The Bible

 

Genesis 17

Study

   

1 At nang si Abram ay may siyam na pu't siyam na taon, ay napakita ang Panginoon kay Abram, at sa kaniya'y nagsabi, Ako ang Dios na Makapangyarihan sa lahat lumakad ka sa harapan ko, at magpakasakdal ka.

2 At ako'y makikipagtipan sa iyo at ikaw ay aking pararamihing mainam.

3 At nagpatirapa si Abram: at ang Dios ay nakipagusap sa kaniya, na sinasabi,

4 Tungkol sa akin, narito, ang aking tipan ay sumasaiyo, at ikaw ang magiging ama ng maraming bansa.

5 At hindi na tatawagin ang pangalan mong Abram, kundi Abraham ang magiging iyong pangalan; sapagka't ikaw ay ginawa kong ama ng maraming bansa.

6 At ikaw ay aking gagawing totoong palaanakin at papanggagalingin ko sa iyo ang mga bansa; at magbubuhat sa iyo ang mga hari.

7 At aking papagtitibayin ang aking tipan sa iyo at sa iyong binhi pagkamatay mo sa buong kalahian nila, na tipang walang hanggan, na ako'y magiging iyong Dios, at ng iyong binhi, pagkamatay mo.

8 At ibibigay ko sa iyo, at sa iyong binhi, pagkamatay mo, ang lupaing iyong mga pinaglakbayan, ang buong lupain ng Canaan, na pag-aaring walang hanggan at ako ang magiging Dios nila.

9 At sinabi pa ng Dios kay Abraham, At tungkol sa iyo, iingatan mo ang aking tipan, iingatan mo at ng iyong binhi pagkamatay mo, sa buong kalahian nila.

10 Ito ang aking tipan na inyong iingatan sa akin at sa inyo, at ng iyong binhi, pagkamatay mo; tutuliin ang bawa't lalake sa inyo.

11 At kayo'y tutuliin sa laman ng inyong balat ng masama; at ito ang magiging tanda ng aking tipan sa inyo.

12 At ang may walong araw ay tutuliin sa inyo, ang bawa't lalake sa buong kalahian ninyo; ang ipinanganak sa bahay, o ang binili ng salapi sa sinomang taga ibang lupa na hindi sa iyong lahi.

13 Ang ipinanganak sa bahay at ang binili ng iyong salapi, ay dapat tuliin: at ang aking tipan ay sasa iyong laman na pinakatipang walang hanggan.

14 At ang lalaking hindi tuli, na hindi tinuli ang laman ng kaniyang balat ng masama, ang taong yaon ay mahihiwalay sa kaniyang bayan; sinira niya ang aking tipan.

15 At sinabi ng Dios kay Abraham, Tungkol kay Sarai na iyong asawa, ay huwag mo nang tatawagin ang kaniyang pangalang Sarai, kundi Sara ang magiging kaniyang pangalan.

16 At akin siyang pagpapalain, at saka sa kaniya'y bibigyan kita ng anak: oo, siya'y aking pagpapalain, at magiging ina ng mga bansa; ang mga hari ng mga bayan ay magmumula sa kaniya.

17 Nang magkagayo'y nagpatirapa si Abraham, at nagtawa, at nasabi sa kaniyang sarili, Magkakaanak kaya siya na may isang daang taon na? at manganak pa kaya si Sara na may siyam na pung taon na?

18 At sinabi ni Abraham sa Dios, Kahimanawari, si Ismael ay mabuhay sa harapan mo!

19 At sinabi ng Dios, Hindi, kundi ang iyong asawang si Sara ay magkakaanak sa iyo; at tatawagin mo ang kaniyang ngalang Isaac; at aking pagtitibayin ang aking tipan sa kaniya ng pinakatipang walang hanggan, sa kaniyang lahi pagkamatay niya.

20 At tungkol kay Ismael, ay dininig din kita. Narito't aking pinagpala siya, at siya'y aking papagaanakin ng marami, at siya'y aking pararamihin ng di kawasa; labing dalawang prinsipe ang kaniyang magiging anak, at siya'y gagawin kong malaking bansa.

