The Bible

 

Genesis 29

Study

   

1 Profectus ergo Jacob venit in terram orientalem.

2 Et vidit puteum in agro, tres quoque greges ovium accubantes juxta eum : nam ex illo adaquabantur pecora, et os ejus grandi lapide claudebatur.

3 Morisque erat ut cunctis ovibus congregatis devolverent lapidem, et refectis gregibus rursum super os putei ponerent.

4 Dixitque ad pastores : Fratres, unde estis ? Qui responderunt : De Haran.

5 Quos interrogans, Numquid, ait, nostis Laban filium Nachor ? Dixerunt : Novimus.

6 Sanusne est ? inquit. Valet, inquiunt : et ecce Rachel filia ejus venit cum grege suo.

7 Dixitque Jacob : Adhuc multum diei superest, nec est tempus ut reducantur ad caulas greges : date ante potum ovibus, et sic eas ad pastum reducite.

8 Qui responderunt : Non possumus, donec omnia pecora congregentur, et amoveamus lapidem de ore putei, ut adaquemus greges.

9 Adhuc loquebantur, et ecce Rachel veniebat cum ovibus patris sui : nam gregem ipsa pascebat.

10 Quam cum vidisset Jacob, et sciret consobrinam suam, ovesque Laban avunculi sui, amovit lapidem quo puteus claudebatur.

11 Et adaquato grege, osculatus est eam : et elevata voce flevit,

12 et indicavit ei quod frater esset patris sui, et filius Rebeccæ : at illa festinans nuntiavit patri suo.

13 Qui cum audisset venisse Jacob filium sororis suæ, cucurrit obviam ei : complexusque eum, et in oscula ruens, duxit in domum suam. Auditis autem causis itineris,

14 respondit : Os meum es, et caro mea. Et postquam impleti sunt dies mensis unius,

15 dixit ei : Num quia frater meus es, gratis servies mihi ? dic quid mercedis accipias.

16 Habebat vero duas filias : nomen majoris Lia, minor vero appellabatur Rachel.

17 Sed Lia lippis erat oculis : Rachel decora facie, et venusto aspectu.

18 Quam diligens Jacob, ait : Serviam tibi pro Rachel filia tua minore, septem annis.

19 Respondit Laban : Melius est ut tibi eam dem quam alteri viro : mane apud me.

20 Servivit ergo Jacob pro Rachel septem annis : et videbantur illi pauci dies præ amoris magnitudine.

21 Dixitque ad Laban : Da mihi uxorem meam : quia jam tempus impletum est, ut ingrediar ad illam.

22 Qui vocatis multis amicorum turbis ad convivium, fecit nuptias.

23 Et vespere Liam filiam suam introduxit ad eum,

24 dans ancillam filiæ, Zelpham nomine. Ad quam cum ex more Jacob fuisset ingressus, facto mane vidit Liam :

25 et dixit ad socerum suum : Quid est quod facere voluisti ? nonne pro Rachel servivi tibi ? quare imposuisti mihi ?

26 Respondit Laban : Non est in loco nostro consuetudinis, ut minores ante tradamus ad nuptias.

27 Imple hebdomadam dierum hujus copulæ : et hanc quoque dabo tibi pro opere quo serviturus es mihi septem annis aliis.

28 Acquievit placito : et hebdomada transacta, Rachel duxit uxorem :

29 cui pater servam Balam tradiderat.

30 Tandemque potitus optatis nuptiis, amorem sequentis priori prætulit, serviens apud eum septem annis aliis.

31 Videns autem Dominus quod despiceret Liam, aperuit vulvam ejus, sorore sterili permanente.

32 Quæ conceptum genuit filium, vocavitque nomen ejus Ruben, dicens : Vidit Dominus humilitatem meam : nunc amabit me vir meus.

33 Rursumque concepit et peperit filium, et ait : Quoniam audivit me Dominus haberi contemptui, dedit etiam istum mihi ; vocavitque nomen ejus Simeon.

34 Concepitque tertio, et genuit alium filium : dixitque : Nunc quoque copulabitur mihi maritus meus : eo quod pepererim ei tres filios : et idcirco appellavit nomen ejus Levi.

