The Bible

 

Genesis 33

Study

   

1 αναβλεψας δε ιακωβ ειδεν και ιδου ησαυ ο αδελφος αυτου ερχομενος και τετρακοσιοι ανδρες μετ' αυτου και επιδιειλεν ιακωβ τα παιδια επι λειαν και ραχηλ και τας δυο παιδισκας

2 και εποιησεν τας δυο παιδισκας και τους υιους αυτων εν πρωτοις και λειαν και τα παιδια αυτης οπισω και ραχηλ και ιωσηφ εσχατους

3 αυτος δε προηλθεν εμπροσθεν αυτων και προσεκυνησεν επι την γην επτακις εως του εγγισαι του αδελφου αυτου

4 και προσεδραμεν ησαυ εις συναντησιν αυτω και περιλαβων αυτον εφιλησεν και προσεπεσεν επι τον τραχηλον αυτου και εκλαυσαν αμφοτεροι

5 και αναβλεψας ειδεν τας γυναικας και τα παιδια και ειπεν τι ταυτα σοι εστιν ο δε ειπεν τα παιδια οις ηλεησεν ο θεος τον παιδα σου

6 και προσηγγισαν αι παιδισκαι και τα τεκνα αυτων και προσεκυνησαν

7 και προσηγγισεν λεια και τα τεκνα αυτης και προσεκυνησαν και μετα ταυτα προσηγγισεν ραχηλ και ιωσηφ και προσεκυνησαν

8 και ειπεν τι ταυτα σοι εστιν πασαι αι παρεμβολαι αυται αις απηντηκα ο δε ειπεν ινα ευρη ο παις σου χαριν εναντιον σου κυριε

9 ειπεν δε ησαυ εστιν μοι πολλα αδελφε εστω σοι τα σα

10 ειπεν δε ιακωβ ει ευρηκα χαριν εναντιον σου δεξαι τα δωρα δια των εμων χειρων ενεκεν τουτου ειδον το προσωπον σου ως αν τις ιδοι προσωπον θεου και ευδοκησεις με

11 λαβε τας ευλογιας μου ας ηνεγκα σοι οτι ηλεησεν με ο θεος και εστιν μοι παντα και εβιασατο αυτον και ελαβεν

12 και ειπεν απαραντες πορευσομεθα επ' ευθειαν

13 ειπεν δε αυτω ο κυριος μου γινωσκει οτι τα παιδια απαλωτερα και τα προβατα και αι βοες λοχευονται επ' εμε εαν ουν καταδιωξω αυτους ημεραν μιαν αποθανουνται παντα τα κτηνη

14 προελθετω ο κυριος μου εμπροσθεν του παιδος εγω δε ενισχυσω εν τη οδω κατα σχολην της πορευσεως της εναντιον μου και κατα ποδα των παιδαριων εως του με ελθειν προς τον κυριον μου εις σηιρ

15 ειπεν δε ησαυ καταλειψω μετα σου απο του λαου του μετ' εμου ο δε ειπεν ινα τι τουτο ικανον οτι ευρον χαριν εναντιον σου κυριε

16 απεστρεψεν δε ησαυ εν τη ημερα εκεινη εις την οδον αυτου εις σηιρ

17 και ιακωβ απαιρει εις σκηνας και εποιησεν εαυτω εκει οικιας και τοις κτηνεσιν αυτου εποιησεν σκηνας δια τουτο εκαλεσεν το ονομα του τοπου εκεινου σκηναι

18 και ηλθεν ιακωβ εις σαλημ πολιν σικιμων η εστιν εν γη χανααν οτε ηλθεν εκ της μεσοποταμιας συριας και παρενεβαλεν κατα προσωπον της πολεως

19 και εκτησατο την μεριδα του αγρου ου εστησεν εκει την σκηνην αυτου παρα εμμωρ πατρος συχεμ εκατον αμνων

20 και εστησεν εκει θυσιαστηριον και επεκαλεσατο τον θεον ισραηλ

   

From Swedenborg's Works

 

Arcana Coelestia #4373

Study this Passage

  
/ 10837  
  

4373. And he urged him, and he took it. That this signifies that from the good of truth this affection was instilled by means of affection inspired by Divine good, may be seen from all that has been thus far unfolded (from n. 4364). The affection itself of truth inspired in the good by the Divine good is attested by his urging him (see above, n. 4366). As further regards the affection of truth which is treated of in these verses, be it known that this appears to be from truth, and thus in truth, and yet it is not from truth, but from good; for truth has nothing of life in it except that which is from good. Its appearing as if it were from truth, is comparatively circumstanced as is the life that is in the body, and yet is not of the body, but of the soul. Nor is it of the soul, but through the soul from the first of life (that is, from the Lord), although it appears as if it were of the body. It is also circumstanced as is an image in a mirror, which appears in the mirror, when yet it is of the inflowing form.

[2] To those who keep the mind in the mere historicals, it does not indeed appear that the internal sense of these and the foregoing words is of such a nature, for they think of Esau and Jacob, and of the gift that was sent forward; not knowing that by Esau is represented Divine good in the natural, and by Jacob the truth which is to be conjoined with the Divine good there; and that by their friendly conference is here signified affection inspired into truth by good. And yet when these things are being read by man the angels understand these historicals in no other way; for the angels have no other idea than a spiritual one, and with them the historical sense is turned into this idea. In this way do angelic thoughts correspond with human thoughts. It is such perpetual correspondences that make the Word holy and Divine; for thus by ascent the literal sense becomes spiritual, and this even to the Lord, where it is Divine. This is inspiration.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.