Biblija

 

Genesis 34

Studija

   

1 At lumabas si Dina na anak ni Lea, na ipinanganak nito kay Jacob, upang tingnan ang mga anak na babae ng lupaing yaon.

2 At siya'y nakita ni Sichem, anak ni Hamor, na Heveo, na prinsipe sa lupain; at siya'y kinuha at sumiping sa kaniya, at siya'y pinangayupapa.

3 At inilakip niya ang kaniyang kaluluwa kay Dina, na anak ni Jacob at kaniyang sininta ang dalaga, at nakiusap ng kalugodlugod sa dalaga.

4 At si Sichem ay nagsalita sa kaniyang amang kay Hamor, na sinabi, Ipakamit mo sa akin ang dalagang ito na maging asawa ko.

5 Nabalitaan nga ni Jacob na dinahas ang kaniyang anak na si Dina; at ang kaniyang mga anak ay nasa kasamahan ng mga hayop niya sa parang: at tumahimik si Jacob hanggang sa sila'y dumating.

6 At nilabas ni Hamor na ama ni Sichem si Jacob upang makiusap sa kaniya.

7 At ang mga anak ni Jacob ay nagsiuwi mula sa parang nang kanilang mabalitaan: at nangagdamdam ang mga lalake, at nagningas ang kanilang galit, sapagka't gumawa ng kaululan sa Israel, na sinipingan ang anak ni Jacob; bagay na di nararapat gawin.

8 At nakiusap si Hamor sa kanila, na sinasabi, Ang kaluluwa ni Sichem na aking anak ay sumasa iyong anak; ipinamamanhik ko sa inyo na ipagkaloob ninyo sa kaniya na maging asawa niya.

9 At magsipagasawa kayo sa amin; ibigay ninyo sa amin ang inyong mga anak na babae, at ibibigay namin sa inyo ang aming mga anak na babae.

10 At tatahan kayong kasama namin; at ang lupain ay sasa harap ninyo; tumahan kayo at mangalakal kayo riyan at magkaroon kayo ng mga pag-aari riyan.

11 At sinabi ni Sichem sa ama ni Dina, at sa mga kapatid niya, Makasundo nawa ako ng biyaya sa inyong mga mata at ang sabihin ninyo sa akin ay aking ibibigay.

12 Hingin ninyo sa akin ang walang bilang na bigay-kaya at kaloob, at aking ibibigay ayon sa sabihin ninyo sa akin; ipagkaloob lamang ninyo sa akin ang dalaga na maging asawa ko.

13 At nagsisagot na may pagdaraya ang mga anak ni Jacob kay Sichem at kay Hamor na kaniyang ama, at sila'y nagsalitaan, sapagka't kaniyang dinahas si Dina na kanilang kapatid.

14 At sinabi niya sa kanila, Hindi namin magagawa ito, na ibigay ang aming kapatid sa isang hindi tuli; sapagka't isang kasiraan ng puri namin.

15 Sa ganitong paraan lamang papayag kami sa inyo: kung kayo'y magiging gaya namin, na mangatuli ang lahat ng lalake sa inyo;

16 Ay ibibigay nga namin sa inyo ang aming mga anak na babae, at makikisama kami sa inyong mga anak na babae, at tatahan kami sa inyo, at tayo'y magiging isa lamang bayan.

17 Datapuwa't kung ayaw ninyo kaming pakinggan, na kayo'y mangatuli; ay dadalhin nga namin ang aming anak na babae at kami ay yayaon.

18 At ang kanilang mga salita ay kinalugdan ni Hamor at ni Sichem, na anak ni Hamor.

19 At hindi iniliban ng binata ang paggawa niyaon, sapagka't nalugod siya sa anak na babae ni Jacob: at siya ang pinarangalang higit sa buong sangbahayan ng kaniyang ama.

20 At si Hamor at si Sichem na kaniyang anak ay napasa pintuang-bayan ng kanilang bayan, at sila'y nakiusap sa mga tao sa kanilang bayan, na sinasabi.

21 Ang mga taong ito ay tahimik sa atin; kaya't magsitahan sila sa lupain at magsipangalakal sila riyan; sapagka't narito, ang lupain, ay may malabis na kaluwangan sa kanila; tayo'y makisama sa kanilang mga anak na babae, at ating ibigay sa kanila ang ating mga anak.

22 Sa ganito lamang paraan papayagan tayo ng mga taong iyan, sa pagtahan sa atin, na maging isa lamang bayan, kung patuli ang lahat ng lalake sa atin, na gaya naman nila na mga tuli.

23 Di ba magiging atin ang kanilang mga baka at ang kanilang mga pag-aari at ang lahat nilang hayop? Atin lamang silang payagan, at tatahan sa atin.

24 At pinakinggan si Hamor at si Sichem na kaniyang anak, ng lahat na lumalabas sa pintuan ng kaniyang bayan; at ang lahat ng lalake ay nagtuli, ang lahat ng lumalabas sa pintuan ng kaniyang bayan.