35 Quarto concepit, et peperit filium, et ait : Modo confitebor Domino, et ob hoc vocavit eum Judam : cessavitque parere.

   

From Swedenborg's Works

 

Arcana Coelestia #3816

Study this Passage

  
/ 10837  
  

3816. ‘Et servires mihi gratis? indica mihi, Quid merces tua?’ quod significet quod erit medium conjunctionis, constat a significatione ‘servire gratis’ quod sit absque obligatorio; et ex significatione ‘mercedis’ quod sit medium conjunctionis; ‘merces’ aliquoties nominatur in Verbo, et ibi non aliud in sensu interno significat quam medium conjunctionis; causa est quia angeli prorsus nihil audire volunt de mercede, quod sit propter aliquid apud illos, 1 immo aversantur prorsus ideam mercedis pro aliquo bono seu beneacto; sciunt enim quod apud unumquemvis quod proprium seu suum est, non sit nisi malum, et quia ita, quicquid faciunt ex proprio seu suo, contrarium mercedi secum haberet, et quod omne bonum sit ex Domino, et quod influat, et hoc ex sola misericordia, ita non a se, propter quod de mercede cogitent, immo ipsum bonum non fit bonum cum de mercede propter id cogitatur, nam finis propter se ilico se adjungit, qui finis quantum se adjungit, tantum inducit negationem quod a Domino et quod a misericordia, proinde tantum removet influxum, consequenter tantum 2 a se caelum et beatitudinem quae bono et ejus affectioni inest; affectio boni seu amor in Dominum et amor erga proximum in se habet beatum et felix; ipsi affectioni et amori hoc inest; ex affectione et ejus beatitudine aliquid facere et simul propter mercedem, sunt sibi prorsus opposita; inde nunc est quod angeli per mercedem cum ea nominatur in Verbo, non percipiant aliquid mercedis, sed id quod gratis et ex misericordia a Domino illis donatur; 3 at merces pro medio conjunctionis inservit illis qui nondum 4 initiati sunt 5 ,

[2] qui enim nondum initiati sunt bono et ejus affectioni, hoc est, qui nondum plene regenerati, illi non possunt aliter quam etiam de mercede cogitare, quia bonum quod faciunt, non faciunt ex affectione boni, sed ex affectione beati et felicis propter se,

6 et simul ex timore pro inferno; sed cum regeneratur homo, tunc invertitur hoc, et fit affectio boni, quae cum est, non amplius mercedem spectat;

[3] hoc illustrari potest ab illis quae in vita civili 7 , qui habet amorem patriae, et in tali affectione erga patriam est ut sit ei voluptas ex bene velle ei benefacere, is, si ei hoc negaretur, doleret et supplicaret ut ei copia benefaciendi daretur, hoc enim affectionis ejus est, proinde 8 voluptatis et beatitudinis; talis etiam honoratur et ad dignitates evehitur quia hae sunt illi media patriae inserviendi, tametsi vocantur mercedes; at qui in nulla affectione patriae sunt, sed modo in affectione sui et mundi, ii propter honores et opes faciunt, quas etiam ut fines spectant; tales praeferunt se patriae, seu suum bonum communi bono, et sunt sordidi respective, et usque volunt prae aliis apparere quod ex sincero amore faciant quod faciunt; at cum de eo apud se cogitant, negant quod aliquis hoc faciat, et mirantur quod aliquis possit: qui tales sunt in vita corporis respective ad patriam seu publicum ibi, tales etiam sunt in altera vita respective ad regnum Domini ibi, sequitur enim unumquemvis affectio ejus seu amor, nam affectio seu amor est vita cujusvis.

Footnotes:

1. The Manuscript has ideo

2. The Manuscript has ab illis

3. The Manuscript has quod

4. The Manuscript inserts ita.

5. ; for,

6. The Manuscript has sed apud non regeneratos affectio haec primum apparet ut finis, sed est medium conjunctionis, inde etiam patet, quod quantum homo pro fine habet mercedem, tantum nonsitin affectione boni;

7. The Manuscript inserts fiunt nempe.

8. The Manuscript inserts ejus.

  
/ 10837  
  

This is the Third Latin Edition, published by the Swedenborg Society, in London, between 1949 and 1973.