The Bible

 

Genesis 17

Study

   

1 At nang si Abram ay may siyam na pu't siyam na taon, ay napakita ang Panginoon kay Abram, at sa kaniya'y nagsabi, Ako ang Dios na Makapangyarihan sa lahat lumakad ka sa harapan ko, at magpakasakdal ka.

2 At ako'y makikipagtipan sa iyo at ikaw ay aking pararamihing mainam.

3 At nagpatirapa si Abram: at ang Dios ay nakipagusap sa kaniya, na sinasabi,

4 Tungkol sa akin, narito, ang aking tipan ay sumasaiyo, at ikaw ang magiging ama ng maraming bansa.

5 At hindi na tatawagin ang pangalan mong Abram, kundi Abraham ang magiging iyong pangalan; sapagka't ikaw ay ginawa kong ama ng maraming bansa.

6 At ikaw ay aking gagawing totoong palaanakin at papanggagalingin ko sa iyo ang mga bansa; at magbubuhat sa iyo ang mga hari.

7 At aking papagtitibayin ang aking tipan sa iyo at sa iyong binhi pagkamatay mo sa buong kalahian nila, na tipang walang hanggan, na ako'y magiging iyong Dios, at ng iyong binhi, pagkamatay mo.

8 At ibibigay ko sa iyo, at sa iyong binhi, pagkamatay mo, ang lupaing iyong mga pinaglakbayan, ang buong lupain ng Canaan, na pag-aaring walang hanggan at ako ang magiging Dios nila.

9 At sinabi pa ng Dios kay Abraham, At tungkol sa iyo, iingatan mo ang aking tipan, iingatan mo at ng iyong binhi pagkamatay mo, sa buong kalahian nila.

10 Ito ang aking tipan na inyong iingatan sa akin at sa inyo, at ng iyong binhi, pagkamatay mo; tutuliin ang bawa't lalake sa inyo.

11 At kayo'y tutuliin sa laman ng inyong balat ng masama; at ito ang magiging tanda ng aking tipan sa inyo.

12 At ang may walong araw ay tutuliin sa inyo, ang bawa't lalake sa buong kalahian ninyo; ang ipinanganak sa bahay, o ang binili ng salapi sa sinomang taga ibang lupa na hindi sa iyong lahi.

13 Ang ipinanganak sa bahay at ang binili ng iyong salapi, ay dapat tuliin: at ang aking tipan ay sasa iyong laman na pinakatipang walang hanggan.

14 At ang lalaking hindi tuli, na hindi tinuli ang laman ng kaniyang balat ng masama, ang taong yaon ay mahihiwalay sa kaniyang bayan; sinira niya ang aking tipan.

15 At sinabi ng Dios kay Abraham, Tungkol kay Sarai na iyong asawa, ay huwag mo nang tatawagin ang kaniyang pangalang Sarai, kundi Sara ang magiging kaniyang pangalan.

16 At akin siyang pagpapalain, at saka sa kaniya'y bibigyan kita ng anak: oo, siya'y aking pagpapalain, at magiging ina ng mga bansa; ang mga hari ng mga bayan ay magmumula sa kaniya.

17 Nang magkagayo'y nagpatirapa si Abraham, at nagtawa, at nasabi sa kaniyang sarili, Magkakaanak kaya siya na may isang daang taon na? at manganak pa kaya si Sara na may siyam na pung taon na?

18 At sinabi ni Abraham sa Dios, Kahimanawari, si Ismael ay mabuhay sa harapan mo!

19 At sinabi ng Dios, Hindi, kundi ang iyong asawang si Sara ay magkakaanak sa iyo; at tatawagin mo ang kaniyang ngalang Isaac; at aking pagtitibayin ang aking tipan sa kaniya ng pinakatipang walang hanggan, sa kaniyang lahi pagkamatay niya.