21 Nguni't ang aking tipan ay pagtitibayin ko kay Isaac na iaanak sa iyo ni Sara, sa tadhanang araw, sa taong darating.

22 At nang matapos na makipagusap sa kaniya, ay napaitaas ang Dios mula sa piling ni Abraham.

23 At ipinagsama ni Abraham si Ismael, na kaniyang anak, at ang lahat na ipinanganak sa kaniyang bahay, at ang lahat ng binili niya ng kaniyang salapi, ang lahat ng lalake sa mga lalaking kasangbahay ni Abraham, at tinuli ang laman ng kanilang balat ng masama ng araw ding yaon, ayon sa sinabi ng Dios sa kaniya.

24 At si Abraham ay may siyam na pu't siyam na taon, nang tuliin ang laman ng kaniyang balat ng masama.

25 At si Ismael ay may labing tatlong taon, nang tuliin ang laman ng kaniyang balat ng masama.

26 Nang araw ding yaon tinuli si Abraham, at si Ismael na kaniyang anak.

27 At lahat ng lalaking kasangbahay niya, maging ang mga ipinanganak sa bahay, at ang mga binili ng salapi sa taga ibang lupain, ay pinagtuling kasama niya.

   

From Swedenborg's Works

 

Canons of the New Church #45

  
/ 47  
  

45. CHAPTER VIII 1 . THE CONFIRMING OF A TRINITY OF PERSONS, EACH OF WHOM IS A GOD FROM ETERNITY, IN ACCORDANCE WITH THE NICENE AND ATHANASIAN CREEDS, HAS FALSIFIED THE WHOLE WORD

1. Every heretic is able to confirm his heresy, and does confirm it, by the Word, this having been written by means of appearances and correspondences. On this account the Word is said by some to be "the book of all the heresies".

2. A man, after confirming his dogmas, sees no otherwise than that they are true, even when they are false.

3. It is possible to confirm a plurality of Gods by many things from the Word; also to confirm a faith that is imputative of Christ's merit, in which faith three Gods have each their separate part; and, further, that works of charity contribute nothing towards faith, and so nothing towards salvation.

4. A plurality of Gods can be confirmed from the following:

Trinity is mentioned by the Lord.

Trinity made its appearance when the Lord was baptized.

There are "three who bear witness in heaven, the Father, the Word, and the Holy Spirit". [1 John 5:7.]

Jehovah God said, "Let us make man in our image and likeness". [Gen. 1:26.]

Before Abraham three angels, who are called Jehovah, made their appearance. [Gen. 17:2-3.]

In the New Word, Father, Son, and Holy Spirit are mentioned many times by the Lord in the Gospels, and by the Apostles in the Epistles, and this without its being said that they are One.

Then, too, it can be confirmed that there is a faith by which there is imputation of Christ's merit, and that this faith is the only saving faith; also that the works of charity do not conduce to salvation. Let it be added that any reasoning mind can augment the above with contributions of its own, and strengthen them.

5. Not a single one of these can be seen to be false and so be dispelled, unless reason, enlightened by the Lord through the Word, confirm that God is One and that there is a conjunction of charity and faith.

6. When this is done, it is obvious that the theology based upon a Trinity of Persons, each one of whom is God, and upon a faith made applicable to each of them separately, and upon the worthlessness of charity for salvation, has falsified the whole Word; for the reason, chiefly, that these three, God, charity, and faith, are the universals of religion to which every single thing in the Word, and every single thing of heaven and the Church therefrom, has reference.

7. The result, with him who has confirmed this enormity, is that, wherever he reads of the Father, or of the Son, or of the Holy Spirit, indeed wherever he reads of Jehovah and God, he thinks of three Gods because he is thinking of one out of the three; further, wherever he reads of faith, he thinks of no other faith than of one by which there is imputation of Christ's merit; and wherever he reads of charity, he thinks of it as not contributing anything towards salvation, or else he thinks of that faith in its stead. Confirmation once impressed carries this with it.

Footnotes:

1.  In the Skara Manuscript, this chapter is numbered VI and the following chapters accordingly in sequence, no notice being taken of the missing pages.

  
/ 47  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.