25 At nangyari, nang ikatlong araw, nang sila'y nangasasaktan, na ang dalawa sa mga anak ni Jacob, si Simeon at si Levi, na mga kapatid ni Dina, na kumuha ang bawa't isa ng kaniyang tabak, at sila'y lihim na pumasok sa bayan, at kanilang pinatay ang lahat ng mga lalake.

26 At kanilang pinatay si Hamor at si Sichem na kaniyang anak, sa talim ng tabak, at kanilang kinuha si Dina sa bahay ni Sichem, at sila'y nagsialis.

27 Nagsiparoon ang mga anak ni Jacob sa mga patay, at kanilang sinamsaman ang bayan, sapagka't kanilang dinahas ang kapatid nila.

28 Kinuha nila ang kanilang mga kawan at ang kanilang mga bakahan, at ang kanilang mga asno, at ang nasa bayan, at ang nasa parang;

29 At ang kanilang buong yaman, at ang lahat ng kanilang mga anak, at mga asawa, ay dinala nilang bihag at samsam, sa makatuwid baga'y lahat na nasa bahay.

30 At sinabi ni Jacob kay Simeon at kay Levi, Ako'y inyong binagabag, na pinapaging mapagtanim ninyo ako sa mga tumatahan sa lupain, sa mga Cananeo, at sa mga Pherezeo; at akong may kaunting tao, ay magpipisan sila laban sa akin, at ako'y sasaktan nila; at lilipulin ako at ang aking sangbahayan.

31 At kanilang sinabi, Aariin ba niya ang aming kapatid na parang isang patutot?

   

Komentar

 

Enter

  
"A Mother and Child Entering a Cottage" by Helen Allingham

All changes of place in the Bible represent changes in spiritual state. “Entering” – usually used as entering someone’s house or “going in unto” someone – particularly means adopting a spiritual state that is compatible with someone else in order to communicate with them or be conjoined with them. This is easily seen in the fact that a man “going in unto” a woman is sort of a Biblical euphemism for a physical relationship. In a broader sense, all the spiritual changes we go through in our lives involve “entering” and “leaving,” so when the Bible uses the phrasing “going in and coming out,” it symbolizes someone’s entire spiritual life.

To enter, as in Genesis 7:1, signifies to be prepared.

Iz Swedenborgovih djela

 

Arcana Coelestia #1044

Proučite ovaj odlomak

  
/ 10837  
  

1044. 'And it will be for a sign of the covenant between Me and the earth' means a token of the Lord's presence in charity, 'the earth' here being a person's proprium. This is clear from what has been stated already. That 'the earth' means a person's Proprium is clear from the internal sense and from the whole train of thought. Above it was stated that 'this is the sign of the covenant between Me and you and every living soul that is with you' meant whatever has been regenerated; but here the wording is different - 'it will be for a sign of the covenant between Me and the earth'. From this, and also from the repetition of 'sign of the covenant', it is evident that something different is meant here, and indeed that 'the earth' is that which has not been regenerated, and which is incapable of being, namely the will part of a person's proprium.

[2] When somebody is regenerate he belongs to the Lord so far as the understanding Part of his mind is concerned but belongs to himself so far as the will part of it is concerned. These two parts in the spiritual man are opposed to each other. But although the will part of a person's proprium is opposed, its continuing presence is nevertheless inevitable. Indeed all the obscurity in the understanding part, that is, all the thickness of his cloud, originates there. It is constantly flowing in from there, and in the measure it flows in so the cloud in the understanding part thickens; but in the measure it is taken away, the cloud thins out. This is why 'the earth' here means a person's proprium. That 'the earth' means the bodily part of man's nature as well as having many other meanings has been shown already.

[3] The relationship between those two parts is like two parties who were first of all joined together by a covenant of friendship - as will and understanding were in the member of the Most Ancient Church - and then the friendship was broken off and hostility arose, as happened when man corrupted totally the will part of him. After that, when the covenant is renewed, the hostile part presents itself as though the covenant were with it. But no covenant is made with it because it is utterly opposed and contrary. It is made instead with that which flows in from it, as has been stated, that is, with the understanding part of the proprium. The sign or token of the covenant is this, that to the extent the Lord is present in the understanding part of the proprium the will part of it will be taken away. The relationship between the two is just like that of heaven and hell. The understanding part of a regenerate person, by virtue of the charity in which the Lord is present, is heaven, while the will part of him is hell. To the extent the Lord is present in heaven, hell is removed; for when he subsists from himself man is in hell, but when he does so from the Lord he is in heaven. Man is constantly being raised up from hell into heaven, and so far as he is raised up his hell is taken away from him. The sign or token therefore that the Lord is present rests in the fact that man's own will is taken away. The possibility of that removal is achieved by means of temptations and many other means of regeneration.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.