The Bible

 

Genezo 19

Study

   

1 Kaj la du angxeloj venis Sodomon vespere, kaj Lot tiam sidis cxe la pordego de Sodom. Kiam Lot ilin ekvidis, li levigxis renkonte al ili kaj klinigxis vizagxaltere.

2 Kaj li diris: Mi petas vin, sinjoroj, envenu en la domon de via sklavo kaj pasigu la nokton kaj lavu viajn piedojn, kaj vi levigxos matene kaj iros vian vojon. Kaj ili diris: Ne, ni pasigos la nokton sur la strato.

3 Kaj li tre petegis ilin, kaj ili direktis sin al li kaj envenis en lian domon; kaj li faris al ili festenon, kaj li bakis macojn, kaj ili mangxis.

4 Antaux ol ili kusxigxis, la homoj de la urbo, la homoj de Sodom, cxirkauxis la domon, de la junuloj gxis la maljunuloj, la tuta popolo, de cxiuj finoj.

5 Kaj ili vokis Loton, kaj diris al li: Kie estas la viroj, kiuj venis al vi dum la nokto? elirigu ilin al ni, por ke ni ilin ekkonu.

6 Kaj Lot eliris al ili antaux la sojlon, kaj la pordon li sxlosis post si.

7 Kaj li diris: Ho, miaj fratoj, ne agu malbone!

8 Jen mi havas du filinojn, kiuj ankoraux ne ekkonis viron; mi elirigos ilin al vi, kaj faru kun ili, kion vi deziras; nur al tiuj viroj nenion faru, cxar por tio ili venis sub la ombron de mia tegmento.

9 Sed ili diris: Iru for! Kaj ili diris plue: Vi venis cxi tien kiel fremdulo, kaj vi volas jugxi! nun ni pli malbone agos kun vi, ol kun ili. Kaj ili tre insiste postulis de la viro, de Lot, kaj ili aliris, por elrompi la pordon.

10 Tiam tiuj viroj etendis siajn manojn kaj envenigis Loton al si en la domon, kaj la pordon ili sxlosis;

11 kaj la homojn, kiuj estis antaux la sojlo de la domo, ili frapis per blindeco, de la malgrandaj gxis la grandaj, tiel ke tiuj lacigxis, sercxante la pordon.

12 Kaj la viroj diris al Lot: Kiun vi havas cxi tie? bofilon, aux viajn filojn aux viajn filinojn, aux cxiun ajn, kiun vi havas en la urbo, elirigu ilin el cxi tiu loko;

13 cxar ni ekstermos cxi tiun lokon, cxar granda farigxis ilia kriado antaux la Eternulo, kaj la Eternulo sendis nin, por gxin pereigi.

14 Kaj Lot eliris, kaj parolis kun siaj bofiloj, prenontaj liajn filinojn, kaj diris: Levigxu, eliru el cxi tiu loko, cxar la Eternulo pereigos la urbon. Sed liaj bofiloj rigardis lin kiel sxercanton.

15 Kiam levigxis la matenrugxo, la angxeloj rapidigis Loton, dirante: Levigxu, prenu vian edzinon kaj ambaux viajn filinojn, kiuj cxi tie trovigxas, por ke vi ne pereu pro la krimeco de la urbo.

16 Sed cxar li malrapidis, tial la viroj kaptis lian manon kaj la manon de lia edzino kaj la manojn de liaj du filinoj, pro kompato de la Eternulo al li, kaj ili elirigis lin kaj metis lin ekster la urbon.

17 Kaj kiam ili elkondukis lin eksteren, ili diris al li: Savu vin pro via animo; ne rigardu malantauxen kaj haltu nenie en la tuta cxirkauxajxo; sur la monton savu vin, por ke vi ne pereu.

18 Kaj Lot diris al ili: Ho, ne, mia Sinjoro!

19 Jen Via sklavo placxis al Vi, kaj granda estas la favorkoreco, kiun Vi montris al mi, konservante la vivon al mia animo; sed mi ne povas savi min sur la monton, cxar povus trafi min malfelicxo kaj mi mortus.

20 Jen cxi tiu urbo estas suficxe proksima, por kuri tien, kaj gxi estas malgranda; mi savos min tien; gxi estas ja malgranda; kaj mia animo restos viva.

21 Kaj Li diris al li: Jen Mi komplezos al vi ankaux en cxi tiu afero, kaj Mi ne renversos la urbon, pri kiu vi parolis.

22 Rapide savu vin tien, cxar Mi nenion povas fari, gxis vi venos tien. Tial tiu urbo ricevis la nomon Coar.

23 La suno levigxis super la teron, kiam Lot venis Coaron.

24 Kaj la Eternulo pluvigis sur Sodomon kaj Gomoran sulfuron kaj fajron de la Eternulo el la cxielo.

25 Kaj Li ruinigis tiujn urbojn kaj la tutan cxirkauxajxon kaj cxiujn logxantojn de la urboj kaj la kreskajxojn de la tero.

26 Kaj lia edzino ekrigardis malantauxen, kaj sxi farigxis kolono el salo.

27 Kaj matene Abraham levigxis kaj iris al la loko, kie li estis starinta antaux la Eternulo;

28 kaj li ekrigardis en la direkto al Sodom kaj Gomora kaj al la tuta lando de la cxirkauxajxo, kaj li vidis, ke jen fumo levigxas de la tero kiel fumo el forno.

