The Bible

 

Ezechiel 37

Study

   

1 Facta est super me manus Domini, et eduxit me in spiritu Domini, et dimisit me in medio campi, qui erat plenus ossibus.

2 Et circumduxit me per ea in gyro : erant autem multa valde super faciem campi, siccaque vehementer.

3 Et dixit ad me : Fili hominis, putasne vivent ossa ista ? Et dixi : Domine Deus, tu nosti.

4 Et dixit ad me : Vaticinare de ossibus istis, et dices eis : Ossa arida, audite verbum Domini.

5 Hæc dicit Dominus Deus ossibus his : Ecce ego intromittam in vos spiritum, et vivetis.

6 Et dabo super vos nervos, et succrescere faciam super vos carnes, et superextendam in vobis cutem, et dabo vobis spiritum, et vivetis : et scietis quia ego Dominus.

7 Et prophetavi sicut præceperat mihi : factus est autem sonitus, prophetante me, et ecce commotio : et accesserunt ossa ad ossa, unumquodque ad juncturam suam.

8 Et vidi, et ecce super ea nervi et carnes ascenderunt, et extenta est in eis cutis desuper, et spiritum non habebant.

9 Et dixit ad me : Vaticinare ad spiritum : vaticinare, fili hominis, et dices ad spiritum : Hæc dicit Dominus Deus : A quatuor ventis veni, spiritus, et insuffla super interfectos istos, et reviviscant.

10 Et prophetavi sicut præceperat mihi : et ingressus est in ea spiritus, et vixerunt : steteruntque super pedes suos, exercitus grandis nimis valde.

11 Et dixit ad me : Fili hominis, ossa hæc universa, domus Israël est. Ipsi dicunt : Aruerunt ossa nostra, et periit spes nostra, et abscissi sumus.

12 Propterea vaticinare, et dices ad eos : Hæc dicit Dominus Deus : Ecce ego aperiam tumulos vestros, et educam vos de sepulchris vestris, populus meus, et inducam vos in terram Israël.

13 Et scietis quia ego Dominus, cum aparuero sepulchra vestra, et eduxero vos de tumulis vestris, popule meus,

14 et dedero spiritum meum in vobis, et vixeritis : et requiescere vos faciam super humum vestram, et scietis quia ego Dominus locutus sum, et feci, ait Dominus Deus.

15 Et factus est sermo Domini ad me, dicens :

16 Et tu, fili hominis, sume tibi lignum unum, et scribe super illud : Judæ, et filiorum Israël sociorum ejus : et tolle lignum alterum, et scribe super illud : Joseph, ligno Ephraim, et cunctæ domui Israël sociorumque ejus.

17 Et adjunge illa unum ad alterum tibi in lignum unum : et erunt in unionem in manu tua.

18 Cum autem dixerint ad te filii populi tui loquentes : Nonne indicas nobis quid in his tibi velis ?

19 loqueris ad eos : Hæc dicit Dominus Deus : Ecce ego assumam lignum Joseph, quod est in manu Ephraim, et tribus Israël, quæ sunt ei adjunctæ, et dabo eas pariter cum ligno Juda, et faciam eas in lignum unum : et erunt unum in manu ejus.

20 Erunt autem ligna super quæ scripseris in manu tua, in oculis eorum.

21 Et dices ad eos : Hæc dicit Dominus Deus : Ecce ego assumam filios Israël de medio nationum ad quas abierunt : et congregabo eos undique, et adducam eos ad humum suam.

22 Et faciam eos in gentem unam in terra in montibus Israël, et rex unus erit omnibus imperans : et non erunt ultra duæ gentes, nec dividentur amplius in duo regna :

23 neque polluentur ultra in idolis suis, et abominationibus suis, et cunctis iniquitatibus suis : et salvos eos faciam de universis sedibus in quibus peccaverunt, et emundabo eos : et erunt mihi populus, et ego ero eis Deus.

24 Et servus meus David rex super eos, et pastor unus erit omnium eorum. In judiciis meis ambulabunt, et mandata mea custodient, et facient ea.

25 Et habitabunt super terram quam dedi servo meo Jacob, in qua habitaverunt patres vestri : et habitabunt super eam ipsi, et filii eorum, et filii filiorum eorum, usque in sempiternum : et David servus meus princeps eorum in perpetuum.

26 Et percutiam illis fœdus pacis : pactum sempiternum erit eis. Et fundabo eos, et multiplicabo, et dabo sanctificationem meam in medio eorum in perpetuum.