20 At tungkol kay Ismael, ay dininig din kita. Narito't aking pinagpala siya, at siya'y aking papagaanakin ng marami, at siya'y aking pararamihin ng di kawasa; labing dalawang prinsipe ang kaniyang magiging anak, at siya'y gagawin kong malaking bansa.

21 Nguni't ang aking tipan ay pagtitibayin ko kay Isaac na iaanak sa iyo ni Sara, sa tadhanang araw, sa taong darating.

22 At nang matapos na makipagusap sa kaniya, ay napaitaas ang Dios mula sa piling ni Abraham.

23 At ipinagsama ni Abraham si Ismael, na kaniyang anak, at ang lahat na ipinanganak sa kaniyang bahay, at ang lahat ng binili niya ng kaniyang salapi, ang lahat ng lalake sa mga lalaking kasangbahay ni Abraham, at tinuli ang laman ng kanilang balat ng masama ng araw ding yaon, ayon sa sinabi ng Dios sa kaniya.

24 At si Abraham ay may siyam na pu't siyam na taon, nang tuliin ang laman ng kaniyang balat ng masama.

25 At si Ismael ay may labing tatlong taon, nang tuliin ang laman ng kaniyang balat ng masama.

26 Nang araw ding yaon tinuli si Abraham, at si Ismael na kaniyang anak.

27 At lahat ng lalaking kasangbahay niya, maging ang mga ipinanganak sa bahay, at ang mga binili ng salapi sa taga ibang lupain, ay pinagtuling kasama niya.

   

From Swedenborg's Works

 

Arcana Coelestia #2045

Study this Passage

  
/ 10837  
  

2045. Shall be circumcised unto you. That this signifies purification, is evident from the representation and signification of “circumcision,” as being purification from filthy loves (explained above, n. 2039). They who are in the loves of self and of the world cannot possibly believe that they are in things so filthy and unclean as they actually are in, for there is a certain pleasure and delight that soothes, favors, and allures, and causes them to love that life, to prefer it to all other life, and thereby to suppose that there is nothing of evil in it; for whatever favors anyone’s love and the life thence derived is believed to be good. Hence also the rational consents, and suggests falsities which confirm and cause such blindness that they see nothing of the nature of heavenly love; and if they were to see it they would say in their hearts that it is a wretched affair, or a thing of naught, or something of the nature of a phantasy that takes hold of the mind, as in sickness.

[2] But that the life of the love of self and of the world, together with its pleasures and delights, is filthy and unclean, may be seen by everyone who is willing to think from the rational faculty with which he is gifted. The love of self is the source of all the evils that destroy civic society. From it as from an unclean pit spring all hatreds, all revenges, all cruelties, nay, all adulteries; for he who loves himself, despises, vituperates, or hates, all others who do not serve him, or do him honor, or favor him; and when he hates, he breathes nothing but revenges and cruelties, and this in proportion to the degree in which he loves himself, so that this love is destructive of society and of the human race. (That such is its nature may be seen also from what is said of it in Part First, n. 693, 694, 760, 1307, 1308, 1321, 1506, 1594, 1691, 1862.) That in the other life the love of self is most filthy, and that it is diametrically opposite to the mutual love in which heaven consists, shall of the Lord’s Divine mercy be told in what follows.

[3] And as the love of self is the source of hatreds, revenges, cruelties, and adulteries, it is the source of all things that are called sins, wickednesses, abominations, and profanations, and therefore when this love is in the rational part of man, and is in the cupidities and phantasies of his external man, the influx of heavenly love from the Lord is continually repelled, perverted, and contaminated. It is like foul excrement, which dissipates, nay, defiles, all sweet odor; it is like an object that turns the continually inflowing rays of light into dark and repulsive colors; and it is like a tiger, or a serpent, which repels all fondling, and kills with bite and poison those who offer it food; or like a vicious man who turns even the best intentions of others, and their very kindnesses, into what is blameworthy and malicious. Hence it is evident that these loves-of self and of the world-are what are represented and signified by the foreskins that were to be cut off.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.