The Bible

 

Genesis 21

Study

   

1 At dumalaw ang Panginoon kay Sara, ayon sa sinabi niya, at ginawa ng Panginoon kay Sara ang ayon sa kaniyang sinalita.

2 At si Sara ay naglihi at nagkaanak ng isang lalake kay Abraham sa kaniyang katandaan, sa tadhanang panahong sinabi ng Dios sa kaniya.

3 At tinawag na Isaac ni Abraham ang ngalan ng kaniyang anak na ipinanganak sa kaniya, na siyang ipinanganak ni Sara.

4 At tinuli ni Abraham si Isaac ng magkaroon ng walong araw gaya ng iniutos ng Dios sa kaniya.

5 At si Abraham ay may isang daang taon, nang sa kaniya'y ipanganak si Isaac na kaniyang anak.

6 At sinabi ni Sara, Pinatawa ako ng Dios, sinomang makarinig ay makikitawa.

7 At sinabi niya, Sinong nakapagsabi kay Abraham na si Sara ay magpapasuso ng anak? sapagka't ako'y nagkaanak sa kaniya ng isang lalake sa kaniyang katandaan.

8 At lumaki ang sanggol, at inihiwalay sa suso; at nagpiging ng malaki si Abraham ng araw na ihiwalay sa suso si Isaac.

9 At nakita ni Sara ang anak ni Agar na taga Egipto, na ito'y nagkaanak kay Abraham, na tumutuya sa kaniya.

10 Kaya't sinabi niya kay Abraham, Palayasin mo ang aliping ito at ang kaniyang anak: sapagka't hindi magmamana ang anak ng aliping ito na kahati ng aking anak, sa makatuwid baga'y ni Isaac.

11 At ang bagay na ito ay naging lubhang mabigat sa paningin ni Abraham dahil sa kaniyang anak.

12 At sinabi ng Dios kay Abraham, Huwag mong mabigatin ito sa iyong paningin dahil sa iyong alipin; sa lahat na sabihin sa iyo ni Sara, ay makinig ka sa kaniyang tinig, sapagka't kay Isaac tatawagin ang iyong lahi.

13 At ang anak din naman ng alipin ay gagawin kong isang bansa, sapagka't siya'y anak mo.

14 At nagbangong maaga sa kinaumagahan si Abraham, at kumuha ng tinapay at ng isang bangang balat ng tubig, at ibinigay kay Agar, na ipinatong sa kaniyang balikat, at ang bata at siya ay pinapagpaalam, at siya'y nagpaalam at naggala sa ilang ng Beerseba.

15 At naubos ang tubig sa bangang balat, at kaniyang inilapag ang bata sa ilalim ng isa sa mabababang punong kahoy.

16 At yumaon at naupo sa tapat niya, na ang layo ay isang hilagpos ng pana; sapagka't sinabi niya, Huwag kong makita ang kamatayan ng bata. At naupo sa tapat, at naghihiyaw at umiyak.

17 At narinig ng Dios ang tinig ng bata; at tinawag ng anghel ng Dios si Agar, mula sa langit, at sa kaniya'y sinabi, Naano ka Agar? Huwag kang matakot; sapagka't narinig ng Dios ang tinig ng bata sa kinalalagyan.

18 Magtindig ka, iyong itayo ang bata, at alalayan mo siya ng iyong kamay; sapagka't siya'y gagawin kong isang bansang malaki.

19 At idinilat ng Dios ang kaniyang mga mata, at siya'y nakakita ng isang balon ng tubig: at naparoon at pinuno ng tubig ang bangang balat, at pinainom ang bata.

20 At ang Dios ay sumabata, at siya'y lumaki; at tumahan sa ilang at naging mamamana.

21 At nanahan siya sa ilang ng Paran: at ikinuha siya ng kaniyang ina ng asawa sa lupain ng Egipto.

22 At nangyari ng panahong yaon, na si Abimelech, at si Ficol na kapitan ng kaniyang hukbo ay nagsalita kay Abraham, na nagsasabi, Sumasaiyo ang Dios sa lahat mong ginagawa:

23 Ngayon nga'y ipanumpa mo sa akin dito alangalang sa Dios, na di ka maglililo sa akin, kahit sa aking anak, kahit sa anak ng aking anak; kundi ayon sa kagandahang loob na ipinakita ko sa iyo, ay gayon ang gagawin mo sa akin, at sa lupaing iyong pinakipamayanan.

24 At sinabi ni Abraham, Susumpa ako.

25 At pinagwikaan ni Abraham si Abimelech dahil sa isang balon ng tubig, na marahas na inalis sa kaniya ng mga bataan ni Abimelech.

26 At sinabi ni Abimelech, Aywan, kung sinong gumawa ng bagay na ito: na di mo man sinabi sa akin, at hindi ko man nabalitaan kundi ngayon.

