1. Dat het Woord van het Oude Testament verborgenheden van de hemel bevat, en dat zowel het geheel als elke bijzonderheid daarvan op de Heer betrekking heeft, op Zijn hemel, op de Kerk, op het geloof en de dingen van het geloof, kan geen sterveling uit de letter opmaken. Uit de letter of uit de letterlijke zin ziet niemand iets anders, dan dat het in het algemeen gaat over de uiterlijke dingen van de Joodse Kerk, terwijl er overal een innerlijke zin is, dat nergens in het uiterlijke aan het licht komt, behalve dan het zeer weinige dat de Heer onthuld heeft en aan de apostelen heeft ontvouwd; zo bijvoorbeeld, dat de offeranden de Heer betekenen, het land Kanaän en Jeruzalem en ook het Paradijs, de hemel betekenen, waarom dan ook van het hemelse Kanaän en Jeruzalem gesproken wordt.

254. Het Woord in de letter kan niet worden gevat dan door leer vanuit het Woord door een verlichte gemaakt. De zin van de letter ervan is aangepast aan de bevatting van ook de eenvoudiger mensen, en daarom zal de leer vanuit het Woord hun tot lamp zijn.

9022. Al stervende zal hij sterven; dit betekent de verdoemenis, nrs. 9008, 9016, 9020.

Hoe de afzonderlijke dingen in de innerlijke zin samenhangen, blijkt uit wat is gezegd en getoond; in de innerlijke zin immers wordt in een reeks gehandeld over de ontkenning, de lastering en de ontwijding van het ware en het goede die uit de Heer zijn, maar in de uiterlijke zin verschijnt zo’n reeks niet, daarin wordt immers gehandeld over verschillende dingen: zoals over degenen die een man slaan zodat hij sterft, over hen die de genoot doden met arglist, over hen die de vader en de moeder slaan, over hen die een man stelen en verkopen, en ook over hen die vader en moeder vervloeken.

Zodanig is het Woord in de afzonderlijke dingen, namelijk dat in de innerlijke zin deze zaken in orde en zoals in een keten op elkaar volgen, hoewel in de uiterlijke zin, dat wil zeggen, in de letterlijke zin, die dingen verspreid en over verschillende plaatsen zijn verdeeld.