New Christian Bible Study

The Bible

 

Genesis 11

Study

   

1 και ην πασα η γη χειλος εν και φωνη μια πασιν

2 και εγενετο εν τω κινησαι αυτους απο ανατολων ευρον πεδιον εν γη σεννααρ και κατωκησαν εκει

3 και ειπεν ανθρωπος τω πλησιον δευτε πλινθευσωμεν πλινθους και οπτησωμεν αυτας πυρι και εγενετο αυτοις η πλινθος εις λιθον και ασφαλτος ην αυτοις ο πηλος

4 και ειπαν δευτε οικοδομησωμεν εαυτοις πολιν και πυργον ου η κεφαλη εσται εως του ουρανου και ποιησωμεν εαυτοις ονομα προ του διασπαρηναι επι προσωπου πασης της γης

5 και κατεβη κυριος ιδειν την πολιν και τον πυργον ον ωκοδομησαν οι υιοι των ανθρωπων

6 και ειπεν κυριος ιδου γενος εν και χειλος εν παντων και τουτο ηρξαντο ποιησαι και νυν ουκ εκλειψει εξ αυτων παντα οσα αν επιθωνται ποιειν

7 δευτε και καταβαντες συγχεωμεν εκει αυτων την γλωσσαν ινα μη ακουσωσιν εκαστος την φωνην του πλησιον

8 και διεσπειρεν αυτους κυριος εκειθεν επι προσωπον πασης της γης και επαυσαντο οικοδομουντες την πολιν και τον πυργον

9 δια τουτο εκληθη το ονομα αυτης συγχυσις οτι εκει συνεχεεν κυριος τα χειλη πασης της γης και εκειθεν διεσπειρεν αυτους κυριος ο θεος επι προσωπον πασης της γης

10 και αυται αι γενεσεις σημ σημ υιος εκατον ετων οτε εγεννησεν τον αρφαξαδ δευτερου ετους μετα τον κατακλυσμον

11 και εζησεν σημ μετα το γεννησαι αυτον τον αρφαξαδ πεντακοσια ετη και εγεννησεν υιους και θυγατερας και απεθανεν

12 και εζησεν αρφαξαδ εκατον τριακοντα πεντε ετη και εγεννησεν τον καιναν

13 και εζησεν αρφαξαδ μετα το γεννησαι αυτον τον καιναν ετη τετρακοσια τριακοντα και εγεννησεν υιους και θυγατερας και απεθανεν και εζησεν καιναν εκατον τριακοντα ετη και εγεννησεν τον σαλα και εζησεν καιναν μετα το γεννησαι αυτον τον σαλα ετη τριακοσια τριακοντα και εγεννησεν υιους και θυγατερας και απεθανεν

14 και εζησεν σαλα εκατον τριακοντα ετη και εγεννησεν τον εβερ

15 και εζησεν σαλα μετα το γεννησαι αυτον τον εβερ τριακοσια τριακοντα ετη και εγεννησεν υιους και θυγατερας και απεθανεν

16 και εζησεν εβερ εκατον τριακοντα τεσσαρα ετη και εγεννησεν τον φαλεκ

17 και εζησεν εβερ μετα το γεννησαι αυτον τον φαλεκ ετη τριακοσια εβδομηκοντα και εγεννησεν υιους και θυγατερας και απεθανεν

18 και εζησεν φαλεκ εκατον τριακοντα ετη και εγεννησεν τον ραγαυ

19 και εζησεν φαλεκ μετα το γεννησαι αυτον τον ραγαυ διακοσια εννεα ετη και εγεννησεν υιους και θυγατερας και απεθανεν

20 και εζησεν ραγαυ εκατον τριακοντα δυο ετη και εγεννησεν τον σερουχ

21 και εζησεν ραγαυ μετα το γεννησαι αυτον τον σερουχ διακοσια επτα ετη και εγεννησεν υιους και θυγατερας και απεθανεν

22 και εζησεν σερουχ εκατον τριακοντα ετη και εγεννησεν τον ναχωρ

23 και εζησεν σερουχ μετα το γεννησαι αυτον τον ναχωρ ετη διακοσια και εγεννησεν υιους και θυγατερας και απεθανεν

24 και εζησεν ναχωρ ετη εβδομηκοντα εννεα και εγεννησεν τον θαρα

25 και εζησεν ναχωρ μετα το γεννησαι αυτον τον θαρα ετη εκατον εικοσι εννεα και εγεννησεν υιους και θυγατερας και απεθανεν

26 και εζησεν θαρα εβδομηκοντα ετη και εγεννησεν τον αβραμ και τον ναχωρ και τον αρραν

27 αυται δε αι γενεσεις θαρα θαρα εγεννησεν τον αβραμ και τον ναχωρ και τον αρραν και αρραν εγεννησεν τον λωτ