29 Kaj kiam Dio estis pereiganta la urbojn de la cxirkauxajxo, Li rememoris pri Abraham, kaj Li elirigis Loton el la mezo de la ruinigado, kiam Li estis ruiniganta la urbojn, en kiuj logxis Lot.

30 Kaj Lot eliris el Coar kaj eklogxis sur la monto, kaj liaj du filinoj kun li; cxar li timis logxi en Coar. Kaj li logxis en kaverno, li kaj liaj du filinoj.

31 Kaj la pli maljuna diris al la pli juna: Nia patro estas maljuna, kaj en la lando ne ekzistas viro, kiu envenus al ni laux la moro de la tuta tero;

32 tial ni ebriigu nian patron per vino, kaj ni kusxu kun li, por ke ni aperigu de nia patro idaron.

33 Kaj ili ebriigis sian patron per vino en tiu nokto; kaj venis la pli maljuna kaj kusxis kun sia patro; kaj li ne sciis, kiam sxi kusxigxis kaj kiam sxi levigxis.

34 La morgauxan tagon la pli maljuna diris al la pli juna: Jen mi kusxis hieraux kun mia patro; ni ebriigu lin per vino ankaux en cxi tiu nokto, kaj vi venu, kusxu kun li, por ke ni aperigu de nia patro idaron.

35 Kaj ili ankaux en cxi tiu nokto ebriigis sian patron per vino; kaj la pli juna iris kaj kusxis kun li; kaj li ne sciis, kiam sxi kusxigxis kaj kiam sxi levigxis.

36 Kaj ambaux filinoj de Lot gravedigxis de sia patro.

37 Kaj la pli maljuna naskis filon, kaj sxi donis al li la nomon Moab; li estas la prapatro de la Moabidoj gxis nun.

38 Kaj la pli juna ankaux naskis filon, kaj sxi donis al li la nomon Ben- Ami; li estas la prapatro de la Amonidoj gxis nun.

   

From Swedenborg's Works

 

Arcana Coelestia #2333

Study this Passage

  
/ 10837  
  

2333. And in the morning ye shall rise and go on your way. That this signifies confirmation in good and truth, may be seen from the signification of “rising in the morning,” and also from the signification of “going on the way.” In the Word “morning” signifies the Lord’s kingdom and whatever belongs to the Lord’s kingdom, thus principally the good of love and of charity, as will be confirmed from the Word at verse 15; and a “way” signifies truth (see n. 627 r which reason it is said that after they had been in his house and had passed the night there (by which is signified that they had an abode in the good of charity that was with him), they should “rise in the morning and go on their way,” by which is signified being thereby thus confirmed in good and truth.

[2] From this, as from other passages, it is evident how remote from the sense of the letter, and consequently how much unseen, is the internal sense, especially in the historical parts of the Word; and that it does not come to view unless the meaning of every word is unfolded in accordance with its constant signification in the Word. On this account, when the ideas are kept in the sense of the letter, the internal sense appears no otherwise than as something obscure and dark; but on the other hand when the ideas are kept in the internal sense, the sense of the letter appears in like manner obscure, nay, to the angels as nothing. For the angels are no longer in worldly and corporeal things, like those of man, but in spiritual and celestial things, into which the words of the sense of the letter are wonderfully changed, when it ascends from a man who is reading the Word to the sphere in which the angels are, that is, to heaven; and this from the correspondence of spiritual things with worldly, and of celestial things with corporeal. This correspondence is most constant, but its nature has not yet been disclosed until now in the unfolding of the meaning of the words, names, and numbers in the Word, as to the internal sense.

[3] That it may be known what is the nature of this correspondence, or what is the same, how worldly and corporeal ideas pass into corresponding spiritual and celestial ideas when the former are elevated to heaven, take as an example “morning” and “way.” When “morning” is read, as in the passage before us to “rise in the morning,” the angels do not get an idea of any morning of a day, but an idea of morning in the spiritual sense, thus such a one as is described in Samuel: “The Rock of Israel He is as the light of the morning when the sun riseth, a morning without clouds” (2 Samuel 23:3-4); and in Daniel: “The holy one said unto me, Until evening, when morning comes, two thousand three hundred” (Daniel 8:14, 26). Thus instead of “morning” the angels perceive the Lord, or His Kingdom, or the heavenly things of love and charity; and these in fact with variety according to the series of things in the Word which is being read.

[4] In like manner where “way” is read—as here, to “go on your way”—they can have no idea of a way, but another idea which is spiritual or celestial, namely, like that in John, where the Lord said: “I am the way and the truth” (John 14:6); and as in David: “Make Thy ways known to me, O Jehovah, lead my way in truth” (Psalms 25:4-5); and in Isaiah: “He made Him to know the way of understanding” (Isaiah 40:14). Thus instead of “way” the angels perceive truth, and this in both the historical and the prophetical parts of the Word. For the angels no longer care for the historical things, as these are altogether inadequate to their ideas; and therefore in place of them they perceive such things as belong to the Lord and His kingdom, and which also in the internal sense follow on in a beautiful order and well-connected series. For this reason, and also in order that the Word may be for the angels, all the historical things therein are representative, and each of the words is significative of such things; which peculiarity the Word has above all other writing.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.