27 At kumuha si Abraham ng mga tupa, at mga baka, at ibinigay kay Abimelech; at gumawa silang dalawa ng isang tipan.

28 At ibinukod ni Abraham ang pitong korderong babae sa kawan.

29 At sinabi ni Abimelech kay Abraham, Anong kahulugan nitong pitong korderong babae na iyong ibinukod?

30 At kaniyang sinabi, Itong pitong korderong babae ay iyong kukunin sa aking kamay, upang sa akin ay maging patotoo na hinukay ko ang balong ito.

31 Kaya't tinawag niya ang dakong yaong Beerseba; sapagka't doon sila kapuwa nanumpa.

32 Sa gayo'y gumawa sila ng isang tipan sa Beerseba: at nagtindig si Abimelech, at si Ficol na kapitan ng kaniyang hukbo at nagsipagbalik sa lupain ng mga Filisteo.

33 At nagtanim si Abraham ng isang punong kahoy na tamaring sa Beerseba, at sinambitla doon ang pangalan ng Panginoong Dios na walang hanggan.

34 At maraming araw na nakipamayan si Abraham sa lupain ng mga Filisteo.

   

From Swedenborg's Works

 

Arcana Coelestia #2720

Study this Passage

  
/ 10837  
  

2720. Verse 22 And so it was at that time, that Abimelech spoke, and Phicol the general of his army, to Abraham, saying, God is with you in all that you are doing.

Verse 23 And now swear to me here by God that you will not lie to me, and to my son, and to my grandson; according to the kindness which I have done to you, may you do to me and to the land in which you have sojourned.

Verse 24 And Abraham said, I will swear.

Verse 25 And Abraham reproached Abimelech on account of a well of water which Abimelech's servants had seized.

Verse 26 And Abimelech said, I do not know who has done this thing; and you also did not point it out to me, and I too have not heard about it until today.

Verse 27 And Abraham took flocks and herds and gave them to Abimelech; and the two of them made a covenant.

Verse 28 And Abraham set seven ewe-lambs of the flock by themselves.

Verse 29 And Abimelech said to Abraham, What are these seven ewe-lambs which you have set by themselves?

Verse 30 And he said, Because you will take the seven ewe-lambs from my hand, that they may be a witness for me that I dug this well.

Verse 31 Therefore he called that place Beersheba, because there the two of them swore an oath.

Verse 32 And they made a covenant in Beersheba; and Abimelech rose up, and Phicol the general of his army, and they returned to the land of the Philistines.

[2] 'So it was at that time' means the state which the Lord passed through when the Rational was made Divine. 'That Abimelech spoke, and Phicol the general of his army, to Abraham' means the merely human rational ideas based on facts that were to be allied to the doctrine of faith, which in itself is Divine. 'Saying, God is with you in all that you are doing' means that it was Divine in every single detail.

[3] 'And now swear to me here by God' means an affirmation. 'That you will not lie to me' means without any element of doubt. 'And to my son, and to my grandson' means regarding matters of faith. 'According to the kindness which I have done to you' means the rational ideas which the Lord had been taught previously. 'May you do to me and to the land in which you have sojourned' means that which is reciprocal.

[4] 'And Abraham said, I will swear' means a complete affirmation. 'And Abraham reproached Abimelech' means the Lord's displeasure. 'On account of a well of water which Abimelech's servants had seized' means the doctrine of faith, that factual knowledge wished to attribute that doctrine to itself.

[5] 'And Abimelech said' means a reply. 'I do not know who has done this thing' means that the rational dictated something different. 'And you also did not point it out to me' means that it did not come from the Divine. 'And I too have not heard about it until today' means that it was now disclosed for the first time.

[6] 'And Abraham took flocks and herds and gave them to Abimelech' means Divine Goods implanted in the rational ideas belonging to doctrine that were meant by Abimelech. 'And the two of them made a covenant' means joined together thus. 'And Abraham set seven ewe-lambs of the flock by themselves' means the holiness of innocence.

[7] 'And Abimelech said to Abraham, What are these seven ewe-lambs which you have set by themselves?' means that He was to be taught and would acknowledge. 'And he said, Because you will take the seven ewe-lambs from my hand' means the holiness of innocence received from the Divine. 'That they may be a witness for me' means certainty. 'That I have dug this well' means that the doctrine came from the Divine.

[8] 'Therefore he called that place Beersheba' means the state and the nature of the doctrine. 'Because there the two of them swore an oath' means as a result of the joining together. 'And they made a covenant in Beersheba' means that the merely human rational ideas were allied to the doctrine of faith. 'And Abimelech rose up, and Phicol the general of his army, and they returned to the land of the Philistines' means that nevertheless they did not form part of that doctrine.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.