila'y nakasama ng loob kay Isaac at kay Rebeca.

   

From Swedenborg's Works

 

Arcana Coelestia #3417

Study this Passage

  
/ 10837  
  

3417. 'And camped in the Valley of Gerar and dwelt there' means that He did so for lower rational concepts, that is, He abandoned interior appearances for exterior. This is clear from the meaning of 'camping' as arranging into order, from the meaning of 'the Valley of Gerar' as lower rational concepts or exterior appearances of truth - for 'a valley' means lower things, or what amounts to the same, exterior things, 1723, while 'Gerar' means matters of faith and so of truth, 1209, 2504, 3365, 3384, 3385; and from the meaning of 'dwelling' as having one's being and life, dealt with in 3384. From this it is evident that 'he camped in the Valley of Gerar and dwelt there' means that the Lord arranged truths so that they would also be suitable for the mental grasp and the disposition of those who are not concerned so much with life as they are with matters of doctrine concerning faith, as may be seen from the Word, in which likewise truths are suited to people's ability to grasp them.

[2] For example, people who are concerned with matters of doctrine and not so much with life do not know anything other than this, that the heavenly kingdom is like kingdoms on earth, in that people are made great there when they govern others. The delight that comes from this is the only delight they know of; and this they prefer to all other delight. For this reason the Lord has also spoken in the Word according to that appearance, as in Matthew,

He who does and teaches so will be called great in the kingdom of heaven. Matthew 5:19.

And in David,

I said, You are gods, and sons of the Most High, all of you. Psalms 82:6; John 10:34-35.

And because at first the disciples themselves did not have any other conception of the heavenly kingdom than that of greatness and position over others, like that on earth - as is clear in Matthew 18:1; Mark 9:34; Luke 9:46, and also the idea of their sitting on the right hand and on the left of a king, Matthew 20:20-21, 24; Mark 10:37 - the Lord therefore replied according to their mental grasp and also inclination of mind when an argument arose among them about which one of them was to be greatest,

You will eat and drink at My table in My kingdom, and you will sit on thrones judging the twelve tribes of Israel. Luke 22:24, 30; Matthew 19:28.

For at that time they did not know that the delight of heaven is not the delight that goes with being great and having position over others, but the delight that goes with being humble and with the affection for serving others; and so it does not consist in wishing to be the greatest but to be the least, as the Lord teaches in Luke,

Whoever presents himself as least among you all will be great. Luke 9:48.

[3] Thus people who have a knowledge of cognitions but are devoid of the life of charity cannot know of the existence of any other delight than that which results from having position over others. And since that delight alone occupies their minds and constitutes the whole of their life, therefore they do not have any knowledge at all of the heavenly delight which results from humility and from the affection for serving others. That is, they do not know the delight that accompanies love to the Lord and charity towards the neighbour, and the consequent bliss and happiness. The reason why the Lord adapted what He had to say to their imperfect outlook was so that they could be aroused and led on to good, to learn it, to teach it, and to do it. And yet He does teach what greatness and position actually are in heaven, as in Matthew 19:30; 20:16, 25-28; Mark 10:31, 42-45; Luke 9:48; 13:30; 22:25-28. These and other ideas like them belong to the lower degree of appearances of truth, for in relation to others those in heaven are made great, and are given positions, power, and authority over others, in that one single angel is more powerful than ten thousands of spirits in hell, yet not so from himself but from the Lord. And he has that power from the Lord in the measure that he believes he can achieve nothing from himself and is accordingly the least. And he is able to have such a belief in the measure that humility and an affection for serving others exist in him, that is, insofar as the good that is essentially love to the Lord and charity towards the neighbour is present in him.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.