The Bible

 

Genesis 22

Study

   

1 και εγενετο μετα τα ρηματα ταυτα ο θεος επειραζεν τον αβρααμ και ειπεν προς αυτον αβρααμ αβρααμ ο δε ειπεν ιδου εγω

2 και ειπεν λαβε τον υιον σου τον αγαπητον ον ηγαπησας τον ισαακ και πορευθητι εις την γην την υψηλην και ανενεγκον αυτον εκει εις ολοκαρπωσιν εφ' εν των ορεων ων αν σοι ειπω

3 αναστας δε αβρααμ το πρωι επεσαξεν την ονον αυτου παρελαβεν δε μεθ' εαυτου δυο παιδας και ισαακ τον υιον αυτου και σχισας ξυλα εις ολοκαρπωσιν αναστας επορευθη και ηλθεν επι τον τοπον ον ειπεν αυτω ο θεος

4 τη ημερα τη τριτη και αναβλεψας αβρααμ τοις οφθαλμοις ειδεν τον τοπον μακροθεν

5 και ειπεν αβρααμ τοις παισιν αυτου καθισατε αυτου μετα της ονου εγω δε και το παιδαριον διελευσομεθα εως ωδε και προσκυνησαντες αναστρεψωμεν προς υμας

6 ελαβεν δε αβρααμ τα ξυλα της ολοκαρπωσεως και επεθηκεν ισαακ τω υιω αυτου ελαβεν δε και το πυρ μετα χειρα και την μαχαιραν και επορευθησαν οι δυο αμα

7 ειπεν δε ισαακ προς αβρααμ τον πατερα αυτου ειπας πατερ ο δε ειπεν τι εστιν τεκνον λεγων ιδου το πυρ και τα ξυλα που εστιν το προβατον το εις ολοκαρπωσιν

8 ειπεν δε αβρααμ ο θεος οψεται εαυτω προβατον εις ολοκαρπωσιν τεκνον πορευθεντες δε αμφοτεροι αμα

9 ηλθον επι τον τοπον ον ειπεν αυτω ο θεος και ωκοδομησεν εκει αβρααμ θυσιαστηριον και επεθηκεν τα ξυλα και συμποδισας ισαακ τον υιον αυτου επεθηκεν αυτον επι το θυσιαστηριον επανω των ξυλων

10 και εξετεινεν αβρααμ την χειρα αυτου λαβειν την μαχαιραν σφαξαι τον υιον αυτου

11 και εκαλεσεν αυτον αγγελος κυριου εκ του ουρανου και ειπεν αυτω αβρααμ αβρααμ ο δε ειπεν ιδου εγω

12 και ειπεν μη επιβαλης την χειρα σου επι το παιδαριον μηδε ποιησης αυτω μηδεν νυν γαρ εγνων οτι φοβη τον θεον συ και ουκ εφεισω του υιου σου του αγαπητου δι' εμε

13 και αναβλεψας αβρααμ τοις οφθαλμοις αυτου ειδεν και ιδου κριος εις κατεχομενος εν φυτω σαβεκ των κερατων και επορευθη αβρααμ και ελαβεν τον κριον και ανηνεγκεν αυτον εις ολοκαρπωσιν αντι ισαακ του υιου αυτου

14 και εκαλεσεν αβρααμ το ονομα του τοπου εκεινου κυριος ειδεν ινα ειπωσιν σημερον εν τω ορει κυριος ωφθη

15 και εκαλεσεν αγγελος κυριου τον αβρααμ δευτερον εκ του ουρανου

16 λεγων κατ' εμαυτου ωμοσα λεγει κυριος ου εινεκεν εποιησας το ρημα τουτο και ουκ εφεισω του υιου σου του αγαπητου δι' εμε

17 η μην ευλογων ευλογησω σε και πληθυνων πληθυνω το σπερμα σου ως τους αστερας του ουρανου και ως την αμμον την παρα το χειλος της θαλασσης και κληρονομησει το σπερμα σου τας πολεις των υπεναντιων

18 και ενευλογηθησονται εν τω σπερματι σου παντα τα εθνη της γης ανθ' ων υπηκουσας της εμης φωνης

19 απεστραφη δε αβρααμ προς τους παιδας αυτου και ανασταντες επορευθησαν αμα επι το φρεαρ του ορκου και κατωκησεν αβρααμ επι τω φρεατι του ορκου

20 εγενετο δε μετα τα ρηματα ταυτα και ανηγγελη τω αβρααμ λεγοντες ιδου τετοκεν μελχα και αυτη υιους ναχωρ τω αδελφω σου

21 τον ωξ πρωτοτοκον και τον βαυξ αδελφον αυτου και τον καμουηλ πατερα συρων

22 και τον χασαδ και τον αζαυ και τον φαλδας και τον ιεδλαφ και τον βαθουηλ

23 και βαθουηλ εγεννησεν την ρεβεκκαν οκτω ουτοι υιοι ους ετεκεν μελχα τω ναχωρ τω αδελφω αβρααμ

24 και η παλλακη αυτου η ονομα ρεημα ετεκεν και αυτη τον ταβεκ και τον γααμ και τον τοχος και τον μωχα

   

From Swedenborg's Works

 

Arcana Coelestia #2853

Study this Passage

  
/ 10837  
  

2853. 'In your seed all the nations of the earth will be blessed' means the salvation of all who are endowed with good. This is clear from the meaning of 'being blessed' as being enriched with celestial and spiritual good (dealt with in 981, 1096, 1420, 1422) and - since those who are saved are the subject - as being saved, for as is well known 'being blessed' has a wide range of meanings; from the meaning of 'seed' as faith that is the expression of charity, dealt with in 1025, 1447, 1610; and from the meaning of 'the nations of the earth' as those who are endowed with good, dealt with in 1159, 1258-1260, 1416, 1849.

[2] In addition to this, these words contain the following arcanum: By means of the Church, meant here by 'the earth', 662, 1066, 1068, 1262, those people are saved who are outside of the Church, for 'your seed', as has been stated, means faith that is the expression of charity. Faith that is the expression of charity occurs only with those within the Church since such faith is in essence truth taught by doctrine coupled to goodness of life. For the truth of the matter is that the Lord's kingdom on earth consists of all those who are endowed with good, who, though spread throughout the whole world, are nevertheless one, and as members constitute one body. The same is so with the Lord's kingdom in the heavens. There the whole of heaven presents itself as one entire human being, which is for that reason also called the Grand Man, 684, 1276. And what is a marvel and unknown until now, all parts of the human body correspond to communities in heaven. For this reason it is sometimes said that this group of communities belong to the province of the head, that group to the province of the eye, another group to that of the chest, and so on. This correspondence will in the Lord's Divine mercy be discussed in a section by itself.

[3] It is similar with the Lord's Church on earth. Here the Church is like the heart and lungs, and those outside of the Church resemble parts of the body which are sustained by, and get their life from, the heart and lungs. From this it is evident that without the Church somewhere on earth the human race cannot continue to exist, even as the body cannot without the heart and lungs in it, see 468, 637, 931, 2054. It is for this reason that as often as any Church reaches its end, that is, ceases to be a Church because no charity exists any more, the Lord in His Providence always raises up a new one. When for example the Most Ancient Church, which was called Man, perished, the Lord created a new one, which was referred to as Noah. This was the Ancient Church, which existed after the Flood. And when this declined and became no longer a Church, the Jewish and Israelite representative Church was brought into being. And when this became wholly extinct the Lord came into the world and again established a new one. This was done by Him to the end that heaven might be joined to the human race by means of the Church. This is also what is meant by the words 'in your seed all nations of the earth will be blessed'.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.