Biblija

 

Genesis 14

Studija

   

1 At nangyari sa mga kaarawan ni Amraphel, hari sa Sinar, ni Ariok hari sa Elasar, ni Chedorlaomer hari sa Elam, at ni Tidal na hari ng mga Goiim,

2 Na ang mga ito ay nakipagbaka laban kay Bera hari sa Sodoma, at laban kay Birsha hari sa Gomorra, kay Shinab hari sa Adma, at kay Shemeber, hari sa Zeboim, at sa hari sa Bela (na si Zoar).

3 Lahat ng ito'y nagkatipon sa libis ng Siddim (na siyang Dagat na Alat).

4 Labingdalawang taong nagsipaglingkod kay Chedorlaomer, at sa ikalabingtatlong taon ay nagsipaghimagsik.

5 At sa ikalabingapat na taon ay dumating si Chedorlaomer at ang mga haring kasama niya, at sinaktan ang mga Refaim sa Ashteroth-Carnaim, at ang mga Zuzita sa Ham, at ang mga Emita sa Shave-ciriataim.

6 At ang mga Horeo sa kanilang kabundukan ng Seir, hanggang Elparan na nasa tabi ng ilang.

7 At sila'y nangagbalik at nagsiparoon sa Enmispat (na siyang Cades), at kanilang sinaktan ang buong lupain ng mga Amalecita at pati ng mga Amorrheo na nagsisitahan sa Hazezon-tamar.

8 At nagsilabas ang hari sa Sodoma, at ang hari sa Gomorra, at ang hari sa Adma, at ang hari sa Zeboim, at ang hari sa Bela (na dili iba't si Zoar); at sila'y humanay ng pakikipagbaka laban sa kanila sa libis ng Siddim;

9 Laban kay Chedorlaomer, hari sa Elam, at kay Tidal na hari ng mga Goiim at kay Amraphel, hari sa Shinar, at kay Arioch, hari sa Elasar; apat na hari laban sa lima.

10 At ang libis ng Siddim ay puno ng hukay ng betun; at nagsitakas ang mga hari sa Sodoma at sa Gomorra, at nangahulog doon, at ang natira ay nagsitakas sa kabundukan.

11 At kanilang sinamsam ang lahat ng pag-aari ng Sodoma at Gomorra, at ang lahat nilang pagkain, at nagsiyaon.

12 At dinala nila si Lot, na anak ng kapatid ni Abram, na nananahan sa Sodoma at ang kaniyang mga pag-aari at sila'y nagsiyaon.

13 At dumating ang isang nakatanan, at ibinalita kay Abram na Hebreo; na tumatahan nga sa mga puno ng encina ni Mamre na Amorrheo, kapatid ni Eschol, at kapatid ni Aner; at ang mga ito ay kakampi ni Abram.

14 At pagkarinig ni Abram, na nabihag ang kaniyang kapatid ay ipinagsama ang kaniyang mga subok na lalake, na mga ipinanganak sa kaniyang bahay, na tatlong daan at labing walo, at kanilang hinabol sila hanggang sa Dan.

15 At sila'y nangagpangkatpangkat sa kinagabihan, laban sa kaaway, siya at ang kaniyang mga alipin, at kanilang sinaktan sila, at hinabol nila sila hanggang sa Hobah, na nasa kaliwa ng Damasco.

16 At iniuwi niya ang lahat ng pag-aari; at iniuwi rin niya si Lot na kaniyang kapatid, at ang kaniyang mga pag-aari, at gayon din ang mga babae at ang bayan.

17 At nilabas na sinalubong siya ng hari sa Sodoma pagkatapos na siya'y magbalik na mula sa pagpatay kay Chedorlaomer, at sa mga haring kasama niya sa libis ng Shave (na siyang libis ng hari).

18 At si Melquisedec, na hari sa Salem, ay naglabas ng tinapay at alak; at siya'y saserdote ng Kataastaasang Dios.

19 At binasbasan niya siya na sinabi, Pagpalain si Abram ng Kataastaasang Dios, na may-ari ng langit at ng lupa:

20 At purihin ang Kataastaasang Dios, na nagbigay ng iyong mga kaaway sa iyong kamay. At binigyan siya ni Abram ng ikasangpung bahagi ng buong samsam.

21 At sinabi ng hari sa Sodoma kay Abram, Ibigay mo sa akin ang mga tao at kunin mo sa ganang iyo ang mga pag-aari.

22 At sinabi ni Abram sa hari sa Sodoma, Itinaas ko ang aking kamay sa Panginoong Dios na Kataastaasan, na may ari ng langit at ng lupa.

23 Isinumpa kong hindi ako kukuha maging isang sinulid, o maging isang panali ng pangyapak, o ng anomang nauukol sa iyo, baka iyong sabihin, Pinayaman ko si Abram:

24 Liban na lamang ang kinain ng mga binata at ang bahagi ng mga lalaking kinasama ko; si Aner, si Eschol, at si Mamre, ay pakunin mo ng kanilang bahagi.

   

Iz Swedenborgovih djela

 

Arcana Coelestia #1712

Proučite ovaj odlomak

  
/ 10837  
  

1712. He divided himself against them by night. That this signifies the shade in which the apparent goods and truths were, is evident from the signification of “night,” as being a state of shade. There is said to be a state of shade when it is not known whether the good and truth are apparent or are genuine. When anyone is in apparent good and truth, he supposes them to be genuine good and truth; the evil and falsity that are in apparent good and truth are what cause the shade, and make them appear genuine. They who are in ignorance can know no otherwise than that the good which they do is their own, and that the truth which they think is their own, and it is the same with those who attribute to themselves the goods they do, and place merit in them, not knowing that in this case they are not good, although they appear so; and that the Own and self-merit which they place in them are the evils and falsities which obscure and darken. So in many other cases.

[2] The kind and the measure of the evil and falsity which lie concealed in them, cannot possibly be so well seen in the life of the body as in the other life, where they are presented to view as in clear light. But the case is different if this is done from ignorance that is not confirmed, for in this case those evils and falsities are easily dispersed. But if men confirm themselves in the belief that they can do good and resist evil by their own powers, and that they thus merit salvation, in this case this idea remains attached, and causes the good to be evil, and the truth to be falsity. But still it is according to order for a man to do good as of himself; and therefore he ought not to slacken his hand, with the thought, “If I can do nothing of good from myself, I ought to wait for immediate influx,” and thus remain in a passive state, for this would be contrary to order; but he must do good as of himself; yet, when he reflects upon the good which he does or has done, let him think, acknowledge, and believe that the Lord has done the work in him.

[3] If he slackens his effort, thinking as has been said, he is then not a subject into which the Lord can operate. The Lord cannot flow into anyone who deprives himself of everything into which power can be infused. It is as if one were not willing to learn anything without a revelation to himself; or as if one would teach nothing unless the words were put into him; or as if one would attempt nothing unless he were put into action as one without will. But if these things were done, he would be still more indignant at being like an inanimate thing; when yet that which is animated by the Lord in a man is that which appears as if it were from himself. It is thus an eternal truth that a man does not live from himself, but that if he did not appear to live from himself he could not live at all.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.