28 και απεθανεν αρραν ενωπιον θαρα του πατρος αυτου εν τη γη η εγενηθη εν τη χωρα των χαλδαιων

29 και ελαβον αβραμ και ναχωρ εαυτοις γυναικας ονομα τη γυναικι αβραμ σαρα και ονομα τη γυναικι ναχωρ μελχα θυγατηρ αρραν πατηρ μελχα και πατηρ ιεσχα

30 και ην σαρα στειρα και ουκ ετεκνοποιει

31 και ελαβεν θαρα τον αβραμ υιον αυτου και τον λωτ υιον αρραν υιον του υιου αυτου και την σαραν την νυμφην αυτου γυναικα αβραμ του υιου αυτου και εξηγαγεν αυτους εκ της χωρας των χαλδαιων πορευθηναι εις την γην χανααν και ηλθεν εως χαρραν και κατωκησεν εκει

32 και εγενοντο αι ημεραι θαρα εν χαρραν διακοσια πεντε ετη και απεθανεν θαρα εν χαρραν

   

From Swedenborg's Works

 

Arcana Coelestia #1288

Study this Passage

  
/ 10837  
  

1288. Their words were one. That this signifies that there was one doctrine in particular, is evident from what has been said before; for “a lip” signifies doctrine in general, as was shown; and “words” signify doctrine in particular, or the particulars of doctrine. For the particulars cause no disagreement, provided they look to one end, which is to love the Lord above all things and the neighbor as oneself; for then they are particulars of these generals.

[2] That a “word” signifies all doctrine concerning charity and the derivative faith, and that “words” signify the things which are of doctrine, is evident in David:

I will confess unto Thee with uprightness of heart, when I shall learn the judgments of Thy righteousness; I will keep Thy statutes. Wherewithal shall a child make pure his path? By taking heed according to Thy word. With my whole heart have I sought Thee; make me not to wander from Thy precepts. Thy word have I hidden in my heart, that I might not sin against Thee. Blessed art Thou, O Jehovah; teach me Thy statutes. With my lips have I rehearsed all the judgments of Thy mouth. I have rejoiced in the way of Thy testimonies. I meditate in Thy commandments, and look unto Thy ways. I delight in Thy statutes; I do not forget Thy word (Psalms 119:7-16).

“Word” here denotes doctrine in general. It is evident that a distinction is here made between “precepts,” “judgments,” “testimonies,” “commandments,” “statutes,” “way,” and “lips;” and that all these belong to the Word, or to doctrine. And everywhere else in the Word they signify the same distinct things.

[3] Again:

A song of love. My heart hath willed a good word; my tongue is the pen of a rapid writer. Thou art beauteous above the sons of man; grace is poured upon thy lips. Ride upon the word of truth; and of the gentleness of righteousness; thy right hand shall teach thee wonderful things (Psalms 45:1-2, 4).

“To ride upon the word of truth and of the gentleness of righteousness,” is to teach the doctrine of truth and of good. Here, as elsewhere in the Word, the terms “word,” “lip,” and “tongue” signify distinct things; that they are things of doctrine concerning charity is evident, because it is called “a song of loves.” Of this doctrine is predicated beauty above the sons of man, grace of lips, and a right hand that teacheth wonderful things.

[4] In Isaiah:

Jehovah sent a word unto Jacob, and it hath lighted upon Israel (Isaiah 9:8).

“A word” denotes the doctrine of internal and of external worship; “Jacob” here denotes external worship, and “Israel” internal.

In Matthew:

Jesus said, Man doth not live by bread alone, but by every word that proceedeth out of the mouth of God (Matthew 4:4).

Again:

When anyone heareth the word of the Kingdom and heedeth it not, then cometh the evil one and snatcheth away that which hath been sown in his heart (Matthew 13:19);

see also concerning “the word” in the same chapter, verses 20-23. Again:

Heaven and earth shall pass away, but My words shall not pass away (Matthew 24:35).

In these passages, “the word” denotes the Lord’s doctrine; and “words” the things that belong to His doctrine.

[5] Because the expression “words” denotes all things of doctrine, the commandments of the Decalogue were called “words,” in Moses:

Jehovah wrote upon the tables the words of the covenant, the ten words (Exodus 34:28).

Again:

He hath declared unto you His covenant, which He commanded you to perform, the ten words; and He wrote them upon two tables of stone (Deuteronomy 4:13; 10:4).

Again:

Take heed to thyself, and keep thy soul diligently, lest thou forget the words that thine eyes have seen (Deuteronomy 4:9);

besides other places.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.

©2024 New Christian Bible Study Corporation. All rights reserved. Printed from newchristianbiblestudy.org