The Bible

 

Genesis 23

Study

   

1 At ang buhay ni Sara ay tumagal ng isang daan at dalawang pu't pitong taon: ito ang naging mga taon ng buhay ni Sara.

2 At namatay si Sara sa Kiriatharba (na siyang Hebron), sa lupain ng Canaan: at naparoon si Abraham na ipinagluksa si Sara at iniyakan.

3 At tumindig si Abraham sa harap ng kaniyang patay, at nagsalita sa mga anak ni Heth, na sinasabi,

4 Ako'y tagaibang bayan at nakikipamayan sa inyo: bigyan ninyo ako ng isang pag-aaring libingan sa gitna ninyo, upang aking ilibing ang aking patay, na malingid sa aking paningin.

5 At ang mga anak ni Heth ay sumagot kay Abraham, na nagsasabi sa kaniya,

6 Dinggin mo kami, panginoon ko: ikaw ay prinsipe ng Dios sa gitna namin: sa pinakahirang sa aming mga libingan ay ilibing mo ang iyong patay; wala sa amin na magkakait sa iyo ng kaniyang libingan, upang paglibingan ng iyong patay.

7 At tumindig si Abraham, at yumukod sa bayan ng lupain, sa mga anak nga ni Heth.

8 At nakiusap sa kanila, na sinasabi, Kung kalooban ninyo na aking ilibing ang aking patay na malingid sa aking paningin, ay dinggin ninyo ako, at pamagitanan ninyo ako kay Ephron, na anak ni Zohar,

9 Upang ibigay niya sa akin ang yungib ng Macpela, na kaniyang inaari, na nasa hangganan ng kaniyang parang; sa tapat na halaga ay ibigay niya sa akin, upang maging pag-aaring libingan sa gitna ninyo.

10 Si Ephron nga ay nakaupo sa gitna ng mga anak ni Heth: at sumagot si Ephron na Hetheo kay Abraham, sa harap ng mga anak ni Heth, na naririnig ng lahat na pumapasok sa pintuan ng bayan, na sinasabi,

11 Hindi, panginoon ko, dinggin mo ako: ang parang ay ibinibigay ko sa iyo, at ang yungib na naroroon ay ibinibigay ko sa iyo; sa harap ng mga anak ng aking bayan, ay ibinigay ko sa iyo: ilibing mo ang iyong patay.

12 At si Abraham ay yumukod sa harapan ng bayan ng lupain.

13 At nagsalita kay Ephron sa harap ng bayan ng lupain, na sinasabi, Maanong ako lamang ay iyong pakinggan: ibibigay ko sa iyo ang halaga ng parang; tanggapin mo sa akin, at ililibing ko roon ang aking patay.

14 At sumagot si Ephron kay Abraham, na sinasabi sa kaniya,

15 Panginoon ko, dinggin mo ako: isang putol ng lupa na ang halaga'y apat na raang siklong pilak: gaano sa akin at sa iyo? ilibing mo nga ang iyong patay.

16 At dininig ni Abraham si Ephron; at tinimbang ni Abraham kay Ephron ang salaping sinabi, sa harap ng mga anak ni Heth, apat na raang siklong pilak, na karaniwang salapi ng mga mangangalakal.

17 Kaya't ang parang ni Ephron na nasa Macpela, na nasa tapat ng Mamre, ang parang at ang yungib na nandoon, at ang lahat ng mga punong kahoy na nasa parang na yaon, na ang nasa buong hangganan niyaon sa palibot, ay pinagtibay

18 Kay Abraham na pag-aari sa harap ng mga anak ni Heth, sa harapan ng lahat ng nagsisipasok sa pintuang daan ng kaniyang bayan.

19 At pagkatapos nito ay inilibing ni Abraham si Sara na kaniyang asawa sa yungib ng parang sa Macpela sa tapat ng Mamre (na siyang Hebron) sa lupain ng Canaan.

20 At ang parang at ang yungib na naroroon, ay pinagtibay kay Abraham ng mga anak ni Heth, na pag-aaring libingan niya.

   

From Swedenborg's Works

 

Arcana Coelestia #2946

Study this Passage

  
/ 10837  
  

2946. 'The field I give to you, and the cave that is in it I give to you' means preparation from themselves as regards the things that belong to the Church and to faith. This is clear from the meaning of 'a field' as the Church, dealt with in 368, 2936; from the meaning of 'the cave that is in it', that is to say, in the field, as the obscurity of faith, dealt with in 2935; and from the meaning of 'giving the field and giving the cave' - or what amounts to the same, not taking any payment from Abraham - as not wishing to be redeemed by the Lord, but to achieve it by themselves and so to prepare themselves in these matters. Such is the first state of all who are being reformed and becoming spiritual; that is to say, they do not believe that they are reformed by the Lord but by themselves, that is, that all will of good and all thought of truth originate in themselves. What is more, the Lord maintains them in that state, for if He does not they are not able to be reformed. Indeed if they were told before regeneration has taken place that they are incapable by themselves of doing anything good, or by themselves of thinking anything true, they would either lapse into the mistake of supposing that they must wait for an influx into the will and an influx into thought, and not attempt a thing, if that influx does not take place; or into the mistake of supposing that if good and truth have any other origin but themselves, nothing would ever be attributed to them as righteousness; or into the mistake that in this case they would be like machines without a mind or any control of their own; or into further mistakes. Therefore they are allowed to think that good and truth originate in themselves.

[2] But after they have been regenerated, the recognition that the situation is different is gradually instilled into them - that everything true comes wholly from the Lord. And as they grow more perfect it is also instilled into them that whatever does not come from the Lord is evil and false. Those who have been regenerated are led, if not during their lifetime then in the next life, not only to know this but also to see it with perception, for all angels enjoy the perception that this is so. Please see what has been stated already about these matters in the following places:

Everything good and true comes from the Lord, 1614, 2016.

All intelligence and wisdom come from the Lord, 109, 112, 121, 124.

Of himself man cannot achieve anything good or think anything true, 874-876.

Nevertheless everyone ought to do good as if from his proprium or own self, and not stay his hands, 1712.

If man compels himself to withstand evil and to do good as if from himself he receives a heavenly proprium from the Lord, 1937, 1947.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.