Biblija

 

Genezo 2

Studija

   

1 Kaj estis finitaj la cxielo kaj la tero kaj cxiuj iliaj apartenajxoj.

2 Kaj Dio finis en la sepa tago Sian laboron, kiun Li faris, kaj Li ripozis en la sepa tago de la tuta laboro, kiun Li faris.

3 Kaj Dio benis la sepan tagon kaj sanktigis gxin, cxar en gxi Li ripozis de Sia tuta laboro, kiun Li faris kreante.

4 Tia estas la naskigxo de la cxielo kaj la tero, kiam ili estis kreitaj, kiam Dio la Eternulo faris la teron kaj la cxielon.

5 Kaj nenia kampa arbetajxo ankoraux estis sur la tero, kaj nenia kampa herbo ankoraux kreskis, cxar Dio la Eternulo ne pluvigis sur la teron, kaj ne ekzistis homo, por prilabori la teron.

6 Sed nebulo levigxadis de la tero kaj donadis malsekecon al la tuta suprajxo de la tero.

7 Kaj Dio la Eternulo kreis la homon el polvo de la tero, kaj Li enblovis en lian nazon spiron de vivo, kaj la homo farigxis viva animo.

8 Kaj Dio la Eternulo plantis gxardenon en Eden en la Oriento, kaj Li metis tien la homon, kiun Li kreis.

9 Kaj Dio la Eternulo elkreskigis el la tero cxiun arbon cxarman por la vido kaj bonan por la mangxo, kaj la arbon de vivo en la mezo de la gxardeno, kaj la arbon de sciado pri bono kaj malbono.

10 Kaj rivero eliras el Eden, por akvoprovizi la gxardenon, kaj de tie gxi dividigxas kaj farigxas kvar cxefpartoj.

11 La nomo de unu estas Pisxon; gxi estas tiu, kiu cxirkauxas la tutan landon HXavila, kie estas la oro.

12 Kaj la oro de tiu lando estas bona; tie trovigxas bedelio kaj la sxtono onikso.

13 Kaj la nomo de la dua rivero estas Gihxon; gxi estas tiu, kiu cxirkauxas la tutan landon Etiopujo.

14 Kaj la nomo de la tria rivero estas HXidekel; gxi estas tiu, kiu fluas antaux Asirio. Kaj la kvara rivero estas Euxfrato.

15 Kaj Dio la Eternulo prenis la homon kaj enlogxigis lin en la gxardeno Edena, por ke li prilaboradu gxin kaj gardu gxin.

16 Kaj Dio la Eternulo ordonis al la homo, dirante: De cxiu arbo de la gxardeno vi mangxu;

17 sed de la arbo de sciado pri bono kaj malbono vi ne mangxu, cxar en la tago, en kiu vi mangxos de gxi, vi mortos.

18 Kaj Dio la Eternulo diris: Ne estas bone, ke la homo estu sola; Mi kreos al li helpanton similan al li.

19 Kaj Dio la Eternulo kreis el la tero cxiujn bestojn de la kampo kaj cxiujn birdojn de la cxielo, kaj venigis ilin al la homo, por vidi, kiel li nomos ilin; kaj kiel la homo nomis cxiun vivan estajxon, tiel restis gxia nomo.

20 Kaj la homo donis nomojn al cxiuj brutoj kaj al la birdoj de la cxielo kaj al cxiuj bestoj de la kampo; sed por la homo ne trovigxis helpanto simila al li.

21 Kaj Dio la Eternulo faligis profundan dormon sur la homon, kaj cxi tiu endormigxis; kaj Li prenis unu el liaj ripoj kaj fermis la lokon per karno.

22 Kaj Dio la Eternulo konstruis el la ripo, kiun Li prenis de la homo, virinon, kaj Li venigis sxin al la homo.

23 Kaj la homo diris: Jen nun sxi estas osto el miaj ostoj kaj karno el mia karno; sxi estu nomata Virino, cxar el Viro sxi estas prenita.

24 Tial viro forlasos sian patron kaj sian patrinon, kaj aligxos al sia edzino, kaj ili estos unu karno.

25 Kaj ili ambaux estis nudaj, la homo kaj lia edzino, kaj ili ne hontis.

   

Iz Swedenborgovih djela

 

Apocalypse Explained #568

Proučite ovaj odlomak

  
/ 1232  
  

568. Verse 14. Saying to the sixth angel who had the trumpet, signifies respecting the perverted state of the church at its very end. This is evident from the signification of "saying," as being those things that have been revealed from heaven, and that now follow; and from the signification of "the sixth angel who had the trumpet," as being respecting the perverted state of the church at its very end. (That these things are signified by "the sixth angel sounding," can be seen from what has been said above, n. 566.)

  
/ 1232  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for their permission to use this translation.

Biblija

 

Lamentations 5

Studija

   

1 Remember, Yahweh, what has come on us: Look, and see our reproach.

2 Our inheritance is turned to strangers, Our houses to aliens.

3 We are orphans and fatherless; Our mothers are as widows.

4 We have drunken our water for money; Our wood is sold to us.

5 Our pursuers are on our necks: We are weary, and have no rest.

6 We have given the hand to the Egyptians, To the Assyrians, to be satisfied with bread.

7 Our fathers sinned, and are no more; We have borne their iniquities.

8 Servants rule over us: There is none to deliver us out of their hand.

9 We get our bread at the peril of our lives, Because of the sword of the wilderness.

10 Our skin is black like an oven, Because of the burning heat of famine.

11 They ravished the women in Zion, The virgins in the cities of Judah.

12 Princes were hanged up by their hand: The faces of elders were not honored.

13 The young men bare the mill; The children stumbled under the wood.

14 The elders have ceased from the gate, The young men from their music.

15 The joy of our heart is ceased; Our dance is turned into mourning.

16 The crown is fallen from our head: Woe to us! for we have sinned.

17 For this our heart is faint; For these things our eyes are dim;

18 For the mountain of Zion, which is desolate: The foxes walk on it.

19 You, Yahweh, remain forever; Your throne is from generation to generation.

20 Why do you forget us forever, [And] forsake us so long time?

21 Turn us to yourself, Yahweh, and we shall be turned. Renew our days as of old.

22 But you have utterly rejected us; You are very angry against us.