The Bible

 

Genesis 25

Study

   

1 En Abraham voer voort, en nam een vrouw, wier naam was Ketura.

2 En zij baarde hem Zimran en Joksan, en Medan en Midian, en Jisbak en Suah.

3 En Joksan gewon Seba en Dedan; en de zonen van Dedan waren de Assurieten, en Letusieten, en Leummieten.

4 En de zonen van Midian waren Efa en Efer, en Henoch en Abida, en Eldaa. Deze allen waren zonen van Ketura.

5 Doch Abraham gaf aan Izak al wat hij had.

6 Maar aan de zonen der bijwijven, die Abraham had, gaf Abraham geschenken; en zond hen weg van zijn zoon Izak, terwijl hij nog leefde, oostwaarts naar het land van het Oosten.

7 Dit nu zijn de dagen der jaren des levens van Abraham, welke hij geleefd heeft, honderd vijf en zeventig jaren.

8 En Abraham gaf den geest en stierf, in goede ouderdom, oud en des levens zat, en hij werd tot zijn volken verzameld.

9 En Izak en Ismael, zijn zonen, begroeven hem, in de spelonk van Machpela, in den akker van Efron, den zoon van Zohar, den Hethiet, welke tegenover Mamre is;

10 In den akker, dien Abraham van de zonen Heths gekocht had, daar is Abraham begraven, en Sara, zijn huisvrouw.

11 En het geschiedde na Abrahams dood, dat God Izak, zijn zoon, zegende; en Izak woonde bij de put Lachai-Roi.

12 Dit nu zijn de geboorten van Ismael, den zoon van Abraham, dien Hagar, de Egyptische, dienstmaagd van Sara, Abraham gebaard heeft.

13 En dit zijn de namen der zonen van Ismael, met hun namen naar hun geboorten. De eerstgeborene van Ismael, Nabajoth; daarna Kedar, en Adbeel, en Mibsam,

14 En Misma, en Duma, en Massa,

15 Hadar en Thema, Jetur, Nafis en Kedma.

16 Deze zijn de zonen van Ismael, en dit zijn hun namen, in hun dorpen en paleizen, twaalf vorsten naar hun volken.

17 En dit zijn de jaren des levens van Ismael, honderd zeven en dertig jaren; en hij gaf den geest, en stierf, en hij werd verzameld tot zijn volken.

18 En zij woonden van Havila tot Sur toe, hetwelk tegenover Egypte is, daar gij gaat naar Assur; hij heeft zich nedergeslagen voor het aangezicht van al zijn broederen.

19 Dit nu zijn de geboorten van Izak, den zoon van Abraham: Abraham gewon Izak.

20 En Izak was veertig jaren oud, als hij Rebekka, de dochter van Betuel, den Syrier, uit Paddan-Aram, de zuster van Laban, den Syrier, zich ter vrouw nam.

21 En Izak bad den HEERE zeer in de tegenwoordigheid van zijn huisvrouw; want zij was onvruchtbaar; en de HEERE liet zich van hem verbidden, zodat Rebekka, zijn huisvrouw, zwanger werd.

22 En de kinderen stieten zich samen in haar lichaam. Toen zeide zij: Is het zo? waarom ben ik dus? en zij ging om den HEERE te vragen.

23 En de HEERE zeide tot haar: Twee volken zijn in uw buik, en Twee natien zullen zich uit uw ingewand van een scheiden; en het ene volk zal sterker zijn dan het andere volk; en de meerdere zal den mindere dienen.

24 Als nu haar dagen vervuld waren om te baren, ziet, zo waren tweelingen in haar buik.

25 En de eerste kwam uit, ros; hij was geheel als een haren kleed; daarom noemden zij zijn naam Ezau.

26 En daarna kwam zijn broeder uit, wiens hand Ezau's verzenen hield; daarom noemde men zijn naam Jakob. En Izak was zestig jaren oud, als hij hen gewon.

27 Als nu deze jongeren groot werden, werd Ezau een man, verstandig op de jacht, een veldman; maar Jakob werd een oprecht man, wonende in tenten.

28 En Izak had Ezau lief; want het wildbraad was naar zijn mond; maar Rebekka had Jakob lief.

29 En Jakob had een kooksel gekookt; en Ezau kwam uit het veld, en was moede.

30 En Ezau zeide tot Jakob: Laat mij toch slorpen van dat rode, dat rode daar, want ik ben moede; daarom heeft men zijn naam genoemd Edom.

31 Toen zeide Jakob: Verkoop mij op dezen dag uw eerstgeboorte.

32 En Ezau zeide: Zie, ik ga sterven; en waartoe mij dan de eerstgeboorte?

33 Toen zeide Jakob: Zweer mij op dezen dag! en hij zwoer hem; en hij verkocht aan Jakob zijn eerstgeboorte.

34 En Jakob gaf aan Ezau brood, en het linzenkooksel; en hij at en dronk, en hij stond op en ging heen; alzo verachtte Ezau de eerstgeboorte.

   

From Swedenborg's Works

 

Arcana Coelestia #3332

Study this Passage

  
/ 10837  
  

3332. And Jacob gave Esau bread and pottage of lentils. That this signifies the good of life gifted with the good of truth and the good of doctrinal things, is evident from the representation of Esau, as being the good of life (n. 3300, 3322); and from the signification of “bread,” as being the good of love in general, both celestial and spiritual (n. 276, 680, 2165, 2177), thus also the good of truth, for this is spiritual good; and from the signification of “pottage of lentils,” as being the good of doctrinal things; for “pottage” signifies a chaotic mass of doctrinal things (n. 3316), and “lentils” the good thereof. That Jacob gave them to Esau, in the internal sense signifies that these goods come through the doctrine of truth, which is represented by Jacob (n. 3305).

[2] In this last verse, by these words and those which follow there is described the progress as to truth and good of the spiritual man when being regenerated, namely, that he first learns the doctrinal things of truth, next is affected by them (which is the good of the doctrinal things), then that by taking a mental view of these doctrinal things he is affected with the truths in them (which is the good of truth), and lastly that he wills to live according to them, which is the good of life. In this way the spiritual man when being regenerated advances from the doctrine of truth to the good of life. But when he is in the good of life the order is inverted, and from this good he looks to the good of truth, from this to the good of doctrinal things, and from this to the doctrinal things of truth. From this it may be known how man from being a sensuous man becomes spiritual, and of what quality he is when he becomes spiritual.

[3] That these goods, namely, the good of life, the good of truth, and the good of doctrinal things, are distinct from each other can be seen by those who carefully consider the matter. The good of life is that which flows from the will; the good of truth is that which flows from the understanding; and the good of doctrinal things is that which flows from memory-knowledge. The good which is doctrinal has these other goods within it.

[4] That “lentils” signify the good of doctrinal things, is evident from the fact that wheat, barley, beans, lentils, millet, spelt, are such things as mean bread, but with a difference according to the species; that “bread” in general denotes good is manifest from what has been stated and shown above (n. 276, 680, 2165, 2177); thus different species of good are signified by the cereals in question, the more noble species of good by “wheat and barley,” but the less noble by “beans and lentils;” as is also manifest from Ezekiel:

Take thou also unto thee wheat, and barley, and beans, and lentils, and millet, and spelt, and put them into one vessel, and make thee bread thereof (Ezekiel 4:9).

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.