The Bible

 

Genezo 6

Study

   

1 Kaj kiam la homoj komencis multigxi sur la tero kaj al ili naskigxis filinoj,

2 tiam la filoj de Dio vidis la filinojn de la homoj, ke ili estas belaj; kaj ili prenis al si edzinojn el cxiuj, kiujn ili elektis.

3 Kaj la Eternulo diris: Ne regos Mia spirito inter la homoj eterne, pro iliaj pekoj, cxar ili estas karno; ilia vivo estu cent dudek jaroj.

4 Gigantoj estis sur la tero en tiu tempo, ecx post kiam la filoj de Dio venis al la filinoj de la homoj kaj cxi tiuj naskis al ili. Tio estis la fortuloj, tre famaj de plej antikva tempo.

5 Kaj la Eternulo vidis, ke granda estas la malboneco de la homoj sur la tero kaj ke cxiuj pensoj kaj intencoj de iliaj koroj estas nur malbono en cxiu tempo;

6 tiam la Eternulo pentis, ke Li kreis la homon sur la tero, kaj Li afliktigxis en Sia koro.

7 Kaj la Eternulo diris: Mi ekstermos de sur la tero la homon, kiun Mi kreis, de la homo gxis la brutoj, gxis la rampajxoj, kaj gxis la birdoj de la cxielo; cxar Mi pentas, ke Mi ilin kreis.

8 Sed Noa akiris placxon en la okuloj de la Eternulo.

9 Jen estas la historio de Noa: Noa estis homo virta kaj senmakula en sia generacio; kun Dio Noa iradis.

10 Kaj naskigxis al Noa tri filoj: SXem, HXam, kaj Jafet.

11 Kaj la tero malvirtigxis antaux Dio, kaj la tero plenigxis de maljustajxoj.

12 Kaj Dio vidis la teron, ke gxi malvirtigxis, cxar cxiu karno malvirtigis sian vojon sur la tero.

13 Kaj Dio diris al Noa: La fino de cxiu karno venis antaux Min, cxar la tero plenigxis de maljustajxoj per ili, kaj jen Mi pereigos ilin kun la tero.

14 Faru al vi arkeon el ligno gofera; apartajxojn faru en la arkeo, kaj sxmiru gxin per pecxo interne kaj ekstere.

15 Kaj faru gxin tiamaniere: tricent ulnoj estu la longo de la arkeo, kvindek ulnoj gxia largxo, kaj tridek ulnoj gxia alto.

16 Fenestron faru en la arkeo, supre, kun la alto de unu ulno, kaj la pordon de la arkeo vi faros en la flanko; malsupran spacon, duan spacon, kaj trian spacon faru en gxi.

17 Kaj jen Mi venigos akvan diluvon sur la teron, por ekstermi cxiun karnon, kiu havas en si spiriton de vivo sub la cxielo; cxio, kio estas sur la tero, pereos.

18 Kaj Mi starigos Mian interligon kun vi; kaj vi eniros en la arkeon, vi kaj viaj filoj kaj via edzino kaj la edzinoj de viaj filoj kune kun vi.

19 Kaj el cxiuj vivajxoj, el cxiu karno, enkonduku po unu paro el cxiuj en la arkeon, ke ili restu vivaj kun vi; virbesto kaj virinbesto ili estu.

20 El la birdoj laux iliaj specoj, kaj el la brutoj laux iliaj specoj, el cxiuj rampajxoj de la tero laux iliaj specoj, po paro el cxiuj eniru kun vi, por resti vivaj.

21 Kaj vi prenu al vi el cxiuj mangxajxoj, kiuj estas mangxataj, kaj kolektu al vi; kaj gxi estu por vi kaj por ili por mangxi.

22 Kaj Noa tion faris; cxion, kiel Dio al li ordonis, tiel li faris.

   

From Swedenborg's Works

 

Arcana Coelestia #585

Study this Passage

  
/ 10837  
  

585. That 'the evil of man had been increased on the earth' means that the will for good started to go out of existence is clear from what has been stated before about no will existing any longer, but only evil desire, and also from the meaning of 'man on the earth'. In the literal sense 'the earth' is where mankind is, in the internal sense, where love is. And because love consists either in the will or else in evil desire, 'the earth' stands for man's will itself. In fact it is from willing rather than from knowing and understanding that a person is human, for knowing and understanding flow from his willing. Anything that does not flow from his willing, he does not wish to know or to understand. Indeed when he says or does something other than what the wills there is still something of the will, remote from speech and action, which governs him. That the land of Canaan, or the Holy Land, stands for love and so for the will of the celestial man may be confirmed from many places in the Word; and in like manner that the lands of various nations stand for their loves, which taken in general are self-love and love of the world. But as this point occurs so frequently there is no need to delay over it here. From these considerations it is clear that 'the evil of man on the earth' means his natural evil, which resides in the will, and which is said to have 'increased', because that natural evil had not become so bad with every one - though their intentions were selfish - that they did not wish good to others. 'The imagination of the thoughts of his heart' however means that such perversity became complete.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.