27 Et erit tabernaculum meum in eis : et ero eis Deus, et ipsi erunt mihi populus.

28 Et scient gentes quia ego Dominus sanctificator Israël, cum fuerit sanctificatio mea in medio eorum in perpetuum.

   

From Swedenborg's Works

 

Arcana Coelestia #3441

Study this Passage

  
/ 10837  
  

3441. ‘Propter Abrahamum servum Meum’: quod significet ex Divino Humano Domini, constat ex repraesentatione ‘Abrahami’ quod sit Divinum Domini, 1 etiam Divinum Humanum, de qua n. 2833, 2836, 3251; et ex significatione ‘servi Mei’ cum praedicatur de Domino, quod sit Divinum Humanum, non quod Divinum Humanum sit servus, quia Illud est quoque Jehovah, n. 1736, 2156, 2329, 2921, 3023, 3035, sed quia Dominus per Illud inservit generi humano; per Illud enim homo salvatur, nam nisi Dominus univerit 2 Divino Humanum, 3 ut homo Humanum Domini potuisset mente sua intueri ac adorare, et sic ad Divinum accedere, nusquam potuisset salvari; conjunctio hominis cum Ipso Divino quod Pater vocatur, est per Divinum Humanum quod Filius; ita per Dominum, per Quem a spirituali homine intelligitur Humanum, sed a caelesti ipsum Divinum; inde patet cur Divinum Humanum servus dicitur, nempe quod Divino inserviat, ut ad illud accessus sit homini, et 4 quod inserviat generi humano ad salutem illorum;

[2] hoc nunc est quod significatur per ‘Abrahamum servum Meum’; ut quoque apud Davidem,

Memorate mirabilia Ipsius quae fecit, prodigia et judicia oris Ipsius, semen Abrahami servi Ipsius, filii Jacobi electi Ipsius: misit Mosen servum Suum, Aharonem quem elegit:... Recordatus est verbi sanctitatis Suae cum Abrahamo servo Suo, Ps. cv [5, ] 6, 26, 42;

ubi per ‘Abrahamum servum’ intelligitur Dominus quoad Divinum Humanum: similiter etiam Dominus quoad Divinum Humanum in supremo sensu intelligitur per Israelem servum, per Jacobum servum, 5 per Davidem servum: 6 per Israelem servum, apud Esaiam,

Tu Israel servus Meus, Jacobus quem elegi, semen Abrahami amici Mei; quem apprehendi a finibus terrae, et ab alis ejus vocavi te, et dixi tibi, Servus Meus tu, elegi te, 41:8, 9;

ubi ‘Israel servus Meus’ in supremo sensu est Dominus respective ad spiritualis Ecclesiae interna, et ‘Jacobus’ quoad illius Ecclesiae externa:

apud eundem,

Dixit mihi, Servus Meus tu Israel, in quo gloriosus reddar:... leve est, ut sis Mihi servus ad erigendum tribus Jacobi, et servatos Israelis ad reducendum, et dedi Te in lucem gentium, ut sis salus Mea ad extremitatem terrae, xlix

3, 6;

ubi manifeste ‘servus Israel in quo gloriosus reddar’ pro Divino Humano Domini; quod 7 servus dicatur ab inserviendo, patet, nam dicitur, ‘ut sis Mihi servus ad erigendum tribus Jacobi, et ad reducendum servatos Israelis’:

[3] quod per ‘Jacobum servum’, apud Esaiam,

Dabo tibi thesauros tenebrarum, et occultas opes latibulorum, propter servum Meum Jacobum, et Israelem electum Meum, 45:3, 4;

ubi Per ‘servum Jacobum et Israelem electum’ intelligitur Dominus, ‘servus Jacobus’ respective ad Ecclesiae externa, ‘Israel electus’ respective ad Ecclesiae interna:

[4] etiam per ‘Davidem servum’ apud Ezechielem,

Congregabo filios Israelis a circuitu, ... servus Meus David rex super eos, et pastor unus erit omnibus illis; ... habitabunt super terra, quam dedi servo Meo Jacobo; et habitabunt super illa, illi et filii illorum, et filii filiorum illorum usque in aeternum; et David servus Meus princeps illis in aeternum, 37:[21, ] 24, 25; manifeste ‘David servus’ pro Divino Humano Domini, n. 1888, et hoc ex Divino Vero, quod per ‘regem’, hic Davidem, significatur, n. 1728, 2015, 3009; ipsum etiam verum quod sit servus respective, videatur n. 3409; et quia ita, Dominus ipse :Se vocat inservientem seu ministrantem, apud Marcum, Quisquis voluerit esse magnus inter vos, erit minister vester; et quicumque voluerit vestrum esse primus, erit omnium servus; nam etiam Filius hominis non venit ut ministretur Ipsi, sed ut ministret, 10:44, 45; Matth. 20:26-28:

et apud Lucam, Quis major est, qui accumbit, an qui ministrat? nonne qui accumbit? atqui Ego sum in medio vestri sicut qui ministrat,

22:27.

Footnotes:

1. The Manuscript has et quoque

2. The following two (or in some cases more) words are transposed in the Manuscript.

3. The Manuscript has et

4. The Manuscript has sic quod inserviat ut generi humano sit salus

5. The Manuscript inserts et.

6. The Manuscript inserts ut.

7. The Manuscript inserts hic.

  
/ 10837  
  

This is the Third Latin Edition, published by the Swedenborg Society, in London, between 1949 and 1973.