The Bible

 

Genesis 3

Study

   

1 ο δε οφις ην φρονιμωτατος παντων των θηριων των επι της γης ων εποιησεν κυριος ο θεος και ειπεν ο οφις τη γυναικι τι οτι ειπεν ο θεος ου μη φαγητε απο παντος ξυλου του εν τω παραδεισω

2 και ειπεν η γυνη τω οφει απο καρπου ξυλου του παραδεισου φαγομεθα

3 απο δε καρπου του ξυλου ο εστιν εν μεσω του παραδεισου ειπεν ο θεος ου φαγεσθε απ' αυτου ουδε μη αψησθε αυτου ινα μη αποθανητε

4 και ειπεν ο οφις τη γυναικι ου θανατω αποθανεισθε

5 ηδει γαρ ο θεος οτι εν η αν ημερα φαγητε απ' αυτου διανοιχθησονται υμων οι οφθαλμοι και εσεσθε ως θεοι γινωσκοντες καλον και πονηρον

6 και ειδεν η γυνη οτι καλον το ξυλον εις βρωσιν και οτι αρεστον τοις οφθαλμοις ιδειν και ωραιον εστιν του κατανοησαι και λαβουσα του καρπου αυτου εφαγεν και εδωκεν και τω ανδρι αυτης μετ' αυτης και εφαγον

7 και διηνοιχθησαν οι οφθαλμοι των δυο και εγνωσαν οτι γυμνοι ησαν και ερραψαν φυλλα συκης και εποιησαν εαυτοις περιζωματα

8 και ηκουσαν την φωνην κυριου του θεου περιπατουντος εν τω παραδεισω το δειλινον και εκρυβησαν ο τε αδαμ και η γυνη αυτου απο προσωπου κυριου του θεου εν μεσω του ξυλου του παραδεισου

9 και εκαλεσεν κυριος ο θεος τον αδαμ και ειπεν αυτω αδαμ που ει

10 και ειπεν αυτω την φωνην σου ηκουσα περιπατουντος εν τω παραδεισω και εφοβηθην οτι γυμνος ειμι και εκρυβην

11 και ειπεν αυτω τις ανηγγειλεν σοι οτι γυμνος ει μη απο του ξυλου ου ενετειλαμην σοι τουτου μονου μη φαγειν απ' αυτου εφαγες

12 και ειπεν ο αδαμ η γυνη ην εδωκας μετ' εμου αυτη μοι εδωκεν απο του ξυλου και εφαγον

13 και ειπεν κυριος ο θεος τη γυναικι τι τουτο εποιησας και ειπεν η γυνη ο οφις ηπατησεν με και εφαγον

14 και ειπεν κυριος ο θεος τω οφει οτι εποιησας τουτο επικαταρατος συ απο παντων των κτηνων και απο παντων των θηριων της γης επι τω στηθει σου και τη κοιλια πορευση και γην φαγη πασας τας ημερας της ζωης σου

15 και εχθραν θησω ανα μεσον σου και ανα μεσον της γυναικος και ανα μεσον του σπερματος σου και ανα μεσον του σπερματος αυτης αυτος σου τηρησει κεφαλην και συ τηρησεις αυτου πτερναν

16 και τη γυναικι ειπεν πληθυνων πληθυνω τας λυπας σου και τον στεναγμον σου εν λυπαις τεξη τεκνα και προς τον ανδρα σου η αποστροφη σου και αυτος σου κυριευσει

17 τω δε αδαμ ειπεν οτι ηκουσας της φωνης της γυναικος σου και εφαγες απο του ξυλου ου ενετειλαμην σοι τουτου μονου μη φαγειν απ' αυτου επικαταρατος η γη εν τοις εργοις σου εν λυπαις φαγη αυτην πασας τας ημερας της ζωης σου

18 ακανθας και τριβολους ανατελει σοι και φαγη τον χορτον του αγρου

19 εν ιδρωτι του προσωπου σου φαγη τον αρτον σου εως του αποστρεψαι σε εις την γην εξ ης ελημφθης οτι γη ει και εις γην απελευση

20 και εκαλεσεν αδαμ το ονομα της γυναικος αυτου ζωη οτι αυτη μητηρ παντων των ζωντων

21 και εποιησεν κυριος ο θεος τω αδαμ και τη γυναικι αυτου χιτωνας δερματινους και ενεδυσεν αυτους

22 και ειπεν ο θεος ιδου αδαμ γεγονεν ως εις εξ ημων του γινωσκειν καλον και πονηρον και νυν μηποτε εκτεινη την χειρα και λαβη του ξυλου της ζωης και φαγη και ζησεται εις τον αιωνα

23 και εξαπεστειλεν αυτον κυριος ο θεος εκ του παραδεισου της τρυφης εργαζεσθαι την γην εξ ης ελημφθη

24 και εξεβαλεν τον αδαμ και κατωκισεν αυτον απεναντι του παραδεισου της τρυφης και εταξεν τα χερουβιμ και την φλογινην ρομφαιαν την στρεφομενην φυλασσειν την οδον του ξυλου της ζωης

   

From Swedenborg's Works

 

True Christian Religion #498

Study this Passage

  
/ 853  
  

498. The conclusion from this is that true freedom of will in spiritual matters resides in a person's soul in full perfection. From there it flows, like a gush of water into a spring, into both parts of his mind, the will and the understanding, and through these into the bodily senses, and into speech and action. Life in a person exists in three degrees: in the soul, the mind and the body with its senses. Everything in a higher degree excels in perfection what is in a lower degree. It is this freedom a person enjoys by means of which, in which and together with which the Lord makes His presence felt by a person, unceasingly pressing to be received. But He never deflects or does away with his freedom, since, as I said before, nothing which a person does without freedom in spiritual matters lasts. It can therefore be said that it is this freedom which permits the Lord to reside in a person's soul.

[2] It is too obvious to require explanation, that wrongdoing is in both the spiritual and natural worlds curbed by laws, since no society anywhere could otherwise be stable. Yet illustrations are needed to show that without those external constraints not only would society come to an end, but the whole human race would perish too. Man is prey to two loves, that of dominating others and that of possessing everyone's wealth. These loves, if given free rein, race away without limit. The hereditary evils a person acquires by birth come chiefly from those two loves. Adam's crime was simply wishing to become like God, an evil ambition the serpent put into his mind, as we are told. So when he was cursed, he was told that the earth should bring forth thorns and thistles for him (Genesis 3:5, 18), meaning all evil and falsity derived from it. All held in thrall by those loves regard themselves alone as the one person in whom and for whom all others exist. They are without pity, fear of God, or love for the neighbour, so that they are unmerciful, savage and cruel, their greed and longing to rob and steal are worthy of hell, and they are cunning and deceitful in carrying out such crimes. Not even the animals of the earth have such innate wickedness, for the only desire which makes them kill and eat other animals is to fill their bellies and to protect themselves. A wicked man, therefore, looked at from the point of view of those loves is more savage, more fierce and worse than any animal.

[3] It becomes clear in riotous crowds, where the restraints of the law are ineffective, that this is what people are like inwardly, as also in cases of massacre and looting, when the signal is given to wreak one's fury on the defeated or besieged; hardly anyone holds his hand until the drum is heard signalling it to cease. These examples show that if there were no fear of legal penalties to deter people, not only society but the whole human race would be destroyed. The only way to be rid of all these evils is to use one's free will in spiritual matters correctly, that is, to focus the mind on thoughts of the conditions of life after death.

  
/ 853  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.